นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
4,056
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
4.05K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 27 มิ.ย. 60 / 23:51 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
วันนี้(25/06/2017)
มามามูมีไลฟ์วีแอป (Lie V)
เป็นการไลฟ์แบบนอน
ซึ่งก็นั้นแหละค่ะ
โมเม้นต์โบร้มๆกันเลยทีเดียว /แคปเหนื่อยมาก
..วีไลฟ์จบ เราไม่จบค่ะ!!!!
เรื่องที่ท่านจะอ่านต่อไปนี้ เป็นจินตนาการ+ความขี้ชิปของเราเองค่ะ
ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
twitter: @mrxmeek
FULL at Below :]
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Full
ร่าโปร่้าวายาวๆอเาออมาาห้อน้ำ มือ้านึพลายีผมสีน้ำเินเ้มอน้วยผ้านหนู เาสวมเสื้อยืสีเทาธรรมาทีู่ัวให่ว่าเามา ับาเวอร์มสบายๆพร้อมที่ะเ้านอน
เฮ้อ
มุนบยอลถอนหายใเพราะวามเหนื่อยล้ามาลอทั้วัน อนนี้็ะีหนึ่รึ่แล้ว เี๋ยว็้อื่นเ้าไปร้านทำผมเพื่อโปรโมทอี
"เ็เบาๆสิ หัวะหลุอยู่แล้วนั่น"
หิสาวที่นั่ประทินโมอยู่หน้าโ๊ะเรื่อแป้เห็นเาสะท้อนออีนึลุมา่วย
เธอว้าเอาผ้านหนูมาเ็ผมสีน้ำเิน่ออย่าเบามือ มุนบยอลยืนรับสัมผัสนั้นอย่าเ็มใ
อ่า.. เนี่ยแหละำลัใในทุๆวันอบยอลอี
"เสร็แล้ว ไปนอนัน"
นิ้วเล็ล็อหน้าอโทรศัพท์ เยหน้าไปมออีนที่ำลัใ้มือลูบผมสีมพูอยอนอย่าแผ่วเบา บยอลอีนอนะแใ้ั้แนอเธอเท้าไปับหมอน สายาทอมอเธออยู่ เธอึมอ้วยสายาอออ้อนลับไป
"มอแบบนี้ั้แ่ในไลฟ์ะเอาอะไระ หืม?" เาถาม
"ฮื่อ" ยอนไม่อบ แ่เอื้อมมือไปลูบที่้นอาวที่มีรอยแเป็น้ำๆอย่าเห็นไ้ั "ไปโนอะไรมานะ"
"ยุัไ.. ยุแถวนี้แหละ ัวให่มา"
"วันหลัระวัหน่อยนะบยอลอา" พลาหัวเราะิั
รอยพวนี้็เิาโลาร์เนี่ยแหละ เพราะละรไออลอะไรนั่นน่ะ เาโนัวน้อๆหน่อยไม่ไ้เลย ับน้อึลิไม่เท่าไหร่ เ้าใว่าสนิทัน อนที่ละลายพฤิรรมนั่นอะไรมุนบยอลอี มมือน้อเาะ อีนิะินเ้าไปละมั้นั่น ับน้อยูอา็เอ็นูละเิ้น น้อเาน่ารัว่ายโนี่รึไ มันน่านั!!!
วามริยอน็รู้นะว่ามันเป็นาน แ่็อยาทำ มีปัหาอ่อ?
"แล้วะอบไ้ยัว่าะเอาอะไร" บยอลอีทวนำถามที่อีนเมินไว้
เาเลื่อนมอาวาู่สวยนั่นมายัริมฝีปาอิ่มที่เผยอออาัน ่อนที่ะเลื่อนสายามอลับไปที่เิมอีรั้ แฟนสาวระพริบาปริบๆพลาถอนหายใ
นเรามันะื่อบื้อไ้เสมอ้นเสมอปลายเลยรึไ..
