ฝันร้าย(ก็คล้ายๆความจริง)

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวค่อนข้างเลื่อนลอยหน่อยๆนะ

ขอโทษทีที่สั้นไปหน่อย

แต่หวังว่าจะสื่ออารมณ์ของคนถูกทิ้งได้

ฝากคอมเม้นด้วยนะจ้ะ*-*//

เนื้อเรื่อง

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันหนึ่งที่ฉันกำลังเดินเล่นอยู่บนชายหาด...ก้าวเท้าเหยียบย่ำลงบนผืนทรายที่ชุ่มน้ำท่ามกลางบรรยากาศที่แสนเงียบเหงา 

ใครบางคนยืนหันหลังให้อยู่ไม่ไกลจากฉันนัก 

ละอองไอน้ำของคลื่นที่ซัดสาดมาตามโขดหินปลิวกระทบร่างที่สั่นเทาของฉันเอง 

สายลมเย็นๆพัดอย่างเอื่อยเฉื่อยล้อเล่นกับผมบนหัวที่แสนยุ่งเหยิงทำเอาฉันรำคาญอยู่ไม่น้อย...

แต่ว่า...ช่างเถอะ...เพราะอย่างน้อยๆสายลมก็ทำให้การยืนมองแผ่นหลังของใครคนนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดายขึ้น 

เท้าทั้งคู่เริ่มสาวตรงไปยังจุดหมายอย่างไม่เร่งรีบนัก

แสงแดดที่กระทบผิวน้ำยามเช้าเช่นนี้ สวยงามไม่แพ้แผ่นหลังของใครคนนั้นเลย...

ฉันไม่อาจหยุดความรู้สึกได้ เท้ายังคงก้าวต่อไปยังจุดหมายที่แสนอบอุ่นและคุ้นเคย...

ณ เวลานี้ ใครบางคนที่ว่านั้นยืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว และฉันคิดว่าจะไม่รบกวนเค้า เพราะเค้าอาจจะอยากปล่อยใจไปกับท้องทะเลที่เงียบสงบนี้จนกว่าจะพอใจก็เป็นได้

แว้บหนึ่งที่ฉันคิดจะโผเข้ากอด แต่...ก็ต้องหักห้ามใจตัวเองเอาไว้

...เงาของเมฆเริ่มบดบังแสงสว่างตามธรรมชาติของฤดูฝน...

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฝนเริ่มพร่างพรายลงมา  ...ฉันมองท้องฟ้าสีครึ้มเทาอย่างสงสัยในความใจร้าย พลางเอ่ยปากชวนใครคนนั้นเข้าร่มที่ฉันเตรียมมา

แต่...เค้าไม่ได้ยินเสียงของฉันเลยแม้แต่น้อย นั่นอาจเป็นเพราะฝนที่ตกหนักขึ้นล่ะมั้ง(?) ลมที่พัดแรงจนตัวฉันเริ่มเอนไหว...คลื่นลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง 

หรือว่า...อาจเป็นเพราะระยะห่างระหว่างหัวใจของเราสองคนกันแน่??

ฉันตัดสินใจเอื้อมมือไปแตะไหล่ที่สูงเหลือเกินของเค้าคนนั้น แต่กลับคว้าได้แค่เพียงความว่างเปล่า ใจเริ่มหวิว...และเคว้งคว้าง 

ฉันมองไม่เห็นแม้แต่เงาลางเลือนของใครคนนั้นเลย...

สายตากวาดมองไปรอบทิศ ฉันพยายามตะโกนสุดแรงเพื่อเรียกชื่อเค้าแข่งกับสายฝนที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะซา ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนพื้นทรายที่ชื้นแฉะอย่างอ่อนแรง

สายฝนที่หล่นพรำนั้นช่างโหดเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงลงในหัวใจ...แล้วอย่างนี้ฉันจะลืมความเจ็บปวดได้อย่างไร?

ฉันลืมตาตื่นขึ้นอีกทีโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน? ...ไม่รู้ตัวว่าผล็อยหลับไป...รอบกายก็มีเพียงความมืดมิด...มองไม่เห็นแม้แต่สายตาของความรัก

เงยหน้าอีกทีก็เห็นผืนฟ้าแสนกว้างใหญ่ ...แล้วไฉนจึ่งไม่มีดาว? 

ดวงจันทร์เริ่มเคลื่อนตัวออกจากเงาของเมฆยักษ์ สาดแสงสีเหลืองนวลชวนเศร้าหมอง
...
......แพรน้อยลองเคว้งคว้างอยู่กลางทะเลได้อย่างไร?

เสียงฟ้าคำรามมาแต่ไกลทำเอาใจฉันผวา ฝนคงตกหนักอีกแน่ ฉันได้แต่รำพึงในใจ คลื่นคงโหมกระหน่ำเหมือนทุกครั้ง แล้วเจ้าแพรน้อยจะต้านทางพละกำลังมหาศาลเหล่านั้นได้หรือไร?

