Binan Koukou Chikyuu Bouei-bu Love! (en x atsushi)

ข้อมูลเบื้องต้น

มิตรภาพระหว่างเพื่อนนั้นเป็นสิ่งลํ้าค่าที่แสนสำคัญ แต่หากมิตรภาพระหว่างเพื่อนนั้น เกิดแปลผัน จะเป็นเช่นไร
    

เนื้อเรื่อง

คนเรานะชั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้กระทั่งคววามรู้สึก ก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่จะเปลี่ยนไปทางไหนนั้นก็อีกเรื่องนึง

 ...

...... 

 .......

“นี่อัตสึชิ วันนี้ไปหาไรกินเป็นเพื่อนหน่อยสิ”

“จะหาซื้อที่ไหนหรอเอ็นจัง” ก็หมอนี่อยู่คนเดียวแล้วก็ไม่ชอบทำอาหารด้วย เพราะงั้นไม่มีทางจะเห็นหมอนี่เข้าครัวทำอาหารหรอก

“วันนี้ตอนเย็นๆเห็นว่ามีงานเทศกาลนะ  น่าจะมีของดีๆขายล่ะมั้ง”

“อ่า นั้นสินะ  ชวนพวกรินจังไปด้วยน่าจะดี”

“นั้นสินะ ก็อยู่ไม่ไกลจากที่โรงเรียนมาก อาจจะไปก็ได้ล่ะมั้ง”

“งั้นหลังเลิกเรียนค่อยไปกันนะกินจัง”

“อา”

หลังเลิกเรียน

หลังจากลองชวนทุกคนไปงานเทศการ (ในชมรมอ่านะ)

“งานเทศการหรอ ไปแล้วจะได้เงินไหมนะ? “(อิโอะ) 

“ฉันไปนะ ไม่มีนัดอะไรด้วย “ ถ้าเจอสาวๆสวยๆคงจะดี”(ริว)

“ผมไปแน่นนอน”(ยูโมโตะ)

“กระผมก็อยากเห็นจังเลย งานเทศการของมนุษย์โลกจัง” (วอมแบท)

“งั้นสรุปแล้วไปกันทุกคน สินะ”( อัตสึชิ)

“นี่ นี่ งานเทศกาลเนี้ย เขาใส่ชุดยูคาตะ กันไม่ใช่หรอ”  อยากใส่ไปอวดสาวๆจัง (ริว)

“นั่นสินะ  แต่มันเปลืองเงินจะตายไป”(อิโอะ)

“อยากใส่ อยากใส่จัง  ไปหาซื้อมาใส่กันนะ ทุกคน  นะ “ (ยูโมโตะ)

“ ข้าน้อยอยากเห็นจังเลย ขอรับ”

“งั้นมาโหวล่ะกัน ว่าจะใส่ /ไม่ใส่”(อัตสึชิ)

“งั้น  1 2 3 " ผลปรากฏว่า 4/3 รวมอาจารย์ (ศพ?) ด้วย 

“สรุปแล้วก็ต้อง ใส่สินะ” ถึงจะโกง ก็เถอะ (คนที่โหวดใส่คือ ริว ยูโมโตะ วอมแบท .อาจารย์ศพ? ) (อัตสึชิ)กล่าวโดยสรุป

“งั้นไปซื้อกันเลย “ ( ริว) จากนั้นพวกเราก็ถูลากไปร้านขายยูคาตะ

............................................