ิมยอนว้าอนที่อยู่สูว่ามาุมพิเร็วๆ่อนที่ะผละออ พลามุ่ยหน้าให้ับวามื่อบื้อออีน
นที่เ็ว่าเลิิ้วึ้น เพราะนานๆทียอนะเป็นนเริ่ม่อน เาอมยิ้ม้วยวามเอ็นู
"รู้หน่า.. แ่อยาแล้เยๆ"
พูบ มุนบยอลอี้มลไปให้ริมฝีปาอนสัมผัสับออีนอย่าแผ่วเบา ่อยๆละเลียิมวามหวานาเธอ
วามรู้สึอนนี้มัน่าอ่อนนุ่มราวับสายไหม หวานทุรั้ที่เน้นสัมผัสลไป
ระหว่านั้นมุนบยอล่อยๆยับาไปพาับาออีนที่ำลัเลิ้มและล่อลอยอยู่ในวามอ่อนนุ่มอยู่ ว่าิมยอนะรู้ัว หิสาวผมสีน้ำเิน็ึ้นร่อมเธอไปเสียแล้ว
ถึแม้ส่วนสูะห่าันเพียเน์เียว(1.8) ยอนลับรู้สึัวเล็ิ๋วเมื่ออยู่ใ้ร่าแฟนสาวอเธอ แนเรียวยับึ้นไปล้อออนที่อยู่้าบนไว้หลวมๆ ่อนที่เาะ้มลมาิมวามหวานอีรั้
รอบนี้ปลายลิ้นร้อนพยายามแทรลไปเพราะอารม์ที่เริ่มมีมาึ้น ในัหวะที่เธออ้าปาเพื่อหาลมหายใ เาึไ้โอาสแทรไปทันที
ลิ้นร้อนๆทั้สอเี่ยวระหวัอย่าไม่มีใรยอมใร แนอยอนที่เยล้อไว้ อนนี้ลับยุ้มลุ่มผมอน้านบนามอารม์ที่เพิ่มสู ฝ่ามืออบยอลอีเริ่มสำรวร่าายอยอนอย่าุน ในะที่มอบสัมผัสอันแสนวาบหวามนั้น้วย
".. บยอลอา พรุ่นี้มีานนะ" ยอนใ้ัหวะที่ำลัอบโยอาาศเ้าสู่ปอเพราะูบมาราธอนเมื่อสัรู่นี้
มุนบยอลอีไม่สนใ ำลัะ้มหน้ามาูบ่อ แ่มือเล็ๆอเธอมาั้นริมฝีปานั้นไว้ "หยุเลยนะ"
เายัเียบ และวัลิ้นไปรฝ่ามือที่ำลัปิปาอเาอยู่
"อ๊ะ"
ิมยอนเผลอส่เสียออมาเพราะวามใ เพียเท่านั้น สิสัมปัะอบยอลอี็าสะบั้น เาึมือเล็ๆนั่นออและมอบูบอันแสนร้อนแรให้ในทันที
"รอบเียวนะ- อ๊า"
..ไม่ทันแล้ว ยอนรู้ีว่าอะไรในอนนี้็ไม่สามารถหยุมุนบยอลอีไ้แล้ว
เสียหอบหายใัไปทั่วทั้ห้อนไม่สามารถแยออไ้ว่าเป็นอใร ิรรมที่มอบวามหวานและวามร้อนแรำเนินไปเรื่อยๆนถึฝั่ฝัน
รอบเียว็ือรอบเียวริๆ
น่ารัมา มุนบยอลอี..
