Blue (คณะเดินทางสีฟ้า)

ในยุคสมัยที่โลกภายนอกถูกบอกเล่าจากเหล่านักเดินทางบนผืนทะเล ผู้คนที่มีความฝันและอิสระต่างมุ่งหน้าออกสู่ท้องทะเล ประวัติศาตร์และเรื่องราวมากมายที่ได้แต่ฟังจากคำบอกเล่า แด่ผู้มีเสรีเอ๋ย… จงออกไปสร้างตำนานให้โจษขาน สัมผัสรสชาติของการผจญภัย สำรวจโลกเบื้องหน้าผ่านสายตาของตนเอง และจงขานรับเจตจำนงของเหล่าบรรพชน

ว่าโลกภายนอกนั้นกว้างใหญ่เพียงใด

ณ สุดขอบโลก เกาะอีสเตอร์ (เกาะแห่งจดหมาย)

เด็กน้อยร่างเล็กกำลังง่วนอยู่กับการแยกกองจดหมาย ผมยาวดำขลับถึงกลางหลังถูกมัดรวบไว้อย่างลวกๆ นัยน์ตาสีครามจดจ้องอยู่แต่จุดหมายปลายทางของจ่าหน้าซองจดหมาย ใบหน้าขาวซีดรูปไข่เรียวยาวมีรอยเปื้อนน้ำหมึกสีแดงอย่างไม่ตั้งใจของตราประทับ ก่อนหนุ่มน้อยจะหยุดทุกอย่างเบื้องหน้าลงเพราะเสียงประกาศ

'คณะเดินทางมาถึงแล้ว ขอให้ประชาชนทุกคนประจำตำแหน่งและเตรียมตัวให้พร้อมด้วย'  เสียงประกาศกระจายไปทั่วทั้งเกาะ

"บลู ปีนี้เจ้าก็อายุสิบสี่ปีแล้วไม่คิดจะเข้ารับการทดสอบของคณะเดินทางอย่างคนอื่นเขาบ้างเหรอ?" เสียงแหบอบอุ่นเอ่ยกับเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ภายในโถงเล็กของหอจดหมายที่ตั้งอยู่ใกล้กับชายฝั่งของเกาะ ปรากฏชายชราร่างเล็กเตี้ยถือไม้เท้ายืนโยกเยกราวกับกำลังสัปหงก อยู่บริเวณข้างตู้เก็บจดหมายที่สูงลิบลิ่ว

"เนียวววววววว~" เสียงแหลมเล็กร้องอย่างเห็นด้วยหลังชายชราเอ่ย ปรากฏให้เห็นเจ้าแมวประหลาดร่างเล็กแต่ขนหนาฟูราวกับแกะ

"ผมไม่สนใจโลกภายนอกหรอกครับคุณตา แค่แยกจดหมายอยู่ที่นี่ช่วยคุณตาก็พอแล้วครับ" เด็กน้อยเอ่ยอย่างนอบน้อมพลางผละออกจากกองจดหมายเบื้องหน้าอย่างอ่อนล้า

"โฮะๆ มานั่งตรงนี้สิข้ามีอะไรจะเล่าให้เจ้าฟัง" คุณตาเอ่ย พลางนั่งลงบนเก้าอี้นวมเก่าๆสีน้ำตาลอ่อนพร้อมกับผายมือไปด้านข้างเป็นการเชื้อเชิญ

"นานมาแล้วสมัยที่ตายังมีแรงและพลังงานอันสุดที่จะหยั่งถึง ความฝันของพวกเราคือการได้ออกเดินทางเพื่อมองโลกผ่านดวงตาอันสุกใสของเรานี้นั้นถือเป็นเกียรติที่ภาคภูมิใจ ผู้คนมากมายหลายเผ่าพันธุ์และภาษาในแต่ละท้องที่ ที่พวกเราไปช่างเปี่ยมด้วยความหวังและความฝัน พวกเขาเหล่านี้รอคอยการกลับมาของใครบางคน หรือข่าวคราวต่างๆจากใครบางคน บ้างรอคอยด้วยความหวัง บ้างรอคอยด้วยความรัก หรือแม้กระทั่งรอคอยด้วยความเศร้าเสียใจ แต่ทุกๆการเดินทางของพวกเรานั้นจะถูกตอบรับจากพวกเขาเสมอ เพียงเพื่อรับทราบข้อความในจดหมายเหล่านี้ที่เจ้ากำลังตั้งใจแยกมันอยู่อย่างขะมักเขม้น เพราะมันล้วนบรรจุมาด้วยความรู้สึกอันหนักแน่นของผู้เป็นเจ้าของเนื้อความ คือความเสน่ห์หาของผู้เป็นที่รักยิ่ง และการที่ตาได้นำมันไปส่งถึงมือผู้คนที่เฝ้ารอคอยเหล่านี้ช่างเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและมีเกียรติอย่างยิ่งเช่นกัน จงไปเสียเถิดเจ้าเด็กน้อยไปเรียนรู้โลกภายนอก เรียนรู้ที่จะรัก และถูกทรยศหักหลัง มองดูเหล่าผู้คนและความฝัน สิ่งอัศจรรย์และเหล่าสรรพสัตว์ ทอดกายลงบนแผ่นไม้ของเรือใบในคืนที่เหน็บหนาว โหยหาไออุ่นจากฟืนไฟในวันที่มืดมิด แหงนมองดูดวงดาราในวันที่หมอกหนา สัมผัสกับสายลมและเกลียวคลื่น สดับฟังตำนานเล่าขานจากเหล่าหญิงชายที่เป็นดั่งพระคัมภีร์ชีวิต จงวาดอ่านเขียนแผนที่ของโลกใบนี้ และสุดท้ายจงค้นหาว่าตัวตนเจ้านั้นเป็นเช่นไร…"

Blue (คณะเดินทางสีฟ้า) : ขอให้มีความสุขในโลกแห่งจินตนาการของผมนะครับและจะพยายามเขียนให้เต็มที่ หลังจากดองเรื่องราวการผจญภัยของเด็กน้อย บลู ไว้ในหัวเสียนาน ทุกความเห็นและผู้อ่านคือกำลังใจในการเขียนของผมเสมอครับ / TAEI