ไร้เยื่อใยเสน่หา

——————-

"ผมไม่แต่ง ยังไงก็ไม่แต่งถ้าคุณพ่ออยากแต่งก็แต่งเองไปเลยสิครับ" ชายหนุ่มโมโหเสียงดังทันทีที่บิดาจะให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ชอบหน้า

"ไอ้ภีม แกจะลองดีกับชั้นใช่มั้ยยย"

"คุณพ่ออออ!"

"คุณคะ ฉันไม่ยอมหรอกนะคะ"

"โธ่โว้ยยยยย!" เสียงชายหนุ่มสบดอย่างไม่พอใจ และรีบเดินออกจากบ้านไป

บ้านศิรตรี

"ลูกคงรู้ว่าครอบครัวเราจะล้มละลาย "มารดาบอกแก่บุตรสาวที่ตนรักที่สุด                                      "พ่อกับแม่จะขอให้ปริมช่วยบ้านเราไว้ได้มั้ยลูก ปริมแต่งงานกับพี่ภีมได้มั้ยยยลูก" บิดาบอกแก่บุตรสาว

"เดี๋ยวปริมไปหางานทำแล้วก็รับวาดรูปเพิ่มขึ้นดีมั้ยคะคุณพ่อคุณแม่ "หญิงสาวรีบเสนอออกไป แต่ว่าท่าทางของผูให้กำเนิดก็ไม่มีท่าทีดีขึ้นเลย

"ปริมลูกพ่อ บริษัทเรากำลังจะถูกยึดลูก แต่พ่อก็ทำใจไว้แล้ว แต่ว่าบ้านของเราก็กำลังจะถูกยึดด้วยลูกพ่อว่าพ่อคงทำใจไม่ได้เพราะบ้านเป็นสมบัติสุดท้ายที่เรามี"

"เราติดหนีมากขนาดนั่นเลยหรอคะ"

"ใช่จ้ะลูก ถ้าบริษัทโดนยึดไป ก็เหลือบ้านที่ทางธนาคารจะมายึดไป 15ล้านเลยลูก" มารดาตอบหญิงสาว

"คุณพ่อคุณแม่คะ แล้วถ้าปริมยอมแต่งงานกับพี่ภีมเขาจะช่วยเราได้ใช่มั้ยคะ"

"ใช่จ้ะ ลุงกฤตบอกเราไว้แล้วว่าบ้านจะช่วยได้แค่เรื่องบ้าน เพราะบริษัทคงช่วยไว้ไม่ได้"

"งั้นปริมยอมแต่งงานกับพี่ภีมก็ได้ค่ะ"

"พี่ภีมคะ เอ่อออ จะให้ปริมนอนตรงไหนคะ" หญิงสาวเอ่ยปากถามหลังจากที่ญาติผู้ใหญ่ได้ออกจากห้องเหลือไว้เพียงคู่เจ้าบ่าวสาว

"ก็นอนพื้นไปสิ อันนี้ห้องของฉัน ฉันจะนอนเตียง"ชายหนุ่มรีบตอบก่อนจะรีบเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ผ่านไปประมาณหนึ่งชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องน้ำแล้วไปแต่งตัวด้วยชุดเรียบง่ายเพื่อที่จะออกไปหาเพื่อนต่อ

"พี่ภีมจะไปไหนคะ วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกของเรานะคะ"หญิงสาวรีบถามเมื่อรู้สึกว่าชายหนุ่มผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวของเธอกำลังจะออกจากห้องไป

"อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ต่อให้อีกสักสิบยี่สิบวันฉันก็ไม่อยากอยู่ใกล้เธอ สกปรก ที่สำคัญต่อไปอย่ามาเรียกฉันว่าพี่ภีมเราไม่ได้สนิทกันขนาดที่เธอจะมาเรียกชื่อเล่น" ชายหนุ่มตอบอย่างอารมณ์เสีย

"ค่ะ ต่อไปปริมจะไม่พูดอีก" หญิงสาวก้มหน้าตอบด้วยความเกรงกลัวและรีบเดินเข้าห้องน้ำในทันที พอได้ยินเสียงประตูปิด น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างง่ายดาย เขาออกไปแล้ว ทิ้งหล่อนไว้อยู่ห้องหอเพียงผู้เดียว

"คุณแม่ คุณแม่ขา ปริม ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะปริมอยากกลับไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่" หญิงสาวพูดด้วยเสียงสะอื้นเสียใจและน้อยใจที่ถูกว่าที่เจ้าบ่าวของเธอดูถูก

บุคคลในรูปรวมไปถึงเจ้าแมวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมในเรื่องนะคะ เนื่องจากเป็นจินตนาการของผู้แต่งเพียงคนบุคคลเดียว ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ 

ห้ามคัดลอกและดัดแปลง

ขอฝากนิยายเรื่องแรกของไรท์ไว้ด้วยนะคะ เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ออกแนวดราม่า พระเอกใจร้าย ปากหมา เย็นชา และหน้ามมึนค่ะ  เนื่องจากไรท์ชอบอะไรที่ดราม่าๆค่ะ เจ็บ หน่วงใจ น้ำตาไหลแบบนี้เลยค่ะhaha รู้สึกว่าเวลาอ่านแล้วแบบเหมือนมิชชั่นคอมพลีทเพราะได้ร้องไห้ หรือว่าเราจะเป็นโรคจิตก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ5555

//มูลี่ molijoyy