นิชา...เทวดา...ท่าจะบ๋อง

"ท่านเขียว...ช่วยดูแลทารกผู้มีตัวเป็นวุ้นนี้ แทนมารดาของเขาทีเถอะนะ"

                                                                                       ทูตซ้ายแตะมือไปที่ลำต้นไม้ไผ่หนา  ที่มีลำต้นลู่สูงขึ้นไปบนฟ้า น่าเกรงขามยิ่ง

"ทูตซ้ายจะห่วงไปใย...มิใช่เป็นครั้งแรกที่ท่านทำผิดพลาดเช่นนี้เสียหน่อย"

                                                                                         ทูตซ้ายแลมองซ้ายทีขวาที เกรงว่าจะมีใครอื่นได้ยิน  ค่อยๆเข้าไปกระซิบ
"จุ๊...จุ๊...อย่าเที่ยวพูดไป...ข้าเพิ่งสะสางเสร็จไปไม่กี่ปีนี่เอง"

"สุดแล้วแต่ท่าน...ว่าแต่นี่รึวันเกิดของเจ้าหนู......"
                                                                                          พญาไม้ไผ่พูดยังไม่ทันจบ ยมทูตซ้ายก็แว๊บหายไป สร้างความว้าวุ่นใจให้กับพญาไผ่ให้ปวดหัวอีกเช่นเคย

"ชาตะ 17 เดือน 7 พศ.2527......แล้วมรณะล่ะ......ไม่มี...ไม่มี......ตาย...ท่านทูตซ้ายหาหนอนมาไชไม้ของข้าอีกแล้ว..."


                                                                                     กิ่งไผ่ ปลิ้วไหวโอนเอน ด้วยความโกรธา....ที่ทูตซ้ายลืมลบชะตาชีวิตมนุษย์เป็นครั้งที่สอง.....ชีวิตป่าไผ่เกิบราบพนาสูญเมื่อครั้งกระนั้นยังไม่ทันฟื้น  ไม่รู้เวรกรรมอันใด  จึงต้องตกอยู่แต่ในกระบอกไม้ไผ่ด้วย