[ Fic Conan ] All x Oc อลเวงจอมโจรใต้แสงจันทร์

ข้อควรรู้ก่อนอ่าน : ไม่ว่าสุดท้ายในเรื่องหลักจะเฉลยยังไงแต่พ่อโทอิจิในเรื่องนี้ตายจริงไม่จ้อจี้ค่ะ

องค์กรณ์ที่ฆ่าพ่อโทอิจิมีความเกี่ยวข้องกับองค์กรณ์ชุดดำ

จั่วหัวว่า All x Oc แต่ไม่ใช่ทุกคนจะรักตัวละคร Oc ในทางคนรักทุกคนนะคะ

คุโรบะ โทอิจิ

นักมายากลมากความสามารถ ผู้โด่งดังไปทั่วโลก ได้จบชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ หลังจากนั้นไม่นานคุณนายคุโรบะก็เดินทางไปต่างประเทศ

แล้ว

ใครกันล่ะที่จะคอยดูแลคุโรบะตัวน้อย?

" ไคโตะ! ข้าวเช้าเสร็จแล้ว! "

" ...ขออีก 5 นาที! "

เสียงเด็กหนุ่มตอบกลับมาจากชั้นบนทำชายหนุ่มถอนหายใจ มือหนาจัดเตรียมโต๊ะอาหารสำหรับ 2 ที่ สองเท้าก้าวขึ้นไปบรรไดเงียบเชียบ

ชายหนุ่มผมสีปีกกาสะเดาะกลอนอย่างชำนาญ เปิดประตูห้องพบกับเด็กหนุ่มที่กำลังขดตัวนอนสบายใจ

" ไคโตะ!!10 โมงแล้ว!!! "

" ห๊ะ?!!! "

คุโรบะ ไคโตะ ในวัย 13 สะดุ้งตัวตื่นวิ่งผ่านน้ำเปลี่ยนเสื้อ พุ่งไปชั้นแรก ในขณะที่กำลังวิ่งไปด้านล่างก็เหลือบไปเห็นนาฬิกา

[ 7 : 00 ]

" อา!!! "

" พี่ต่างหาก "

ชายหนุ่มร่างสูงในวัย 25 ปียิ้มเยาะหลานชายตัวดี ใบหน้านั้นคล้ายกับเด็กหนุ่มมากจนใครเห็นก็นึกว่าเป็นพ่อลูกกันต่างกันเพียงคนโตกว่าใส่แว่นปิดบังใบหน้าไว้ก็เท่านั้นเอง

ใบหน้าหล่อคมที่ดูราวกับคนหนุ่มนั้นทำใครหลายคนเข้าใจอายุผิดไปนักต่อนัก

คุโรบะ ไค น้องชายต่างแม่ของคุโรบะ โทอิจิ อดีตนักมายากลที่ ณ ปัจจุบันพันตัวมาเป็นนักเขียนการ์ตูนพ่วงตำแหน่งผู้ปกครองจำเป็นหลานชายตัวดี

" พี่เพ้ออะไรล่ะอายุห่างกัน 10 กว่าปี "

" ก็แหม หน้าแบบนี้เรียก อา มันดูแก่กว่าวัยนี่น่า "

" อาอายุ 25 แล้วนะ "

" 20 ตลอดกาลต่างหาก "

คำโกหกหน้าด้านๆทำไคโตะเหม็นเบื่อ ครั้งนึงเขาเคยคิดว่าอีกฝ่ายอายุหยุดที่ 20 ปีจริงๆ...

ไคออกมาส่งไคโตะ ในขณะนั้นอาโอโกะเด็กสาวข้างบ้านก็ออกมาพร้อมกันพอดี เด็กสาวยิ้มดีใจเมื่อเห็นผู้ใหญ่ที่คุ้นเคย

" คุณไค!อรุณสวัสดิ์ค่ะ! "

" สวัสดีครับ อาโอโกะจัง "

" คุณไคๆ! โชว์มายากลแบบที่เคยทำให้ดูได้ไหมคะ?! "

" เห้ย!อาโอโกะ—– "

มือหนาลูบหัวเด็กสาวตัวเล็ก โดยใช้มืออีกข้างลูบหัวหลานชายที่ทำหน้าเป็นกังวลอยู่ข้างๆเช่นกัน

