พันธนาการเเห่งรัก

                     
ตอนที่ 1

                    ณ กรุงโตเกียว... ผม โคโนบุ คุเร อายุ 16 ปี จบจากโรงเรียนมัธยมต้นแห่งหนึ่งที่ฟุจิโอกะ ผมมาศึกษาต่อมัธยมปลายที่นี่ โดยที่บ้านสนับสนุนให้ผมมาเรียนในเมืองหลวงครับ (อยู่ม.ปลายปี1 เทอม 2 แล้วครับ)  แรกๆที่ผมมาที่นี่ก็ตื่นตาตื่นใจกับความเจริญผิดหูผิดตาไม่เหมือนที่บ้านนอกของผมเลย ตอนนี้ผมหางานพิเศษทำเป็นพนักงานร้านพิซซ่าครับ เพิ่งทำได้ อาทิตย์เดียวครับ(ผมทำงานวันจันทร์ พุธ ศุกร์ ครับ ตั้งแต่ 4 โมงเย็น ถึง 2ทุ่ม)จริงๆแล้วผมมีความลับครับ คือ ผมเจาะจงที่จะเลือกทำงานที่นี่ โดยมันมีเหตุผลนะครับ คืออย่างนี้ครับ ที่นี่จะมีพนักงานอยู่คนหนึ่งที่ผมให้ความสนใจเป็นพิเศษ อ้อ เขาเป็นผู้ชายน่ะครับ อ๊ะๆๆ... แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันอะไรเทือกนั้นน่ะครับ ผมก็แค่...สะดุดตาอะไรบางอย่าง อ่อ พนักงานคนนี้ชื่อ คุมิสึนิ เท็ตสึ ครับ เท็ตสึเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ที่สำคัญคือเรียนโรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน นี่แหละเหตุผลหนึ่งที่ผมมาทำงานพิเศษที่นี่ ที่โรงเรียนเท็ตสึก็ไม่สุงสิงกับใครเลย ผมไม่เคยเห็นเห็นเขามีเพื่อนเลย ผมมักจะเห็นเขานั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียวเสมอๆ เกือบทุกครั้งที่ผมอยากจะเข้าไปคุยกับเขา แต่ก็ล้มเลิกความพยายามนั้นซะทุกที ผมเองอยากจะรู้เหลือเกินว่าในโลกของหมอนี่มันเป็นยังไง นี่ก็เป็นอีกผลหนึ่งที่ผมพยายามเข้าใกล้หมอนี่ 555+ ตั้งแต่ผมทำงานที่นี่ เท็ตสึไม่เคยคุยกับผมเลยสักครั้ง ผมสงสัยเหมือนกันว่าหมอนี่จะร็จักผมมั้ยเนี่ย

                อ๊ะ... 2 ทุ่ม แล้วล่ะครับ เป็นเวลาที่ผมกับเท็ตสึเลิกงานพอดี บนถนนท่ามกลางความพลุกพล่านของผู้คนยามค่ำคืนประกอบกับสีสันของใจกลางเมืองที่ประดับประดาด้วยไฟหลากสี ทำให้ดลกยามค่ำคืนดูมีสีสัน ผมเดินตามหลังเท็ตสึที่เดินนำหน้าผมเพียง 3-5 เมตร ผมเดินตามหลังเท็ตสึอย่างนี้ประจำแหละครับ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเท็ตสึจะรุ้รึเปล่าว่าผมเดินตามหลังแบบนี้ประจำ อาจจะไม่รู้ก็ได้มั้งครับ เหอะๆ  ที่ผมทำอย่างนี้มันก็มีเหตุผลน่ะครับ เดินกันมาได้สักพักก็ถึงอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง เท็ตสึเดินเข้าไปในตัวอาคาร ผมก็เดินขึ้นบันไดตามกระทั่ง เท็ตสึมายืนหยุดอยู่ที่ห้อง 3208 ก่อนจะไขกุญแจเข้าห้องไป ส่วนผมก็ล้วงกุญแจไขเพื่อไขห้อง 3209 ซึ่งเป็นห้องของผม  เราอยุ่ห้องติดกันน่ะครับ แหม มันยังเอิญคร้าบบบ  อะอ้าว... ไม่ได้ล็อคนี่ ทั้งที่เมื่อเช้าผมก็ล็อคแล้วแท้ๆ แสดงว่าต้องมีใครใช้กุญแจสำรองไขเข้ามาอย่างแน่นอน ถ้าอย่างนั้นก็คงจะมีอยู่ กรณีเดียวนั่น คือ อายะ แฟนสาวของผมนั่นแหละ ผมเปิดไฟในห้องก็พบว่า อายูมิ กำลังนอนรอผม(อย่างเซ็กซี่) อยู่บนเตียง 

