บันทึกรักนักล่า ฉบับวูล์ฟ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

จะเป็นยังไงกันนะ

ถ้าสองหนุ่มนักล่านั่งเขียนไดอารี่พรรณาถึงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเพื่อน 

เนื้อเรื่อง

บันทึกรักนักล่า ฉบับวูล์ฟ

              วันที่ ....

              เฮ้อ ช่างมันเถอะ ไม่ได้อยากเขียนไอ้ไดอารี่บ้าๆนี่สักเท่าไหร่ ของจุกจิกแบบนี้มันต้องเจ้าผีดิบ เห็นนั่งเขียนได้เป็นวันๆ นี่ถ้าคุณสมิธไม่สัญญาว่าจะเอาสเต๊กเนื้อวัวจากฮอกไกโดมาล่อแล้วละก็ ฉันไม่มีทางทำแบบนี้หรอก

              เอ เริ่มจากอะไรก่อนดีหว่า เห็นว่าไดอารี่คือการบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน งั้นก็เอาตั้งแต่ตื่นนอนเลยก็แล้วกัน ว่าแต่วันนี้เราตื่นกี่โมงหว่า เพราะพอนาฬิกาดังปุ๊บก็ทุบเปรี้ยงจนเละเลยไม่ได้ดูเวลา ก็มันหนวกหูนี่ทำไงได้ งั้นช่างเถอะข้ามไปพูดเรื่องอื่น เอ๊ะ! ไม่สิ ต้องบอกว่าไปเขียนเรื่องอื่นดีกว่า

              ตื่นเช้าออกกำลังกายเบาๆด้วยการซิทอัพห้าร้อยครั้ง ต่อด้วยวิดพื้นแบบมือเดียวกับลอยตัวอีกอย่างละห้าร้อย ก็อยากทำให้ได้ถึงพันเหมือนทุกวันแต่เจ้าผีดิบดันเร่ง นอนกันคนละห้องแท้ๆไม่รู้มายุ่งอะไรด้วยเลยต้องลดลงมาครึ่งหนึ่ง เซ็งเป็นบ้า ออกกำลังกายเสร็จซัดนมไปหนึ่งเหยือกก่อนอาบน้ำ ความจริงยังไม่อยากทำนักหรอกเพราะเดี๋ยวก็ต้องออกไปตะลอนๆข้างนอก สู้กลับมาอาบทีเดียวตอนเย็นเลยดีกว่าแต่ขืนทำแบบนั้นมีหวังเจ้าผีดิบโวยไม่หยุด พออาบเสร็จก็แต่งตัวเหมือนทุกวัน ก็เสื้อยืดแขนสั้นกับกางเกงขายาวนั่นแหละ ใส่ทีไรโดนบ่นทุกทีว่าทำไมไม่สวมเครื่องแบบ เชอะ! ฉันไม่ได้เจ้าระเบียบเหมือนนายนี่เจ้าผีดิบ จะได้แต่งเป็นนักบวชโรคจิตทุกวัน น่าเบื่อจะตาย คอยดูเถอะบ่นมากๆทนไม่ไหวขึ้นมาฉันจะนับนายมัดแล้วฉีกเสื้อออกให้หมด แวมไพร์ที่ไม่ได้นุ่งอะไรสักชิ้นคงน่าดูมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า

              ถึงไหนแล้วล่ะ อ้อ แต่งตัว พอใส่เสื้อเสร็จเอามือสางๆผมหน่อยแค่นี้เราก็หล่อแล้ว จากนั้นก็ลงไปหาอะไรกินรองท้องสักหน่อย วันนี้ลุงดีได้เนื้อวัวชนิดพิเศษมา เลยจัดไปสองชุดเต็มๆ ยังไม่ถึงครึ่งท้องหรอกแต่เจ้าผีดิบเร่งเลยต้องอิ่ม ว่าแต่พอเราเห็นอาหารเช้าของหมอนั่นทีไรแล้วต้องหงุดหงิดทุกทีสิน่า ของแบบนั้นมันจะไปอิ่มอะไร จะว่าไปก็แปลกอยู่เหมือนกันเพราะถึงจะกินแค่ขนมปังกับผักเจ้าผีดิบก็ยังแรงดีไม่มีตก แต่ถึงจะแข็งแกร่งแค่ไหนผีดิบก็ไม่มีทางสู้หมาป่าได้หรอก ฟัดกันยังไงนายก็แพ้ฉันวันยังค่ำ ที่ผ่านมาแกล้งอ่อนข้อให้หรอกน่าถ้าเอาจริงขึ้นมาเมื่อไหร่ วลาร์ดเอ๋ย นายเสร็จฉันแน่ หึ หึ หึ

              งานช่วงเช้าไม่มีอะไรมาก ออกไปหาเบาะแสที่ซ่อนของเจ้านายท่านกับไรซิน เจ้าผีดิบดูกระตือรือร้นเหมือนทุกวันแต่ฉันไม่ชอบการลุยหิมะตะลอนๆไปทั่วแบบนี้เลย ก็มันหนาวน่ะ พอบ่นก็โดนเจ้าผีดิบดุเรื่องเสื้อคลุม ใจดำชะมัดไม่รู้เลยหรือไงว่าลูกหมาตัวน้อยๆน่ารักน่าเอ็นดูอย่างฉันไม่ชอบที่เย็นๆเท่าไหร่ คอยดูเถอะถ้าบ่นมากๆฉันจะจับมากอดเอาไออุ่นซะให้เข็ด จะว่าไปพอมองดีๆแล้วเจ้าผีดิบก็มีรูปร่างกำลังดีน่าฟัดน่ากอดอยู่เหมือนกัน เอาไว้วันไหนว่างๆขอลองดูสักหน่อย ต่อให้ต้องเสี่ยงกับดาบของหมอนั่นก็ยอม ถือว่าคุ้ม !

