ธันวานี้มีรัก (มี E-Book + มีเล่มพร้อมส่ง)

แจ้งผู้อ่านที่รักค่ะ =^.^=

E-Book นิยายเรื่อง “ธันวานี้มีรัก” มาแล้วนะคะ

โพsโมชันเบา ๆ 89 + ตอนพิเศษ 3 ตอน (ที่ไม่มีในเว็บอ่านรายตอนค่ะ)

เชิญจิ้มลิงก์ได้เลยค่ะ

https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNjUzMTE0OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE5Mjc2MiI7fQ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ส่วนท่านใดเป็นสายเล่ม สามารถจับจองเล่มได้แล้วนะคะ 

ทั้งเรื่อง "ปลายกุมภา" และ "ธันวานี้มีรัก" ค่ะ

ทักถามมาได้ทางเฟซบุ๊ก : มุกนิล นามปากกา

หรือ แฟนเพจ : มุกนิล เขียนนิยาย

@@@ เรื่อง “ธันวานี้มีรัก” เป็นหนึ่งในนิยายชุด “เดือนแห่งรัก : Month of love” 

มีตัวละครหลักมาจากเรื่อง “ปลายกุมภา” 

(สามารถอ่านแยกได้ค่ะ)

แต่หากอยากฟิน ก็สามารถอ่านย้อนเรื่องราวได้เช่นกันนะคะ @@@

=====================

“ร่มไม้” ชายหนุ่มเจ้าของสวนไม้ล้อม ผู้มีฝีปากกล้า ใบหน้าคมสัน รูปร่างสูงใหญ่ ถูกลูกน้องคนสนิทขนานนามว่า “พ่อเสือยิ้มยาก” เพราะแต่ละวันแทบจะไม่เผยรอยยิ้มให้ใครเลย แต่หากเขาอารมณ์ดีขึ้นมา รับรองว่าคนที่ได้เห็นรอยยิ้มจะต้องโชคดีไปตลอดวัน และอาจจะตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว 

          “ใบบุญ” หญิงสาวร่างบอบบาง ถูกเลี้ยงดูราวไข่ในหินสไตล์ลูกคุณหนู แต่ชีวิตจริงรักอิสระและติดดิน ชื่นชอบการวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจ กระทั่งวันที่เธอมีผลงานจัดแสดงในห้างหรูใจกลางเมือง คนที่เธอให้สมญานามว่า “ยักษ์ปักหลั่น” กลับมาปรากฏกายตรงหน้า ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกันอีก แต่เวลานี้คนที่เคย “ขโมยจูบแรก” ของเธอ กลับมายืนยิ้มกริ่มแววตายียวน จนหญิงสาวต้องขยี้ตาตัวเองเป็นรอบที่ร้อย

=======================   

          “เลิกเรียกลุงไม้ได้แล้ว”

          “แล้ว…จะให้เรียกว่าอะไร” เธอช้อนสายตาขึ้นมอง ยังไม่กล้าสบตาตรง ๆ 

          “เรียกว่าพี่ไม้” เขาผละมือจากผนังมาจับคางเรียวเล็กของใบบุญให้หันมามองหน้า เพราะเธอเอาแต่หลบสายตาอย่างเขินอาย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง “หรือจะเรียกว่าที่รักก็ได้ ตามใจน้องใบ”

          ร่มไม้เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกหญิงสาว เพราะอยากให้เธอแทนตัวเองว่า ‘น้องใบ’ เหมือนที่พูดกับคนอื่น 

          “แล้ว…ฉันต้องเชื่อลุงไม้เหรอ”

          “ถ้าไม่เชื่อจะถูกทำโทษ”

          “ทำโทษ?” ใบบุญขมวดคิ้วแล้วทวนคำพลางคิดในใจ ‘มีสิทธิ์อะไรมาทำโทษ’ แต่ยังไม่ทันพูดออกไปอีกฝ่ายก็ท้าทายทั้งคำพูดและสายตา

          “ถ้าอยากรู้ว่าจะโดนทำโทษแบบไหน ก็ลองเรียกลุงอีกครั้งสิ” 

คำพูดท้าทายพร้อมแววตายียวนของเขายิ่งเพิ่มความหมั่นไส้ให้กับหญิงสาว เธอจึงเบี่ยงหน้าให้หลุดพ้นจากมือใหญ่ที่จับปลายคาง แล้วเชิดหน้าขึ้นมองด้วยแววตาท้าทายไม่ต่างกัน พร้อมกับกลีบปากบางที่เอ่ยเรียกเขาชัด ๆ 

“ลุง - ไม้”

พอจบคำพูดของหญิงสาว ปากหยักของร่มไม้ก็ประกบเข้ากับกลีบปากของเธอปิดกั้นเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกมาอีกเลย หญิงสาวที่ถูกครอบครองริมฝีปากและลมหายใจเบิกตากว้างอย่างตกใจที่ถูกจู่โจมจูบเป็นครั้งที่สอง แต่สักพักดวงตาเรียวก็ค่อย ๆ ปิดลงเมื่อรับสัมผัสอ่อนโยนจากคนที่ถือวิสาสะ