ออกแบบรัก ออกแบบร้าย

...รัชนี....รัชนี.. ผู้ส่งเสียงออกอาการเครียดกับงานที่อยู่ตรงหน้าของตนเอง ประกอบกับเลขาส่วนตัวไม่มีปฏิกิริยาส่งเสียงตอบรับเขาเลย เกิดการกระตุ้นให้ชายหนุ่มหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม

ค่า...คุณภู เลขาสาวลูกสอง ออกจะตื่นตะนกลนลาน เข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม เขามีตำแหน่งถึงประธานบริษัทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ห้างสรรพสินค้าเซ็นมอ แต่ตอนนี้เขาทำหน้าบึ่งตึง คิ้วขมวดชนเขาหากันจนสามารถผูกติดกันก็ว่าได้ ซึ่งผิดจากปกติที่หน้าตาหล่อเหลา คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ตาสีน้ำตาล สีผมดำออกน้ำตาลชั่งเข้ากับหน้าตาของเขามากนัก ทำให้เขาเป็นที่ชื้นชอบของสาวๆหลายๆคนในสมัยนี้เลยที่เดียว แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดกล้ายุ้งกับเขาเลยซักคน เพราะเขาเป็นคนเงียบ บ้างาน เจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง เอาแต่ใจ แต่มีข้อดีคือ มีเหตุมีผล แก้ไขปัญหาต่างๆได้ดีซึ่งเขาอายุเพียงยี่สิบห้าปีเท่านั้น จนนายภูธร วรวิวัฒนสงการต์ ประธานบริษัทคนก่อนหน้านี้ยกตำแหน่งให้เขาเป็นผู้ดูแลต่อ ซึ่งนั้นก็คือบิดาของเขาเอง

มีอะไรหรอค่ะคุณภู ภู หรือ ภูรินทร์ วรวิวัฒนสงการต์ ประธานบริษัทคนปัจจุบัน

ใครเป็นคนออกแบบสถานที่ภายในของห้างสรรพสินค้าของเรา  คนถามยังมีอาการไม่พอใจกับงานที่ได้รับ เพื่อมาพิจารณา

อ้อ..คุณณรงค์ค่ะ งานมีปัญหาหรอค่ะ รัชนีถามออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ แต่ก็คิดว่าไม่หน้าถามเลยเพราะหน้าตาของท่านประธานหนุ่มของเขาแสดงให้เห็นว่ามีปัญหาอันใหญ่หลวงจริง

ผมให้ไปแก้ต้องหลายครั้งแล้วแต่ทำไมไม่ได้เรื่องเลย..ฮะ

คือท่านค่ะ เดียวรัชนีเอาไปให้เขาแก้ไขให้อีกทีนะค่ะ

ได้แต่ต้องดีและเสร็จให้ทันตามกำหนดนะ

ค่ะ รัชนีกลัวว่าเขาจะเลิกจ้างบริษัทออกแบบบริษัทนี้อีกบริษัท เพราะเปลี่ยนคนทำก็แล้ว เปลี่ยนบริษัทก็หลายบริษัท คราวนี้เขาจะไปติดต่อว่าจ้างที่ไหนออกแบบได้อีกละ ก็ประวัติเจ้านายอารมณ์ร้ายเป็นที่หนึ่ง กระฉ่อนไปทั่วประเทศแล้วมั้ง นี่เธออุตส่าห์ไปอ้อนวอนให้เขาทำให้แต่แล้วก็ไม่ถูกคอนเซป ตามใจประธานหนุ่มอีกกกกก... เฮ้อ

เป็นอะไรมีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า

รัชนีนึกในใจใครเขาจะกล้ามีละค่ะท่านประธาน

เปล่าค่ะ

ไปได้แล้ว เอ้อ! ผมลืมไป ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายในการทำงานของเขา และผมก็จะไม่จ่ายเงินค้าจ้างให้เขาด้วยงานต้องส่งภายในสองอาทิตย์เข้าใจไหม ฝากไปบอกเขาด้วย คำพูดของชายหนุ่มดังกังวานจนทำให้รัชนีนึกใจหายวาบแทนเจ้าของงานเลยที่เดี่ยว