ณ ร้านขายชุด

“เอ่อ ทำไมชุดของฉันมันแปลกๆ  ยังไงก็ไม่รู้ล่ะ” ลายกับสี ของชุดน่ะมันดูออกแนวผู้หญิงชัดๆนี่นา (อัตสึชิ) (//สีน้าตาลอ่อนลายใบไม้เล็กๆและมีดอกไม้เสริมในชุดเล็กน้อยทำให้ดูน่ารักขึ้น///)

“ไม่แปลกนี่ฮะ เจ้ว่าชุดนี้เข้ากับเธอมากเลยนะฮะ แถมไซส์ของคุณน้องก็เหลือตัวนี้ตัวสุดท้ายแล้วด้วย “ หน้าออกจะหวานขนาดนั้น เสียดายผมสั้นไปหน่อย   (เจ้าของร้าน)

“แล้ว พวกเอ็นจังคิดว่าเหมาะหรือปล่าว “ฉันหันไปถามความเห็นจากพวกเอ็นจัง  ที่กำลังน่าแดง?  หรือเพราะอากาศมันร้อนกัน?

“เอ่อ  ผมว่ามันดูดีมากๆเลยนะ”(ยูโมโตะ)

“ใช่ๆ “(พวกที่เหลือ)  .(ใช่ๆน่ารักสุดๆไปเลยถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็จีบไปแล้ว  น่าเสียดายแฮะ ริว)/(น่ารัก อิโอะ )/ (สวยมากๆ อัตสึชินี่แต่งแบนี้ก็ไม่เลวเลยฮะ เอ็น )

“งั้นผมเอาชุดนี้นะครับ”

“ได้เลยนัเลยนะฮ่ะ “

และแล้วพวกผมก็มาถึงงานเทศกาล  

“ สาวๆวันนี้ มากันเป็คู่ทั้งนั้นเลย  น่าเสียดายชะมัด  “  ริว

“ไปหาของกินกันเถอะ “ วอมแบท /อาจารย์

“งั้นแยกกันไปเป็นคู่ล่ะกัน คนเยอะด้วยไปเป็นกลุ่มมันดูแลลำบากนะ “(อิโอะ)

“งั้น วอมแบทไปกับผมละกัน”ว่าจบยูโมโตะก็ลาก วอมแบทพร้อมร่งของอาจารย์ไป

“งั้นผมไปกับอิโอะละกัน “ ส่วนริวลากอิโอะ ไปไหนก็ไม่รู้

“เอ่อ ...ดูเหมือนเราจะต้องไปด้วยกันนะเอ็นจัง”

“อ่า ..ไปหาอะไรกินกันเถอะฉันหิวแล้ว”

พวกเราสองคนเดินหาอะไรกินกันแถวๆนั้นแต่ผมรู้สึแปลก กับสายตาจากพวกคนขายของกิน  หรือ พวกผู้ชายที่ส่งสายตา กับรอยยิ้มแปลกๆมาให้ยังไงก็ไม่รู้  แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยแล้วสิ บอกเอ็นจังให้พักก่อนแล้วกัน

“นี่เอ็นจังพักก่อนไหม”

“ฉันยังอยากเดินต่ออีกหน่อยอัตสึชิพักตรงที่นั้ง ตรงนั้นก่อนแล้วกัน “ เอ็นจังชี้ไปทางด้านข้าง ที่มีที่มีม้านั้งอยู่

“อืม “หลังผมตอบกลับไปอัตสึชิก็วิ่งไปซื้อ ของกินต่อ ส่วนผมก็มานั่งพัก

ซักพักนึง  ราวๆ5 นาทีได้

“คุณครับ ๆ “

“หืม มีอะไรหรอ ? “ผมตอบกลับไป  ดูเหมือนเขาจะหาที่นั่งพกเหมือนกันนะ ก็ดูเหนื่อยๆนินา แถมจากที่ดูคงมาเที่ยวคนเดียวมั้ง อายุก็น่าจะพอๆกันด้วย (หน้าตาดีไม่แพ้ เอ็นจัง ด้วยล่ะ)

“ผมขอนั่งด้วยได้หรือปล่าวครับ “

“อืม เชิญเลย “ ผมเองก็นั่งคนเดียวด้วย แถมไอ้ม้านั่งนี่ก็ยาว พอจะนั่งได้ 3 คด้วยซ้ำ