              ตระเวนหาเกือบทั้งวันได้เบาะแสมานิดเดียว แค่นั้นเจ้าผีดิบก็ตื่นเต้นยกใหญ่นั่งคุยกับคุณสมิธได้เป็นชั่วโมง ไอ้เราหรือหิวจนไส้กิ่วเลยต้องเดินไปโรงอาหารหาอะไรรองท้อง แวะไปเล่นบาสกับคริสโตเฟอร์พอเหงื่อออกก็ย้อนกลับไปที่ห้องคุณสมิธอีกครั้ง เหลือเชื่อ เจ้าผีดิบยังนั่งคุยเรื่องงานอยู่เลย !

                  อยากจะบ้า !!!!!(ขอใส่เครื่องหมายหลายๆครั้งเพราะอยากบ้าจริงๆ) ก็รู้หรอกนะว่าวลาร์ดเป็นคนบ้างาน แต่ไม่นึกว่าจะหมกมุ่นถึงขนาดนี้ เข้าใจอยู่หรอกว่าอยากหาไรซินให้พบ แต่ทำงานเต็มเหนี่ยวตลอด 24 ชั่วโมงแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน ต่อให้เป็นผีดิบมันก็ต้องมีพักบ้างไม่งั้นจะไปมีเรี่ยวแรงอะไร พอชวนออกมาข้างโดนก็โดนหมอนั่นแหวใส่ เลยต้องเดินเข้าห้องซ้อมฝึกการต่อสู้คนเดียว พักใหญ่เจ้าผีดิบก็เดินหน้าหงิกเข้ามาหา ถึงได้รู้ว่าโดนคุณสมิธไล่ให้กลับมาพักผ่อน อยากหัวเราะใส่หมอนั่นดังๆแต่พอเห็นหน้าแล้วก็สงสารเลยกอดคอลากไปโรงอาหารด้วยกันซะเลย      

              ว่าไปแล้วร่างกายของเจ้าผีดิบแตกต่างไปจากคนอื่นจริงๆ ออกไปข้างนอกทั้งวันแต่แทบไม่มีเหงื่อเลยสักนิด เนื้อตัวก็มีกลิ่นหอมแปลกๆชวนให้ใจเต้น หรือว่ามันจะเป็นอำนาจสะกดอย่างหนึ่งของพวกแวมไพร์ กับผีดิบตัวอื่นยังไงไม่รู้แต่สำหรับวลาร์ดแล้ว เราชอบแฮะ วันนี้เลยแอบดมหมอนี่ไปหลายครั้ง ชื่นใจเป็นบ้า หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยเรา (ถ้าหมอนั่นรู้มีหวังโดนฆ่าแหง)

              ตอนนั่งด้วยกันในโรงอาหารเจ้าผีดิบยังบ่นไม่หยุดเลยแกล้งเอาเนื้อวัวยัดปากไปชิ้นนึง ทีแรกนึกว่าคงโดนหมอนั่นอาละวาดเอาดาบไล่ฟันแต่ที่ไหนได้ นั่งเงียบ ไอ้เราก็นึกว่าคงไม่ได้โกรธอะไรมากที่ไหนได้ ตอนเดินกลับห้องด้วยกันดันโดนเจ้าผีดิบจับทุ่มลงไปนอนแอ้งแม้งจนเห็นดาวกับเดือนลอยเต็มฟ้า ให้ตายเถอะ! เจ็บใจเป็นบ้า! เสียท่าหมอนั่นซะได้ คอยดูคืนนี้ก็แล้วกัน พอกลับจากการสำรวจฉันจะย่องเข้าไปในห้องแล้วจับเจ้าแวมไพร์จอมอวดเก่งมัดขึงพืดไว้กับเตียง เสร็จแล้วค่อยคิดต่อว่าจะทำยังไงต่อไป

              แค่นึกภาพหมอนั่นนอนบิดไปบิดมาอยู่บนที่นอนแบบไร้ทางสู้แล้วรู้สึกสะใจเป็นบ้า นายเสร็จฉันแน่เจ้าผีดิบ (หัวเราะอย่างชั่วร้าย/แล้วเราจะบอกทำไม)

              อ๊ะ ! คุณสมิธเรียกระดมพล คงต้องหยุดไว้แค่นี้ก่อน ส่วนเรื่องวลาร์ดได้ผลคืบหน้ายังไงค่อยกลับมาเขียน รับรองได้เลยว่างานนี้เลือดกระจาย !