รัชนีรีบนำแฟ้มออกแบบมาให้ณรงค์แก้ไข แต่ณรงค์ไม่อยู่ที่บริษัท รัชนีกลุ้มใจมากติดต่อณรงค์ก็ไม่ได้ เฮ้อ...อะไรกันวันนี้ชีวิตฉัน และแล้วรัชนีก็ตัดสินใจที่จะไปหาณรงค์ที่บ้าน มาถึงบ้านของณรงค์ตามที่อยู่ที่ได้มาจากบริษัทที่เขาทำงาน รัชนียืนอยู่ตรงประตูหน้าบ้านเห็นเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งอายุราวๆยี่สิบกว่าหน่อยๆ แต่ทำไมหน้าหวานจัง รัชนีตัดสินใจร้องเรียก

ขอโทษนะค่ะคุณณรงค์อยู่บ้านไหมค่ะ

มีอะไรค่ะ คุณลุงไม่อยู่ค่ะ มินตรา เหมศิริ หรือ มิน สาวน้อยวัยยี่สิบสอง จบปริญญาตรีด้านการออกแบบดีไซน์ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ซึ้งเธอกำลังเอาของใส่รถคู่ใจเพื่อจะออกไปข้างนอกพอดี มินมีนิสัยไม่ยอมคน พูดตรงไปตรงมา ร่าเริง หน้าตาจิ้มลิ้ม ตาโต ปากบาง แก้มอมชมพูธรรมชาติ แต่หญิงสาวแต่งกายเหมือนเด็กผู้ชาย ซึ้งไม่เหมาะสมกับหน้าตาที่แสนหวานเอาเสียเลย มินตราเดินมาที่ประตูรั้วหน้าบ้านทันที่

รัชนีอึ้งกับหน้าตาของหญิงสาวจนพูดอะไรไม่ออก ..... _......

อ้อ..ฉันเป็นเลขาที่บริษัทเซ็นมอ..นะ ฉันมีธุระจะคุยกับคุณณรงค์หน่อย ขอฉันเข้าไปพบคุณณรงค์ได้ไหม

ได้ค่ะแต่คุณลุงไม่อยู่นะค่ะ แต่เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ มินตราเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อให้รัชนีเข้ามาในบ้านนั่งลงที่โซฟาห้องรับแขกที่ตกแต่งแบบธรรมดาโทนสีเทาโซฟาสีครีม แต่ดูดีแบบเรียบๆ มินตราเดินไปในห้องครัวที่อยู่อีกแถบนึงของตัวบ้าน มินตราเดินกลับเข้ามาพร้อมน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้วมาวางที่โต๊ะตรงหน้ารัชนี

 ขอบคุณค่ะสำหรับน้ำส้ม..ฉันชื่อรัชนี....พอดีคุณภูรินทร์ ประธารบริษัทให้นำแฟ้มงานออกแบบมาให้คุณณรงค์แก้ไขค่ะ รัชนีแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ และสาเหตุที่มาบ้านของหญิงสาว

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รูจักค่ะ หนูชื่อมินตราค่ะเป็นหลานของลุงณรงค์ หรือจะเรียกมินเฉยๆก็ได้ค่ะมินตรายิ้มให้ พร้อมยกมือไหว้รัชนีอย่างนอบน้อม

งานด่วนหรอค่ะ พี่รัชนีถึงมาด้วยตนเองโดยตรง

ใช่ค่ะน้องมิน มันถึงขั้นคอขาดบาดตายเลยที่เดียว รัชนีทำหน้าจริงจัง

เอ้อ พี่ค่ะ

มีอะไรหรอค่ะ

พอดีคุณลุงไม่อยู่ค่ะท่านไม่สบาย อยู่ที่โรงพยาบาล มินกำลังจะไปหาท่านพอดีพี่ไปด้วยกันไหมค่ะ

