คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Roman Santa 🎁 eps. 00 Prologue...
ROMAN SANTA
ทฤษฎีรักปล้นหัวใจนายหล่อร้าย
You will never stop fighting for me
When I can’t fight for myself
Every word is a promise You keep
Cause You love me like nobody else
You stand up for me in the darkest night
When my faith is weak You’re still by my side
You will never stop fighting for me
You will never stop fighting for me
คุณไม่เคยจะหยุดสู้เพื่อฉัน
เมื่อฉันไม่สามารถจะสู้มันไหว
ทุกคำสัญญาที่คุณรักษาเอาไว้
เพราะคุณรักฉันอย่างที่ไม่มีใครรัก
คุณยืนหยัดเพื่อฉันในคืนที่มืดมิด
เมื่อความศรัทธาฉันอ่อนแอ คุณยังอยู่เคียงข้าง
คุณไม่เคยจะหยุดสู้เพื่อฉันเลย
Song :: Riley Clemmons – Fighting For Me
0
Prologue
Roman
‘โรมัน’
เมื่อคิดถึงคำนี้ทุกคนจะคิดเรื่องอะไร
กรุงโรม โรมันอาณาจักรโบราณ ศิลปะแบบเก่าแก่ของชาติตะวันตก
แต่ฉัน… ฉันนึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาวราวกับกระดาษ ผมดำสนิท นัยน์ตาเหมือนความมืดของรัตติกาลที่ไม่สามารถอ่านสายตานั่นออกได้
และนั่นคือ โรม…
Santa
‘ซานต้า’
เมื่อพูดถึงคำนี้ทุกคนจะคิดถึงอะไรกันเหรอ
หิมะ คริสต์มาส ของขวัญ คุณลุงตัวใหญ่ที่มากับเลื่อนเทียมกวางเรนเดียร์
แต่ฉัน… ฉันนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวถึงกลางหลัง นัยน์ตากลมโตสีดำดูเศร้าสร้อย ไม่มีชีวิตชีวา ไร้แรงดึงดูดใด ๆ
เหมือนภาพวาดเก่า ๆ ภาพหนึ่ง
และนั่นคือฉันเอง…
Gear
‘เกียร์’
พูดถึงคำนี้ จะนึกอะไร
ฟันเฟืองที่อยู่ในเครื่องจักร เครื่องหมายสัญลักษณ์ของวิศวกรรม
แต่ฉัน ฉันนึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง เขาแตกต่างกับใครอีกคนโดยสิ้นเชิง ผมสีทองสะท้องแสงจนแสบตา ผิวขาวราวกับจะมองทะลุเส้นเลือดได้ มีชีวิตชีวา และเป็นฟันเฟืองตัวหนึ่ง ที่ทำให้ Roman กับ Santa ไม่สามารถแยกออกจากกันได้
และนั่นคือ เกียร์…
“ต้า! จะนอนไปถึงไหนช่วยฉันดูงานที่ต้องส่งด้วยสิ”
ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เมื่อต้องมาเจอกับเพื่อนตัวกวนในวันที่อยากจะพักผ่อนมากกว่าอะไรทั้งนั้น
“ฉันเบื่อจัง เมื่อไหร่งานพวกนี้จะเสร็จสักที”
‘โบว์’ เพื่อนสนิทของฉันเองแหละ ยัยนี่กำลังวุ่นวายอยู่กับโปรเจกต์ที่ต้องส่งอยู่น่ะ ส่วนฉันทำเสร็จไปแล้ว ดีใจจังเลยแฮะ ไม่ต้องไฟลนก้นเหมือนโบว์ตอนนี้น่ะ
“ไหนเอามาดูหน่อยสิ”
ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ ฉันก็เลือกจะช่วยเพราะไม่งั้นได้ถูกบ่นไปอีกนานแน่
“ใช้ได้!” ฉันมองผ่านตาแล้วก็ล้มตัวลงนอนทันที
“ต้า! ฉันรู้นะว่าแกไม่ได้ดู ฮึ่ย ฉันโกรธแกแล้วนะ”
“ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะแย่ตรงไหนเลยนะโบว์ แกอะชอบมากวนประสาทฉัน” ฉันยกหมอนขึ้นมาปิดหูเอาไว้ ไม่อยากได้ยินเสียงบ่นจากเพื่อนคนสวยอีก
“ได้ไง ตัวเองเสร็จแล้วไม่ยอมช่วยเพื่อน แล้วอย่างนี้ฉันจะทันส่งมั้ยเนี่ย ฮือ ๆ ถ้าไม่เสร็จ ฉันจะสาปแช่งแก”
“แล้วใครใช้ให้ทำโปรเจกต์นี้เองล่ะ เกี่ยวกับเจ็ทสกีเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า? นี่มันหน้าฝน ใครเค้าจะแข่งเจ็ทกันหน้าฝน ฤดูแบบนี้เป็นวินด์เซิร์ฟยังพอว่า หาหัวข้ออะไรไม่เคยดูทิศทางบ้างเลยนะแก” ฉันไม่สนใจหรอกนะ กรรมใดใครก่อก็ต้องรับไปเองสิ
ฉันคิดแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ทิ้งให้เพื่อนสาวคนสวยหัวปั่นกับรายงานมหาโหดคนเดียวนั่นเถอะ อุตส่าห์เตือนแต่แรกแล้วนะ แต่ยัยนี่ฟังที่ไหนกัน
“ซานต้าที่รัก เธอเป็นนักบุญที่จิตใจงดงาม ได้โปรด ช่วยเหลือฉันด้วย” โบว์เข้ามากอดเอวฉันไว้ แล้วออดอ้อนฉอเลาะได้อย่างน่าหมั่นไส้
“ชื่อแค่ย่ะ ฉันไม่ใช่นักบุญ รู้เอาไว้ซะ”
“ได้โปรด หาข้อมูลเกี่ยวกับเจ็ทในอินเทอร์เน็ตให้ที ตอนนี้ที่ไหนมีการแข่งแบบนี้บ้าง ได้โปรด ฉันต้องรีบไปเก็บข้อมูลอย่างด่วนเลย แง ๆ ฉันอยากตาย”
เสียงร้องไห้คร่ำครวญของยัยโบว์ทำให้ฉันรู้สึกเอือมระอาขึ้นมาบ้างแล้ว ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ช่วยไม่ได้แฮะ ฉันเลยลุกจากที่นอนอยู่ช่วยเปิดหาเว็บไซต์ จัดการเสิร์ชหาการแข่งเจ็ทสกีที่มีในประเทศไทยทันที หึ… แต่หลังจากนี้ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อฉันด้วยนะ
จนไปเจอกับเว็บไซต์หนึ่งเข้า ‘Dark Harem’ แล้วนี่มันเกี่ยวกับเจ็ทสกียังไงล่ะเนี่ย ฉันเกือบจะกดปิดมันไปแล้วนะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกดคลิกเข้าไปอ่าน ชื่อนี้มันมีแรงดึงดูดใจยังไงชอบกลก็ไม่รู้
มีจริง ๆ ด้วย ‘Ray’s garage’ ที่ไหนกันน่ะ
ฉันกดคลิกเข้าไปดูเรื่อย ๆ ก่อนจะอ่านรายละเอียดก็เห็นว่าที่นี่เป็นอู่รถ นอกจากนั้นยังมีอยู่ติดกับบึงขนาดใหญ่เกือบจะเป็นทะเลสาบขนาดเล็กด้วยซ้ำ มีการแข่งขับเจ็ทสกีกันทุกวันอาทิตย์ด้วย ฉันตาโตเพราะไม่คิดว่าจะมีที่แบบนี้อยู่ด้วย
“โบว์มาดูอะไรนี่เร็ว ฉันเจอแล้วนะ” ฉันเรียกเพื่อนมาดู และยัยโบว์ก็เด้งตัวมาหาทันทีทันใด
“พระเจ้า! นี่แหละที่ฉันตามหามาแสนนาน” ยัยโบว์ถึงกับถามหาพระเจ้าเลยทีเดียว ขนาดนั้นเชียว
ก่อนที่นิ้วเรียวสวยของยัยนี่จะจิ้มหน้าจอคอมพิวเตอร์จนเป็นรอยนิ้วมือให้กดคลิกอะไรสักอย่างเข้าไปดู เมื่อคลิกเข้าไปดูยัยโบว์ถึงกับกรี๊ดสนั่นออกมาจนแสบหู
“อ๊าย! พวกเขาคือใคร ทำไมหน้าตาดี” ยัยโบว์หลับหูหลับตากรี๊ด เมื่อฉันคลิกเปิดเข้าไปเจอหุ้นส่วนของอู่อะไรที่ว่านี่เข้า
