คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขนนกเส้นที่1
ขนนกเส้นที่1
...มนุษย์...คือกาย...ใช่ดวงจิต
มนุษย์...ถูกลิขิต...ไปตามแผน
มนุษย์...ต่างแปรปรวน...ไร้เรี่ยวแรง
คือกายา...แห่งดวงแสง...ในอาดูร...
....สายอัศนีบาตรผ่าเปรี้ยงลงบนรูปปั้นของเทวดามิคาเอลเหนือหลังคาโบสถ์ พร้อมกับสายพิรุณที่โปรยปรายลงมาราวกับเกิดเหตุอาเพส เหตุการณ์ที่เกิดนั้นเรียกให้ดวงตาสีทองสวยของหญิงสาวไหววูบ มือเรียวบางที่สั่นเทานั้นโอบประครองเด็กน้อยในอ้อมแขนแน่น
...โอ... ไม่นะ
ทำไม... ถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวของข้า ทำไมต้องเป็นครอบครัวข้า... ทำไมถึงต้องเป็นเด็กคนนี้..
หญิงสาวคิดตัดพ้อชะตากรรมอันแสนโหดร้าย มือเรียวนั้นวางร่างของทารกเพศหญิงลงบนแท่นบูชาเบื้องหน้ากางเขนศักดิ์สิทธิ์ ยางประสานมือในระดับอก พร้อมกับเสียงหวานติดจะสั่นเครือที่ดังขึ้นเอ่ยวิงวอน
“โอ... ข้าแด่พระผู้เป็นเจ้า โปรดประทานพรให้แด่บุตรีของลูกด้วยเถิด พระองค์ผู้เมตตา ได้โปรดคุ้มครองบุตรีของลูก ให้นางเติบโตขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ขออย่าให้นางได้เข้าสู่ ‘วังวนแห่งโอดิล’ เลย โปรดเมตตาลูกอีกสักครั้งด้วยเถิด”สตรีผู้เป็นมารดาของทารกน้อยเอ่ยพร้อมหยาดน้ำตาซึ่งไหลจากนัยน์ตาสีทองสว่างสวย นางลุกขึ้นยืน ก่อนจะกล่าวลาบุตรีในอุทรด้วยความรักมากมายเท่าที่มารดาคนหนึ่งจะมีต่อลูกน้อยได้
“ลาก่อน... ความรักของแม่จะเป็นแสงที่ส่องสว่างเคียงข้างเจ้าเสมอ... แม่รักเจ้านะ เฟยิลร่า”สิ้นเสียง ร่างของหญิงสาวก็สลายกลายเป็นเกล็ดแสงสีทองดูคล้ายละอองดาว พร้อมกับสายฝนที่ซาลง
แต่นางไม่รู้หรอกว่า...
แม้พระเจ้าจะได้ยินคำขอร้องของนาง... แต่พระองค์ก็นิ่งเฉย
...เพราะไม่อาจทำตามความประสงค์ของทุกคนได้
เพราะทารกน้อยผู้นี้มีชะตาหนักหนาเกินกว่าจะฝ่าฝืน...
บางครั้ง...พระเจ้าก็โหดร้าย และทอดทิ้งบุตรของพระองค์
แต่เพราะอย่างนั้น...พระองค์จึงเป็นพระเจ้า...
พระเจ้าที่บางครั้งก็ไม่มีอยู่จริง...
ความคิดเห็น