อ้าวเป็นอะไรค่ะก็เมื่อวานนี้คุณณรงค์ยังเอางานมาส่งก็ยังเห็นดีๆอยู่เลยนิค่ะ งั้นพี่ไปด้วยคนนะค่ะ พี่ยังไม่เตรียมของเยี่ยมเลยแถวนี้มีของขายไหมค่ะคุณน้อง

มีค่ะ เดี่ยวมินแวะให้ แต่มินว่าไม่ต้องก็ได้สินเปลืองเปล่าๆ

ไม่ได้ค่ะคุณน้อง จะเอางานไปเยี่ยมท่านแทนของเยี่ยมหรอค่ะ หน้าเกลียดตายเลย รัชนีพูดไปหัวเราะไป

มินตราหัวเราะกับมุกติดตลกของรัชนี จากนั้นหญิงสาวทั้งสองก็ได้ออกจากบ้าน เพื่อขับรถไปยังโรงพยาบาลที่ณรงค์พักอยู่ โดยรถยนต์คู่ใจของมินตรา มูมู เป็นชื่อรถของเธอเอง มันมีสีฟ้าเข้ม ยี่ห้อหนึ่งที่เป็นที่นิยมกันในปัจจุบัน ระหว่างทางทั้งสองคุยเรื่องณรงค์กันตลอดทางที่มา โดยที่มินตราเป็นโชเฟอร์และมีรัชนีนั่งเป็นผู้โดยสารด้านหน้าคนขับ

 น้องมินค่ะแล้วคุณณรงค์เป็นอะไรค่ะ

คุณลุงเป็นโรคกระเพาะค่ะ และเครียดมาก อาการหนักเลยต้องนำส่งโรงพยาบาล

โธ่...คุณรงค์รัชนีอุทานด้วยความตกใจด้วยความเป็นห่วง

แล้วงานละค่ะคุณภูก็เร่ง พี่ละสงสารคุณณรงค์จัง เขาจะทำยังไงในเมื่อไม่สบายนักขนาดนี้

มันต้องแก้ไขเยอะเลยหรอค่ะพี่ มีอะไรให้มินช่วยไหมค่ะ มินอาจะช่วยได้บ้าง พอดีมินจบทางด้านนี้พอดี แล้วยังไม่มีงานทำ มินตราถาม เพื่อจะได้ช่วยลุงได้บ้างกำลังว่างๆอยู่ ยังไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งถือว่ารับจ็อบแล้วกัน และอีกอย่างเธอจะได้แบ่งเบาภาระลุงได้บ้าง

ก็ดีเลยซิค่ะคุณน้อง รัชนีดีใจจนตาโตขึ้นมาทันใด

แล้วเยอะไหมค่ะ

ก็เกือบทั้งหมดละคะคุณน้อง รัชนีทำเสียงอ่อยๆมองหน้าหญิงสาว

พี่...! เขาเรียกว่าไม่ได้แก้แล้วค่ะ...เรียกว่าทำใหม่ต่างหาก บ้าที่สุดเลย มินตราโพงขึ้นมาอย่างตกใจทันที่ ที่ได้ยิน มินตรานึกโมโหอยากตุ๋ยหน้าเจ้านั้นจัง ลุงฉันทำแทบตาย ต้องเป็นโรคเครียดลงกระเพรา มันหน้าโมโหนัก ไอ้บ้า ไอ้ซาตาน ไม่เห็นใจคนอื่นบ้างเลย

เจ้า มูมู คันโปรดก็แล่นมาจอดที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลพอดี ทั้งสองลงจากรถเดินเข้าไปในโรงพยาบาลทันที มินตาหน้าที่เป็นคนนำทางให้รัชนี ถึงห้อง 239 ผู้ป่วยชื่อ นายณรงค์ จงศิริกุล มินเปิดประตูให้รัชนีเข้าไป

