คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดประตูบานที่ 2
เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใสมาถึงแล้วครับ อ่า.....ตอนนี้ก็เจ็ดโมงกว่าๆละ และตอนนี้ผมมายืนหล่ออยู่หน้าบ้านคุณเนื้อคู่พร้อมกับจักรยานคู่ใจของผม ถ้าถามว่าทำไมไม่ใช้มอเตอร์ไซค์จะได้เท่ๆเหมือนกับเรื่องอื่นๆ ก็บอกไว้ตรงนี้เลยครับ เผอิญเป็นญาติเพื่อนแม่กับน้องเนย รักษ์โลกอะครับ แล้วก็เป็นเพื่อนลูกสาวของน้า ‘หนี้’ ด้วยอะนะ เลยต้องประหยัดงบกันสักหน่อย อ่อ...จริงๆแล้วมันมีเหตุผลแฝงอีกอย่างหนึ่งด้วยแหละ แต่เดี๋ยวค่อยบอกละกัน
“มาแล้วๆ โทษที จงอินรอเรานานไหม?” มาแล้วครับ อีกหนึ่งเหตุผลของผม คือฟ้าได้ลิขิตให้เราคู่กันแล้ว ดวงเราก็คงต้องผูกกันอย่างงั้นแหละครับ คุณเนื้อคู่น่ะเรียนมหาลัยเดียวกับผม ปีเดียวกันด้วย แค่คนละคณะ แต่ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนก็ไม่รู้เนอะ แต่ช่างมันเถอะครับ อดีตไม่สำคัญเท่าปัจจุบัน เอาเป็นว่าเราได้เจอกันก็พอ ฮิ เพราะงั้น ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของผม ผมเลยอาสาจะไปส่งคุณเนื้อคู่ทุกวัน
มันฟินนะครับ มันฟิน เวลาคุณเนื้อคู่จับเอวผมเงี้ยะ ชอบเลย โดนใจ
“ไม่นานหรอก ป่ะ เดี๋ยวสายนะ” ผมว่าพลางตบเบาะแปะๆ พอคุณเนื้อคู่นั่งเสร็จ ผมก็ค่อยๆออกแรงปั่น โชคดีที่ว่ามหาลัยของเราไม่ค่อยไกลเท่าไร ก็ดีแล้วครับ ไม่งั้นมีปั่นกันน่องโป่งอ่ะ
ปั่นไปไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึง ดีจัง วันนี้รถไม่ติด เนี่ย เมื่อกี้มีรถปาดหน้าผมด้วย ไม่ได้ดูเลนกันเลย เกือบจะชักปืนที่ลิ้นชักแล้วเปิดหน้าต่างออกไปยิงสักโป้ง ...อะไรนะครับ มีคนบอกว่าผมปั่นจักรยานมาเหรอ อ่ออืมวะ พอดีฟินมากไปหน่อยเลยเพ้อครับ ทนๆไปก่อน
“ขอบใจนะจงอิน ตั้งใจเรียนนะ”
“โอเค ตอนเย็นเรามารับนะ เรียนเสร็จแล้วโทรหาเราด้วยนะ ตั้งใจเรียนละ อย่ามัวแต่คิดถึงเรา”
“///// ร ร...เราไปละ” คุณเนื้อคู่หน้าแดงอีกแล้ว น่ารักวะ ฮือ...พอคุณเนื้อคู่เดินเข้าตึกเรียนไป ผมก็พาจักรยานคู่ใจไปจอดเรียบร้อย แล้วค่อยๆเดินไปโต๊ะประจำของผมแถวคณะ อีกประมาณสี่สิบนาทีกว่าจะเริ่มคลาสแหน่ะ
“อ้าววววว..........ว่าไงมึงงงง เดินหน้าดำมาเลยยย” อย่าปมมาล้อดิเห้ย พอดีดำหล่อเร้าใจอ่ะนะ คนที่ทักผมคือปาร์ค ชานยอลครับ ก็หล่ออะนะ แต่เสียดายครับ เป็นคนมีสามหู (มีทั้งหูซ้าย หูขวา หูกาง) บางคนก็จะไม่เข้าใจมุกอ่ะ เทพเท่านั่นที่จะเก็ท
“อย่างกูเค้าไม่เรียกดำครับ”
“แล้วเรียกอะไร”
“ผิวสีแทนสุดเซ็กกุซี่ ผู้หญิงเห็นแล้วกรี๊ด กระเทยเห็นแล้วว้าย ผู้ชายเห็นแล้ววี๊ดดดดดดบึ้มมม!!!!”