ไม่นานนักฝนเม็ดแรกก็หล่นลงมาสัมผัสกายฉัน ลมพัดแรงจนร่างกายแทบทนไม่ไหว...

...แพรน้อยเองก็เริ่มโคลงเคลงก่อนจะเริ่มแยกออกจากกัน...เหมือนหัวใจของฉันที่เริ่มแตกออกเป็นเสี่ยงๆ 

ฉันพยายามสู้กับแรงโหมของพายุ แรงกระแทกของคลื่น แล้วรั้งตัวไว้ไม่ให้จมดิ่งสู่ก้นทะเล

...แต่แล้ว...ร่างน้อยๆก็ทิ้งตัวลงทะเล...สายน้ำห่อหุ้มร่างทั้งร่างเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกัน 

ฉันไม่คิด..แม้แต่จะผลักตัวขึ้นไปยังผิวน้ำ และกลับคิดว่า...ถ้าสายน้ำซึมได้ลึกถึงก้นบึ้งหัวใจก็คงดี...จะได้ลบล้างความรักที่แสนทรมานและใครบางคนคนนั้นให้ออกไปเสียที

ฉันปล่อยตัวตามสบาย...เหมือนไม่เจ็บ ไม่ปวด จนในที่สุดก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย...

คิดว่าฉันอยู่ไหน..?

ฉัน...อยากหายไปจากโลกนี้จัง...

แต่แล้วฉันก็สะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์!!

ไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง ก็ลุกพรวดออกจากอ่างอาบน้ำพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวมานุ่งก่อนจะออกไปรับโทรศัพท์

เสียงโทรศัพท์ดังอยู่2-3ทีก็มีเสียงฝากข้อความดังขึ้น (จริงๆแล้วฉันเป็นคนตั้งระบบรับฝากข้อความไว้เองหากไม่มีใครรับสาย)

[หวัดดีตาหวาน(ชื่อส่วนตัวของฉันเองแหละ)...เธอคงอาบน้ำอยู่สินะ...อย่าเผลอหลับในอ่างอาบน้ำเหมือนทุกทีล่ะ เพราะผมคงช่วยอะไรไม่ได้ ต่อจากนี้เราคงไม่ได้เจอกันแล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะ ผมรู้ว่าเธออยู่คนเดียวได้แน่ๆก็เธอเก่งออกจะตายไป ผมตัดสินใจดีแล้วที่ต้องเลือกผู้หญิงคนนั้น หวังว่าเธอคงเข้าใจนะว่าผมต้องเลือกคนที่สำคัญกว่า โชคดีนะตาหวาน]

ฉันรู้ว่าใครโทรฯมา ครั้งแรกที่เสียงของเค้าดังขึ้นมันทำให้หัวใจเต้นได้อย่างแปลกประหลาด เหมือนเป็นความรู้สึกอิ่มเอมและน่ายินดี

แต่พอข้อความนั้นจบลง น้ำตาก็เริ่มรินไหล...

ไม่ใช่แค่ในฝันที่ฉันถูกปล่อยเกาะทิ้งไว้กลางทะเล...

...แม้แต่ในความเป็นจริง...ความรักก็ยังไม่ใยดีฉันเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เพลงที่อยากให้ได้ฟังกันทุกคนนะคะ--->
http://www.pingbook.com/mv/listen.php?id=20&song_id=715&listen=normalasx

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อยามที่หัวใจปวดร้าวทุกข์ทรมาน ไม่เหลือใคร ไม่เหลืออะไร
คำที่หลายๆคนคงอยากได้ยินที่สุดก็คือ
[จะอยู่ข้างๆ...ถึงใครต่อใครเลือกที่จะทิ้งเธอไป แต่เธอยังมีฉันเสมอ]
แน่ๆเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากติฉินนินทา เอ๊ย!! ติชม 
คอมม้งคอมเม้นกันได้เต็มที่เลยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านค่า*-*//

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อยากให้ได้อ่านกันทุกคน ๐กลอนเพื่อเพื่อนทุกคน๐ นะคะ*-*

"เปิดประตูสู่โลกกว้าง...
เดินทางตามหาความฝัน...
แม้วันนี้เราจะอยู่ไกลกัน...
แต่ความผูกพันยังคงมีเช่นเดิม...
ขอให้เธอจงแน่วแน่ตามความฝัน...
กำลังใจจากฉันจะช่วยส่งเสริม...
เป็นแรงบันดาลใจ...คอยเพิ่มเติม
ขอให้ฝันของเธอจงเป็นจริง"

[ความเหงา...ทำให้เราเข้าใจว่า..."เพื่อนแท้"...สำคัญเพียงใด
...เธอว่าจริงไหม...?]

"อย่ายอมแพ้...แม้อ่อนล้า
อย่าหยุดฝัน...แม้ในยามที่หลับตา
เพราะมันเป็นเพียงสิ่งเดียว...ที่เชื่อมเราสองไว้ด้วยกันนะเพื่อนเอย..."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------