fic reborn sweet time ปฎิบัติการย้อนเวลาจับคู่หัวใจนายมาเฟีย

ตอนที่ 49 : เที่ยวทะเลแสนทรมาน ฮิ้วววว^O^

" ชะเอิง เอิ่ง เอ๊ย.... อากาศดีจุงเบยเนาะแม่^O^ " วัวน้อยวิ่งมาเกาะแขนอาสึนะ

" งื้มๆ แล้ว...ทำไมต้องเกาะแขนด้วยอ่ะ- -;; " อาสึนะมองวัวน้อยที่เกาะแขนแล้วห้อยไปห้อยมา

เหมือนลิง

" ก็วัวดีใจไงแม่ มอ~^O^ "

" วัวบ้านไหนทำตัวเหมือนลิงแบบนี้มิทราบ= =;; " อาสึนะหันมาถาม

" ก็วัวบ้านนี้แหละ ฮิ้ววววววววว^0^ " 

" ฮิ้ววววววววววว " คนอื่นๆร้องตามวัวมาเป็นขบวน

" ฉันอยากรู้เหลือเกิ๊น ว่าเธออยู่ในแก๊งเด็กโคตรเกรียนแบบนี้ได้ไง ประสาทจะกิน= = " รีบอร์น

เดินมาหาไคโตะที่ยืนมองอาสึนะมาสักพักใหญ่ๆแล้ว

" ฮ่าๆๆๆๆ เพราะมีอาสึนะจังอยู่ไงครับ เหตุผลแค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ^^ " ไคโตะบอกพร้อมยิ้ม

อย่างสุขใจ

" นายเนี่ย...หลงรักบอสตัวเองสินะ แล้วยัยนั่นรู้มั้ยล่ะ? " รีบอร์นถาม

" รู้สิครับ รู้มาตั้งนานแล้วแต่เธอก็ยังไม่ให้คำตอบกับผมเลยอ่ะ^^ " 

" บางที...ยัยอาสึนะอาจคิดว่าเธอพูดเล่นเหมือนตอนที่เจ้าสึนะบอกรักเคียวโกะครั้งแรกก็ได้นะ "

รีบอร์นยืนกอดอกมอง

" ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่การที่ได้รักเธอและเฝ้ามองเธอแบบนี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับ^^ " ไค

โตะหันไปบอกรีบอร์น

" ไคคุง^^ ไปเล่นบอลเล่ชายหาดกันมั้ย? " อาสึนะวิ่งมาหาไคโตะที่ยืนอยู่พร้อมถือลูกบอลมา

ด้วยเสร็จสับ

" เอ่อ...คือ อาสึนะจัง จะดีหรอครับ-////-;;;; " ไคโตะมองอาสึนะที่เดินเข้ามาใกล้ไคโตะจนไค

โตะชิดกับต้นไม้แล้วเดินเข้ามาแล้วเอาหน้าอกตัวเองดันหน้าอกไคโตะก่อนจะเอาหน้ามาใกล้ๆ

ไคโตะ(She ชั่งกล้า=,,= // ไรท์ )

" อื้ม! จนกว่าไคโตะคุงจะย้อมเล่นด้วยเลย ว๊ายยยยยย>////< " ขอบอกสาเหตุที่อาสึนะร้องคือ

นายไคโตะอุ้มอาสึนะในท่าเจ้าหญิงแล้วเอาหน้ามาหอมแก้มอาสึนะพร้อมบอกกำกับข้างซองไว้

ว่า" อย่าริทำแบบนี้กับผู้ชายอีกนะครับ^^ คนเก่ง "

" จ้าT^T "

เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านรีดเดอร์ทั้งกลายก็คงพอจะรู้สินะ ว่าเหล่าวองโกเล่ได้มาเยือนเกาะทางใต้

ซึ่งมีนามว่า...!!!