“ยังไม่ถึงกีฬาสีมึงจะบึ้มหาใครครับ แหมๆๆๆ หน้าฟินเชียวนะมึง เมื่อกี้กูเห็นนะเว้ย เจ๊าะแจะๆอะไรกับคยองซูอ่ะ”
“เออน่า...ความสุขชีวิตกูครับ”
“รีบนิดหนึ่งก็ดีนะไอ้ดำ ระวังหมาคาบไปแดกนะเว้ย ยิ่งน่ารักๆอยู่”
“ถ่อวววววว......ไอ้พวกนั้นจะไปมีอะไรดี แค่คาบไปแดกได้ ระดับกูนี่ต้องลากลงไปกินในน้ำเว้ย เทพกว่าไหนๆ ของกูนี่บ้านใกล้ด้วยนะ บอกเลย พลาดเมื่อไรเราจับปล้ำนะครับ”
“มึงไปเอาความมั่นใจมากจากไหนเยอะแยะว่ะ..แล้.....”
“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!” ยังไม่ทันที่ชานยอลจะพูดจบ จู่ๆไอ้หน้าหวานนิสัยห่ามนาม ‘ลู่หาน’ เพื่อนอีกหน่อหนึ่งในแก๊งค์ของผมก็พูดขึ้นพร้อมกระแทกทั้งตัวและกระเป๋าลงบนโต๊ะด้วยความโหดร้าย มีแรงสั่นสะเทือนประ 7.8 ริกเตอร์
“มึงด่ากูไมว้า....กูผิดเหี้ยไรง่อวว”
“กูไม่ได้ด่ามึงอีหูกาง ฮึ่ยย กูหงุดหงิดเว้ยยย”
“เตงเล่นปมเค้าอีกละ บอกกี่ทีละไม่ได้กาง เอ้ออ ช่างมันๆ แล้วมึงหงุดหงิดอะไรวะ เมนส์มาเยอะหรือยังไง ให้กูไปซื้อขนมปังให้มึงไหม เอาแบบมีปีกหรือไม่มีดีละ อ้ะ?หรือมึงชอบแบบสอด แต่กูว่าแบบมีปีกโอสุดวะ เวลาจะเปลี่ยนมันมีปีกช้ะ มึงก็ให้แม่งบินไปลงถังเองเลยไรงี้ ไม่ต้องเปลืองชีทเรียนไปห่อ”
“เหี้ยดำ จัดไปสักทีดิ”
“อืมได้ นี่กูทำเพราะรักหรอกนะ ผั้วะ!!!!” ผมรับคำไอ้ลู่ก่อนจะประเคนฝ่ามือฟาดลงตรงกลางกระหม่อมของไอ้ท่านชายยปาร์ค มึงมานี่ฆ่ากูมากเลยนะปาร์คนะ แย่งมุกกูเล่นหมด พอละ เดี๋ยวกูไม่เด่นละจะซวยเอา
“ไอ้เหี้ยดำ เจ็บนะเว้ยย กูถามเพราะห่วงหรอก อะๆ มึงหงุดหงิดไรมาละ”
“ก็คืองี้ กูไปทำผมสีทองมาใหม่ไงมึง กูว่าทำสีนี้ละเข้ากะหน้ากูดี เมะดี กูชอบ ละทีนี้เมื่อเช้าพอกูเดินออกมาปากซอยบ้านกู พวกห่าวินมอไซค์แม่งแซวกูอ่ะ บอกว่าทำสีใหม่น่ารักกว่าเดิมอีก ก็บอกกี่ทีละว่ากูแมนๆ ไหน จงอิน มึงบอกกูสิว่าทำผมสีนี้ละแมน!!!” ท่าทางไอ้ลู่จะแค้นมากทีเดียว อืม......ก็ไม่อยากจะบอกว่า ปกติผมสีดำมึงก็เคะจะตายห่าละ เสือกเสร่อไปทำสีทองสว่างมาซะงั้น เคะแตกกว่าเดิมอีก แต่ด้วยความที่จงอินนี่เป็นคนรักเพื่อนและรักชีวิตมาก เลยขอตอบว่า
“แมนมากจ้า ไม่มีใครแมนไปกว่าพี่ลู่ของน้องจงอินนี่อีกละ ดูสิ ผมสีทองนี่ช่างเข้ากั๊นเข้ากันกับหน้าพี่ลู่ แมนมว๊ากก” ใครด่าผมตอแหลนะครับ ขอโทษ นี่ไม่เรียกตอแหล เค้าเรียก สิ่งมีชวิตสปีชี่ส์หนึ่งที่เรียนรู้ในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเพื่อความเป็นอยู่ ต่างหาก!!