“คุณมาคนเดียวหรอครับ “ เขาถามผมอย่างสุภาพ

“ปล่าวๆ มากับเพื่อนน่ะ แต่ตอนี้ก็แยกกันเที่ยวอยู่น่ะ  แล้วคุณ ล่ะ”

“ผมมาคนเดียวครับ พ่อผมย้ายที่ทำงานมาผมเลยต้องย้ายมาเรียนแถวน้ด้วยน่ะครับ”

“งั้นหรอ ย้ายตอนนี้คงลำบากน่าดูนะ “

“ไม่หรอกครับ แม่ผมท่านพึ่งเสียน่ะครับ คุณพ่อก็ทำงานต่างจังหวัด   เขาเลยส่งผมมาให้ คุณอาดูแลแทนน่ะครับ”

“หรอ  เอ่อ เสียใจด้วยนะเรื่องคุณแม่น่ะ “

“ไม่เป็นไรครับว่าแต่ว่าเพื่อนคุณนี่ใจร้ายจัง ทิ้งคนสวยๆอย่างคุณให้มานั่งคนเดียวอย่างนี่น่ะ” ไม่กลัวเพ่อนโดนฉุดไปรึไงกัน

“เอ่อ  ...คือ อย่ามาชมผู้ชายด้วยคำว่าสวยสิครับ =_= ผมว่ามันแปลกๆนะ” ถูกผู้ชายด้วยกันชมว่าสวย ผู้ชายที่ไหนจะไปดีใจกัน

“จริงดิ ทั้งที่หน้าสวยแถมยังน่ารักขนาดนี้ แท้ๆ   เอ่อ.. ยังไงก็ขอโทษที่เข้าใจผิดด้วยนะครับ ก็คุณดูสวยมากๆเลย  ผมเลยคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงซะอีก “

“ ไม่เป็นไร ๆ  “ แต่จะดีใจ/เสียใจดีที่มีคนชมว่าสวยเนี้ย

“จะว่าไป ผมชื่อ คุโร  ยูโตะ จะเรียกยูโตะเฉยๆก็ได้นะครับ”

“อืม ผมชื่อคินุกาวะ  อัตสึชิ  ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“เช่นกันครับ งั้นผมจอเรียกว่า อัตจังได้ไหมครับ ผมชอบเรียกคนอื่นแบบนี้ น่ะครับ”

“อ่า ก็ได้นะครับ งั้นผมก็ ยูจังดีไหมครับ “

“ครับ ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ “

“เฮ้ อัตสึชิ ไอ้หมอนี่ใครกัน” ผมเดินไปซื้อของแปปเดียว (15 นาที)ก็มีใครไม่รู้ มาคุยกับอัตสึชิเฉยเลย แถมแอ้ท่าทางอย่างกับโลกนี้มีกันแค่ สองเรานั่นมันอะไร  ไม่รูเพราะอะไรหรอกนะ แต่อยากจะลองซัดหน้าไอ้หมอนี่ชะมัด

“นี่ เอ็นจังเพื่อนของฉันเอง ชื่อ คุโร ยูโตะ นะ  ส่วนนี่ยูฟุอิน  เอ็น เพื่อนสนิทของฉันเอง”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณยูฟุอิน “

“เออ หวัดดี“ 

“เฮ้อ  ขอโทษที่เพื่อนผมเสียมารยาทนะ ยูจัง “

“ยูจังหรอ หึ! นี่อัตสึชิ จะไปกันได้ยัง ตรงนี้ฉันร้สึกไม่สบายตัวยังไงไม่รู้สิ”

“อืม  ไปนะยูจัง “ ผมเตรียมเดินไปพร้อมกับเอ็นจังแต่ถูกยูจังดึงแขนให้เข้าไปใกล้

“เดี๋ยวครับ ที่แก้มคุณมีคราบ ซอส ติดอยู่นะครับ ผมจะเอาออกให้ล่ะกัน “ว่าจบ ก็ เอาปากเลียตรงแก้ม จนเกือบจะถึงปากแล้ว ถ้าไม่มีใครต่อย ยูจังจนล่มไป

