มายเดียร์ สุดที่รักของนายตัวร้าย

ณ สถานีรถไฟไปไม่ถึงสักที เวลา 23:27 น.

หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ปิ๊ด เสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่หล่อนโทรไปเป็นครั้งที่ห้าสิบในรอบสี่ชั่วโมง หญิงสาวนั่งถอนหายใจตาก็จ้องเจ้าโทรศัพท์ในมือพร้อมกับลุกขึ้นมองไปทางเข้าของสถานี

พนักงานหญิงคนเดิมเดินเข้ามาถามเป็นรอบที่สาม

ยังไม่มีใครมารับอีกเหรอจ๊ะ แน่ใจนะว่าไม่ให้ไปส่ง พี่ก็ใกล้จะออกเวรแล้ว เห็นว่าเป็นผู้หญิงคนเดียว แล้วไอ้เด็กบ้านี้ก็ยังไงนะปล่อยให้แฟนตัวเองมารอเสียตั้งหลายชั่วโมง พี่ว่าเลิกคบเลยผู้ชายแบบนี้ มันน่า บราๆๆๆๆ แล้วคุณเธอก็ด่าเป็นภาษาชาวบ้านไปอีกหลายประโยคแล้วเธอก็ยอมจากไปเมื่อฉันกล่าวขอบคุณและยืนยันคำเดิมว่าจะรอ

 

ณ สถานีรถไฟไปไม่ถึงสักที เวลา 01:15 น.

                แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เสียงเหมือนคนหอบจากการวิ่ง และเหมือนจะวิ่งมาทางนี้ ต่อจากนั้นก็เห็นเป็นเงาคนทำให้หญิงสาวลุกขึ้นยืนเพื่อให้แน่ใจและภาพผู้ชายตรงหน้าก็เด่นขึ้นแล้วก็ใช่คนที่เธอเฝ้ารอ

                หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อเขาหยุดหอบอยู่ตรงหน้า เธอรีบเช็ดน้ำตาออกเพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้

                แฮ่ก มาย แฮ่ก มายเดียร์ ฉันขอโทษนะพอดีมีเรื่องด่วนก็เลยมาช้า เธอคงไม่โกรธฉันใช่ไหม พอหายเหนื่อย เขาก็ยกมือขึ้นขอโทษขอโพยยกใหญ่พลางปราดเหงื่อทั่วใบหน้า

                นี่คงจะวิ่งมาให้ทันเวลานัดสินะ เพราะนายรู้ว่าฉันต้องรอ

                ฉันไม่โกรธนายหรอก นายไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ แล้วเขาก็บอกสาเหตุที่ทำให้มาช้านั้นก็คือเขาต้องพาผู้จัดการชมรมไปส่งโรงพยาบาลเพราะโรคประจำตัวกำเริบ

                ผู้หญิงคนนี้อีกแล้วเหรอที่เป็นสาเหตุทำให้คาเตอร์มาไม่ตรงเวลาและผิดนัดกับฉันบ่อย ๆ และผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้จะไกลออกไปจากสายตา