คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2 CLASH!!
ทั้งงดงามและชวนให้น่าถนุถนอม
ก่อนที่สายหมอกจะลาลับ ขอให้ผมได้กอดเธอจะได้ไหม...
...เจ้าหญิงของผม...
Sakura no utai
-2-
แสงแดดอ่อนๆของยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกของแมนชั่นสูงเสียดฟ้า กระทบเรือนผมสีน้ำเงินเข้มซึ่งตัดกับเตียงสีขาว
นัยน์ตาสองสีคู่สวยปรือขึ้นช้าๆ ก่อนที่ร่างงามเปลือยเปล่าจะยันกายขึ้นจากเตียงนุ่ม
12.30
เวลาที่สะท้อนอยู่บนหน้าปัดของนาฬิกา ทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
"เคียวยะนี่นะ ปลุกกันก่อนก็ไม่ได้"เสียงนุ่มพึมพำเสียงเบา พร้อมร่างบางที่ก้าวลงมาจากเตียง
มุคุโร่มองไปยังโต๊ะที่ผู้จัดการหนุ่มมักทิ้งตารางงานเอาไว้ให้ และวันนี้เองก็เช่นกัน
มือเรียวหยิบกระดาษบนโต๊ะขึ้นมา กวาดตามองลายมือที่แม้จะรีบเขียน แต่กลับสวยงามมีระเบียบสมนิสัยเจ้าตัวอย่างเร็วๆ
'13.00 นัดดูงานกับบริษัทไพน์แอปเปิ้ล อย่าไปสาย ไม่งั้นจะขย้ำทิ้งซะ'
ประโยคที่เรียกรอยยิ้มบางให้ผุดพรายบนเรียวปากสีสด เมื่อมันเป็นคำติดปากของคนผมสีดำ
"ถ้าไม่อยากให้ไปสาย... ก็ไปพร้อมกันตั้งแต่แรกสิครับ"เขาเอ่ยกับตนเอง ก่อนที่ร่างบางขาวโพลนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
*******
"อรุณสวัสค่ะ คุณมุคุโร่"เสียงใสของสองสาวประชาสัมพันธ์ดังทักชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่นานๆทีจะโผล่มาที่บริษัทซักหน
"เคียวโกะจัง ฮารุจัง... วันนี้ยังก็ตั้งใจทำงานเหมือนเดิมนะครับ"นายแบบหนุ่มในชุดหนังสีดำรับกับเครื่องประดับเงินและเส้นผมสีเข้มซอยทรงสับประรดอันเป็นเอกลักษณ์ทักตอบ เรียวปากบางคลี่ยิ้มกระชากใจสาวน้อย
"คุณฮิบาริกำลังรออยู่ที่ห้องรับรองชั้นสามน่ะค่ะ"หญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มบอกด้วยใบหน้าติดจะแดงระเรื่อ เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าขยันปล่อยฟีโรโมนซะเหลือเกิน
"ขอบคุณที่บอกนะครับ"ว่าพลางเดินไปกดลิฟท์ขึ้นชั้นสาม
13.18
คราวนี้คงโดนเคียวยะขย้ำจริงๆแล้วมั้ง
คิดอย่างขำๆ ก่อนจะละสายตาจากนาฬิกาข้อมือเส้นสวยราคาหลักหมื่นปลายๆไปมองเงาของตัวเองที่สะท้อนอยู่บนกระจกของลิฟท์
นัยน์ตาสองสี...
สีแดงที่ราวกับถูกพระเจ้าสาปแช่งด้วยหยาดเลือดอันขุ่นขลัก
แต่ก็ไม่มีเวลาให้เขาจมอยู่ในห้วงคิดได้นานนัก เมื่อในวินาทีต่อมา เสียง'ติ๊ง'ของลิฟท์ก็ดังขึ้น พร้อมประตูที่เลื่อนเปิดออก
ชายหนุ่มวัยย่างยี่สิบสองก้าวเดินไปตามทางอย่างชำนาญ ก่อนจะผลักประตูเปิดออก
"ขอโทษนะครับ"เสียงนุ่มกล่าวขึ้นเมื่อพบว่าทุกคนต่างมากันพร้อมโดยรอเขาเพียงคนเดียว หากแต่ยามเมื่อเรียวปากบางแย้มยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ก็ทำให้ไม่มีใครกล้าตำหนิ เว้นเสียแต่....
