ละครสื่อรัก

สำหรับการเดินทางของกิรณาที่บาหลี มีอะไรมากมายที่เธอเพิ่งรู้ เหมือนเรียกความทรงจำในบทเรียนเมื่อครั้งมัธยมกลับคืนมาอีกครั้ง กลับมาด้วยความเข้าใจขึ้นอีกมาก เมื่อได้มาพบเจอกับสิ่งที่เป็นจริงอยู่ตรงหน้า มันทำให้เธอรู้สึกว่า คิดถูกแล้วที่ได้เดินทางมาที่นี่ อย่างน้อยก็ได้เปิดมุมมองใหม่ๆให้กับตัวเองมากขึ้น อย่างน้อยก็รู้ว่า ผู้คนในโลกนี้อยู่ใกล้กันแค่เอื้อม มนุษย์ที่ต่างเชื้อชาติ ก็ไม่ได้หมายความว่า เป็นคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์ ถึงไม่ใช่คนรู้จัก ไม่ใช่ญาติพี่น้อง ไม่ใช่ครอบครัว ในฐานะเพื่อนร่วมโลกใบเดียวกัน ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่สามารถเข้าใจกันได้ เหนือสิ่งอื่นใดนั้น สิ่งที่เธอเข้าใจตอนนี้ ที่ผูกให้เธอใกล้ชิดกับคนที่นี่มากกว่าเมื่อวาน ก็คือดนตรี ที่เขามักจะพูดเสมอ ว่า ดนตรีไม่มีพรมแดน คิดว่าเธอกำลังได้คำตอบทีละนิดๆ ก็วินาทีนี้นี่เอง

ใช่แล้ว ผู้คนในโลกนี้อยู่ใกล้กันแค่เอื้อม.... มันอาจจะไม่เกินจริงไปนัก..... ตอนที่กิรณากำลังคิด คือ ตอนที่เธอเพิ่งเดินทางมาถึงบาหลีใหม่ๆ เธอไม่รู้หรอก ว่ากำลังมีอะไรรอให้เธอรู้สึกอัศจรรย์ใจกับความคิดที่ว่านี้ได้อีกมากมายเลยทีเดียว ทั้งเรื่องของความใกล้ชิด ที่เหมือนไม่ใช่คนแปลกหน้า ความเข้าใจและเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนคนละเชื้อชาติ รวมไปถึงความรักอันเหลือเชื่อที่รอคอยเธออยู่ ที่จะทำให้เธอเข้าใจว่า ทุกอย่างก็ใกล้กันแค่นี้ และ มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเสียทีเดียว ทั้งนี้ ต้องขอบคุณ วิญญาณนางรำสาวของเรื่อง ผู้เป็นตัวละครหลักสำคัญ ที่จะทำให้กิรณา ค้นพบคำตอบทุกอย่าง

       สำหรับเรื่อง "ละครสื่อรัก" พล็อตอาจจะไม่ได้หวือหวาอะไรมากนัก แต่หากได้อ่านและพยายามทำความเข้าใจในความคิด ความรู้สึก ของตัวละครในเรื่องแล้ว ก็หวังว่าทุกคนคงจะประทับใจกับบางมุมของเรื่องราวในนิยายบ้างไม่มากก็น้อย ทั้งเรื่องของความสัมพันธ์ในครอบครัว ที่บางครั้งอาจจะดูลำบากใจ และค่อนข้างยากเกินแบกรับ จนเมื่อถึงจุดที่ทุกตัวละครหาทางออกให้ตัวเอง จึงเกิดเป็นเรื่องราวมากมายผูกพันเป็นโยงใยต่อเนื่องกันมาให้ได้เขียนจนถึงตอนอวสานกันครับ อย่างไรก็ขอให้ผู้อ่านทุกท่าน สนุกไปกับการอ่านนิยายเรื่องนี้กันนะครับ ขอฝากผลงานเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยครับ