นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
จุมพิตอสุรี [นิยายชุดจุมพิตสิเน่หา]
เพราะต้องตามทวงคืนรัดเกล้าของมารดา ดังนั้นชะตาชีวิตของเลอมานเลยต้องเจ็บช้ำทรมาน เพราะคนที่ถือสิ่งนั้นในมือร้ายกาจหาใดเปรียบ หาเรื่องให้เปลืองตัวเปลืองหัวใจอยู่เรื่อย!
ผู้เข้าชมรวม
136,308
ผู้เข้าชมเดือนนี้
108
ผู้เข้าชมรวม
136.3K
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 15 ก.ย. 64 / 19:30 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์แล้ว
มู่เลยนำมาทำ E-Book เองค่ะ
สามารถซื้อ E-Book ได้ที่ Meb เลยนะคะ
กดที่รูปปกใหม่เพื่อซื้อได้เลยค่ะ
ขอบคุณจากใจมาก ๆ เลยนะคะ
หรือ >>Click!!<<
จุมพิตอสุรี
(มาร์ติโน เลโอปาร์ตี & เลอมาน ราฟาเอลลา คาสซาโน)
จุมพิตของเขาหวานร้อนและซ่อนไว้ด้วยความร้ายกาจ
เพียงเพราะต้องการกำราบอสุรีตัวน้อยให้อยู่ใต้อาณัติ
เขาจะมอบจุมพิตร้อนเพื่อหล่อหลอมรักร้าย
และจะทุ่มเทใจกายเพื่อให้ได้ครอบครองจอมอสุรี...
“อย่าฝันว่าจะได้เข้าพิธีแต่งงานกับผู้ชายอื่นถ้าไม่ใช่ฉัน
สิบห้าปีที่ฉันเฝ้ามอง เฝ้าดูแลเธอ
ไม่มีวันที่ฉันจะยกเธอให้ใคร!”
อสูรร้าย ‘มาร์ติโน เลโอปาร์ตี’ ยืนยันคำพูดร้ายด้วยจุมพิตร้อน
กำราบอสุรีน้อยอย่าง ‘เลอมาน ราฟาเอลา คาสซาโน’ ให้อยู่ใต้อาณัติ
“เรื่องอะไรฉันจะยอมให้คนอื่นคาบเธอไปกิน
ไม่มีวันซะหรอกเอลา! ไว้รอให้มีเด็กสักคนในท้องของเธอ
อยากรู้เหมือนกันว่าราฟาเอลจะทำยังไง”
บทรักของเขาทั้งต้องการลงทัณฑ์ ทั้งแสดงความเป็นเจ้าของ
และทั้งที่เขาไม่ต่างจากอสูรร้าย...
ทว่าหัวใจของเธอกลับร่ำร้องแต่คำว่ารัก!!
แต่เมื่อว่าที่พ่อตาก้าวเข้ามาเป็นอุปสรรคของเส้นทางรัก
เขาและเธอจะพร้อมฝ่าฟันไปด้วยกันหรือไม่
ติดตามต่อได้ใน...จุมพิตอสุรี
จุมพิตจอมมาร (นิยายชุด จุมพิตสิเน่หา)
เขียนโดย มิรา…
ตีพิมพ์ครั้งแรกกับ สำนักพิมพ์ Smartbook กุมภาพันธ์ 2557
ISBN 978-616-293-156-7 ราคา 250 บาท
รูปเล่มสอบถาม https://www.facebook.com/smartbook.publishing/
ผลงานอื่นๆ ของ มิรา / Miracle ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มิรา / Miracle
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"สายโลลิขออวยเรื่องนี้ >"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นต้องบอกว่าหนูเป็นสายโลลิล่ะ >< อวยเรื่องนี้อย่างสุดซึ้ง ชอบเพราะเอกแก่กว่าอยู่แล้วด้วย ไม่รู้ทำไมนะ แต่โคตรชอบเลยอ่ะ ยิ่งสายโลลิไม่ค่อยมีใครเขียนด้วย ตีพิมพ์เมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ แหะๆ -///- เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือไม่รู้จะบอกพี่มู่ยังไงดี พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูติดตามนิยายของคนคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ ถึงแม้หนูจะรู้จักพี่ไม่นานเ ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นต้องบอกว่าหนูเป็นสายโลลิล่ะ >< อวยเรื่องนี้อย่างสุดซึ้ง ชอบเพราะเอกแก่กว่าอยู่แล้วด้วย ไม่รู้ทำไมนะ แต่โคตรชอบเลยอ่ะ ยิ่งสายโลลิไม่ค่อยมีใครเขียนด้วย