ชายหนุ่มยิ้มบางเบาด้วยใบหน้า ' โปกเกอร์เฟซ ' ที่สมบูรณ์แบบทำให้เด็กทั้งสองไม่รับรู้ถึงความรู้สึกที่แฝงอยู่ข้างใน

" ขอโทษนะ อาโอกะจัง "

ไคโค้งตัวกระซิบข้างหูเด็กสาวไม่ให้เด็กชายได้ยิน

" แต่ผม... "

" เกลียดมายากลครับ "

หลังจากเด็กทั้งสองจากไป ไคก็ขึ้นมาทำความสะอาดที่ห้องไคโตะตามปกติ เมื่อดูรูปพี่ชายก็อดไม่ได้จะนึกถึงเรื่องที่คุยกับอาโอกะเมื่อเช้า

ดวงตาสีครามจ้องมองที่มือของตัวเอง ฉับพลันเพียงแค่ขยับมือ ดอกกุหลาบสีน้ำเงินแสนงามก็ปรากฏออกมา

ความ ' เคยชิน ' เนี่ยน่ากลัวจริงๆ

ความรู้สึกข่มขื่นตีตื้นขึ้นมา เมื่ออยู่คนเดียว โปกเกอร์เฟซก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป เผยให้เห็นใบหน้าเจ็บปวดที่อดกลั้นมานาน ในวันนั้น—หากไครู้ตัวสักนิดล่ะก็–หากเขามองออกว่ามีอะไรผิดปกติ——ถ้าหาก....

" พี่.... "

มือหนาทาบลงบนภาพของพี่ชาย ไคเกลียดมายากล เกลียดมายากลที่พรากพี่ชายไป

โดยไม่รู้ตัวไคเผลอตัวโน้มตัวไปข้างหน้า ส่งผลให้ล่วงเข้าไปในช่องทางลับหลังรูป

รูปภาพเปลี่ยนจากภาพนักมายากลมากความสามารถผู้หนึ่งสู่จอมโจรปริศนาใต้แสงจันทร์

จอมโจรคิด

" นี่มันอะไรเนี่ย.... "

" ไค "

" พี่?! "

ชายหนุ่มผมสีปีกอีกาหันซ้ายขวาแต่ก็ไม่เจอใคร เจอเพียงแค่เครื่องเล่นแผ่นเสียงเท่านั้น

" ฉันหวังว่านั้นจะเป็นนายนะ ไค น้องรักของฉัน "

" เพราะถ้าเป็นไปได้ฉันไม่อยากให้ไคโตะมายุ่งเรื่องนี้ "

แม้ฟังๆผ่านจะเป็นเพียงเสียงนุ่มลึกเหมือนปกติ แต่ไคก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกอ่อนไหว กังวลที่ซุกซ่อนอยู่ในเสียง

" นี่คือการแสดงมายากลครั้งสุดท้ายของฉัน "

ตู้เสื้อผ้าเปิดออกต่อหน้าไคเผยให้เห็นชุดสีขาวเด่นสง่า ไคหยิบหมวกสีขาวนั้นขึ้นมาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น

ชุดนี้มัน....

โดยทั่วไปไคไม่ใช่คนที่ตามข่าวนัก แต่หลังจากเลิกเล่นมายากลมาเขียนการ์ตูนสืบสวนสอบสวนจึงต้องเริ่มหันมาตามข่าวมากขึ้น และข่าวที่โดดเด่นที่สุดเมื่อ 4 ปีก่อนก็คือ....

นักมายากลใต้แสงจันทร์ผู้สร้างชื่อไปทั่วโลก

จอมโจรคิด

เมื่อ 4 ปีก่อนที่จู่ๆจอมโจรคิดก็หายไป 4 ปีก่อนที่พี่ชายต่างแม่ได้ตายจากไป

" ไค "

" ขอโทษที่ทำให้ลำบากแต่ว่า.... "

" ฝากดูแลไคโตะด้วยนะ "

เสียงนั้นสิ้นสุดเพียงแค่นั้น ไคลองเล่นแผ่นเสียงอื่นๆดูก็พบว่าที่เหลือเป็นข้อความที่ส่งถึงไคโตะ

" แปลก... "

อย่างกับรู้ว่าตัวเองจะต้องตาย

" อึก! "

