you is my best friend

บ้านใหม่

อากาศตอนเช้าลมเย็นๆแบบนี้ทำให้ฉันไม่อยากจากบ้านไปไหน แต่วันนี้มันช่างเศร้า เพราะฉันจะต้องเดินทางออกไปอยู่ชนบทกับย่า ฐานะบ้านเราเริ่มทรุดตัวลงเมื่อพ่อจากไป ความเศร้าหมองทำให้แม่ดูไม่มีชีวิตชีวาขึ้น แล้วฉันก็จำเป็นต้องไปอยู่กับย่า เมืองที่เราจะไปกันนั้น ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง แล้วฉันจะอยู่ได้ไหม ฉันจะมีเพื่อนไหม

อลิช เตรียมของเสร็จแล้วหรือยังจ้ะหลาน ย่าว่าเราได้เวลาออกเดินทางกันแล้วล่ะ เสียงย่าเรียกฉันดังขึ้น จากนั้นฉันก็เดินไปขึ้นรถ

ย่าให้หลานเข้าโรงเรียนเซนต์ฟรังนะ มันใกล้บ้าน สะดวกต่อการเดินทาง

ค่ะย่า ฉันตอบไปแบบนั้น แต่ในใจฉันยังคิดถึงเพื่อน ไม่อยากจะคิดถึงการปรับตัวในโรงเรียนใหม่เลยจริงๆ

ไม่ทันจะค่ำ เราก็มาถึงบ้านของย่ากันแล้ว บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สีขาว ดูหรูหราไม่ต่างจากบ้านเก่าของฉัน เพียงแต่มันดูเรียบง่ายกว่าและมันอยู่ในชนบท ผู้คุณที่นี้ดูบางตาไม่ค่อยมีคนอยู่สักเท่าไหร่ แต่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น

ฉันเดินขึ้นมาถึงชั้นสองของบ้าน ย่าบอกว่าห้องนอนฉันเดินขึ้นบันไดไปจะอยู่ทางซ้าย มีป้ายเขียนไว้หน้าประตูว่า ยินดีต้อนรับอลิช อ่อ ฉันเห็นแล้ว

ฉันเดินเข้าไปในห้องวางกระเป๋า อาบน้ำแล้ว นั่งเขียนไดอารี่ข้างๆหน้าต่าง มองออกไปเห็นบ้านข้างๆ ฉันเห็นเด็กผู้ชายน่าจะอายุราวๆฉันอยู่ตรงหน้าต่างของบ้านหลังนั้น ผมสีน้ำตาลเข้ม ตัดกับดวงตาสีฟ้าของเค้าอย่างชิ้นเชิง เค้ามองมาที่ฉันสายตาดูเป็นมิตรแฝงด้วยความสงสัย ฉันยิ้มให้เค้าก่อนที่จะปิดผ้าม่านลง แล้วลงไปกินอาหารกับย่า

................................................................................................................................................................................

เด็กคนนั้น

มีรถโรงเรียนมารับในวันรุ่งขึ้น

แตกต่างจากเมื่อก่อนที่ฉันเดินทางไปไหนมาไหนโดยรถของพ่อกับแม่วันนี้ฉันต้องขึ้นรถประจำของโรงเรียน อยากรู้จังว่าวันแรกจะมีอะไรให้ทำบ้าง ฉันเดินออกไป พร้อมกับที่เห็นเด็กผู้ชายคนที่ฉันเห็นริมหน้าต่างเมื่อวานเดินมาพร้อมฉัน

สวัสดี เพื่อนบ้าน ฉันลอแกน เค้ายิ้มให้ฉันก่อนจะขึ้นรถไป ดี ฉันตอบกลับไปอย่างเรียบๆ ฉันเดินตามเค้าขึ้นไป แล้วนั่งลงข้างๆเค้า เธอไม่ว่าอะไรนะ ถ้าฉันจะนั่งตรงนี้ฉันถามเค้า ได้ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ เค้าตอบมาด้วยน้ำเสียงที่ดูดีใจที่ฉันทักเค้า ก่อนที่เราจะเริ่มคุยกัน

ลอแกน : เธอย้ายมาใหม่เหรอ

อลิช: ใช่ ครอบครัวฉันมีปัญหานิดหน่อยน่ะ เลยต้องย้ายมาอยู่กับย่า

ลอแกน : อ๋อ เซนดร้า เธอเล่าให้ฉันฟังแล้วเรื่องพ่อกับแม่ของเธอ เสียใจด้วยนะ

ฉันตกใจอยู่นิดหน่อยที่เค้าพูดชื่อย่าฉันเฉยๆแต่ฉันก็เรียกพ่อของฉันเป็นชื่อพ่อเหมือนกัน มันดูแปลกๆแต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร

อลิช: ไม่เป็นไรหรอก ฉันหวังว่าโรงเรียนนี้จะโอเคนะ

ลอแกน : แน่นอน มีชมรมมากมายให้เธอเลือกอยู่ ฉันอยู่ชมรมดนตรีเธอสนใจไหม แล้วเธออยู่ห้องอะไรฉันจะได้ไปหาตอนพักกลางวันน่ะ

อลิช: คลาสa ห้องแรกสุดเลยล่ะ นี่ใกล้ถึงรึยัง

ลอแกน :จะถึงแล้วล่ะ งั้นฉันจะไปหาเธอตอนกลางวันแล้วกัน

................................................................................................................................................................................