ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP 3 100%
ตกกลางคืน สองนักล่าเข้าห้องพักไปนานแล้วหลังจากกินอาหารมื้อเย็นและอาบน้ำเสร็จ (อนามัยสุดๆ) ร่างบางเองก็เข้ามาอยู่ในห้องนอนแต่ถึงยังไงก็ยังนอนไม่หลับ คงจะเป็นเพราะว่าแปลกที่ด้วยล่ะมั้ง
พระจันทร์... ดวงดาว... เขามองไม่เห็นมันเลยสักนิด ปกติเขาจะได้เห็นของพวกนี้ก่อนที่จะนอน ถ้ำของเขาไม่มีแบ่งเป็นห้องๆ แบบนี้ เขาไม่มีกำลังมากพอที่จะทำแบบนั้น แต่ว่า... เขาชอบแบบที่มองเห็นแสงสีเหลืองทองส่องสว่างแบบนั้นมากกว่า...
“ฮ้าว...” ร่างบางฮาวออกมาแต่ดวงตากลับเบิกโพลงไม่สามารถปิดได้เลย
ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนช้าๆ แล้วเดินไปที่ห้องนอนอีกห้องหนึ่งอย่างเงียบกริบ
แอ๊ด...
เขาเปิดประตู (มีด้วยเรอะ!) เบาๆ แล้วมองเข้าไปในห้อง เปิดไฟ (หา??) แล้วมองทั้งสองคนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง สภาพของชายสองคนที่กำลังนอนอยู่ทำเอาร่างบางทั้งอ้าปากค้าง ทั้งหน้าแดงแบบที่ไม่รู้จะเลือกอารมณ์ไหนดี
ไลน์กำลังนอนด้วยท่าทางเซ็กซี่ชวนน้ำลายไหล ไม่ได้ใส่เสื้อกั๊กเพราะแขวนไว้ที่เก้าอี้ในห้องนอน ส่วนผ้าที่ปิดช่วงล่างอยู่ก็ร่นขึ้นมาจนแทบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหน ฟอกซ์เองก็ไม่ได้แพ้กันเลยสักนิด เพียงแต่เสื้อกั๊กยังอยู่ดีกินดีบนตัว แต่ก็แทบจะหลุดออกจากตัวอยู่แล้ว
ร่างบางเผลอมองไล่จากใบหน้าของทั้งสองตน ลำคอ... แผงอก... เอวหนา... สะโพก...
แค่นี้ร่างบางก็ต้องรีบปิดตาตัวเองแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกทันที ใบหน้าแดงซ่าน ก่อนที่จะต้องร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ ไฟก็ดับลง แล้วอะไรสักอย่างมากระชากเขาเข้าห้องไป
“อ๊ะ... เฮ้ยๆๆๆ อะ... อื๊อๆๆๆ” พอเขาจะโวยวายก็โดนมือใหญ่ปิดปากเอาไว้ ร่างบางตอนนี้ที่มองอะไรไม่เห็นพยายามจะดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนที่รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด
“เฮ้ เบาๆ สิ อย่าดิ้นนะ” เสียงกระซิบข้างหูทำเอาขนลุกซู่แต่ร่างบางก็หยุดดิ้นแต่โดยดีเมื่อรู้ว่าคนที่กอดเขาอยู่ตอนนี้คือฟอกซ์!
“อะ อื๊อๆๆๆ” ร่างบางพยักหน้าหงึกๆ แล้วพูดอะไรบางอย่างที่ร่างโปร่งไม่รู้เรื่อง
“ข้าจะปล่อยแต่ห้ามเสียงดังนะ ไลน์มันไม่ชอบให้ใครขัดจังหวะเวลานอน” ฟอกซ์บอกแล้วค่อยๆ ปล่อยมือออกจากริมฝีปากอิ่ม “ว่าแต่... มานี่มีอะไรล่ะ?”
“เปล่า แค่จะมาดูว่านอนกันรึยังเท่านั้นครับ เมื่อกี้ท่านนอนอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงได้ตื่นได้... หรือว่าข้าทำเสียงดัง... ครับ...” ชิพพูดด้วยสีหน้า น้ำเสียง และท่าทางรู้สึกผิด
“ไม่ใช่ๆ ข้าแค่ความรู้สึกเร็วไปหน่อยน่ะ” ร่างโปร่งพูดแล้วเบือนหน้าหนี ชิพพยายามจะมองฝ่าความมืดว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังรู้สึกยังไงแต่ดูเหมือนว่าความสามารถของตาของแกะอย่างเขาจะไม่สามารถมองเห็นได้เท่าสิงโตและจิ้งจอก
“ครับ...”
