4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai - นิยาย 4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai : Dek-D.com - Writer
×

4/207 l #ซึงอูซอก X1 AU-Thai

โดย myaugust

"ทำไมต้องมีเมทหน้าตาเหมือนแมวด้วยวะครับ ผมแพ้(ขน)แมวนะ"

ผู้เข้าชมรวม

9,189

ผู้เข้าชมเดือนนี้

2

ผู้เข้าชมรวม


9.18K

ความคิดเห็น


196

คนติดตาม


790
จำนวนตอน : 15 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  9 เม.ย. 63 / 11:25 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

4/207

 

อัศวิน

=

ซึงอู

วิศวกรรมศาสตร์  ปี 3

 

 

ซอ

=

อูซอก

ทันตแพทย์ ปี 3

 

เรื่องน่าปวดหัวสำหรับ 'อัศวิน' มีไม่กี่อย่างเท่านั้น

 

เรื่องแรก

 

“ไอ้อัศเพื่อนรัก กูขอยืมยาสีฟันหน่อย”

 

ประตูห้องของอัศวินถูกเปิดโดยชายหนุ่มตัวสูง เจ้าของห้องตรงข้ามกับเขา

 

“มันหมดก็ลงไปซื้อ ไม่ต้องมาขอกู”

 

อัศวินเงยหน้าจากกองเอกสารมากมายที่เขากำลังหงุดหงิดกับมันมาก ๆ

 

มาได้ถูกเวลามาก ๆ ครับเพื่อนวิน

 

เห็นทีตอนนี้มึงต้องเป็นสนามอารมณ์กูแล้วครับ

 

'วิน' เป็นเพื่อนที่อัศวินไม่เคยคิดจะสนิทด้วย

 

มันตัวสูงกว่าอัศวินสักสองสามเซน วันแรกที่เจอกันวันเฟิร์สเดท มันออกไปเต้นแนะนำตัวอย่างเอาเรื่อง และอัศวินคิดว่ามันเป็นอะไรที่เกินเรื่องสำหรับเด็กปีหนึ่งไปหน่อย

 

อะไรไม่รู้ทำให้วินมาสนิทกับอัศวิน ด้วยความที่คาเรคเตอร์ทั้งของมัน และของอัศวินไม่เข้ากันสักนิด แต่ก็ทำให้คบกันมายาวนานถึง 3 ปีแล้ว

 

แถมเพื่อนในคณะบางทีก็เรียกอัศวินว่า วิน ดังนั้นมันเป็นเรื่องน่าปวดหัวมาก ๆ ที่ต้องถามพร้อมกันว่า

 

“วินไหน”

 

จากนั้นเลยตกลงกันว่าถ้าจะเรียกอัศวินสั้น ๆ ก็เรียกอัศไป จะได้ไม่ต้องมาสับสนว่าเรียกอัศวินหรือวินกันแน่

 

 เรื่องที่สอง

 

ถึงวินจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวของอัศวินอยู่บ้าง แต่ก็นะ คำว่าเพื่อนมันก็สำคัญสำหรับเด็กมหาวิทยาลัย

 

ถึงเขาจะไม่ชอบผูกไมตรีกับใครมากนัก แต่การมีวินเป็นเพื่อน มันก็ช่วยให้อัศวินต้องคุยกับคนแปลกหน้าน้อยลง

 

เพราะอะไรน่ะหรอ

 

เพราะไอ้วินมันจะคุยให้ไง

 

“อัศคะ ช่วยดูตรงนี้ให้พลอยหน่อยสิ”

 

เพื่อนรวมเซคที่อัศวินจำไม่ได้เลยสักนิดว่าคือใคร และมาจากไหนเดินเข้ามาขอความช่วยเหลือในขณะที่อาจารย์ปล่อยให้เราทำควิซ

 

ทำควิซแบบฟรี ๆ เดินทั่วห้องกันไปเลย

 

“ตรงไหนหรอจ้ะ เดี๋ยววินดูให้ก็ได้”

 

ไอ้วินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ รีบเสนอหน้าเข้ามาพูดพร้อมรอยยิ้มที่แสนกวนประสาท มันรู้ว่าอัศวินเป็นคนขี้รำคาญมาก ๆ ดังนั้นมันจะช่วยตัดความรำคาญนั้นออกไปก่อนที่อัศวินจะทนไม่ไหว

 

“ไม่เห็นต้องทำหน้านิ่งขนาดนั้น”

 

ไอ้วินหันมาบอกอัศวินหลังจากที่สาวผมยาวร่วมเซคเดินจากไป

 

“กูต้องยิ้มให้ทุกคนเลยรึไง”

 

“แหม พ่อเดือนคณะครับ หล่อแล้วหยิ่งจังนะ”

 

“มึงน่าจะมาเป็นเดือนแทนกูนะ ถ้าจะพูดมากขนาดนี้”

 

“อุ้ย ยอมรับแล้วสินะว่ากูหล่อกว่า”

 

รอยยิ้มกวนประสาทที่เป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ของวัน และชีวิตมันฉายบนหน้าวิน

 

-วย”

 

อัศวินเอาชีทที่กำลังอ่านฟาดไปบนหัววินเบา ๆ

 

เรื่องสุดท้าย

 

มาถึงตอนนี้อาจจะงงว่าเรื่องน่าปวดหัวของอัศวินก็มีแค่สามอย่างเอง แต่ก็อย่างว่า คนที่ไม่ได้ชอบผูกมิตรกับใครอย่างเขาจึงเกลียดสิ่งนี้มาก ๆ

 

การสุ่มรูมเมท

 

ทุกปีที่เรียนมา อัศวินต้องภาวนาทุกครั้งว่าขอให้รูมเมทที่เขาได้จะสามารถเข้ากับเขาได้

 

ไม่ขออะไรมาก ขอแค่ต่างคนต่างอยู่ก็พอ

 

 

#สี่ทับสองศูนย์เจ็ด

 

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น