รอรักปักใจ

รอรักปักใจ

---------------------------------------------

โปรยปรายคล้ายจะแซ่บนัว

---------------------------------------------

ใบหน้าหล่อเหลาเอียงลงมาแนบจูบปากอิ่ม สอดมือเข้าไปถอดแพนตี้ไร้ขอบออกมาจนสุดปลายเท้า ถอดชุดนอนของเธอจนเปลือยเปล่าอย่างใจร้อน จากนั้นไอร้อนบนตัวเขาก็แผ่ปกคลุมไปทั่วร่างอวบอิ่มงดงามเพราะความปรารถนาที่พลุ่งพล่านยากจะฉุดรั้ง

สราวลีตวัดมือข้างหนึ่งขึ้นมาเหนี่ยวลำคอแกร่ง อีกข้างจิกลงบนหัวไหล่แน่นแข็งไปด้วยมัดกล้าม จูบตอบอย่างหนักหน่วงเต็มไปด้วยความปรารถนาไม่ต่างกัน

สราวลีรู้ดีว่าความสัมพันธ์แบบนี้จะกลายเป็นไฟร้อน คอยแผดเผาความรู้สึกของตัวเองในสักวันหนึ่ง เธอจะต้องเจ็บปวดเสียใจเพราะความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนนั้น ‘ไม่มีอยู่จริง’

ทว่าคนที่จุดไฟเผาเธอคือธาริตไง ถึงยอมเล่นกับไฟทั้งที่รู้อยู่แก่ใจดีว่ามันอันตราย มันอาจจะทำให้เธอเจ็บปวดทุรนทุรายจนตายเลยก็ได้ ถ้าถึงคราวต้องจากลากันในวันข้างหน้า

-------------------------------------------

“หลิว…ถ้าพี่บอกว่าพี่รักหนูล่ะ มันสายไปไหม”

สราวลีปิดปากร้องสะอื้นน้ำตาร่วงพรู “มันสายไปแล้ว หนูรักพี่ไม่ไหวหรอก ความรักของพี่มันปลอมเกินไป”

ธาริตรู้สึกจุกอกจนพูดไม่ออกเมื่อเสียงของสราวลีเจ็บปวดเหมือนจะขาดใจ เขาพลาดเองที่ไม่จริงใจตั้งแต่แรก เขาผิดเองที่เอาความกลัวมาตั้งเป็นกฎที่โคตรเห็นแก่ตัวกับเธอ สราวลีถึงได้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าไร้ความหมายในสายตาเขาขนาดนั้น

เขามันใจร้ายจริง ๆ ใจร้ายมาก ทั้งกับเธอและตัวเขาเอง ปิดกั้นความรู้สึกของเธอไม่พอ ยังปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองจนเธอหลุดมือไป

---------------------------------------

ฝากติดตามด้วยคร้าบผม

ป.ล. อย่าลืมกดเข้าชั้น กดไลน์ กดคอมเมนต์ เป็นกำลังใจให้ลี่ลี่ด้วยน้า

นามปากกา

- มู่ลี่สีขาว -