“เอ... ถาให้ฉันเดานะ ที่เจ้ามาหาข้า (กับไลน์) ตอนนี้เนี้ย... หรือว่า... เจ้าอยากได้จูบอีก?” ฟอกซ์ตาวาวพราวระยับทันที ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกแล้ววิ่งไปที่คนที่กำลังนอนหลับสบายอย่างตกใจ
“มะ ไม่ใช่นะครับ” ร่างบางปฏิเสธเสียงแผ่วที่ไม่หนักแน่นเอาซะเลยจนทำให้เจ้าตัวอยากจะกัดลิ้นตัวเองสักทีสองที
“เอาน่าๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว” ฟอกซ์ขยับเข้าใกล้แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเกรงใจเพื่อนที่กำลังหลับอยู่
“ไม่นะครับ” ร่างบางยังคงปฏิเสธ
ยอมรับเลยว่าเวลาโดนจูบอะไรนั่นแล้วรู้สึกดีจริงๆ แต่ว่ามันเหนื่อย รู้สึกเหมือนตอนกำลังจะจมน้ำ แต่ก็ชอบมันมากเลย จนเผลอรู้สึกอยากสัมผัสอีก
“เอาน่า ข้ารู้หรอกว่านายอยากจูบอีก” ร่างโปร่งพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบที่ทำให้ร่างบางหน้าแดงได้อยากน่าอัศจรรย์
“หยุดตรงนั้นเลยนะครับ” ร่างบางร้องห้ามเสียงดังด้วยความอาย
คำพูดของอีกฝ่ายแทงใจเขาสุดๆ เล่นเอาพูดต่อไม่ถูกต้องตั้งสติใหม่หลายวินาที
“น่า...” ฟอกซ์พูดแล้วขยับเข้าใกล้ด้วยความรู้สึกอยากแกล้ง แต่แล้วร่างบางกลับทำในสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงมากถึงมากที่สุด และเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะให้เกิดขึ้นเลยสักนิด!
ตุบ!
หมอนที่อยู่บนเตียงถูกเหวี่ยงมาโดนใบหน้าของฟอกซ์ทันที ร่างบางตอนนี้กำลังหาอะไรก็ได้กำบังตัวเองอย่างถึงที่สุด เลยคว้าเอาอะไรก็ได้ที่ใกล้มือเขวี้ยงมาโดนเขา แต่นั่น! นั่นไม่ใช่ประเด็น ที่เป็นประเด็นคือ... ไอ้หมอนนั่นน่ะ ไลน์มันหนุนอยู่ต่างหาก!
“เอื๊อก!” ฟอกซ์กลืนน้ำลายตัวเองอย่างฝืดคอ ถึงแม้หมอนนั่นเวลาโดนจะไม่เจ็บไม่ปวด แล้วก็แทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ตาม แต่เขารู้สึกกลัวไอ้คนที่กำลังแสดงสีหน้าหงุดหงิดอยู่บนเตียงเพราะถูกขัดจังหวะการนอนตอนนี้ต่างหาก
“ทำอะไร ฟอกซ์” น้ำเสียงเรียบๆ แต่เย็นยะเยียบไปถึงขั้วหัวใจดังขึ้น ชิพที่ทรุดตัวอยู่ที่ข้างเตียงก็ยิ่งก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกกลัว
กลัวอีกฝ่ายจะหันมาดุเขา และไล่เขาออกจากที่นี่... เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยาก อยากอยู่ที่นี่จริงๆ
ไลน์เองก็ตื่นขึ้นมาเห็นฟอกซ์อยู่ในสายตาก่อนคนแรกเพราะร่างบางที่ซุกตัวอยู่ข้างเตียงมันอยู่ข้างล่างลงไปเลยไม่ได้สังเกต เขาเลยจ้องเล่นงานเอาแต่ไอ้คนที่กำลังยืนอยู่ปลายเตียงเขาเท่านั้น
“เออ... คือ... โทษที” ฟอกซ์พูดแล้วหัวเราะแหะๆ ด้วยความรู้สึกที่ว่า... ‘ตูไม่น่าล้อเล่นมากเลย ซวยอีกแล้ว’
“เจ้าก็รู้... ว่าข้าไม่ชอบโดนขัดจังหวะเวลานอน แล้วนี่ยังจะ...” ร่างสูงกัดฟันกรอดๆ เหมือนโกรธแค้นกันมาเป็นแสนๆ ปี
“ขอโทษครับ!” ร่างบางตะโกนขึ้นทำเอาร่างสูงตกใจหันขวับไปมองทันที
ร่างบางนั่งขดตัวอยู่ที่พื้นด้วยความหวาดกลัว บรรยากาศตอนนี้เป็นตอนกลางคืน ไม่มีแสง มีแต่ความเงียบและเสียงร้องของแมลง มันทำให้เขาขวัญหาย (ทั้งๆ ที่ปกติก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว)
“เจ้า...”
