มอสรักเบ้นนะ

คือก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนนะครับว่า เรื่องที่ผมเขียนขึ้นมาเป็นเรื่องจริงของผมเอง

****หากใช้ภาษาไม่เหมาะสมหรือไม่สมควรขออภัยด้วยนะครับ

มาเริ่มกันเลยดีกว่า
ผมชื่อมอสนะคับ ผมเป็นคนอ้วน นิสัยปกติเป็นคนร่าเริง เฮฮาตลอดเวลา

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนผมขึ้นม.5 ก้เปิดเทอมมาได้สักพักก้อใช้ชีวิตปกติ อยู่กับเพื่อน เล่นดนตรี เล่นเกมไปวันๆ การบ้านไม่ค่อยทำ เพราะขี้เกียจ เวลาเรียนก้ชอบคุยกับเพื่อนตลอด
แต่ ผมเรียน วิทย์-คนิตนะ 5555 ตลกใช่ป่ะ ที่เด็ก วิท-คนิต เป็นแบบนี้ แต่ผมก้เชื่อนะว่าก้อมีไม่ใช่น้อยที่เป็นแบบผม 5555+

เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
ก้เรียนไปตามปกติ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งเรียนวิชาคนิตอยู่ ผมนั่งหลังห้องก้อตามประสาเรียนไปเล่นไป อาจารย์ก้อสอนไปเหอะ 55 ผมก้อนั่งมองหน้าห้อง นอกห้องไปเรื่อย เพราะผมนั่งอยู่ตรงประตูห้องเรียน ก้อมีเด็กม.4 เดินมานั่งอยู่ข้างหน้าห้องที่ผมเรียน พวกน้องเค้าเรียนห้องข้างๆผม ซึ่งมันมีห้องอื่นเรียนอยู่ พวกนั้นก้อเลยนั่งรอจะเรียน ผมก้อนั่งมองๆ มองไป มองมา อยู่ดีๆ ผมก้อหยุดอยู่กับน้องคนนึง ผมไม่รู้ว่าในความคิดคนอื่นน้องเค้าเป็นยังไง แต่สำหรับผมวินาทีนั้น โลกทั้งโลกมันหยุด หยุดอยู่ที่หน้าของน้องเค้าคนนั้น น้องเค้าไว้ผมทักเปีย เปิดหน้าผาก แหวกกลาง ติดโบว์ น้องเค้าฟันกระต่าย ตาโตๆ แก้มป่องๆ น่ารักมาก วินาทีนั้นมันทำให้ผมเข้าใจกลับคำว่า "รักแรกพบ" ผมนั่งมองหน้าน้องเค้าอยู่พักหนึ่ง จนน้องเค้าเข้าไปเรียนห้องข้างๆ มันก้อมีแวบๆที่น้องเค้าหันหน้ามาทางผม ผมก้อทำเป็นไปทางอื่น หลบตาไป เดี๋ยวน้องเค้าจะรู้เอาว่าผมแอบมองน้องเค้าอยู่ (เพราะผมขี้อายมากก ) ตอนนั้นแค่ผมเห็นหน้าน้องเค้าผมมีความสุขมากกก แล้วผมก้อหันมาคุยกับผมเรื่องนี้ แล้วก้อผ่านไปในวันนั้น ผมแต่ได้แอบคิดถึงหน้าน้องเค้า ทุกอย่างมันตรงกับ สเปค ผมทุกอย่างเลย ผมมีความสุขมากๆเลยตอนนั้น ก้ได้แต่แอบหวังว่า อยากเจอน้องเค้าอีกสักครั้ง อยากเห็นหน้าน้องเค้า ผมก้อไม่รู้ว่าแบบนี้มันเรียกว่า รักแรกพบ ได้รึเปล่า ( แต่ผมไม่ได้ขอเบอร์ ไม่ได้คุยทำความรู้จักอะไรไปหรอก ได้แต่แอบคิดอยู่คนเดียว เพราะผมขี้อายมากกกกก )

แล้วหลังจากนั้นผมก้อได้เจอน้องเค้าตามที่ผมคิดเอาไว้ ตอนนั้นผมก้อพูดกับเพื่อนผมว่า สงสัยแม่งพรหมลิขิตแน่ๆเลยวะ เพื่อนผมมันก้ขำ 5555 ผมได้เจอน้องเค้าเริ่มบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น ทุกครั้งที่เจอน้องเค้าผมก้อจะพยายามเดินเข้าไปให้ใกล้ที่สุด เท่าที่จะทำได้ รู้มั๊ยยิ่งผมได้อยู่ใกล้กับน้องเค้า ผมแม่งโคตรมีความสุขมากๆๆๆๆ เลย 5555

มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ บางวันก้อเจอ บางวันไม่เจอก้เซงไป เหมือนผมเป็นโรคจิตเลยนะ 5555