" มาเฟียแลนด์!!!!!! " คุณพี่เรียวเฮร้องก้องออกไปในท้องฟ้า โดยที่สึนะ โกคุ ยามะ ยืนเป็นแบล็ค

กาวร์ข้างหลังให้ดั่งตัวประกอบ ฮุู้ววววว

" ถามจริงๆนะ เรื่องนี้ตกลงว่าใครเป็นตัวเองมิทราบ- -;; " โกคุหันไปตรงถังขยะที่ไม่น่ามีคนอยู่

ในนั้น แต่ดันมีสาวน้อยน่ารักนาม มายะจัง ผู้ช่วยคนเก่งของไรเตอร์คนนี้เดินออกมา

" อ๋อ! ไรท์จังบอกว่าตอนนี้กะจะยกให้คุณพี่สุดหูรูดดดดดดดดดดดด แกได้เป็นตัวเองบ้างน่ะ

คะ^^ "

" เฮ้ยยยยย เรื่องนี้มันรุ่นที่ 10 เดินเรื่องไม่ใช่หรอฟ่ะ= = "

" ที่จริงก็นะ เรื่องนี้มันยำรวมมิตรน่ะ เอ้า! ฮึบ! " ไรท์เตอร์เดินออกมาจากในถังขยะที่มายะจังเดิน

ออกมา

" 5555+ พวกเธอสองคนเข้าไปอยู่ได้ไงเนี่ย^^;;; " ยามะที่ยืนอยูมองดูอย่างอึ้งๆ

" นี่มันเป็นนิยายนะ ในนิยายฉันจะทำอะไรก็ได้หมดแหละ รวมถึงทำแบบนี้ " ฉันเอาคอมฯที่

ติดตัวมาด้วยแล้วพิมพ์ว่า...นายสึนะโดนอีตาบ้ารีบอร์นที่อยู่ๆก็เป็นบ้าเอาปืนมายิงลูกศิตษ์ตัวเอง

แต่โชคดีที่หลบทันและพอสองคนนั้นมอง...มันเป็นจริงๆ- -;;

" เฮ้ย! งั้นเธอก็ทำให้ฉันแข็งแกร่งเพื่อปกป้องรุ่นที่ 10 หน่อยสิ*0* ฉันอยากเป็นมือขวาที่เก่ง

ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกมาเฟีย " โกคุมองไรท์ที่ยืนจังก้าท้าลมหนาวอย่างไม่หวาดหวั่น

" กราบฉันก่อนสิ=w= "

" ไม่ "

" งั้นเราสองคนกลับ! "

--------------------------------------------เดี๋ยวมาต่อ-------------------------------
" เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนสิ " โกคุเดระวิ่งตามมา

" ลาก่อน ตัวละครที่น่าสงสาร ฉันจะทรมานนายให้หนักเลยค่อยดู=w= " แล้วไรท์กับมายะก็กระ

โดดลงถังขยะหนีไป

" ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย " โกคุเดระได้แต่โอดครวญดูอย่างนั้นเพราะไม่อาจรั้งไรท์ไว้ได้

แถมยังจะโดนไรท์ทรมานอีก ชีวิตหนอชีวิต= =

" ประกาศๆ รวมพลวองโกเล่และฟาร์ฟาร่าที่ปราสาทด่วน ขอย้ำ ด่วน!!!! " เสียงรีบอร์นประดัง

ก้องทั่วเกาะทำให้ดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี เพราะเหล่าวองโกเล่กับฟาร์ฟาร่ารู้ดีว่าด่วน

สองรอบมันหมายถึงอะไร- -( คิดไปคิดมาอย่างกับรหัสลับ//ไรท์ ) ทั้งหมดจึงรีบบึ่งไปที่

ปราสาทภายในสิบนาที เพราะไม่งั้นมีสิทธิ์โดนรีบอร์นเชือด(ทางคำพูด)แหงเลย= =


10 นาทีผ่านไป ณ ปราสาทในเกาะมาเฟีย

เหล่าวองโกเล่และฟาร์ฟาร่าทั้งในปัจจุบันและอนาคตได้มายืนแถวตอนลึกกันครบสามแถวอย่าง

เป็นระเบียบเรียบร้อย และพร้อมฟังที่รีบอร์นกำลังจะบอก

" เอาล่ะ พวกนายฉันจะไม่อยู่สักพักประจวบเหมาะกับที่ฟาร์ฟาร่าได้แจ้งมาให้ทางวองโกเล่ว่า