“เออดี ค่อยเข้าหูกูหน่อย ไปเรียนเหอะ แม่งงง เดี๋ยวของขึ้นอีก เอ้า อีปาร์คเลิกหูกางได้ละ ไปๆๆๆ” นอกจากเพื่อนลู่จะหงุดหงิดตกมันง่ายแล้วยังพาลอีกนะครับ เฮ้อ คนรูปหล่อและพ่อดำคนนี้รู้สึกเครียด โอ้ววว สะเตรท!!!
KYUNGSOO PART-
“คยองๆ ทางนี้” เสียงของแบคฮยอนเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ หลังจากที่จงอินมาส่งผมที่หน้าตึกเรียน แถมยังมาหยอดให้ผมเขินอีกต่างหาก จงอินนะจงอิน ชอบทำให้เขินจริงๆเลย
“เป็นไง หน้าแดงมาเลย”
“งื้ออ เซฮุนอย่าทักสิ” โอ เซฮุน เพื่อนอีกคนของผมทัก เห็นหน้านิ่งๆอย่างงี้จริงๆก็ฮอตและเสือผู้หญิงไม่แพ้ใครเลยนะ
“อะไรทำให้คยองน้อยของเราหน้าแดงขนาดนี้ถ้าไม่ใช่จงอินละเนอะ ฮ่าๆ”
“โอยยยย.....พอแล้ววว เลิกแซวได้แล้วนู่น อาจาร์ยมาแล้ว”
“เวลาคยองเขินนี่น่าแกล้งจริงๆ” แบคฮยอน ไอ้เพื่อนบ้า ไม่ต้องมาหยิกแก้มเลยนะ
...
จงอินนะจงอิน จำไว้เลย ....../////
.....ต่อจ้า
“โอย เลิกสักที หิวโว้ยยย” แบคฮยอนโวยวายออกมาหลังจากที่อาจารย์เดินออกไปแล้ว ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังเดินไปโรงอาหารกันครับ คนนี่แน่นสุดๆเลย ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้วละครับ จงอินจะกินข้าวหรือยังนะ?
อ่ะ.......
.
...แล้วเราจะคิดถึงทำไมละเนี่ย ///// คนขี้แกล้งนั่นนะ
“เป็นอะไรอีกแล้วคยองซู ทำหน้าเพ้อๆแล้วก็แก้มแดงซะงั้นอ่ะ? คิดถึงใครหรอออ??”
“ป ...เปล่านะ แบคฮยอนมั่วอ่ะ ไปไปเลย ไปซื้อข้าวเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวเราเฝ้าโต๊ะเอง เซฮุนด้วย หยุดยิ้มเดี๋ยวนี้เลยนะ ฮึ่ยย พวกนี้นิ” แบคฮยอนกับเซฮุนยิ้มผมล้อๆก่อนจะเดินออกไปซื้อข้าว ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น....อ๋า..นั่นจงอินกับเพื่อนๆนิ ชื่ออะไรนะ ปาร์ค ปาร์คอะไรนะ...
“ปาร์ค ชานยอลจ้า!!!!!”
“เฮ้ย!!!! ตกใจหมด” เพื่อนตัวสูงของจงอิน จู่ๆก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับโต๊ะเสียงดังแล้วบอกชื่อตัวเองซะดังลั่น โอย...ขวัญเอ้ย ขวัญมา
“มึงนี่จะแกล้งคยองซูทำไมโว๊ะ...ทำไมคยองมานั่งคนเดียวละครับ” จงอินหันไปตบหัวชานยอล อะโห่ ตบซะแรงเลย ระวังหัวยุบนะชานยอล
“อ๋อ...แบคกับเซฮุนไปซื้อข้าวน่ะ”
“ขอนั่งด้วยคนนะ โต๊ะเต็มหมดแล้ว”
“เอ้า อีห่า มึงหันไปดูดิ โน่น ว่างอีกสองไร่ให้คุณตันเอาไอโฟนห้าเอสไปโปรยเล่นได้เลยนะนั่นนะ”
“ไม่พูดจะตายไหมไอ้กาง ห่า ไปไปๆ ซื้อข้าวแดกยัดปากไป เออ...เดี๋ยวเรามานะ”
“ฮ่าๆ ...โอเคๆ”
KIM JONGIN PART –
ในที่สุดผมก็กลับมามีบทสักที คยองซูของผมน่ารักๆ ใสๆ ใช่ป่ะละ อย่ามาชอบนะ ผมหวงมาก พอผมและไอ้กางซื้อข้าวเสร็จ กลับมาที่โต๊ะเพื่อนของคยองก็มากันคบแล้ว เวลานั่งกินข้าวแล้วเจอหน้าคนที่แอบชอบละกินไปด้วยนี่มันฟินนะครับ บอกเลย...
“เฮ้ยยยย!!!!!! ไอ้ลู่!!!!! ทางนี้!!!!!!” ตะโกนกะให้คนที่ดูไบเขาได้ยินเลยดีไหม หรือจะให้สัตว์น้อยๆหน้าตาน่ารักที่เพิ่งบินไปหาผัวที่จีนดี แหม่ะ...จริงๆแล้วเป็นสัตว์ที่น่าสงสารนะครับ คือจะกินจะขี้จะเยี่ยวอะไรก็มีแต่คนจับตามองยี่สิบสี่ชั่วโมง ยิ่งกว่าเอเอฟอีกนะ คือไม่มีปลดประจำการเลย ไม่มีการให้ออกจากบ้านด้วย โห่....วันๆแดกแต่ไผ่ อยากแดกพิซซ่าก็ออกไปซื้อไม่ได้ คงเบื่อน่าดูเลย
ลู่หานเดินมาด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดพอตัวครับ เมื่อกี้มันไปเคลียร์กับแฟนมา ชื่อน้องอะไรนะ น้องมินอาหรือไงนี่แหละ น่ารักตรงสเป็คไอ้ลู่มัน แต่ผมว่าจริงๆน้องเค้าควรจะไปลดความอ้วนสักนิดหนึ่ง แก้มนิปริๆ ใกล้แตกละ แต่ไม่เป็นไรครับ ยังน่ารักอยู่ ให้อภัยๆ เห็นไปจีบๆกันอยู่ เป็นแฟนกันตอนไหนไม่รู้ ไวไฟจริงๆหนุ่มสาวสมัยนี้
“เหี้ย! น้องมินอาแม่งขอเลิกกับกูอ้ะ!”ไอ้ลู่โวยวายพร้อมกับกระแทกตูดนั่งลงตรงข้างผม ตรงข้ามเป็นเซฮุนที่กำลังซดราเมนอยู่
“ทำไมว่ะ? เห็นคุยกันดีๆอยู่ เลิกอีกแล้วอ่อ?”
“เออ....เค้าบอกว่าไม่อยากให้ใครมองว่าคบกับทอม ทอมห่าอะไรมีเจี๊ยววะกูถามหน่อย คือนี่กูแมนไม่พออีกเหรอว่ะ เครียดวะเด้ย!!” ไอ้ห่า ถึงกับสำลักข้าว มึงช่วยสำรวมกิริยาต่อหน้าคุณเนื้อคู่ของกูหน่อยได้ไหม อะฮืม...คำพูดนี่ไม่ได้เข้ากับหน้ามึงเลยอ่ะเอาจริง
“หน้ากูหวานขนาดนั้นเลยเหรอฮ๊ะ!!! ไอ้หน้าจืด” ลู่หานหันไปถาม โอ เซฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆ อ่า...และเพื่อมึงจะลืมนะลู่ คือ มึงเพิ่งรู้จักเขาไม่ใช่หรอว่ะ ทำไมจู่ๆไปเรียกเค้าว่าไอ้หน้าจืดเล่าโว้ย ถ้าเค้าต่อยมึงขึ้นมานี่มีงิ๊ดนะครับ