“ข้าเป็นคนปาไปเองครับ...” ร่างบางค่อยๆ ช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายเมื่อไม่ได้ยินเสียงที่อีกฝ่ายต่อว่าเขาแม้แต่คำเดียว “เพราะ... เออ... เพราะ...”
พอจะพูดคำนี้ก็รู้สึกเหมือนมันจะพูดยากซะเหลือเกิน
“เพราะท่านฟอกซ์กำลังจะจูบข้าครับ!” ร่างบางก้มหน้าก้มตาพูด
ความเงียบเริ่มปกคลุมนาน... นานซะจนร่างบางชักจะใจไม่ดี ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว สัมผัสจากมือของร่างสูงทำให้ร่างบางใจเต้นแรง
ไลน์... ลูบหัวเขา...
ชอบจังเลยความรู้สึกตอนนี้... มันเหมือนกับ... ไลน์ยกโทษให้แล้ว ไม่โกรธแล้ว ลุกขึ้นได้แล้ว ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
ร่างบางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ความมืดที่ปกคลุมอยู่ทำให้เขามองอะไรไม่เห็น แต่ก็พอจะสัมผัสได้ว่าทั้งไลน์และฟอกซ์อยู่ไม่ห่างจากเขาเลย
ตุบ
ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อร่างสูงดึงเขาเข้าไปกอดแน่น ไลน์ซุกหน้าลงกับผมที่มีกลิ่นหอม ฟอกซ์เองก็ไม่ยอมแพ้ กอดร่างบางจากข้างหลังเบาๆ ร่างบางซุกหน้าลงกับไหล่ของไลน์แล้วจับมือของฟอกซ์
บอกตรงๆ ว่าเขาขาดสองตนนี้ไม่ได้เสียแล้ว... ตกหลุมไปแล้ว...
“แล้วทำไมไม่บอกว่านอนไม่หลับล่ะหือ?” ฟอกซ์ถามหลังจากที่บอกแกมสั่งให้ร่างบางมานอนด้วยกันที่เตียงในห้องนี้ ซึ่งมันก็ใหญ่พอที่จะให้ 3 คนนอนได้สบายๆ
“ก็... ไม่อยากจะทำให้ลำบากใจครับ เพราะขนาดมาอยู่ในที่ดีๆ อย่างบ้าน (ถ้ำ) ดีๆ แบบนี้ กลับนอนไม่หลับ มัน... รู้สึกผิดน่ะครับ” ร่างบางพูดแล้วซุกหน้าลงที่หมอนที่ฟอกซ์ไปเอามาจากห้อง
พวกเขาสามตนนอนเรียงกัน โดยที่ชิพนอนคว่ำอยู่ตรงกลาง และมีไลน์นอนหงายอยู่ข้างซ้าย เช่นเดียวกันกับฟอกซ์ที่นอนด้านขวา
“เอาล่ะๆ หลับได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพวกเจ้าก็ไม่ตื่นกันหรอก” ไลน์เตือนสติก่อนจะล้มตัวลงนอนแต่ก็ไม่วายกอดเอวร่างบางเอาไว้เล่นเอาหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที
“ก็ได้ ก็ด้ายยยย” ฟอกซ์ยอมรับอย่างเสียไม่ได้ก่อนจะขมุบขมิบปากล้อเลียนตามคำพูดอีกฝ่าย แต่พอชิพเปลี่ยนท่ามานอนหงายบ้างแล้วจ้องหน้าฟอกซ์เหมือนอยากจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่ ฟอกซ์ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นมานอนดีๆ แล้วกอดเอวอีกฝ่ายไว้หลวมๆ
ร่างบางเองก็ค่อยๆ ง่วงและนอนหลับลงได้ช้าๆ
ความฝัน...