มีคนที่ต้องการชิงตำแหน่งบอสฟาร์ฟาร่า เพราะเหตุนี้ ดีเอฟจะเปฌ็นครูพิเศษให้พวกนาย

ชั่วคราวจนกว่าฉันจะกลับมา โอเคมั้ย อาสึนะ " รีบอร์นทางอาสึนะที่ยืนกอดทำหน้าบูดเป็นตูดลิง

อย่างไม่พอใจ

" ชิ! ก็ได้คะ -)3- "

" แล้วพวกเคียวโกะล่ะ? " รีบอร์นหันไปถามเคียวโกะ

" เอ่อ...ได้คะ " เคียวโกะเอ่ยเสียงเบาเพราะว่าอุปนิสัยของผู้พิทักษ์แต่ละคนของเธอ

1. เถียงคำไม่ตกฝาก <<< อุซางิ

2. หมดไฟกับชีวิต <<< ฮานะ

3. เด็กขี้อาย <<< อี้ผิง โคลม

4. เพ้อเจ้อ <<< ฮารุ

5. คุณหนูเอาแต่ใจ <<< ยูริกะ

เฮ้อ~~~~~- -;;;; มันจะไหวมั้ยเนี่ย 

"แล้วพวกเราล่ะครับ คุณรีบอร์น " โกคุเดระพูดขึ้น

" พวกนายน่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ รู้สึกพักหลังมานี้ผีมือพวกนายตกลงไปเยอะเลยนะ

ขนาดเด็กผู้หญิงคนเดียวก็ยังสามารถเล่นพวกนายซะเละไม่เป็นท่าได้ เอาเวลาไปฝึกเถอะ "

รีบอร์นพูดจบ ก็หันมาบอกคำสั่งกับอาสึนะ

" อาสึนะ ให้สอนตามธาตุนะ "

" รู้อยู่แล้วล่ะคะ -)3- " อาสึนะที่ยังไม่หายเซ็ง พูดด้วยน้ำเสียงเบื่อโลกเต็มทีก่อนจะถามรีบอร์น

" แล้วพวกเรามีเวลาฝึกนานเท่าไหร่คะ ? " 

" 1 เดือน " รีบอร์นบอกแล้วก็หายลับไป

" จบข่าว- - งั้นก็เริ่มฝึกวันนี้เลยเถอะ มุ่งหน้าไปยังหลังเกาะกันโลด>O</ " อาสึนะบอกพร้อมพา

ทุกคนเดินเรียบชายฝั่ง ไปก่อให้เกิดความสงสัยอย่างแรงในหมู่ผู้พิทักษ์ทั้งหมดที่เดินตามอาสึ

นะมา

" นี่ เธอ ถ้าจะไปหลังเกาะก็ขึ้นรถไฟก็ได้ไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมถึงให้เดินล่ะ " ฮานะถาม

" วอมอัพ ไงคะ เอาล่ะเราเดินกันมามากพอแล้ว ต่อไป วิ่งเลยเรียบชายฝั่งไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ถึง

หลังเกาะเองแหละ ฉันไปก่อนนะ " ว่าแล้วอาสึนะก็รีบเร่งความเร็วของฝีเท้าจนทำให้ฝุ่นฝุ่งกระ

จายและหายวับไปในทันที

" เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ อาสึนะจัง รอผมด้วยยยยยยยยยยยยยย " ไคโตะรีบเร่งสปีตตามอาสึนะที่วิ่งไป

ก่อนหน้าด้วยความเร็วแสง( เว่อร์ไป )

" โอ้ว! ฉันเอาด้วย สุดขั้วววววววววววววววววว " เรียวเฮวิ่งตามทั้งสองคนไป ทุกคนไม่รอช้าใส่

เกียร์หมาแล้ววิ่งไปพร้อมกัน

3 นาทีต่อมา

ทุกคนได้มาถึงสถานที่ที่พวกสึนะเคยฝึกมาก่อน ซึ่งสึนะยังจำมันได้ติดตา อาสึนะที่นั่ง

สังเกตการอยู่บนต้นไม้เลยเรียงลำดับคนที่มาถึงที่นี้ แต่ก็ไม่คิดจะเอาไปบอกพวกเขาเลยสักนิด

ก็ไม่ได้บอกไว้นี่นาว่าจะให้แข่งวิ่งถ้าไปบอกผลแบบนี้มันก็จะดูไม่ดีอ่ะนะ เอาเถอะ ชั่งมัน

" อาสึนะจังครับ "เสียงของไคโตะดังขึ้นข้างๆหูของอาสึนะ

" ว่าไง ไคคุง "

" จะให้พวกเราทำอะไรต่อครับ " ไคโตะที่นั่งข้างๆอาสึนะถาม

" ฝึกแบบเบสิค ให้พี่เรียวนะกับคาเคริไปสตาฟฟ์ด้านล่าง แล้วพลักพวกคุณพ่อคุณแม่ร่วงตกน้ำ

ให้หมดทุกคนเลย และนาย....ก็ลงไปได้แล้ว กิ้งไม้จะหักอยู่แล้วเนี่ย- -* " อาสึนะออกคำสั่งกันบ

ไคโตะ

" รับทราบครับ " ว่าแล้วไคโตะก็กระโดดลงมาจากต้นไม้แล้วบอกแผนทั้งหมดกับพวกดีเอฟคน

อื่นๆ คาเคริและเรียวนะรีบกระโดดลงหน้าผาไปตามสั่งและคนอื่นๆก็แอบพลักพวกสึนะกับเคียว

โกะลงไปอย่างเนียนๆ

10 นาทีผ่านไป

" โอ๊ยยยยย ยัยอาสึนะ ออกคำสั่งบ้าอะไรว่ะ มันคิดจะฆ่าพวกเราหรือไง " โกคุเดระถึงกับหัวเสีย

ขึ้นมาทันใดหลังจากขึ้นมา

" ฮ่าๆๆๆๆ ใจเย็นๆน่า โกคุเคระ ถ้าคิดจะฆ่าพวกเราจริงๆ อาสึนะจะให้คาเคริกับเรียวนะเป็น

สตาฟฟ์ให้เราทำไม^^" ยามาโมโตะบอก

" แต่ฉันไม่ชอบเลยนะ-*- " ยูริกะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

" น่าๆยูริจัง " ยามาโมโตะ

" ใครใช้ให้นายเรียกฉันว่ายูริจังมิทราบ-*- " ยูริกะ

" ก็ฉันอยากพูดนี่นา "

" แต่ฉันไม่ให้นายพูด " 

" ครับๆ คุณหนู "

พักคู่นี้เอาไว้ก่อน มาที่คู่ฮิบาริขวัญใจของทุกคนกันบ้าง

" ยัยเด็กนั่นมันอยู่ไหน- -* " ฮิบาริถึงกับฟิวขาดเตรียมจะไปฆ่าอาสึนะ

" ใจเย็นน่า นายบล็อคเซอร์เป็ดเหลือง เดี๋ยวอาสึนะก็ออกมาเองแหละน่า " อุซางิที่นั่งอยู่ใกล้ฮิ

บาริที่สุดเอ่ยขึ้น

" เมื่อกี้เธอว่าเป็นบล็อคเซอร์เป็ดเหลืองมิทราบ ยัยกางเกงในกระต่ายขาว- -* " นายฮิบาริเริ่ม

ก่อสงครามกับอุซางิแทน

" นายว่าไงนะ นายหน้าเป็ด " อุซางิ

" หยุดเลยนะ ทั้งสองคน " เคียวมิเดินเข้ามาห้ามก่อนที่จะมีการฆ่ากันตายที่นี่ 

" คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม อุราอุตะ เคียวมิ  " ฮิบาริพูดเสียงเย็นแต่คิดหรอว่าเคียวมิจะกลัว ใน

โลกอนาคตเธอต่อสู้กับพ่อของเธอเองหลายต่อหลายครั้งคนรู้วรยุททั้งหมดของพ่อแล้ว นั่น

ทำให้เธอได้เปรียบ

" หนูไม่ได้สั่งคุณพ่อคะ แต่หนูสั่งคุณแม่เพราะว่านับต่อจากนี้ไปหนูจะเป็นครูฝึกของคุณแม่คะ! "

เคียวมิยืนกอดอกพูขึ้นต่อหน้าทั้งสองคน" ฉะนั้น เงียบซะ อยู่กันสงบๆสักที "

