นายวายร้ายกับเดซี่สื่อรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ขอโทษ

1

                                                           ขอโทษ

 “ หายงอนซักทีซิ.....พวกเราเหนื่อยแล้วน๊ะ ” 

“ ไม่ ” 

              “ เลิกงอนน้า ” 

ตึก....ตึกกก.....ตึกกกก.....ปัง!!! เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างแรง

“ เฮอะ...เฮอะ  ฉันรู้แล้ว ”

“ รู้อะไรอิง ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ” เดียร์ถาม

“ ฉันรู้แล้วว่าเมื่อเช้าแท็คไปมีเรื่องกับใคร ”

“ ใคร ” พวกเราทุกคนต่างถามเป็นเสียงเดียวรวมทั้งฉันด้วย

“ คิม ”

“ OoO !!ว่าไงนะ” 

“ จะไปไหนเดย์ ”

              พอได้ยินเพียงเท่านั่น  ฉันจึงวิ่งออกจากห้องเพื่อไปหาคิม  โดยไม่ยอมฟังเสียงใครและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน....แต่ฉันเป็นห่วงเขาหนิ....ฉันไม่ผิดใช่ไหมที่เป็นห่วง

ปัง!!! ฉันเปิดประตูห้อง 5   พร้อมกับกวาดสายตามองหาคิม......คิมไม่

ได้อยู่ที่นี่.....เขาไปไหนนะ.....ฉันวิ่งตามหาคิมรอบโรงเรียน  แต่ก็ไม่เจอ.....แล้วฉันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องชมรมดนตรี......ฉันไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปอย่างแรงเช่นเคย

“ คิม!!!นายเป็นไงบ้าง ”

ไม่มีเสียงใดๆ ตอบฉัน มีก็แต่สายตา-_-;?ประมาณว่าเธอเป็นอะไรมากไหม

“ โทษค่ะ...คือ...ฉันมาหาคิม ” ฉันพูดอย่างเขินๆ ให้กับสายตาทุกคู่

              “ นั่นไงคิม.....คิมแฟนนายมาหาหวะ ” เจสันเพื่อนสนิทของคิมเอาไม้กลองชี้ไปข้างหลังฉัน ก่อนที่จะพูดประโยคที่ทำให้ฉันถึงกับร้อนวาบไปทั้งตัว....มันทำให้ฉันรู้สึกดีนะ  คิก^^

“ เจสันใครใช้ให้นายพูดอย่างนั้น  เดย์เสียหายหมด ”  คิมเดินมาเคาะหัวเจสัน

นายไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้  แค่นี้นายก็ทำให้ฉันคลั่งแทบบ้าแล้ว

“ ใครจะไปรู้ล่ะ  เห็นยัยนี่ชอบมายุ่งกับแกอยู่ได้ ”

“ ไอ้!!!เจสัน ” ฉันตะโกน  และแล้วสายตาของคนรอบข้างก็หันมามองฉันอีกครั้ง....ฝากไว้

ก่อนเถอะ

“ ว่าแต่เดย์มีธุระอะไรกับคิมหรอ ” คิมหันมาถามอย่างสนใจ

จริงสิฉันเกือบลืมไปสนิท

“ นายไม่เป็นไรใช่ไหม ”

“ ไม่หนิ ”

             หน้าแปลกนายหน้าจะเป็นอะไรบ้างสิ  ตอนที่แท็คยื่นมือมาให้ฉันยังมีคราบเลือดติดอยู่เลย  แต่นี่นายกลับยิ้มหน้าตาเฉย.....ฉันจับหน้าคิมพลิกไปมาเพื่อความแน่ใจ.....ไม่มีอะไรจริงๆ....หรือว่าจะเป็นที่อื่น….ฉันรีบถกเสื้อคิมขึ้นดู

“ Ooo เฮ้ย!! ” คิมตะโกน

“ เธอจะข่มขืนไอ้คิมหรอ….อุบาทว์ที่สุด~_-; ”

“ จะบ้าหรอ....ฉันแค่จะดูว่าคิมเป็นอะไรรึเปล่า ”

“ จะเป็นก็เพราะเธอนั้นแหละ  ”