ส่วนผมนั้นถูกกระชากออกจากยูจัง แล้วก็ถูกลากออกจากที่นั้นทันที  ‘ว่าแต่ทำไมต้องเลียล่ะ เอามือเช็ดให้ไม่ได้หรือไงนะ เหมือนเกือบโดนผู้ชายขโมยจูบเลย’แถมเอ็นจังดูจะอารมณ์เสียสุดๆเลย  

“เอ่อ เอ็นจังนายโกรธอะไรฉันหรือปล่าว แล้วเราจะไปไหนกัน “ อยู่ๆเอ็นจังก็ลากฉันออกจากงานแถมยังพาฉันไป ทางกลับบ้านของนายอีก

“กลับบ้าน”

“แต่นี่มันทางกลับบ้านนายนะจะลากฉันมาด้วยทำไม กัน” เอ็นจังไม่ตอบผมแถมยังกำมือของผมไว้แน่น จากนั้นก็ยังลากผมไปทางกลับบ้านของเอ็นจังอีก

ไม่นานก็มาถึงบ้านของเอ็นจัง 

“เอ่อ เอ็นจังปล่อยฉันกลับบ้านเถอะ “ ก็จะให้ผมมาส่งสินะ

“ยัง อัตสึชิ ที่แก้มน่ะช่วยล้างมันออกเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม “

“ล้าง ทำไมอะ”  คราบซอสก็ไม่มีแล้วนิ ก็ยูจังเลีย ออกไปให้แล้วนิน่า

“งั้น ฉันล้างให้เอง “ ว่าจบเอ็นจังก็ดึงมือผมไปด้านหลัง มันทำให้ตัวผมล้มใส่เอ็นจังจากนั้น เอ็นจัง ก็ดันตัวผมไปชิดกำแพง จากนั้นผมก็รู้สึกถึง ริมฝีปากของเอ็นจัง ที่กำลัง เลียแก้มผม แถมยังไม่ยอมหยุด อีกต่างหาก ถึงผมจะพยายามดันตัวเอ็นจังออก แต่ก็ยิ่งทำให้เอ็นจังดันตัวเองเข้าใกล้ผมมากกว่าเดิม  แล้เอามือข้างนึงจับผมไว้ไม่ให้ดันเขาออก ส่วนอีกข้างก็ลูบไปมาตามตัวผม

“เอ็นจัง ! หยุดก่อน สินี่มันเรื่องอะไรกัน นายจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ“ ไอ้การที่ผู้ชายสองคนมาลูบๆเลียกัน มันแปลกไม่ใช่รึไง ถึงจะเป็นเพื่อนกันเขาก็ไม่ทำแบบนี้หรอก ไอ้ท่าทีแบบนี้ต้องทำกับผู้หญิงไม่ก็คนที่ชอบไม่ใช่รึไงกัน

“ทำไมทำไม่ได้ ทีหมอนั่นยังทำได้เลย หรือรังเกลียดฉันกันแน่”

“ไม่ใช่นะ แต่มาเลียผู้ชายด้วยกันเนี้ย มัน...มัน “

“รังเกลียดก็บอกมาสิว่ารังเกลียด” ที่หมอนั่นนายยังไม่ว่าอะไรเลยนี่นา

“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง เอ็นจัง ไอ้ท่าทีกับการกระทำแบบนี้มันไว้ทำกับเพื่อนรึไงกัน ของแบบนี้ต้องทำกับคนที่ชอบสิ"

“นี่นาย จะซื่อก็ให้น้อยๆหน่อย ไม่มีเพื่อนที่ไหนเขาหึงเพื่อนด้วยกันหรอก นอกซะจากจะเป็นคนที่เรารัก “

