วันหนึ่งแจกันก็บ่นขึ้นว่า “ดอกไม้ทำไมเธอตัวหนักจัง”
ดอกไม้ก็ตอบว่า “ไม่จริงหรอก ฉันน่ะตัวเบาจะตาย”
แจกันก็พูดว่า “เธอน่ะ ก็หลงตัวเองอย่างนี้ทุกทีแหละ”
คำพูดนั้นทำให้ดอกไม้น้อยใจ และไม่เคยมาอยู่กับแจกันอีก
หลังจากที่ดอกไม้จากไปแล้ว แจกันเริ่มเศร้า ซึม เหงา และคิดถึงดอกไม้
มันเพิ่งรู้ตัวว่า ดอกไม้ คือ ส่วนหนึ่งในชีวิตของมัน
   
“ฉัน ฉัน ทำผิดไปจริง ๆ ฉันมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด และมีค่าที่สุดสำหรับฉัน
”
ตอนนี้มันได้แต่โทษตัวเอง เสียใจ และได้แต่ ได้แต่
รอ และรอ ดอกไม้กลับมา
   
ในขณะที่น้ำในแจกันของมันก็ค่อย ๆ เหือดแห้งไปพร้อม ๆ กับการรอคอย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น