เล่ห์รักกลเสน่หา

"ไม่นะ!  ออกไป!  ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แฟนฉัน" ดารินทร์ร้องโวยวาย ดิ้นร้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการของธันวา ผู้ชายที่เธออยากจะหนีห่างให้มากที่สุด แต่ทำยังงั้นมันก็ไม่ประสบผลสำเร็จ ในเมื่อมือแข็งแกร่งของเขาบีบจำของมือของเธอไว้ไม่ปล่อย พลางพูดเสียงลอดไรฟันกลับมา "ใช่...ผมไม่ใช่แฟนคุณ แต่ผมเป็นผัวคุณ ไปดาอย่าให้ผมต้องโมโหมากไปกว่านี้"   "ขอโทษครับ...เมียผมเค้าโกรธน่ะครับ ขอตัวง้อเมียหน่อยนะครับ" พูดพร้อมกับลากร่างบางของดารินทร์ไปที่รถ "ไม่นะ...ไม่น๊า..."