“แต่ฉันเป็นผู้ชายนะ แล้วก็ถ้าเอ็นจังทำมากกว่านี้ล่ะก็ฉันจะเข้าใจผิดคิดว่านายชอบผู้ชายนะ เอ็นจัง ฉันไม่ชอบคิดไปเอง ว่าเอ็นจังชอบฉันแบบคนรัก หรอกนะ อย่ามาแกล้งกันแบบนี้สิเอ็นจัง  ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ”

“นายเนี้ย ถ้าไม่พูดก็คงไม่เข้าใจสินะ” เอ็นจังถอนหายใจ แล้วดันตัวเขาให้ชิดกับผมมากขึ้น แล้วพูดเบาๆข้างๆหูผมว่า “ ฉันชอนนายชอบกันแบบคนรัก ถึงแม้นายจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรที่แม้แต่ฉันยังไม่มีโอกาส ได้ทำกับนายเลย”

ถ้อยคำสารภาพรักในแบบของเอ็นจังที่บอกให้ผมมันทำให้สมองผมชา คิดอะไรไม่ออกเลย ในตอนนี้สิ่งที่ผมรับรู้คือเสียงหัวใจของผมที่เต้นดังจนน่ารำคาญ กับสายตาที่รอคำตอบของผมจากเอ็นจังเท่านั้น แต่จะให้ตอบเขาว่าอะไรดีกัน ในตอนนี้สมองผมหยุดทำงานไปแล้ว เหลือแต่เพียงหัวใจที่ยังคง ทำงานอยู่  ในเมื่อถามสมองไม่ได้ ก็แค่ต้องเปลี่ยนมาถามที่หัวใจดู ก็ได้คำตอบ คือ “ผมน่ะ ชอบเอ้นจัง เหมื..อนกัน ชอบมานานแล้วด้วยแต่เพราะเราเป็นเพื่อนกันผมจึงไม่คิดที่จะพูดมันออกมาหรอก เพราะมันจะทำให้ผมกับเอ็นจังเปลี่ยนไป”

“งั้นก็ ต่อจากนี้คงต้องเปลี่ยนแล้วล่ะ อัตสึชิ “

“เปลี่ยนเป็นอะไร ล่ะ “

“ก็ง่ายๆ คนรักของฉันไง ดีไหม แต่ว่าก่อนอื่น มาทำหน้าที่คนรักที่ดีให้ฉันหน่อยสิ” เค้าพูดกับผมด้วย รอยยิ้มที่หาดูได้ยากยิ่ง

“หน้าที่ อะไร” ผมชักจะกลัว แล้วนะ

“ภรรยาที่ดี ไง ก่อนอื่นคงต้องสอนเรื่องง่ายๆที่นายไม่ต้องทำอะไรมากหรอกนะ”

“ภรรยาอะไรของนายกัน แล้วนายจะพาฉันไปไหนน่ะเอ็นจัง ปล่อยฉันนะ เอ็นจัง “อยู่เอ็นจังก็อุ้มผมขึ้นเฉยเลย แถมยังพาไปที่ห้องนอนอีกต่างหาก เฮ้ยๆๆ เอ็นจังคิดจะทำอะไรรรรรรรรรรรรรรรรรร

“ที่เตียง “ว่าจบเอ็นจังก็อุ้มผมไปห้องของเอ็นจังเฉยเลย

..............ตัดฉัน ..จิ้นกันเองแล้วกัน.....

 แถมท้าย

"อ่า  ...ผมคิดถูกหรือคิดผิดนะที่มาชอบเอ็นจัง "(อัตสึชิ)
"อัตสึชิน่ารักจริงๆแฮะ" (เอ็น)

"หมอนั่นน่ารักชะมัด  เสียดายแฮะ ที่มีคนคอยดูแลแล้ว ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ"(ยูโตะ) ไม่มีในเรื่องหลักนะ สมมุติขึ้นเฉยๆ

ส่วนคนอื่นๆก็เที่ยวตามปกตินะ


จบ