ผ่านมาเพื่อจาก

เนื้อเรื่อง

ใครๆก็อยากอยู่กับคนที่ตัวเองรัก แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่สมหวังเสมอไป เมื่อมีพบก็ต้องมีจาก มันเป็นเรื่องจริงที่ทุกคนไม่อาจหลีกเลี่ยง อยู่ที่เราว่าเราจะทำให้การจากลานั้นเป็นเช่นไร จะให้มันเป็นการจากลาที่มีแต่ความสุข เป็นการจากลาที่มีแต่รอยยิ้ม การจากลาที่มีน้ำตาแต่ก็เป็นน้ำตาแห่งความยินดี หรือจะทำให้การจากลามันเลวร้ายและไม่น่าจดจำ นั่นก็อยู่ที่คุณจะเลือก แต่ถ้าถามผม ผมขอเลือกอย่างแรก

ชีวิตคนเราไม่แน่นอน ไม่มีใครรับรู้ถึงอนาคตข้างหน้าได้ว่าจะเป็นเช่นไร เคยมีคนคนหนึ่งพูดกับผมไว้ว่า ชีวิตคนเราไม่ได้เจอคนเพียงแค่คนเดียว อย่าไปยึดติดกับมัน ชีวิตคือการเดินทาง เรายังต้องเจอกับคนอีกมากมาย แต่ละคนก็แตกต่างกันไป วันนี้เราอาจพูดได้ว่าเรารักคนนี้ที่สุด แต่เมื่อเวลาผ่าน อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้ทั้งนั้น เราอาจเจอคนที่ทำให้เรารักเขาได้มากกว่าคนเก่า แต่นั่นก็คือเรื่องของอนาคต เราไม่อาจรู้ได้ว่าเราจะได้เจอเขาคนนั้นเมื่อไร หรืออาจไม่ได้เจอเลย

คนบางคนผ่านเข้ามาในชีวิต แล้วก็ผ่านออกไป คนบางคนผ่านเข้ามา แล้วอาจอยู่กับเราไปตลอดเลยก็ได้ เพียงแต่เราไม่รู้ว่าคนที่ผ่านเข้ามาคือคนที่จะอยู่กับเราหรือจากเราไป แต่ไม่ว่าเขาจะอยู่ หรือ จะจากเราไป เราก็ต้องเข้าใจและยอมรับ การจากลาเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นกับทุกคนและไม่อาจหนีได้ เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ให้เราถามตัวเองว่าเราจะทำอย่างไรกับมัน ร้องไห้คร่ำครวญ เฝ้าแต่คิดถึงอดีตที่ผ่านมาหรอ ถ้าคุณทำอย่างนั้น ผมว่ามันคือการที่เราทำร้ายตัวเอง

สำหรับผมการที่เราต้องเสียสิ่งที่รักไปมันไม่น่ายินดีสักเท่าไร แต่มันก็เท่านั้น เคยถามตัวเองว่าถ้าต้องเสียไป ผมจะอยู่ได้ไหม คำตอบของผม ผมอยู่ได้ครับ ชีวิตเรายังมีอะไรอีกเยอะรอให้เราไปเจอ จะมามัวจมอยู่กับสิ่งสิ่งหนึ่งไปตลอดมันก็ไม่ใช่ แต่ผมก็ไม่ได้หมายความว่าให้เราทิ้งและลืมมันไป ตราบใดที่เรายังนึกถึง ยิ้มให้กับมัน มันก็ยังไม่ได้จากเราไปไหนเลย มันยังอยู่กับเราตลอดเวลา อยู่ที่ว่าเราเปิดใจมองมันแค่ไหนเท่านั้นเอง

ผมไม่รู้ว่าผมจะได้เจอเขาอีกไหม หรือว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกัน ผมก็กลัวนะครับ กลัวกับอนาคตที่มันรออยู่ข้างหน้า แต่ในเมื่อผมบอกกับเขาแล้วว่าผมอยู่ได้ ผมก็ต้องอยู่ได้ เขาบอกไม่ให้ผมรอ โอเค ผมจะไม่รอ แต่ผมก็หวังว่า คงมีสักวันที่ผมจะได้เจอกับเขาอีก ผมจะไม่ยึดติด จะไม่คร่ำครวญร้องหา วันที่ต้องลา ผมสัญญาจะไม่มีน้ำตาให้เขาเห็น ความคิดของเขากับของผมมันต่างกัน เขาคิดว่ายิ่งเราผูกพันกันมากเท่าไร มันจะยิ่งทำให้เสียใจมากเท่านั้น

เขาบอกว่าเขาไม่อยากพูดคำว่าลา มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขา แต่สำหรับผม ผมแค่อยากอยู่กับเขาให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ อยากจะเก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะมี อยากให้มันมากพอที่จะทำให้คิดถึงกันให้ได้เยอะที่สุด ก็เท่านั้นเอง…