ตีพิมพ์เมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ แหะๆ -///- เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือไม่รู้จะบอกพี่มู่ยังไงดี พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูติดตามนิยายของคนคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ ถึงแม้หนูจะรู้จักพี่ไม่นานเมื่อราวๆ ปีที่แล้ว แต่อยากบอกพี่มู่ว่า ผลงานทุกชิ้นของพี่มู่ทำให้นักอ่านคนหนึ่งได้ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ไปกับมัน จากเดิมเป็นคนที่อินนิยายมากๆ อยู่แล้วกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาเวลาอ่านนิยายดราม่าเลย พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูรู้สึกว่า ผลงานของพี่ควรเก็บรักษาไว้ในดวงใจ ถึงแม้ว่าบางคนอาจมองคุณค่าของหนังสือนิยายเพียงแค่สิ่งๆ หนึ่งที่ทำให้ผ่อนคลายเมื่อได้อ่าน แต่สำหรับหนูมันคือสิ่งที่ทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เครียดตลอดเวลา ได้ยิ้มแย้ม และหัวเราะกับเขาบ้าง เดิมแล้วเป็นคนติดอนิเมมากๆ และแทบไม่สนใจซื้อนิยายเลย พอได้อ่านนิยายของพี่ เลยคิดว่ามันสนุกมากๆ และเริ่มติดตามผลงานของพี่ จนตอนนี้อนิเมที่ติดตามจากอาทิตย์ล่ะห้าหกเรื่องเหลือเพียงเดือนละเรื่องเอง T^T เพราะเอาเวลาไปอ่านนิยายของพี่ 5555+ จากหนูที่เป็นคนเงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร ได้มีสังคมมากขึ้น สังคมของคนที่ชอบนิยายของพี่ ทำให้หนูได้มีความสุขกับนิยายของพี่ หนูเองก็ไม่เคยคิดเลยว่า เพียงแค่นิยายหนึ่งเล่มจะทำให้หนูเปลี่ยนไปจากเด็กที่ไม่ค่อยยิ้ม กลายเป็นเด็กที่ยิ้มได้เพราะนิยายของพี่ มันอาจจะดูโอเวอร์ไปหากจะบอกว่าหนูชอบพี่มากๆ พี่เป็นนักเขียนที่หนูชอบที่สุด ผลงานของพี่หนูติดตามเกือบทุกเรื่อง หนูรู้สึกเสียดายเล็กๆ ที่รู้จักนักเขียนดีๆ อย่างพี่ช้าไป พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่หนูเห็นว่าอัปนิยายลงเว็บ ถี่ที่สุด พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่หนูเชื่อมั่นในผลงานของพี่ว่า นิยายที่พี่เขียนสนุกทุกเรื่อง พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูมีความสุขเมื่อได้อ่านนิยาย บ่อยครั้งที่หนูซื้อนิยายของพี่มาแต่อ่านช้ามากๆ เพื่อนมันก็ถามว่า “ทำไมแกอ่านช้าจังว่ะ” หนูก็อ้ำอึ้งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมาและบอกกับมันว่า “ก็เพราะทุกตัวอักษรที่พี่มู่เขียนลงไปในนิยายมันมีความรู้สึก เลยอยากเก็บเกี่ยวความรู้สึกเหล่านั้นให้ได้มากที่สุดไง” หนูบอกมันไปแบบนั้น โอเวอร์ไปหรือเปล่านะ คงเป็นเพราะในชีวิตจริงๆ ของเราคงไม่มีใครพูดประโยคซึ้งๆ แบบนั้นให้เราได้ฟังบ่อยๆ เลยอยากเก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกที่ได้พบเจอยังไงล่ะ หนูก็ไม่รู้นะ ว่าหนูทึกทักไปเองหรือเปล่าว่าทุกคำพูดที่พี่เขียนล้วนมีแต่ความรู้สึกที่กลั่นออกมาจากหัวใจ แม้จะไม่ใช่อย่างที่หนูคิดแต่หนูก็รู้สึกว่าพี่มู่ต้องการให้คนอ่านมีความสุขในตอนที่ตัวละครมีความสุข เศร้าในตอนที่ตัวละครเศร้า