“เอ่อ..” เซฮุนถึงกับอึ้งเลยครับ คือถ้าเป็นผมก็คงอึ้งอ่ะเอาจริงๆ อารมณ์แบบว่า มะม๊าเปิดประตูเข้ามาในห้อง นั่งลงข้างๆแล้วพูดว่า “แม่เล่นทวิตเตอร์เป็นแล้วนะลูก แม่ฟอลหนูแล้วด้วยนะ” พร้อมกับยิ้มแย้มด้วยใบหน้าที่ร่าเริง ในขณะที่ลูกนั้นรู้สึกราวกับโลกทั้งใ บได้ล่มสลายพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา อ่า นี่มันเรื่องสยองสองบรรทัดนี่นา งืมๆ เอ๊ะ ว่าแต่เซฮุนกะลู่หานถึงไหนแล้วหว่า ถึงกับลืม
“เอ๊ะ...แต่จะว่าไปมึงก็น่ารักดีนะ สนใจคบกับกูม่ะ?” พรวดดด!!!! อะฮรือออ เส้นราเมงของเซฮุนถึงกับทะลุออกมาจากจมูกเลยง่ะ วรั้ย นังลู่หาน ชะนีไข่เล็ก(?) จู่ๆไปพูดอย่างงั้นกับหนุ่มหล่อได้ไงยะ ไม่เป็นกุลสตรีเลยง่ะ เดี๊ยนรับไม่ได้ –ผีกระเทยสิงชั่วคราว
“ว่าไงๆ สนใจคบกับกูม่ะ ถึงตัวจะเล็กแต่หรรม(?) เอ้ย ใจไม่เล็กนะครับ บอกไว้ตรงนี้เลย” ลู่หานว่าพลางทุบอกตัวเองปั้กๆ คือ....ลู่ มึง มัน เอ่อ..จะดีเหรอ คือกูเต๊าะคยองซูมาตั้งนานนมยังไม่กล้าพูดแบบมึงเลยนะ แล้วคือนี่มึงเจอกับเซฮุนยังไม่ถึงชั่วโมงนี่มึงจะเป็นแฟนกันแล้วเหรอว่ะ? นี่คือกูป๊อดหรือมึงด้านว่ะ กูเริ่มสับสนล่ะ
“เออๆ ไม่เป็นไร กูอาจจะรุกเร็วไป แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ลู่คนนี้จะจีบมึงอย่างเป็นทางการเองครับ” พร้อมกับวิ้งค์กระชากใจอีกหนึ่งที ท่าประจำที่มันคิดว่าหล่อเสียเต็มประดา คือ จริงๆพวกผมพยายามจะสื่อสารกับมันมาตลอดว่าไอ้ท่าวิ้งค์ของมันนี่นอกจากจะไม่ได้เท่และหล่อห่าอะไรเลย ยังเป็นท่าที่ทำให้ความเคะในตัวนี่เรียกได้ว่าแตกซ่านเลยทีเดียวอ่ะนะ แต่ไม่รู้ว่าพวกผมสื่อสารไม่ดี หรือต่อมรับรู้สารของไอ้ลู่มันหายหรือได้รับการกระทบกระเทือนแต่อย่างไร ถึงไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่พวกกูๆนี่เพียรพยายามจะบอกมึงว่ะ
“เออ....ว่าแต่.....” เสียงของลู่หานดึงสติของผมกลับมาอีกครั้ง คราวนี้อะไรอีกว่ะ..
...
“มึงชื่ออะไรอ่ะ”.......
....
...
อืม....
…
………
อืมมมมมม.....ม
อืมมมมมมมมมมม
“เอ่อ....”
....
.....
ก็ขอให้คบกันนานๆนะครับ
ผมกลับบ้านก่อนนะครับ เอ๊ะ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนวะ ? ...อืมๆ กลับบ้านๆดีกว่าเน๊าะๆ สวัสดีครับ
21.10.2013
เย้ๆ จบแล้วตอนที่สาม อืมๆ
คือยังไม่ตายน้า แต่ใกล้ล่ะ 555 บอกตรงๆว่าเรียนพิเศษ
นี่ฆ่าเราอะ และเสริมด้วยอ.อุ๊ที่วางยาเราด้วยการฆ่า
และฆ่ากูให้ตายสนิทด้วยการบ้านอะไรงี้.....
ปิดเทอมเหมือนไม่ได้ปิดอ่ะเอาจริงๆ
เจอกันตอนน้าน่ะม้วฟ จุ๊ฟแก้มทีหนึ่ง 5555555
คุยกับเราได้ที่ @LOL_monster13
.....
วๆ
:) Shalunla
ความคิดเห็น