"มาสาย"เสียงเรียบของฮิบาริ เคียวยะดังขึ้นเมื่อร่างใต้ชุดหนังนั่งลงข้างเขา
"ก็เคียวยะไม่ปลุกผมนี่หน่า"คนมาสายเถียง แม้ว่ามันจะฟังไม่ขึ้นเลยก็ตาม
"อ่ะแฮ่ม"เสียงกระแฉมของชายหนุ่มจากบริษัทไพน์แอปเปิ้ลผู้เป็นบุคคลที่สามดังขึ้นเบาๆ ก่อนจะเริ่มกล่าวอย่างสุภาพ
"คุณโรคุโด มุคุโร่สินะครับ... เมื่อครู่ผมได้คุยเรื่องโฆษณากับคุณฮิบาริไปคร่าวๆแล้ว นี่เป็นรูปผลิตภัณฑ์ของเราครับ"
มุคุโร่รับกระดาษซึ่งมีรูปขวดน้ำหอมทรงสูงโค้งเว้าดูล้ำสมัยที่ตรงฝาถูกดีไซน์ให้คล้ายกับสับประรดตามชื่อแบรนด์มาดูในขณะที่ตัวแทนหนุ่มจากไพน์แอปเปิ้ล ยังคงอธิบายต่อไป
"ไพน์แอปเปิ้ลนัมเบอร์ซิกตี้ไนล์เป็นน้ำหอมที่มีทีมลึกลับ เซ็กซี่และหรูหรา ดังนั้นทางเราจึงอยากได้โลเคชั่นถ่ายทำเป็นที่มิลานนะครับ"พูดพลางหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งมาวางบนโต๊ะ ก่อนว่าต่อ
"และนี่ก็คือคนที่จะมาร่วมแสดงโฆษนาชิ้นนี้ด้วย... คิดว่าพวกคุณคงพอรู้จักอยู่บ้างนะครับ"
นัยน์สองสีแสนสวยเบือนไปมองดูรูปถ่ายที่อยู่บนโต๊ะ
ภาพของชายหนุ่มผมสีขาวสะอาดเซ็ธทรงพองฟูเล็กน้อยที่รับกับใบหน้าคมคายหล่อเหลา ประกอบกับรอยสักสีม่วงใต้นัยน์ตาคู่สวยสีเดียวกันยิ่งเสริมให้เขาเป็นชายหนุ่มที่เซ็กซี่อย่างร้ายกาจ
"นักร้องวง White Orchid สินะครับ"
เบียคุรัน แจสโซ นักร้องนำแห่งวงกล้วยไม้ขาวที่กำลังดังเป็นพลุแตกในตอนนี้ แถมจากการจัดอันดับหนุ่มหล่อนั้น หนึ่งในสามอันดับต้องไม่พลาดที่จะมีชื่อนี้ติดโผเข้าไปด้วย
"ใช่แล้วครับ สำหรับทีมลึกลับกับเซ็กซี่ คุณมุคุโร่กับคุณเบียคุรันเหมาะสมที่สุดแล้ว"กล่าวจบ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมโค้งน้อยๆ
"วันศุกร์หน้าเราจะขึ้นเครื่องไปอิตาลี่กันนะครับ ส่วนวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ครับ รบกวนด้วยนะครับ"มุคุโร่โค้งตอบในขณะที่ฮิบาริยังคงนั่งนิ่ง
"มิลานหรอ... ไม่ได้ไปมานานแล้วนะ"นายแบบหนุ่มเปรยขึ้นเบาๆคล้อยหลังคนจากไพน์แอปเปิ้ลกลับไปแล้ว ก่อนจะยิ้มหวานให้คนข้างตัวที่นั่งหน้าเซ็งอยู่
เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เจ้าตัวเพิ่งกลัมมาญี่ปุ่นได้สองวันเองน่ะสิ
"เอาน่าเคียวยะ ถ้าขืนทำหน้าเซ็งแบบนี้ความสุขจะหนีหายหมดนะ"
ประโยคที่เหมือนหลอกเด็กทำให้ดวงตาสีนิลคมปลาบเบือนมามองอย่างไม่ชอบใจ ก่อนที่ร่างสูงจะลุกขึ้นจากโซฟา
"มีนัดถ่ายรายการที่สตูดิโอของสถาณีซากุระที่เมืองข้างๆ ถ้าไม่รีบออกจากที่นี่ภายในแปดนาทีจะสาย"เอ่ยประโยคที่ยาวที่สุดของวัน ก่อนที่ร่างสูงของผู้จัดการสุดเข้มจะเดินนำออกจากห้องไป
"เคียวยะนี่... ไม่เคยคิดจะรอกันเลยนะครับ"คนเดินตามพูดขึ้น มือเรียวคว้ามือขาวเอาไว้ ทำให้ร่างสูงหยุดชะงัก ดวงตาสีรัตติกาลสบลงกับนัยน์ตาสองสีซึ่งหม่นแสงลงเล็กน้อย
"วันนี้คุณก็มาก่อนคนเดียว..."
