นายวายร้ายกับเดซี่สื่อรัก

คำสั่งฟ้า

  หวัดดี~~เดย์

 ^_^ จ้าา

อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะ   มีเรื่องอะไรดีๆหรอ

ไม่รู้สิ^^ 

              ยิ้มไม่หุบแบบนี้  ต้องมีเรื่องดีๆ แหงๆ

ไม่มีอะไร....คิก^___^

 ไม่บอกใช่ไหม   เดี๋ยวเห็นดีแน่   ฉันยังไม่ทันได้หยุดหายใจ  ยัยเพื่อนจอมวุ่นทั้ง

หลายก็เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังเป็นเวลาเดียวกับที่นิ้วอันเรียงยาวของพวกเธอรุมจิ้มมาที่เอวฉัน

อ๊ายยย  หยุดนะ

จะบอกได้ยัง

พอ  ฮะฮ่าๆ  ก่อนสิ...บอกแล้ว 

              พวกหล่อนหยุดฟังอย่างตั้งใจ

ตึกก   ตึก ตึก  ตึกกกกก!!!  เสียงฝีเท้าของฉันดังไปทั่วตึก

  เรื่องอะไรฉันจะต้องบอก.....แหวะ....

  กลับมาเดี๋ยวนี้น้าาา~ 

ฉันเร่งฝีเท้าเต็มที่  โดยมีพวกตัวแสบตามมาติดๆ...นี่คือชีวิตปกติในรั้วโรงเรียน

ของฉัน....อันที่จริงฉันก็อยากเล่าให้หล่อนๆฟังอยู่หรอก   แต่ทำไงได้ล่ะ  ความฝันมันก็คือความฝัน.....ขืนฉันพูดไปก็โดนล้อแย่สิ

โบสถ์อันเป็นสถานที่แห่งความรักของหนุ่มสาวหลากหลายคู่   ปกติเราจะได้แต่มอง

และแอบยิ้มกับความรักของคู่บ่าวสาว  แต่ในวันนี้โบสถ์ดูว่างเปล่า  ไม่มีบาทหลวง  ไม่มีเจ้าสาวในชุดลูกไม้สีขาว.....มีแค่.....ฉัน.....กับเสียงหัวใจที่เต้นแรง.....ของ.....เขา.....เท่านั้น

               ชายหนุ่มในชุดนักเรียนที่ดูสะอาดตา  ยื่นมืออันอ่อนโยนมาจับมือฉันไว้อย่างนุ่มนวล ใบหน้าของเขาช่างงดงามและเต็มไปด้วยความสุข  ผมที่กำลังพัดไหวไปพร้อมกับสายลมมันทำให้เขาดูดีมากเป็นพิเศษ  ดวงตาที่จริงใจเหมือนกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกำลังจ้องมองมาที่ฉัน

เดย์....คือว่า....เอ่อ....คือ //*_ *//  

ใจฉันเต้นแรงขึ้นทุกขณะ  แม้แต่ลมหายใจตัวเองฉันยังไม่สามารถควบคุมได้  ฉันมองริม

ฝีปากอันเรียวบางตรงหน้า  อยากให้คำพูดที่หลุดออกมาตรงกับความรู้สึกฉัน......ฉันรักเธอ.....

เอ่อ....คือว่า

""     

  คือ.....คิมร....า

  รักษาความสะอาดกันหน่อยสิ   ไม่เห็นหรอว่าวันนี้โบสถ์ปิด

             รักษาความสะอาดงั้นหรอ  นี่ฉันกำลังรอฟังคำว่า รัก จากผู้ชายที่ฉันรักที่สุด   แล้วใครมาแหกปากทำลายบรรยากาศกัน......ฉันจึงค่อยๆหันไทางต้นกำเนิดของเสียงนรกนั่น

พวกเธอไม่เห็นหรือไงว่าวันนี้โบสถ์ปิดทำความสะอาด  

              โอ๊ย!!  ฉันอยากจะบ้าตาย  ที่แท้เสียงนั้นก็มาจากนายแท็ค  หัวหน้าแก๊งนรกแมงสองง่ามนั้นเอง