สุดยอด หน้าตาของพวกเขานี่หล่ออย่างกับนายแบบทั้งนั้นเลย ตัวสูงหน้าตาดีกันทั้งนั้น
ฉันไล่อ่านรายชื่อของพวกเขาที่บอกเอาไว้ด้วย
Ray, Dan, Benjamin, Chester, Alan แล้วก็สะดุดตากับผู้ชายร่างสูงนัยน์คมกริบคนหนึ่ง
Roman…
ทั้งที่หนุ่ม ๆ พวกนี้ต่างก็ดูดีทุกคน แต่ไม่รู้ว่าทำไมสายตาของฉันถึงถูกภาพถ่ายของคนคนนี้ดึงดูดให้มองแต่รูปเขาคนเดียวจนละสายตาไม่ได้
โรมัน…
“พระเจ้าช่วย! หน้าตาดีทั้งนั้น ฉันจะไปหาข้อมูลที่นี่ กรี๊ด ฉันชอบคนที่ชื่อแดน แก ฉันชอบคนคนนี้”
ไม่ว่ายัยโบว์จะพร่ำอะไรก็ตาม ฉันไม่ได้ยินซะแล้ว นอกจากมองรูปเหมือนต้องมนตร์ ผู้ชายคนนี้ใครกันนะ มันดูคุ้นเคยอย่างแปลกประหลาดราวกับว่าเคยเห็นหน้าเขามาก่อนแล้ว
หรือเขาจะเป็นนายแบบ
เมื่อคิดแบบนั้น ฉันก็ตัดสินใจถอนสายตาออกมาก่อนที่จะทำไม่ได้อีกเลย
ในที่สุดฉันก็มาถึงที่นี่จนได้
ก็ Ray’s garage นั่นแหละ โดยมาตามแรงลากของยัยโบว์ แขนฉันช้ำไปหมดแล้วด้วย ยัยนี่ไม่รู้หรือไงนะว่าแขนฉันน่ะมันช้ำง่ายนะ
“ไปขออนุญาตก่อนมั้ย เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกถือวิสาสะเอาเองแบบนี้น่ะ” ฉันเตือนเมื่อโบว์เริ่มถ่ายรูปถ่ายวิดีโอเอาไว้ตั้งแต่เรามาถึงที่นี่ แต่เหมือนคุณเพื่อนคนสวยไม่จะไม่ฟังอะไรเลย เหมือนได้ยินว่าเดี๋ยวจะเบลอหน้าเอาอะไรทำนองนั้นแหละ
“สุดยอดเลยต้า! ดูโน่นสิ หนุ่ม ๆ ทั้งนั้นเลย เฮือก! หัวใจเต้นแรงง่ะ” ยัยโบว์เริ่มเพ้อก่อนจะกดชัตเตอร์ถ่ายรูปอย่างเมามัน
เป็นซะแบบนี้ ฉันเลยไม่สนใจอะไรนอกจากเดินไปซื้อน้ำเพื่อดื่มดับกระหาย ให้ตาย ที่นี่ร้อนอบอ้าวมากจริง ๆ และตอนที่กำลังยื่นเงินให้คนขายที่บาร์ภายในอู่นี้ ฉันก็เห็นท่อนแขนแข็งแรงของใครสักคนเท้าลงที่บาร์ ก่อนจะตามด้วยเสียงทุ้มนุ่มหูที่ดังขึ้นมาแผ่วเบา
“ขอจาโน่…” เขาสั่งเบา ๆ และทำให้ฉันอดที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาไม่ได้
โรมัน! ผู้ชายที่เห็นในเว็บไซต์เมื่อคืนนี่นา ดูเหมือนว่าฉันจะจ้องเขามากเกินไปหน่อย เขาเลยหันมามอง
ตัวจริงของเขาดูดียิ่งกว่าในรูปถ่ายในเว็บไซต์นั่นอีก ทั้งน้ำเสียง หน้าตา ผิวกาย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เจอตัวเขาเป็น ๆ แบบนี้ แต่กลับดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
แต่เอ๊ะ ทำไมฉันทำเหมือนว่าเขาเป็นดาราชื่อดังที่จะเจอตัวไม่ได้ง่าย ๆ อย่างนั้นล่ะ ซานต้า แกเป็นอะไรไปเนี่ย
“มีอะไรเหรอ” พอเขาถามมา ฉันก็รีบก้มหน้าและส่ายหัวไปมาสองสามที แล้วก็เดินออกมาอย่างรวดเร็ว
ยัยซานต้าบ้า! เธอเผลอจ้องเขาจนเขาจับได้เลย ให้ตายสิ รู้สึกอายชะมัด
“ต้า ซานต้า!”