คำพูดที่ทำให้ฮิบาริถอนหายใจเบา ก่อนที่มือขาวจะออกแรงดึงมือบาง ทำให้ร่างงามเซมาปะทะกับอกกว้าง เรียวปากอุ่นประทับจุมพิตบนหน้าผากมลแผ่วเบา
"ที่ฉันไม่ปลุกเพราะอยากให้แกพักต่างหาก"เสียงที่เอ่ยนั้น... แม้เพียงนิด แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจางๆในน้ำเสียงนั้น นัยน์ตาสีไม่เข้าคู่จึงได้เบิกกว้างขึ้น
"ก็ตอนที่ฉันไม่อยู่ แกเอาแต่ทำงานนี่"
"คุณพูดแบบนี้..."ดวงหน้างามซุกลงบนแผ่นอกอันอบอุ่น เรียวปากแดงสดขยับยิ้มน้อย
"ทำให้ผมดีใจมากเลยนะ...รู้มั้ยครับ"
ผู้จัดการหนุ่มกอดร่างเพรียวเบาๆครู่หนึ่งก่อนจะผละออกอย่างนุ่มนวล
"รีบไปได้แล้ว"พูดพร้อมเดินไปทางอัลฟ่าโรมีโอคันงามที่จอดอยู่อย่างโดดเด่น
"วันนี้ผมไม่ได้เอารถมานะครับ"นายแบบหนุ่มเจ้าของผมทรงสับประรดว่า ก่อนยิ้มระรื่นเมื่อเห็นสายตาแฝงคำถามของเจ้าของโรมีโอสีดำ
"ก็นานๆทีผมอยากนั่งรถเคียวยะบ้างนี่หน่า"
คำตอบที่เรียกเสียงถอนหายใจให้ดังขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งทางที่คนขับ
"จะขึ้นก็ขึ้นมาเร็วๆ"
มุคุโร่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าผู้จัดการของเขาดูใจอ่อนกว่าทุกวัน พร้อมร่างงามที่นั่งลงข้างคนขับ
ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปหรอก
เกมของฉันกับเธอยังไม่จบลงหรอกนะ...ที่รัก
เสียงกีตาร์และกลองอันหนักแน่นรุนแรงดังขึ้นทันทีที่วิทยุถูกเปิด คลอกับเสียงร้องนุ่มๆแต่ทรงพลังที่ไม่ทำให้รู้สึกกระด้างหูเลยสักนิด
"เคียวยะ เพลงนี้...."นายแบบหนุ่มเอ่ยถามเมื่อรู้สึกว่ามันฟังดูคุ้นหูประหลาด
"CLASH ของ White Orchid ตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมพอๆกับ Sakura Hime ของแก"
มุคุโร่พยัคหน้าอย่างเงียบงัน ก่อนจะฟังเพลงร็อคไสตล์รุนแรงนั้นอย่างตั้งใจ
Imitation หากว่าทั้งหมดของเธอนั้นคือสิ่งหลวงหลอก
ตอนนี้แหละ! ฉันจะทำให้เธอมารักฉันให้ได้!
Clash! จะพุ่งชนเธอให้ใจอ่อน
Burn! จะเผาไหม้ใจเธอด้วยจูบของฉัน
Kiss! ด้วยพันธนาการ จะผูกมัดไว้ไม่ห่างกัน
Let's play agian แล้วเธอจะหลงฉัน เชื่อสิ!
CLASH! CLASH! CLASH! CLASH!
จะพุ่งชน จะปะทะ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปหรอกนะ....ที่รัก
CLASH! CLASH! CLASH! CLASH!
จะพุ่งชน จะปะทะ ฉันจะทำให้เธอรักฉัน อย่างหมดใจ...สุดที่รัก
Imitation หากว่าทั้งหมดของเธอนั้นคือสิ่งหลวงหลอก
ตอนนี้แหละ! ฉันจะทำให้เธอมารักฉันให้ได้!
Clash! จะพุ่งชนเธอให้ใจอ่อน
Burn! จะเผาไหม้ใจเธอด้วยจูบของฉัน
Kiss! ด้วยพันธนาการ จะผูกมัดไว้ไม่ห่างกัน
Let's play agian แล้วเธอจะหลงฉัน เชื่อสิ
CLASH! CLASH! CLASH! CLASH!
CLASH! CLASH! CLASH! CLASH!
"ดังมากเลยหรอครับ วงนี้"เขาถามขึ้นหลังจากที่เพลงอันรุนแรงแต่ฟังดูติดหูนั้นจบลง
"ไวท์ ออร์คลิด วงร็อคใต้สังกัจของมีลฟีลโอเล่ เพิ่งเดบิวได้แค่ปีเดียว ตอนแรกใครๆก็คิดว่าเป็นวงขายหน้าตานักร้องนำธรรมดา แต่กลับมีความสามารถโดดเด่นโดยเฉพาะเบียคุรัน แจสโซ ที่เป็นว่าที่ประธานของมีลฟีลโอเล่"ฮิบาริตอบยาว ทำให้คิ้วเรียวของคนถามเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ
"เคียวยะนี่รู้ดีไปหมดเลยนะครับ"คำพูดของคนที่ไม่เคยคิดใส่ใจศึกษาคนในวงการอื่นนอกจากถ่ายแบบ ทำให้ผู้จัดการหนุ่มแอบบ่นอยู่ในใจ
"ไม่ว่ายังไง ฉันก็อยากเตือนแกเอาไว้"เสียงเรียบเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด เช่นเดียวกับประกายในดวงตาสีดำ
"จงระวังเบียคุรัน แจสโซให้ดี"
Chapter2-fin-
ความคิดเห็น