สวัสดีค่ะคุณณรงค์

อ้าว! สวัสดีครับคุณรัชนี มาได้ไงครับ

คุณภูรินทร์ให้เอางานมาให้คุณณรงค์แก้ไขค่ะรัชนียื่นของเยี่ยมให้ณรงค์

ขอบคุณครับ ไม่น่าลำบากเอาของมาเยี่มเลยนิครับ

ไม่เป็นไรค่ะ

คุณณรงค์ค่ะ นี้แฟ้มงานออกแบบที่ต้องแก้ค่ะรัชนียื่นแฟ้มให้ณรงค์ดู

ณรงค์ทำหน้าเครียดทันทีที่เห็นเพราะคำบรรยายว่าเป็นเพราะอะไรที่ไม่ผ่านต้องกลับมาแก้ เขาถึงหน้าถอดสีทันที่

มินตราสังเกตเห็นสีหน้าของณรงค์ที่ไม่ดีขึ้นมาทันใด และสงสัยทำไมลุงทำหน้าแบบนั้นมินตราเลยเอ่ยคำพูดที่อยากจะพูดตั้งแต่แรก ที่ไม่พูดเพราะมันเป็นการเสียมารยาทแต่ก็อดใจไม่ไหวเพราะด้วยความเป็นห่วงลุง

.....เอ้อ...ขอโทษนะค่ะ ทั้งสองหยุดการสนทนาทันที และหันมามองหญิงสาวที่กำลังจัดผลไม้อยู่อย่าง สงสัย มินตราทำท่า อ่ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าที่จะพูดเพราะเหมาะสมดีหรือเปล่า และเธอก็ตัดสินใจได้ แต่ไม่ทันพูดพูดณรงค์ก็ถามเธอก่อน

มีนอะไรหรือลูก ณรงค์ถามอย่างสงสัยกับอาการหลานสาวสุดที่รักที่มีเพียงคนเดียว เขาเลี้ยงมินตราตั้งแต่เด็กเขาอยู่กับหลานสาวเพียงสองคนเท่านั้น ส่วนภรรยาของเขาเสียชีวิตจากมะเร็งเต้านมเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี้เอง

มินอยากดูเอกสารที่ต้องแก้ไขจะได้ไหมค่ะณรงค์รู้ใจหลานสาวเพราะพูดอะไรตรงๆ อยากรู้อะไร ก็ถามสงสัยอะไรก็ต้องหาคำตอบให้ได้ และสามารถทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะคนที่มาขมเหงดูถูกเธอ อย่างหลังเธอทนไม่ได้ที่จะให้คนที่ไม่รู้จักมากระทำแบบนั้นกับเธอและลุงอันเป็นที่รักยิ่งของเธอ

ณรงค์มองหน้ารัชนีเป็นการถามว่าได้หรือเปล่า

ได้ซิแต่อย่าไปบอกใครนะน้องมิน นั้นเป็นกลยุทธ์ในการตลาดของเราเลยแหละ รัชนียื่นแฟ้มให้มินตราดู

มินตรายิบมาเปิดแฟ้มดูงานทั้งหมดแล้วสรุป

ขอบคุณค่ะที่ไว้ใจมิน

มินว่างานมันก็เวิร์คนะค่ะ และทำไมเป็นแบบนี้ละค่ะ มินตราดูงานแล้วสงสัย กับการที่ให้ทำใหม่ทั้งหมดและข้อความตัวสีแดงที่เต็มหน้ากระดาษไปหมด ว่าด้อยศักยภาพ งานห่วยแตก มันไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลย และสุดท้ายเงินก็ไม่จ่ายนั้นเป็นสาเหตุให้มินตราโมโหมากที่สุด

เขาจะเอาอะไรอีก  มินตราสบถคำออกมาอย่างโมโหแบบเคืองๆ

ท่านอยากให้มันตรงคอนเซป..ค่ะ คือ ดูดี ดูเด่น ดูแล้วเป็นกันเองเหมือนอยู่บ้านตัวเองคะน้อง

ตอนแรกมินตราคิดว่าลุงเครียดมากไปเองพอเห็นงานและประวัตินายจ้างแล้วถึงรู้สาเหตุที่ลุงของเธอเครียดมากจากการทำงานออกแบบให้ตาภูรินทร์ปัญญาอ่อนนี้เอง อืมเดี่ยวเราได้เห็นดีกันลุงฉันอุตส่าห์แก้ต้องหลายครั้งแล้วทำตามที่ต้องการแล้วยังจะไม่ให้เงินอีก มินตราสงสารลุงอย่างมาก ตั้งใจไว้ว่าจะช่วยลุงแก้แค้น ไม่ใช้แก้ไขงานมินตราเตรียมแผนการไว้เรียบร้อยแล้วอยู่ในใจ