คุเร กลับมาแล้วเหรอ อายะ มารอคุเรตั้งแต่เย็นแล้ว เธอพูดพลางลุกจากเตียง

ก็ ไม่ได้บอกให้มารอซะหน่อย ก็รู้ว่าชั้นต้องทำงานพิเศษ  

ก็ อายะอยากเจอคุเร อยากอยู่ใกล้คุเรนี่ เธอพูดพลางเอาตัวที่สวมชุดนอนบางวาบหวิวมาแนบชิดข้างกายของผม

เราอยุ่ที่โรงเรียน ก็ได้เจอกันอยุ่แล้ว แถมนั่งเรียนใกล้กันนี่นา ผมพูดพลางยิ้มให้เธอ

ก็... อายะอยากอยู่ใกล้ๆคุเรให้มากที่สุดนี่ เธอพูดพลางเอาหน้าอกทรงดตมาแนบแขนผมอีก

ผมรู้ทันในสิ่งที่เธอพูด ผมดึงตัวเธอเข้ามากอด และโน้มจูบเธอก่อนค่อยๆผลักเธอนอนลงบนเตียง จากนั้นก็.... รู้ๆกันอยุ่น่ะครับ ....  ผมกับอายะเพิ่งเริ่มคบมาได้ 2เดือนน่ะครับ เธอจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง เธอเข้ามาสารภาพรักกับผมทันทีที่บังเอิญเธอมาเห็นว่าผมกำลังบอกเลิกแฟนเก่าอยู่พอดี  ก็แหม ผมก็มั่นใจเรื่องหน้าตาของตัวเองเหมือนกันน่ะครับ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกในเรื่องอย่างว่าระหว่างผมกับอายะ นะครับ เรามีเรื่องอย่างนี้หลายครั้ง ส่วนมากเธอจะมาหาผมเอง หลายครั้งที่ธอชวนผมไปบ้านเธอ แต่ผมก็ปฎิเสธไปทุกครั้ง ก็..ขี้เกียจน่ะ พล่ามซะยาว ....

ผมเงยหน้ามองนาฬิกาที่หัวเตียงบอกเวลาตี 1 กว่า อายะกำลังหลับอย่างสบาย ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะหาบุหรี่สูบที่อกระเบียงห้อง ขณะที่ผมกำลังสูบบุหรี่สบายอารมณ์อยู่นั้น สายตาก็มองไปที่ระเบียงห้องข้างๆ เท็ตสึกำลังยืนสุบบุหรี่อยุ่เหมือนกัน
                   ทันใดนั้นก็มี ผู้ชายแปลกน้าคนหนึ่งเรียกเท็ตสึด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแล้วจูงมือเท็ตสึกลับไปในห้องนั้น...  ผมพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างเซ็งๆ ครับ... นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นแบบนี้  และบางทีก็ไม่ใช่ผู้ชายแปลกหน้าคนเดิมที่อยู่ในห้องของเท็ตสึด้วย ผมสงสัยเหมือนกันว่าเป็นแฟนของเท็ตสึหรือจะเป็นอาชีพเสริมกันแน่ก็ไม่รู้ ช่างขัดกับภาพลักษณ์ที่เงียบๆไม่สุงสิงกับใครซะเหลือเกิน แค่คิดผมก็หงุดหงิดแล้วล่ะครับ ... แต่เอ๊ะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องรู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจอะไรอย่างนี้ด้วย ผมคิดว่าผมคงเหนื่อยเกินไปล่ะมั้ง ผมยิ้มเล็กน้อยออกมา ก่อนจะเขี่ยบุหรี่ทิ้งและเข้าไปล้มตัวลงนอนกอดอายะ ที่เธออุตส่าห์มาหาผมถึงที่นี่ ไม่ใช่ใครบางคนที่ผมพยายามไล่ตามแต่ไม่เคยได้รับการแยแส .....สงสัยผมคงเพี้ยนเลยคิดอะไรพิลึกนั่น....