แ่เี๋ยวนะ ารที่เอามือมาลูบๆหลับิรรมรันี่ืออะไร
อนนี้บยอลอีำลัอยอนา้าหลั ทัู้่เปลือยเปล่าอยู่ในผ้านวมสีาว แนอเาพาไว้ที่เอวบา ฝ่ามือพลาลูบล้ามหน้าท้อเป็นลอนที่เรียันว่าเลสิบเอ็นั่นแหละ
"ันล่ะไม่เ้าในที่บอว่าพี่อ้วน" บยอลอีพูุ้ิ้ในลำอพลาลูบๆล้ามหน้าท้อเลสิบเอ็ที่่อนอยู่ไป้วย
ถึิมยอนอเาหรือโลาร์มามามูะมีแ้มเยอะ น่ารัน่าบีบนาไหน แ่ในวามริแล้วหุ่นีว่าไออลบานอี เธอ่อนรูปทั้า ล้ามหน้าท้อ และ.... นั่นแหละ (สิ่ทีุ่็รู้อยู่ว่าอะไร)
ฝ่ายผู้ถูสัมผัส็แ่เร็และแม่วามที่โนสัมผัสบวับวามเย็นาแหวนที่นิ้ว้อยอเธอที่โนโมยเอาไปใส่ พอไ้ยินานน้อันั้นึอยิ้มออมาไม่ไ้
"ปล่อยไปเถอะบยอลอา"
"แ่พี่็ยัแ่ัวแบบนั้นไปสยบพวเนิเ็นปาเสียอะนะ"
"็นิๆหน่อยๆเอ"
"นิหน่อยอะไรันล่ะ ันหวพี่แทบบ้า" มุนบยอลเริ่มหัวร้อน ปิพี่เาแ่ัวแบบเสื้อรึ่ัว าเเลิ้ ที่ะเยแ่แบบนั้น็้อมีเสื้อลุมีๆป้ะล่ะ แ่รั้นั้นมันเป็นเสื้อลุมถัเป็นา่าย มันไม่ไ้่วยปิอะไรเลย! ฮึ่ย..
"โอ๋บยอลอา.. ยัไ็มีแ่เธอที่เห็นทั้หมนะ" พลาุมมืออีนอย่าปลอบโยน
พลันอารม์หึหวอนน้อ็หมไปอย่าไม่น่าเื่อ เาถอนใหายออมา่อนที่ะพลิัวนอนหาย "นอนันเถอะพี่ เหนื่อยมาทั้วันละ"
"ฝันีนะบยอล"
ร่าเล็เอื้อมมือไปปิไฟหัวเีย วามมืโรยัวลมา มีเพียเสียเรื่อปรับอาาศและเสียลมหายใเ้าอออย่าสม่ำเสมออเา ยอนพลิัวนอนะแไปหาอีน ่อนที่ะยับเ้าไปใล้ๆ ละออีนไว้
"นอนไม่หลับหรอ"
"ัน.. นอนไม่หลับถ้าไม่ไ้อเธอ"
"แล้วะเอาหน้าอมาเบียแนันทำไม"
" ..... อบ็อย่าบ่นหน่า"
บยอลอีหัวเราะเล็น้อย เาสอแนไปรอใ้อ นำแนอี้าหนึ่ไปวาไว้ที่เอวอ ่อนที่ะระับให้เ้ามาใล้ิยิ่ึ้น ทำให้ในอนนี้ลมหายใอยอนรรินอยู่ที่้นอาวที่มีรอยแ้ำๆอยู่ แน่นอนว่านที่ทำเพิ่มือเธอเอ
"อย่าหายใรสิ"
"็นอนไม่หลับอะ"
"เี่ยวหรอ?"
"ะให้ยับยัไล่ะ ล็อนานี้"
"...."
"บยอลอา ทำไมใเธอเ้นแรแบบนี้ล่ะ"
"อพี่็พอันนั่นแหละ"
"ริิ ไม่เห็นะไ้ยินเลย"
"น่าะเ้นไปพร้อมันแน่ๆ"
".. โอ้ย นอนไ้แล้วบยอล"
"หน้าแเลยหรอ นาปิไฟยัเห็นเลยอะ"
"นี่! เียบไปเลยนะ"
"ฮึ.. ฝันีนะยอนอา"
#yesiam1stwin #나로말할것같으면1stwin <3
ผลงานอื่นๆ ของ khunmeek ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ khunmeek
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น