รักเธอได้ยินไหม ???

ข้อมูลเบื้องต้น

ถ้าคนเราเลือกที่รักก็ต้องไม่เห็นแก่ตัว แต่ถ้าเกิดเลือกที่เห็นก็เป็นความรักแบบเห็นแก่ตัว

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้นนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ๆ ในเรื่องสั้นนี่จะมีบุคคลตัวละครที่สำคัญอยู่สามตัวละคร ๆ มีผู้ชายและผู้หญิงและเพื่อนของฝ่ายหญิงอีกคนหนึ่ง ผู้หญิงทั้งสองนี่เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ๆ

“ปอย” เป็นผู้หญิงที่สวย น่ารักมาก ๆ นิสัยก็ไม่ค่อยดีเท่าไร ชอบคนที่หน้าตาเป็นหลัก

“พลอย” เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย น่าตาพอใช้ได้ ส่วนนิสัยจะแตกต่างกะปอยโดยสิ้นเชิง ทั้งสองมีนิสัยที่ต่างกันจึงคบกันมาได้เพราะเลือกที่จะเรียนรู้และปรับนิสัยเข้าหากันและกัน

และความเป็นเพื่อนต้องแตกกันเพราะความเห็นเห็นแก่ตัวของ “ปอย”

เรื่องเกิดขึ้นโดยพลอยและปอยได้ตกลงที่จะเข้าเรียนที่เดียวกัน เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่ทั้งสองต้องสอบเข้ามหาลัยใหม่ๆ โดยที่ทั้งคู่เป็นเพื่อนที่รักกันมาก คบกันมาได้ 4 ปี โดยพอในช่วงสอบปอยก็ได้ไปพบกับผู้ชายมากมายทั้งหน้าตาดี และ ไม่ดี ที่เข้ามาจีบเธอ ๆ แต่ด้วยความที่เธอพึ่งเข้ามาใหม่เธอก็ยังไม่ค่อยสนใจ จนเวลาผ่านไป ๆ พลอยและปอยได้ขึ้นชั้นไปอยู่ปริญญาตรีปี 2 ปอยก็เริ่มเปลี่ยนไปมาก ๆ จนพลอยเพื่อนสนิทของเธอรับไม่ได้ ๆ เธอกล้าขึ้น ๆ เลือกผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ๆ เพราะในชีวิตมหาลัยเราจะเจอแต่คนที่หล่อ รวย ทำให้ปอยเปลี่ยนไป แต่ปอยก็คงไม่รู้ว่า “เม้าส์” ผู้ชายคนล่าสุดของปอย จะไม่ได้ชอบเธอเลยก็ตามแต่กลับไปชอบเพื่อนสนิทเธอ “พลอย” โดยที่พลอยไม่รู้เรื่องเลย ๆ เม้าส์ทำทุกอย่างให้ปอยเชื่อสนิทใจว่ารักและแคร์ปอยทุกอย่างโดยจะสาเหตุมาใกล้ชิดกับพลอยจน

จนมาวันหนึ่งทั้งคู่พลอยและเม้าส์เกิดทะเลาะกันรุนแรง เม้าส์ทนปอยไม่ไหวเลยทนไม่ไหวพูดเรื่องนั้นออกไป

<ปอย> นี่ เม้าส์ คุณจะเกินไปหน่อยแล้วน้ะ ๆ คุณทำยังนี่ได้ไง ฉันเป็นแฟนคุณน่ะ แค่ฉันขอให้คุณซื้อของให้ฉันแค่นี่คุณไม่ซื้อให้ฉันและมันไม่ใช่แค่เรื่องนี่หรอกน่ะ เรื่องอื่นอีก คุณเปลี่ยนไปเยอะมาก

<เม้าส์> หยุดซักทีเถอะปอย ๆ ผมยอบรับว่าผมเปลี่ยนแต่ผมก็ทำเพื่อคุณมาเยอะแล้ว มาถึงขนาดนี่แล้วผมว่าผมพูดตรง ๆ กะคุณเลยแล้วกัน

<ปอย> คุณจะพูดเรื่องอะไร …………….