“ เดย์...เธอไม่สบายรึเปล่า-_-;; ”  คิมถามอย่างงงงัน

“ เปล่า....นี่นายโดนแท็คต่อยไม่เป็นไรเลยหรอ ”

“ ใครโดนต่อย....ฉันเนี่ยนะ? ”

นายแท็ค  นายตายแน่.....ดูสิต่อยจนคิมของฉันจำอะไรไม่ได้เลย

“ ฮะ  ฮะ....ฉันล่ะเชื่อเธอเลย +55”  เจสันระเบิดหัวเราะออกมาอย่างกะโลกนี้มีมันคนเดียว

“ หัวเราะไร ”

“ ฮะ ฮ่าๆ วันหลังก่อนจะโวยวายนะ  ช่วยไปดูให้แน่ใจก่อนว่าคิมไหนโดนต่อย...ฮ่าๆ ”

“ หมายความว่าไง ”

“ ถ้าเธอจะมาหาคิมที่โดนต่อยตอนนี้มันนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่โรงพยาบาลแล้ว ”

“ นี่  กำลังพูดเรื่องอะไรกันเนี๊ย -_-? ”

“ คิมนายพึ่งมาไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ”  เจสันหันไปกอดคอคิม

นี่มันอะไรกันเนี๊ย  ฉันเข้าใจผิดไปเองหรอ  ฉันรู้สึกช้าไปทั่วหน้าเหมือนโดนตบมาฉากใหญ่.....ยัยอิงเธอตายแน่

              ฉันรีบเดินจะไปหายัยอิง  ยัยตัวแสบ......แต่มือหนึ่งก็หยุดฉันไว้

“ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  แต่ก็ขอบคุณน่ะ ^_^”

///"…"/// 

คิมยิ้มให้ฉัน  มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ฉันรู้สึกดีมากๆ.....ถึงยังไงความแค้นก็ส่วนความแค้น

ฉันยิ้มตอบคิม  ก่อนจะรีบออกมาจากตรงนั้น ‘ ยัยอิงเธออยู่ไหนน๊ะ ’ ฉันพึมพำกับตัวเอง

ปึ้กกกก!!!!!!!

“ โธ่เว้ย!!! ”

“ โอ๊ย!! นี่นายอีกแล้วหรอ  เปิดประตูยังไงของนาย ไม่เห็นคนหรือไง ” ฉันด่าแท็คเป็นชุด

มือข้างหนึ่งจับหน้าผากที่เจ็บ ก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นมาจากพื้น

“ ไม่เห็น  พอใจยัง ”

“ ทำไมนายต้องค่อยหาเรื่องฉันด้วย  1ปีแล้วน่ะ  ไม่เหนื่อยบ้างหรอ ”

“ ไม่ ”  แท็คตอบสั้นๆ ง่ายๆก่อนจะเริ่มก้าวเท้า

“ หยุดน๊ะ  คราวนี้ฉันไม่ผิด นายต้องขอโทษฉัน ”  ฉันเร่งเท้าตาม  จนมาดักหน้าแท็คไว้ได้

“ บอกให้ขอโทษ ”

“ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญที่สุด  รู้ตัวไหม!! ”  แท็คตวาด

“ นายต้องขอโทษ ” ฉันเอาสองมือผลักแท็คอย่างแรง  มันจะมากไปหน่อยไหมที่มาขึ้นเสียงกับฉัน

“ เดย์ ”  เสียงแท็คลดต่ำลง  ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉัน

“ นายจะมาไม้ไหนอีก ”

              "…"

"…"

“ ฉัน...ขอโทษ....รีบไปห้องพยาบาลซะ ”

"…" ?

แท็คเดินจากไปแล้ว  ปล่อยให้ฉันยืนงงอยู่คนเดียว  บทจะขอโทษก็ง่ายซะงั้น.....และแล้ว

ฉันก็กระจ่าง  เมื่อหันไปเห็นหน้าตัวเองในกระจกเงา....น้ำสีแดงสดกำลังไหลอกมาจากหน้าผากฉัน....นายเก่งมากเลยน๊ะที่ทำให้ฉันหัวแตกได้