[GAIA] Song of Love เพลงรัก ยัยกะล่อน nunpam ft. gaia

นิยายเรื่องนี้ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาทำให้เสื่อมเสียแต่อย่างใด

บทนำ

“พี่แปมจ๋า รอด้วย” เสียงเรียกที่แสนจะคุ้นเคยของผู้ที่ถูกเรียกชื่อ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันกลับไปหาต้นเสียง

“ว่าไง ตามฉันมาจนได้สินะ” แปมสนททนากับรุ่นน้องที่ไม่ได้ตั้งใจจะสนิทด้วยเท่าไหร่

“ก็หนูคิดถึงพี่อ่ะก็เลยมาหา แล้วนี่พี่จะไปไหนหรอคะ”  สาวตัวเล็กเดินเข้ามาถามพร้อมกับกล้องที่คล้องคอเธออยู่และหมวกลายเสือคู่ใจที่เธอใส่มาแทบทุกวัน

“ไปเรียนสิยะถามได้ เธอก็ควรจะไปเรียนได้แล้วนะนุ่น เลิกตามฉันได้แล้ว”

“ไม่..นุ่นไม่เรียน” สาวรุ่นน้องยื่นคำขาด ยั่วโมโหรุ่นพี่ของเธอจนได้

“เอ๊ะนุ่น..เธอชักจะเหลวไหลใหญ่แล้วนะ ถ้าอยากเจอพี่นะ ไปเรียนก่อน เรียนเสร็จแล้วค่อยมาเจอ อย่าเกเรอย่างนี้สิ” แปมดูเหมือนจะโกรธ เธอดุรุ่นน้องเธอชุดใหญ่ แต่ทว่า..

“ก็หนูไม่มีเรียนอ่ะ”

“ห๊ะ!!” สาวร่างขาวหยุดชะงัก

“หนูไม่มีเรียนช่วงเช้า หนูมีเรียนช่วงบ่าย” พูดจบ สาวรุ่นน้องหัวเราะคิกคักพอใจ ที่ยั่วรุ่นพี่ขอเธอสำเร็จ

“นี่!!..หยุดหัวเราะเลยนะ ทำไมชอบให้พี่โกธรนักนะ อยากโดนด่าหรอ” แปมบ่นให้กับรุ่นน้อง พรางเดินขึ้นตึกเรียน

“ไม่ได้อยากโดนดุหรอก”

“แล้วทำไมยังแกล้งพี่อยู่”

“ก็หนูชอบอ่ะ เวลาพี่โมโห ..น่ารักดี” สาวตัวเล็กยิ้มระรื่นหลังพูดจบ ทำให้รุ่นพี่หันมาตีหัวเธอ

“โอ๊ย..เจ็บ”

“ดีเจ็บซะบ้าง จะได้เลิกแกล้งพี่ซะที” สาวร่างสูงเดินต่อไป

“ใจร้าย... แต่ก็รักเหมือนเดิม พี่แปมรอนุ่นด้วย” นุ่นเดินตามรุ่นพี่ของเธอจนทัน

แปมเดินมาถึงหน้าห้องวิชาเรียนในคาบแรกของเธอ

“นี่นุ่น เราควรจะไปได้แล้วนะ ไปที่ไหนก็ได้ พี่จะเข้าเรียนแล้ว”  สาวร่างขาวหันมาพูดกับรุ่นน้องหน้าตาจริงจัง แต่สำหรับรุ่นน้องของเธอกลับนิ่งไม่มีผลกระทบใดๆ

“ไม่ ไม่ไป..นุ่นจะรอพี่เรียนเสร็จ”

“เธอจะบ้านหรอนุ่น สามชั่วโมงรวดเนี่ยนะ เธอจะนั่งรออยู่ตรงนี้” แปมเพิ่มน้ำหนักเสียงจริงจังเพื่อหวังว่ารุ่นน้องของเธอจะใจอ่อนยอมไปบ้าง  แต่ไม่มีผล

“ใช่ นุ่นจะรอ” พูดจบสาวตัวเล็กก็นั่งลงที่ม้านั่งหน้าห้องเรียนโชว์

“นุ่น พี่ว่าเราเริ่มจะดื้อขึ้นทุกวันแล้วนะ เธอมานั่งรอพี่ นั่งมองพี่จากข้างนอกอย่างนี้  คนอื่นจะไม่มองพี่แปลกๆหรอ พี่จะมีสมาธิเรียนไหม”  แปมพยายามเกลี้ยกล่อม แต่ก็ล้มเหลว

“พี่ก็อย่ามามองหนูสิ พี่ก็เรียนไปของพี่นั่นแหละ” นุ่นยังคงนั่งนิ่งกอดอก

บรรยากาศหน้าห้องเรียนในตอนนี้ เต็มไปด้วยนักศึกษาที่กำลังเดินเข้าคาบเรียนตัวเอง

รุ่นพี่อย่างแปมจนปัญญากับการรับมือรุ่นน้องหัวดื้อของเธอ แปมนั่งลงข้างนุ่น ตั้งสติแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันหน้าไปเจรจาต่อรองอย่างใจเย็นกับรุ่นน้องของเธอ

“นี่นุ่น..ฟังพี่นะ ถ้าเราอยากเจอพี่อยากรอพี่ ไปรอที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่ที่นี่ พี่ต้องการสมาธิเรียน เรามานั่งมองพี่อย่างนี้พี่จะเรียนได้ไงล่ะ เราโตแล้วนะ พี่หวังว่าเราจะเข้าใจพี่” แปมพูดจบ สาวร่างเล็กนิ่งไปพักหนึ่ง จนกระทั่ง

“งั้นนุ่นไปก็ได้...แต่”

“อะไรอีกอ่ะ”

“พอพี่เรียนเสร็จ ตอนเที่ยง พี่ต้องไปทานข้าวกับนุ่นนะ” สาวรุ่นน้องยิ้มระรื่น

“มันพิเศษยังไง เราก็ไปทานกับพี่ทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ” สาวร่างขาวยิ้มเจื่อนๆ แต่สีหน้ารุ่นน้องของเธอเจ้าเล่ห์ใช่เล่น

“มันต้องพิเศษสิ .. ก็พี่ต้องไปทานกับหนูข้างนอก..สองคน”

“โอโห..ชักจะแก่แดดขึ้นทุกวันแล้วนะเรา แล้วจะไปไงพี่ถามหน่อย”

“ก็รถพี่ไง” แปมหัวเราะคิกคัก ทำให้รุ่นน้องของเธอยิ้มตาม

“ฮ่าๆ ไม่แมนเลยหนูเอ้ย.. ชวนพี่ไปทานข้าวแต่เอารถพี่เนี่ยนะ”

“ก็หนูไม่มีรถอ่ะ หรือพี่ไม่ไป งั้นหนูก็จะนั่งอยู่ตรงนี้นี่แหละ” สาวร่างเล็กนั่งหน้ามุ้ย แต่รุ่นพี่ของเธอกลับหัวเราะคิกคัก

“โอเคๆ.. ไปก็ไป ถึงเวลาเรียนของพี่แล้ว เราก็ไปได้แล้วนะ”

“รับทราบครับป๋ม” รุ่นน้องพูดจบ สาวร่างสูงก็เดินยิ้มส่ายหัวหน้าระรื่นเข้าห้องเรียนตัวเองไป

แปมเดินมานั่งที่โต๊ะเรียนข้างเพื่อนสนิทของเธอ

“แปม ทำไมมาช้าจัง นี่อาจารย์จะเข้ามาอยู่แล้วนะ” เธอไม่ตอบโต้ แปมยิ้มบางๆให้เพื่อนของเธอ

“อ๋อ..ฉันรู้แล้ว ไอ้นุ่นเด็กจอมจุ้นใช่มั้ย” แปมพยักหน้าตอบรับแล้วหันไปคุ้ยวิชาเรียนในกระเป๋าของเธอต่อ

“แปมฉันว่านะ สักวันแกต้องชอบมัน แน่ๆ ฮ่าๆๆ” เพื่อนเธอหัวเราะชอบใจ

“แกจะบ้านหรอ.. ฉันชอบผู้ชายเว้ย” เธอหงุดหงิดใส่เพื่อนซี้ของเธอ

“คือเอาจริงนะ ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วละ ตั้งแต่เด็กนั่นเข้ามา ฉันไม่เห็นว่าผู้ชายคนไหน โผล่หัวมาสักคนเลย ” แปมหยุดคิดชะงัก แล้วเธอก็พึมพำอะไรบางอย่าง

“ใช่ ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว”

TBC.

เฮ้โหล๋ว...เป็นไงบ้างจ๊ะสำหรับตอนแรก อยากเพิ่มเสริฟ มีความคิดเห็นอะไร ฝากไว้ด้านล่างได้นะจ๊ะ

และอีกอย่าง แฟนฟิคเรื่องนี้ ลงทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี นะจ๊ะ :) 

แชร์วนไป #เพลงรักยัยกะล่อน 

B
E
R
L
I
N
?