มินอยากจะทำการแก้ไขงานแทนลุงเองค่ะน้ำเสียงมินตราจริงจังและมีจิตใจที่เด็ดขาดกับการตัดสินใจมากนัก

ณรงค์ฟังหลานสาวตนเองอย่างตกใจเพราะสีหน้าดูแปลกๆยังไงพิกล

มินแน่ใจแล้วที่จะทำ ลุงทำเองได้ยังไหว

ไม่เป็นไรมินทำได้ มินตราคิดในใจไอ้เจ้านายคนนี้จะหน้าตายังไง ทำไมถึงไม่เห็นใจคนอื่นที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำจนไม่สบายหรืออย่างไร นารอลูกต้องเจอดีแน่

......

ลุงขาอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ มินไม่ได้พูดเล่นนะ มินจะทำจริงมินตราเดินไปกอดณรงค์ด้วยท่าที่ออดอ้อนเพื่อให้เขาวางใจ

เอาอย่างนี้คิดว่ามินตอบแทนลุงแล้วกันค่ะ ที่ลุงเลี้ยงดูมินมาตั้งแต่เด็กมินตราทำหน้าเศร้าสร้อย มินตรานึกถึงตอนเด็กๆ จำความได้ก็เห็นเพียงลุงกับป้า ที่เลี้ยงเธอมาจนเธอเรียนจบจนได้ดี มินตราก็อยากมีพ่อแม่เหมือนคนอื่น ลุงบอกว่าพ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตเพราะพ่อเดินทางไปอออกแบบภายในอาคารให้ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ แต่รถเสียหลักตกเหวเพราะถนนรื่นเป็นสาเหตุให้พ่อกับแม่ต้องจากเธอไปอาจจะมีคิดถึงและเสียใจบ้าง แต่ลุงของเธอเลี้ยงเธอมาเป็นอย่างดีไม่เคยบกพร่องเลยแม้แต่น้อย มินตราเลยไม่ค่อยเศร้าโศกเสียใจ

ยี่สิบสองปีแล้วนะค่ะที่ลุงทำงานหาเงินส่งมินเรียนตลอด แต่คราวนี้จะเป็นหน้าที่ ที่มินต้องดูแลลุงบ้างลุงจะได้พัก นะค่ะคุณลุง

เฮ้อ ..ถ้าเป็นความต้องการของมินลุงก็ยอม แต่....อย่าก่อเรื่องเด็ดขาดนะ ลุงเป็นห่วง ณรงค์ลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดูพร้อมกับห้ามปรามหลานสาวอย่างเด็ดขาด เพราะเขารู้จักนิสัยของมินตราดีก็เขาเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก

เฮ้อ ณรงค์ถอนหายใจอีกครั้ง

รัชนีอยู่ในเหตุการณ์ตลอดเวลาแอบลอบมองยิ้มให้ทั้งคู่อย่างเอ็นดูกับลูกอ้อนของมินตราที่ใช้อ้อนลุงของเธอแล้วรัชนีก็ยื่นเอกสารให้มินตราพอบอกให้เริ่มทำงานได้เลย

น้องมินค่ะนี้แฟ้มเอกสารงานค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ ที่ไว้ใจให้มินทำงานนี้แทนลุงของมิน มินตรายกมือไหว้ขอบคุณรัชนีพร้อมกับร้อยยิ้มที่สดใส

ไม่เป็นไรค่ะมีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะค่ะ พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่าคุณณรงค์จะได้พักผ่อน

งั้นกลับแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะคุณณรงค์ พี่ไปแล้วค่ะน้องมิน รัชนีเดินออกจากห้องเพื่อกลับเข้าไปทำงานที่บริษัทต่อ