เขาฝันถึงสาเหตุที่อีกฝ่ายมาอยู่กับเขา เข้ามายุ่งกับชีวิตเขา แต่... มันเป็นสาเหตุที่ทั้งสองคนดูเหมือนว่าจะยังบอกมาไม่หมด ไม่ได้โกหก แต่บอกเขาไม่หมด บอกแค่บางส่วนเท่านั้น
ทั้งไลน์และฟอกซ์บอกว่าคนที่ทั้งสองคนจะ ‘ต้อง’ อยู่ด้วยคือ สัตว์ปีศาจตนหนึ่ง แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นสัตว์ปีศาจประเภทไหน ทั้งสองคนบอกว่า หมอดูคนนั้นบอกว่าอายุน้อยกว่าพวกเขา 2 ปี ซึ่งก็พอดีกับอายุเขา และจะพบได้ในสถานที่ๆ พึ่งเขาไปอยู่ ทั้งฟอกซ์และไลน์พึ่งเขามาอยู่ในทุ่งหญ้านี้ได้เพียงสองวันเท่านั้น แต่ว่า... ที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่สองวันแรกนั้นก็เพราะว่า ทั้งสองตนเอาแต่ทำที่อยู่นี้ขึ้นมา
หมอดู... ก็เคยได้ยินจากพวกมนุษย์ว่าหมอดูคู่หมอเดา... แต่ว่า... สำหรับสัตว์ปีศาจนั้น จะมีเทพหรือปีศาจบางตนที่สามารถมองเห็นอนาคตได้ บางคนหลับเห็น บางคนมองเห็นได้เลย บางคนต้องเพ่งลูกแก้ว บางคนต้องมองในน้ำ บางคนอ่านเอาจากลายมือ บางคนดูจากใบไม้ แต่ปกติแล้วจะไม่ค่อยผิดพลาดนั้น ส่วนมากก็จะประมาณ 80% แต่ตัวชิพเองไม่เคยเจอหมอดูที่ถูก 100% อย่างที่ทั้งสองคนเจอเลยสักครั้งเดียว ถึงจะเคยได้ยินฉายาของเขาก็ตามที...
ดวงตาแห่งสวรรค์...
ช่วงหนึ่ง เขาเคยคิดขึ้นมาว่าอยากจะไปเจอคนๆ นี้เพื่อให้ดูว่าเขาจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายอะไรอีก เขาจะได้เตรียมใจได้ทัน ไม่ใช่ว่าอยากจะมาก็มาเอาซะกะทันหันเล่นเอานอนร้องไห้ไป 5 วัน 5 คืนแบบนี้
แต่เขาก็เลิกคิด... หมอดู... ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ แบบในเมืองมนุษย์ ถ้าหาเจอง่ายขนาดนั้นล่ะก็... เขาเองก็ชักจะไม่ค่อยเชื่อใจหมอดูขึ้นมานิดๆ แล้วล่ะสิ
ดวงตาสวรรค์บอกฟอกซ์และไลน์ว่า
‘ท่านทั้งสองจะประสบชะตาที่ไม่คาดคิดมาก่อน ถึงพวกท่านจะเป็นเพื่อนที่รักกันถึงขนาดไหนก็ตามที แต่... ถ้าสักวันหนึ่งท่านเจอคนๆ นี้ขึ้นมา ท่านอาจต้องทำร้ายกันเอง ฆ่ากันตาย เพื่อให้คนๆ นี้มาอยู่กับตัวท่านเอง เพื่อครอบครอง แต่ถึงอย่างไร คนๆ นี้จะเป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยต่ออายุของพวกท่านให้ยาวขึ้น แม้เพียง 3 ปีก็ตาม’
คำทำนายแค่นี้ไม่ทำให้ชิพรู้อะไรแม้แต่น้อย เขาว่ากันว่า คำทำนายต้องยาวเป็นวา และชัดเจน ดูเหมือนว่า... ทั้งฟอกซ์และไลน์ได้ตัดบางส่วนออกไปเรียบร้อยแล้ว
เพื่อไม่ให้เขารู้... ทำไมกัน??
ตุ๊บ!
ร่างบางลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกจุก และเจ็บไปทั่วทั้งตัว
100 แล้ววววว
ฮ่าๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น