เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม (มี E-Book+เล่มพร้อมส่งค่ะ)

“เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม” มี E-Book แล้วนะคะ

จิ้มลิงก์นี้ได้เลยค่ะ

https://www.mebmarket.com/index.php? action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjUzMTE0OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIxNjI5MiI7fQ

แนะนำเรื่อง…

“เพราะเจ้าสาวตัวจริงหายไปในเช้าวันแต่งงาน อาชวินจึงทุ่มเงินไม่อั้นแกมขู่ให้หญิงสาวที่หมายตาไว้เข้าพิธีแทน โดยที่แม่ของเขาไม่เต็มใจยอมรับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า งานแต่งที่ไม่มีใครคาดคิดจึงเกิดขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของ ‘เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม’ ซึ่งถูกแม่เจ้าบ่าวตั้งแง่รังเกียจตั้งแต่วินาทีแรก”  

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

น้ำจิ้ม…

“พาหนึ่งออกมาทำไมคะ หนึ่งมีงานต้องทำ”

          “ผมก็มีงานให้คุณทำ”

          นับหนึ่งขมวดคิ้ว เอียงคอมองอย่างสงสัยแล้วจึงเอ่ยถาม

          “งานอะไรคะ”  

          “มาเป็นเจ้าสาวให้ผมหน่อย”

          “พูดเป็นเล่น!” หญิงสาวพูดเสียงดังด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา แม้จะเคยยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขามาแล้ว แต่ครั้งนี้ถึงขั้นขอให้เป็นเจ้าสาว เป็นใครก็อดแปลกใจไม่ได้

          “ผมพูดจริง ผมต้องการเจ้าสาวด่วน ถือว่าผมทวงบุญคุณที่เคยช่วยคุณไว้ก็ได้”

          คราวนี้นับหนึ่งเงยหน้าจ้องตาเขาตรง ๆ แม้จะอยากใช้หนี้บุญคุณเขาที่เคยช่วยให้รอดพ้นเงื้อมมือนักการเมืองผู้มีอิทธิพลอย่าง ‘เจตต์ พิมุกโยธิน’ มาถึงสองครั้งสองครา แต่ก็ไม่สามารถตกปากรับคำเป็นเจ้าสาวของเขาได้

          “นี่พวกคนรวยกำลังเล่นอะไรกันคะ จัดงานแต่งใหญ่โตแต่ไม่มีเจ้าสาวเนี่ยนะ” เธอส่ายหน้าอีกหนแล้วหมุนตัวไปคว้าลูกบิดประตูเตรียมเดินออกไป แต่ถูกอาชวินจับแขนไว้อีก

          “งั้นคุณดูโน่น ถ้าคุณก้าวออกไปจากตรงนี้คุณจะเจอกับใคร”

          “ทะ ท่านเจตต์” นับหนึ่งรีบปิดประตูหนีไฟเพราะกลัวผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านนอกหันมาเห็น เธอรับรู้มาตลอดว่าฝ่ายนั้นยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะให้เธอไปเป็นนางบำเรอ แม้จะพยายามหนีแต่ก็ยังถูกลูกน้องของนักการเมืองหนุ่มตามราวีจนเกือบถูกอุ้มอยู่หลายครั้ง ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากปราบต์และการ์ดของผับ เธอคงไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้

จังหวะที่นับหนึ่งหมุนตัวกลับมา ใบหน้าของเธออยู่ระดับปลายคางของคู่สนทนาพอดี

          “ผมรับปากว่าถ้าคุณยอมตกลงเป็นเจ้าสาวของผม ท่านเจตต์จะไม่มาวอแวหรือแตะต้องคุณได้อีกเลย” อาชวินหยุดคิดนิดหนึ่ง ก่อนจะยื่นข้อเสนอที่คิดว่าน่าสนใจด้วยการหยิบสมุดเช็คออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วเซ็นชื่อลงในนั้น “และผมจะให้เงินคุณ…เท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ แลกกับการแต่งงานในวันนี้” 

          “อะไรนะ?” นับหนึ่งขมวดคิ้วมองหน้าคนพูด แล้วก้มมองเช็คที่ถูกฉีกออกมาหนึ่งใบซึ่งอาชวินยื่นมาตรงหน้า บนนั้นมีแค่ลายเซ็นของเขาแต่ไม่ได้กรอกจำนวนเงินลงไป

          “คุณได้ยินไม่ผิด คุณมีสิทธิกรอกตัวเลขลงไปตามที่ต้องการ และเงินจำนวนนี้ก็จะทำให้คุณอยู่ได้สบาย ๆ โดยไม่ต้องทำงานทั้งชาติก็ยังได้”

          “เท่าไหร่ก็ได้จริงเหรอคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองทั้งที่ยังงุนงง ส่วนอาชวินพยักหน้ายืนยันคำพูดตัวเอง เขายิ้มมุมปากก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะ

          “แต่อย่าให้ผมหมดตัวก็แล้วกัน” คนยื่นข้อเสนอจ้องมองเข้าไปในดวงตาสุกใสตรงหน้าพร้อมเร่งรัดไปในตัว “ผมให้เวลาคุณคิดสิบ…วินาที”

          “อะไรนะ?” นับหนึ่งเงยหน้าขึ้นมองและอุทานคำเดิม สิบวินาทีแทบไม่เรียกว่าเป็นการให้เวลาเลยด้วยซ้ำ

          “จะยอมเป็นเจ้าสาวของผมดี ๆ หรือจะออกไปให้ผู้ชายคนนั้นปู้ยี่ปู้ยำ เลือกเอา”

@@@@@@@@@@@@

ฝากผู้อ่านที่น่ารัก “กดติดตาม” นามปากกา “มุกนิล” ด้วยนะคะ

และฝาก “หยิบเข้าชั้น” กับ “กดหัวใจ”  

สำหรับนิยายเรื่อง “เจ้าสาวที่ไม่ประสงค์ออกนาม” ด้วยค่ะ

เวลาอัปตอนใหม่จะได้ไม่พลาดน้า

ขอบคุณค่ะ

=^.^=