และอยากให้นักอ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับนิยายในตอนนั้นๆ บางครั้งหนูอ่านๆ ไปน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกแบบนี้มันยากที่จะเข้าถึง พี่เขียนได้สะท้อนสังคมมาก บางเรื่องมันก็ตรงกับชีวิตของคนใกล้ตัว จนไม่รู้ว่าพวกเขาถอดแบบออกมาจากในนิยายหรือเปล่า แต่พี่ทำให้หนูเป็นคนมองโลกได้กว้างขึ้น ได้รู้จักทุกความรู้สึกที่ตัวละครรู้สึก หนูไม่รู้จะพูดอย่างไรดี รู้แค่ว่าอยากสนับสนุนนิยายของพี่ อยากซื้อมันเก็บเอาไว้เยอะๆ อยากรักษาทุกความรู้สึกที่อัดแน่นในประโยค คำพูด คำบรรยายของตัวละคร หนูรู้แค่ว่าผลงานของพี่ดีที่สุดเท่าที่หนูเคยอ่านมา หนูไม่รู้จะพูดยังไงแล้วจริงๆ รู้แค่ว่าอยากให้พี่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้นักอ่านอย่างเราๆ ได้อ่าน หนูเอาแต่ใจหรือเปล่าที่เรียกร้องให้พี่แต่งนิยายเยอะๆ เนี่ย T^T หนูรู้แค่ว่านิยายของพี่สนุกที่สุดที่เคยอ่านแล้วล่ะคะ สู้ๆ นะคะ พี่มู่ หนูจะติดตามซื้อนิยายของพี่ทุกเรื่องเลยยยย อ่านน้อยลง
Kacarron / มายา | 28 ต.ค. 56
-
4
-
0
คำนิยมล่าสุด
"สายโลลิขออวยเรื่องนี้ >"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นต้องบอกว่าหนูเป็นสายโลลิล่ะ >< อวยเรื่องนี้อย่างสุดซึ้ง ชอบเพราะเอกแก่กว่าอยู่แล้วด้วย ไม่รู้ทำไมนะ แต่โคตรชอบเลยอ่ะ ยิ่งสายโลลิไม่ค่อยมีใครเขียนด้วย ตีพิมพ์เมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ แหะๆ -///- เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือไม่รู้จะบอกพี่มู่ยังไงดี พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูติดตามนิยายของคนคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ ถึงแม้หนูจะรู้จักพี่ไม่นานเ ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นต้องบอกว่าหนูเป็นสายโลลิล่ะ >< อวยเรื่องนี้อย่างสุดซึ้ง ชอบเพราะเอกแก่กว่าอยู่แล้วด้วย ไม่รู้ทำไมนะ แต่โคตรชอบเลยอ่ะ ยิ่งสายโลลิไม่ค่อยมีใครเขียนด้วย ตีพิมพ์เมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ แหะๆ -///- เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ คือไม่รู้จะบอกพี่มู่ยังไงดี พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูติดตามนิยายของคนคนหนึ่งได้มากมายขนาดนี้ ถึงแม้หนูจะรู้จักพี่ไม่นานเมื่อราวๆ ปีที่แล้ว แต่อยากบอกพี่มู่ว่า ผลงานทุกชิ้นของพี่มู่ทำให้นักอ่านคนหนึ่งได้ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ไปกับมัน จากเดิมเป็นคนที่อินนิยายมากๆ อยู่แล้วกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาเวลาอ่านนิยายดราม่าเลย พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูรู้สึกว่า ผลงานของพี่ควรเก็บรักษาไว้ในดวงใจ ถึงแม้ว่าบางคนอาจมองคุณค่าของหนังสือนิยายเพียงแค่สิ่งๆ หนึ่งที่ทำให้ผ่อนคลายเมื่อได้อ่าน แต่สำหรับหนูมันคือสิ่งที่ทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เครียดตลอดเวลา ได้ยิ้มแย้ม และหัวเราะกับเขาบ้าง เดิมแล้วเป็นคนติดอนิเมมากๆ และแทบไม่สนใจซื้อนิยายเลย พอได้อ่านนิยายของพี่ เลยคิดว่ามันสนุกมากๆ และเริ่มติดตามผลงานของพี่ จนตอนนี้อนิเมที่ติดตามจากอาทิตย์ล่ะห้าหกเรื่องเหลือเพียงเดือนละเรื่องเอง T^T เพราะเอาเวลาไปอ่านนิยายของพี่ 5555+ จากหนูที่เป็นคนเงียบๆ ไม่สุงสิงกับใคร ได้มีสังคมมากขึ้น สังคมของคนที่ชอบนิยายของพี่ ทำให้หนูได้มีความสุขกับนิยายของพี่ หนูเองก็ไม่เคยคิดเลยว่า เพียงแค่นิยายหนึ่งเล่มจะทำให้หนูเปลี่ยนไปจากเด็กที่ไม่ค่อยยิ้ม กลายเป็นเด็กที่ยิ้มได้เพราะนิยายของพี่ มันอาจจะดูโอเวอร์ไปหากจะบอกว่าหนูชอบพี่มากๆ พี่เป็นนักเขียนที่หนูชอบที่สุด ผลงานของพี่หนูติดตามเกือบทุกเรื่อง หนูรู้สึกเสียดายเล็กๆ ที่รู้จักนักเขียนดีๆ อย่างพี่ช้าไป พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่หนูเห็นว่าอัปนิยายลงเว็บ ถี่ที่สุด พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่หนูเชื่อมั่นในผลงานของพี่ว่า นิยายที่พี่เขียนสนุกทุกเรื่อง พี่เป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้หนูมีความสุขเมื่อได้อ่านนิยาย บ่อยครั้งที่หนูซื้อนิยายของพี่มาแต่อ่านช้ามากๆ เพื่อนมันก็ถามว่า “ทำไมแกอ่านช้าจังว่ะ” หนูก็อ้ำอึ้งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมาและบอกกับมันว่า “ก็เพราะทุกตัวอักษรที่พี่มู่เขียนลงไปในนิยายมันมีความรู้สึก เลยอยากเก็บเกี่ยวความรู้สึกเหล่านั้นให้ได้มากที่สุดไง” หนูบอกมันไปแบบนั้น โอเวอร์ไปหรือเปล่านะ คงเป็นเพราะในชีวิตจริงๆ ของเราคงไม่มีใครพูดประโยคซึ้งๆ แบบนั้นให้เราได้ฟังบ่อยๆ เลยอยากเก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกที่ได้พบเจอยังไงล่ะ หนูก็ไม่รู้นะ ว่าหนูทึกทักไปเองหรือเปล่าว่าทุกคำพูดที่พี่เขียนล้วนมีแต่ความรู้สึกที่กลั่นออกมาจากหัวใจ แม้จะไม่ใช่อย่างที่หนูคิดแต่หนูก็รู้สึกว่าพี่มู่ต้องการให้คนอ่านมีความสุขในตอนที่ตัวละครมีความสุข เศร้าในตอนที่ตัวละครเศร้า และอยากให้นักอ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับนิยายในตอนนั้นๆ บางครั้งหนูอ่านๆ ไปน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกแบบนี้มันยากที่จะเข้าถึง พี่เขียนได้สะท้อนสังคมมาก บางเรื่องมันก็ตรงกับชีวิตของคนใกล้ตัว จนไม่รู้ว่าพวกเขาถอดแบบออกมาจากในนิยายหรือเปล่า แต่พี่ทำให้หนูเป็นคนมองโลกได้กว้างขึ้น ได้รู้จักทุกความรู้สึกที่ตัวละครรู้สึก หนูไม่รู้จะพูดอย่างไรดี รู้แค่ว่าอยากสนับสนุนนิยายของพี่ อยากซื้อมันเก็บเอาไว้เยอะๆ อยากรักษาทุกความรู้สึกที่อัดแน่นในประโยค คำพูด คำบรรยายของตัวละคร หนูรู้แค่ว่าผลงานของพี่ดีที่สุดเท่าที่หนูเคยอ่านมา หนูไม่รู้จะพูดยังไงแล้วจริงๆ รู้แค่ว่าอยากให้พี่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้นักอ่านอย่างเราๆ ได้อ่าน หนูเอาแต่ใจหรือเปล่าที่เรียกร้องให้พี่แต่งนิยายเยอะๆ เนี่ย T^T หนูรู้แค่ว่านิยายของพี่สนุกที่สุดที่เคยอ่านแล้วล่ะคะ สู้ๆ นะคะ พี่มู่ หนูจะติดตามซื้อนิยายของพี่ทุกเรื่องเลยยยย อ่านน้อยลง
Kacarron / มายา | 28 ต.ค. 56
-
4
-
0
ความคิดเห็น