ว่าแต่คนอื่น  แล้วนายหละมาทำอะไร

  ถือไม้กวาดมาอย่างนี้มานั่งกินข้าวมั้ง  ฉันก็มาทำความสะอาดนะสิ  

             ฉันพึ่งสังเกตเห็นไม้กวาดที่ติดมากับมือของแท็ค 

ที่แท้นายก็เป็นแค่คนทำความสะอาด  ฮะ....ฮะ....ฮ่าาา^o^

              นี่....เธอ   นายนั้นกระชากมือฉันอย่างแรง  ดวงตาเต็มไปด้วยความแข็งกร้าว  จากนั้นดวงตาทั้งสองคู่ก็เคลื่อนที่เข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ..... แล้วคิมของฉันหายไปไหนแล้วเนี๊ย

นี่นายจะทำอะไรช้านนน.....อ๊ายยยย!!!~~

>o< ยี้....คิดแล้วก็สยดสยอง.....แต่ก็ยังดีที่แม่ปลุกฉันขึ้นมาจากฝันเสียก่อน

เดย์!!!!!!

              พวกยัยตัวแสบเรียกฉันเป็นเสียงเดียว  ดูเหมือนว่าพวกนั่นจะต้องการให้ฉันหยุด

  ดะ....เดย์......ระวัง

               ปึกกก..........โครม!!!!! .....ร่างอันบอบบางของฉันลงไปกองกับพื้น  เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นกลับเห็นอีกร่างหนึ่งยืนเบื้อไม่สะทกสะท้านอะไร

โอ๊ย!!!!!   เสียงคุ้นหูตะโกนขึ้นอย่างโมโห

ฉันว่าไอ้คำพูดนั้นฉันหน้าจะเป็นคนพูดมากกว่า  เพราะคนที่เจ็บมันคือฉัน.....ฉันไม่

เข้าใจเลย  ตามทำลายฝันฉันยังไม่พออีกรึไง....

นี่!ไอ้หัวหน้าแก๊งแมงสองง่าม ขอโทษสักคำหนะเป็นไหม

              ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกฉันอย่างงั้น...อีกอย่างเธอเป็นคนชนฉัน  เธอนั้นแหละที่ต้องขอโทษ

แต่ฉันเจ็บ

 -_-;

              แท็คไม่ได้พูดอะไรนอกจากยื่นมือที่เลอะทั้งดินและเลือดมาให้ฉัน.....ฉันปัดมือแท๊คทิ้ง

ฉันลุกเองได้

หึ....

ฉันไม่อยากจับมือสกปรกของนายหรอก  วันนี้ไปหาเรื่องใครมาอีกล่ะ

ไม่แปลกหรอกที่ฉันถามอย่างนั่น  ในเมือแท็คมีสภาพกึ่งคนกึ่งผีดิบมาโรงเรียนเกือบทุกวัน

ไปกันเถอะพวกเรา...ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน

             แท็คพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินมาหยุดข้างกายฉันแล้วจึงค่อยเดินผ่านไป  พร้อมกับพวกลูกน้องสองง่ามทั้งหลาย

เป็นไงบ้างเดย์   เดียร์เพื่อนที่ฉันคิดว่าสนิทที่สุดเดินเข้ามาถาม

พวกเธอไปอยู่ไหนมา

ก็อยู่แถวนี้แหละ....ใครจะกล้าเข้ามา กิ๊ฟพูดขึ้น

ใช่แท็คน่ากลัวจะตายเวลาโกรธ...ไม่รู่ว่าวันนี้ใครไปทำให้ไม่พอใจ   อิงเสริม

พวกเธอก็เลยไม่เข้ามาช่วยฉัน -_-;

พวกเราผิดไปแล้ว.....อย่าโกรธเลยน้า.....นะ

             ตอนนี้เพื่อนๆ ต่างลืมเรื่องเมื่อเช้าไปแล้ว.....และก็ต้องกลายมาเป็นคนง้อฉันแทน

ความจริงแล้วชีวิตของฉันในโรงเรียนก็มีความสุขดีอยู่หรอก.....แต่ฉันลืมบอกไปว่ามัน

เริ่มจะพังลงเมื่อ 1 ปีที่ผ่านมาพร้อมกับการเข้ามาของนักเรียนใหม่ที่ชื่อว่า.....แท็ค....ทำไม

คนบนฟ้าต้องให้นายนั้นมาทำลายชีวิตฉัน แถมยังต้องทนอยู่ห้องเดียวกันอีก.....