Tale of king สงครามราชันย์

สวัสดีเจ้าค่ะ นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน...ข้าชื่อ มัทเจ้าค่ะ หรือจะเรียกให้แฟนตาซีหน่อยก็อาจจะเป็นท่านเซมัท (อะไรทำนองนั้น)

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่วางพล็อตมานานมากแล้ว...นานจนจำไม่ได้... เอ๊ะ ยังไง55555

     เป็นเรื่องแรกที่หมายมั่นปั้นมือเสียเหลือเกินว่าจะเขียนให้จบ และมันก็ดำเนินมาได้เกินครึ่งจนข้าเองก็ตกใจ 

     เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงครามเจ้าค่ะ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด มีทั้งความรัก ความตลกโปกฮาเช่นกัน เปรี้ยวหวานเค็มมันโดยไม่ต้องใช้ผงชูรสเข้าช่วย(นิยายหรืออาหาร)

      เรื่องดำเนินขึ้นจากความไม่รู้จักพอ โลภมาก และต้องการคำสรรเสริญจากราชาองค์หนึ่งที่พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองได้สิ่งที่ต้องการเจ้าค่ะ ซึ่งตัวเอกเองก็ไม่ใช่ราชาองค์นี้เพียงคนเดียว....ซึ่งตัวเอกแต่ละคนมีที่มา มีความปรารถนาต่างกันไป และหลอมรวมกันสร้างตำนานแห่งสงครามที่ไม่มีใครลืมเลือนขึ้นมา

                   ยินดีต้อนรับสู่สงครามราชันย์เจ้าค่ะ!

          ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 เครอนที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่รู้สึกจุกภายในลำคอเช่นเดียวกับเรนเดริค เขาไม่เข้าใจว่ามนุษย์สามารถซ่อนอาวุธอันแหลมคมภายใต้ความสัมพันธ์ที่เรียกว่า‘เพื่อน’ได้อย่างไม่ละอาย...

              ช่างชั่วช้า...

             “จับมัน”

         เสียงออกคำสั่งดังขึ้นจากผู้เป็นหัวหน้าอัศวิน เอลเมอซาเสกสายโซ่เส้นใหญ่ขึ้นมาจากมือหมายจะล่ามบุคคลทั้งสองคน...

           คนหนึ่งมีผมสีทอง ใบหน้าซีดเซียวราวกับคนไร้วิญญาณ อีกคนก้มหน้านิ่งจนไม่เห็นสีหน้าที่แท้จริงแต่หมัดกำแน่นจนมีเส้นเลือดปูดโปนเพราะกำลังควบคุมโทสะ  แต่ยังไม่ทันที่เอลเมอซาจะได้ทำอะไรอยู่ๆก็มีสายลมพัดมาหอบใหญ่ตรงนั้นราวกับพายุ แต่ต้นกำเนิดของลมนั้นคือบางอย่างที่มีสีขาวบริสุทธ์ที่ออกมาจากหลังของเด็กหนุ่มผมสีขาว...

            มันคือปีกใหญ่สีขาวแข็งแกร่งที่เผ่สยายกระแทกเหล่าอัศวินเบื้องหลังและด้านข้างจนล้มกันเป็นแถบ เอลเมอซามองอย่างไม่อยากจะเชื่อเมื่อสบตาเข้ากับดวงตาสีอเมทิสต์ที่แข็งกร้าวของเครอน...