<เม้าส์> ที่ผ่านมาคือผม เอ่อ ………. ผมไม่เคยรักคุณเลย ผมรักพลอย ผมขอโทษ

<ปอย> ไม่จริง เม้าส์ค่ะ คุณจะไปชอบมันได้ยังไง มันไม่ดีอะไรดีเลยน้ะ มีดีแค่ไม่กี่อย่างเอง คุณชอบมันได้ยังไง สู้ปอยไม่ได้เลยซักอย่างอ้ะ

<เม้าส์> แต่พลอยเป็นเพื่อนคุณน่ะ ทำไมคุณดูถูกพลอยแบบนั้น

<ปอย> ทำไมล้ะค้ะ เพื่อนมันดูถูกกันไม่ได้รึไง

ขณะนั้นเองพลอยก็เดินเข้ามาในห้อง และเธอก็ร้องไห้กับเรื่องที่เพื่อนดูถูกเธอแบบนี้ เธอไม่คิดเลย ว่าเพื่อนที่คบกันมานานจะทำกันแบบนี่ ๆ และในจังหวะนั้น ปอยก็กระชากพลอยเข้าไปหาและตบเธอไม่ยั้ง ๆ จนเวลานานพอสมควรเธอจึงเลิกตบ ๆ เพราะเม้าส์ก็กระชากปอยกลับคืนมาที่เดิมเหมือนกันพลอยนั่งร้องไห้พร้อมกับรอบแดง ๆ บนหน้าของเธอ ๆ

<ปอย> แกมันเลว แย่งแม้กระทั่งแฟนเพื่อน

พลอยเมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็ร้องนั่งไปกันใหญ่เธอไม่เคยรู้เลยว่าเม้าส์ชอบเธอมาก่อน ๆ เม้าส์ไม่มีทีท่าจะสนใจเธอ อย่างน้อย ๆ ก็แค่ได้แต่มองแต่เธอไม่เคยสนใจ จากนั้นปอยก็เดินออกจากห้องไป เหลือแต่พลอยกับเม้าส์ที่เม้าส์ยังไม่เดินออกไปเพราะจะคุยกะพลอย

<เม้าส์> เราขอโทษน่ะ ๆ เรารักพลอยแต่เราทำให้เธอต้องเจ็บ

<พลอย> ไม่เป็นไร แต่ต่อจากนี่ก็อย่ามายุ่งกะเราอีกเลย เราไม่ดีหรอก ๆ เหมือนที่ปอยพูดนั้นล้ะ

พอเม้าส์ได้ยินอย่างนั้นก็พูดไม่ออก ก่อนจะมองพลอยและเดินออกจากห้องไป พลอยก็นั่งอยู่ตรงที่นั้น คิดอะไรของเธอไปกับรอยเจ็บปวดที่ได้รับจากเพื่อนสนิทเธอ เธอคงรู้ว่าต่อจากนี่เธอกับปอยคงไม่เป็นเพื่อนกันอีกแล้วล่ะแต่ปอยกะเม้าส์เธอไม่รู้จะเป็นยังไงแต่กับปอยและเธอ เธอรู้ว่าปอยคงไม่ให้อภัยเธอและเธอจะเดินจากไปเอง เพราะเธอได้บอกกับเม้าส์ไปแล้วว่าไม่ได้รัก และไม่คิดจะรักด้วย เพราะเม้าส์เป็นแฟนเพื่อน

พลอยได้รับข้อคิดจากเรื่องนี่ว่า “ถ้าคนเราเลือกที่จะรักก็ต้องไม่เห็นแก่ตัว แต่ถ้าเกิดเลือกเห็นแก่ตัวก็คงเป็นความรักที่ไม่ยั่งยืนนาน”