ใครเรียกอีกล่ะ ฉันหันไปตามทิศที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง
นั่นมันเอ็มนี่นา เขาเป็นเพื่อนในคณะของฉันเองล่ะ เราไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่หรอก แค่คุยกันบ้างตามประสาคนที่ต้องเรียนด้วยกันเท่านั้น
“อ้าว เอ็ม? มาทำอะไรที่นี่เหรอ” ฉันถามแล้วก็ยกน้ำขึ้นดื่ม ร้อนจังเลยแฮะ เริ่มเวียนหัวแล้วเนี่ย
เอ็ม… คนนี้เป็นหนุ่มฮอตคนหนึ่งของคณะเลย มีผู้หญิงเปลี่ยนหน้าควงแขนแทบไม่ซ้ำเดือน และที่บ้านเป็นไฮโซที่รวยเข้าขั้นเศรษฐีคนหนึ่ง ง่าย ๆ ว่าทั้งหล่อทั้งรวยก็เลยโดดเด่นจนสาว ๆ รุมแย่งกันน่ะ
“มา… ฮ่า ๆ ไม่มีไร แล้วเธอล่ะมาทำอะไรที่นี่” เขาเว้นคำพูดเอาไว้แล้วก็ถามกลับมาแทน
“อ๋อ มาช่วยโบว์ถ่ายรูปทำโปรเจกต์น่ะ แต่ยัยนั่นหายไปไหนแล้วไม่รู้ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอนายที่นี่” ฉันบอกพลางยิ้มไปด้วย
“งั้นเหรอ งั้นเธอก็ว่างน่ะสิ”
“อา… จะว่าว่างก็ว่างนะ” ฉันพึมพำ เพราะจะโกหกก็โกหกไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ
“งั้นช่วยเราอย่างหนึ่งสิ” เอ็มบอกพลางจุดยิ้มหวานมาให้
ถ้าเขาไม่ได้เจ้าชู้จนชื่อกระฉ่อนมหา’ลัย แล้วฉันไม่ได้เรียนอยู่คณะเดียวกับเขา ก็ไม่แน่ว่า ฉันอาจจะหลงชอบเขาเข้าอีกคนก็ได้
แต่เพราะเรารู้จักกัน และฉันดันรู้ว่าเขาใจร้ายกับสาว ๆ มามากแค่ไหนก็เลยไม่ได้สนใจน่ะ
“ได้ อะไรล่ะ”
ฉันว่าตัวเองโง่ เซ่อ บ้า ปัญญาอ่อนสุด ๆ ที่ยอมช่วยเหลือเพื่อร่วมคณะที่ไม่สนิทอะไรเลย
ตอนนี้ฉันยืนอยู่ข้าง ๆ โรมัน
ใช่ โรมัน… ผู้ชายหน้าดุคนนั้นนั่นแหละ เขากำลังเอียงหน้ากวาดสายตาคมกริบนั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าทั่วตัวของฉันสองสามรอบแล้ว เหมือนกำลังใช้สายตาเพื่อเลือกของเล่นใหม่สักชิ้นหนึ่งเลย
“เอ็ม! ถ้านายไม่ช่วยฉัน เราขาดกัน” ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนหนึ่งอย่างเจ็บใจ
เมื่อเห็นเอ็มหน้าซีดแล้วก็ยิ้มเจื่อนเหมือนฟังที่ฉันบอกไปไม่เข้าใจ
ใช่… ฉันจะเอาเรื่องแน่ ถ้าเขายังไม่เข้ามาช่วยฉันภายในสามนาที
“ขอโทษนะ” เสียงตัดบทของโรมันดังขึ้นมาแผ่วเบา ทำให้ฉันหันไปมองเขาอย่างหวาดกลัว
“เห็นทีจะไม่ได้แล้ว ฉันอยากได้เธอ มากกว่ารถสัปปะรังเคของหมอนั่น” เขาพูดเสียงเรียบ แล้วก็จ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบ
พอจะหันไปมองหาเพื่อนร่วมคณะอีกที เอ็มก็เดินไปอีกทางแล้ว กรี๊ด! ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว อยากรู้ไหมว่าก่อนหน้านี้เอ็มทำอะไรกับฉันไว้บ้าง แล้วที่กำลังจะเกิดต่อจากนี้อีก
อยากรู้ใช่ไหม… ได้ แล้วฉันจะเล่าให้ฟัง
ส่วนตอนนี้ โรมันกำลังลากแขนฉันไปที่ไหนสักที่หนึ่ง
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย นั่นมันห้องพักอะไรสักอย่างไม่ใช่เหรอ แล้วเขาจะลากฉันเข้าไปทำไม
ไม่นะ อย่าบอกนะว่า…
นิยายเรื่องนี้หมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์แล้ว
มู่เลยนำมาทำ E-Book เองค่ะ
สามารถซื้อ E-Book ได้ที่ Meb เลยนะคะ
กดที่รูปปกใหม่เพื่อซื้อได้เลยค่ะ
ขอบคุณจากใจมาก ๆ เลยนะคะ
หรือ >>Click!!<<
Song :: Nikki Flores - Hard To Breathe
ความคิดเห็น