" หึ ฝากไว้ก่อนเธอ " ฮิบาริบอกก่อนจะเอาทอนฟาลง

" บอกลาได้เชยมาเลยนะนาย- - " อุซางิพูดลอย แต่กลับแทงใจดำฮิบาริ เคียวยะอย่างแรง ฮิบา

ริทำท่าจะมาหาเรื่องอีกรอบแต่ก็โดนเคียวมิห้ามไว้ทัน เลยได้แต่จากไปพร้อมกับสีหน้าที่คน

หลายๆคนต่างไม่อยากเข้ามายุ่ง

มาที่ คู่ต่อไป บาจิล ฮินะ> <

" ฮินะจัง เป็นอะไรมั้ยครับ " บาจิลตลวจดูสภาพแฟนสาวของตนที่ตอนนี้เปียกไปหมดทั้งตัว

" ฉันไม่เป็นไรจ่ะ แล้วบาจิลคุงล่ะ " ฮินะถาม

" ผมก็ไม่เป็นไรเหมืิอนกันครับ ดีจังเน๊าะ^^ "

" นั่นสินะจ๊ะ " 

คู่นี้หวานกันจัง หวานกันแบบนี้ก็ต้องเจอคู่นี้สิคะ

" โคลมครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ " 

" โคลมไม่เป็นไรคะ แล้วท่านมุคุโร่ล่ะคะ "

" ผมก็ไม่เป็นไรครับ ดีแล้วที่โคลมที่น่ารักของผมปลอดภัย^^ คุฟุฟุ "

เหอะๆ หวานเลี่ยนไม่แพ้กันจริงๆ มาเจอคู่กัดอย่างคู่นี้บ้างดีกว่า

" โธ่เว้ย! อารมณ์เสีย แล้วเธอจะมาเบียดฉันทำไมฮะ ยัยบ๊อง? "

" ฮาฮิ ฮารุไม่ใช่ยัยบ๊องนะคะ ฮารุแค่อยากนั่งใกล้ๆคุณสึนะเท่านั้นเองแหละคะ "

" น่าๆ ทั้งสองคน อย่าทะเลาะกันเลยนะ^^;;;; " 

" นั่นสิจ๊ะ อย่าทะเลากันเลยนะจ๊ะ ทั้งสองคน " สึนะกับเคียวโกะห้ามทั้งสองคนที่กำลังจะปะทะ

ฝีปากเพราะถ้าสองคนนี้ปะทะฝีปากกันคนที่ต้องรับกรรมเต็มๆคงเป็นพวกเขาสองคนเป็นแน่

" เฮ้อ~~ เปียกหมดเลย เสื้อตัวนี้ฉันพึ่งซื้อมาใหม่ด้วยสิ แย่จังเลย "

" ไม่เป็นไรหรอกน่า กะอีชุดเปียกเองสุดขั้ววววววววววว " เรียวเฮพูดพร้อมไฟลุกโชน

" งั้นหรอ แต่สำหรับฉันมันเป็นเรื่องใหญ่ย่ะ " แล้วฮานะก็เดินเชิตหนีไป

" แงๆๆ คุณแรมโบ้เปียกหมดเลยจำไว้เลยนะ ยัยวัวบ้า แงๆๆ "

" แรมโบ้อย่าร้องสิ โตจนป่านนี้ยังไม่เลิกอีกหรอ? "

" แงๆ คุณแรมโบ้ไม่ยอมหรอก แงๆ "

" จ้าๆ หลับซะนะเด็กดี " ว่าแล้วอี้ผิงก็สับท้ายทอยแรมโบ้อย่างแรงจบแรมโบ้สลบคาตัก

อีกด้านหนึ่ง

" อาสึนะ จะออกคำสั่งอะไรต่อมั้ยครับ " ไคโตะที่อยู่กับอาสึนะถาม

" ตอนนี้ยัง ให้พวกเขาได้พักเหนื่อยก่อน แล้วฉันจะออกคำสั่งต่อไป "

" รับทราบครับ "

-------------------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดก็จบลงสักที- -;;; เฮ้อ~~~~ ยังไงก็เม้นนะ



B ♔ W