จู่ๆหัวก็เจ็บแปล๊บขึ้นมา ความทรงจำที่ไม่รู้จักเข้ามาในหัว ภาพสุดท้ายในความทรงจำที่เลือนลาง เป็นภาพของตำรวจที่นอนแน่นิ่งจมกองเลือด

ชาติก่อน

นั้นเป็นสิ่งเดียวที่ไคคิดได้

เหลือจะเชื่อที่พบว่าตัวเองเคยเป็นตำรวจที่ตายระหว่างปฏิบัติหน้าที่ และได้เกิดใหม่ในโลกโคนันนี้

มือหนากำหมัดแน่น มองชุดสูทสีขาวด้วยแววตาสั่นระริก

" ไคโตะ.... "

ในอนาคตหลานชายเขาจะเป็นจอมโจรคิด

โคนันนั้นแม้จะต้องเสี่ยงอันตรายแต่เจ้าตัวก็มีพวกพ้องมากมายที่พร้อมให้ความช่วยเหลือเสมอ

แล้วจอมโจรคิดล่ะ?

อาชญากรที่เป็นที่ต้องการจากทั่วโลก สิ่งที่จอมโจรคิดมีมีแต่ศัตรูเท่านั้น แม้จะร่วมมือกับพวกโคนันหลายครั้งแต่ก็เป็นเพียงแค่ชั่วคร่าวเท่านั้น หลังจากนั้นก็จะถูกเพ่งเล็งอีกครั้ง

กี่ครั้งแล้วที่จอมโจรคิดต้องเจ็บตัวซ้ำๆ เสี่ยงอันตรายซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่มีใครช่วย

แม้จะมีปู่จิอิอยู่ด้วย แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีกำลังมากพอที่จะปกป้องจอมโจรคิดให้ปลอดภัย 

ภาพของไคโตะในงานศพพี่ชายเข้ามาในหัว ในวันนั้น

เด็กคนนั้นไม่ได้ร้องไห้

แต่เมื่อแขกทุกคนกลับไป หลานชายตัวดีก็ถอดโปกเกอร์เฟซออก และแอบไปร้องไห้คนเดียว

กับเด็กที่ไม่ยอมร้องไห้เพราะไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงแบบนั้น จะต้องเจอกับอันตรายซ้ำแล้วซ้ำเล่าตัวคนเดียวงั้นเหรอ

ใคร...

ใครจะปล่อยให้หลานชายต้องเป็นจอมโจรคิดกัน?!

ไคสาบานต่อหน้าหลุมศพของพี่ชายไว้แล้วว่าจะไม่เล่นมายากลอีกเป็นครั้งที่สอง

" ขอโทษนะครับพี่ "

" แต่คำสาบานนั้นเป็นโมฆะ "

จะองค์กรชุดดำ

หรือจะองค์กรลับอะไรก็ช่าง

" สารวัตรครับเจ้านั้นจะมาจริงๆเหรอครับ? "

" มาแน่มันต้องมันแน่! "

สารวัตรนากาโมริกำสารเตือนแน่น ' ในวันนี้จะขอรับ [ น้ำตาสีคราม ] ไป ' จอมโจรที่จู่ๆก็หายไป 4 ปีก่อน จู่ๆก็ส่งสารเตือนมา

ทุกคนจับจ้องไปที่แท่นวางอัญมณีที่วางไว้กลางแสงจันทร์ขณะซ่อนเร้นในความมืด

ควันสีชมพูปรากฏขึ้นเผยร่างของชายหนุ่มในชุดสีขาวโดดเด่น ชุดคลุมสะบัดปกคลุมไม่เผยให้เห็นร่างและแท่นอัญมณี รอยยิ้มยียวนกวนประสาทที่คุ้นเคย

" จอมโจรคิด! "

" จะขอรับ ' น้ำตาสีคราม ' ไปล่ะนะ "

อัญมณีสีน้ำเงินสะท้อนกับแสงจันทร์เป็นประกายระยิบระยับ จู่ๆหน้าต่างทั้งหมดระเบิดออก ลมกันโชกแรงทำให้ตำรวจทั้งหมดเข้าใกล้จอมโจรคิดไม่ได้ ร่างของจอมโจรคิดกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน

เขาจะลากมันออกมาลงทัณฑ์ต่อหน้าแสงจันทร์นี้เอง