คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MISSION 3 : วางแผน!(มึงเอาจริงเอาจังกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเกินไปหรือเปล่าวะ = =)
MISSION 3 :วางแผน!!!(บางทีพวกมึงอาจจะจริงจังเกินไป = =)
“........”
“.........”
“........”
“เอ่อ...คือ ไม่ทราบว่าพวกมึงจะทำให้นิยายเรื่องนี้เป็นละครใบ้กันหรือไงครับ...ขอละ หมาตัวไหนก็ได้ช่วยพูดอะไรหน่อยเห๊อะ”
“กูกำลังคิดวิธีที่จะให้มึงไปจีบเทมป์อยู่ยังไงละยะ”
“ช่าย....พวกไอกามลังใช้ฟามคิดกานอยู๋ ยูนี่ไม่รู้เรื่องเล้ย”(ใช่...พวกกูกำลังใช้ความคิดกันอยู่ มึงนี่ไม่รู้เรื่องเล้ย)
“-______- ครับ ขอโทษสำหรับความโง่เขลาของกระผมขอรับ แล้วตกลงมึงคิดได้ยังห๊ะ”
“โอ้วว....กู....คิ-ออก-แหล่ว!!!!”
“อ้าว...อิห่านี่ ห้องน้ำมีไมไม่เข้าวะ มาขี้เรี่ยราดทำไมวะ”
“ -____________- เจ้ขอนะลูก มุกควายอย่าเล่น คนอ่านเค้าไม่ตลกกะหนูนะลูกนะ...”
“เออๆๆ ไม่เล่นก้ได้ว้า...มุกควายนี่จุดขายกูเลยนะ แล้วตกลงมึงคิดอะไรได้วะ”
“อันดับแรกนะเว้ย เราต้องทำให้เทมป์จำมึงได้ซะก่อน –w-//”
“ทำไมวะ?”
“อ่าว...เสร่อโง่อีกนะคะเพื่อนหญิง...ถ้าเทมป์จำมึงไม่ได้ แล้วเวลามึงไปจีบเค้า เค้าจะประทับใจมึงได้ไงว้า มึงต้องทำให้เห็นมึงอยู่ในสายตาไงยะ ทีนี้ละ โอกาสจับ เอ้ย จีบติดก็เพิ่มขึ้นอีก...เอ่อ..อีก 0.2% ละ”
“ถ้ามันจะเพิ่มขึ้นน้อยขนาดนั้นกูว่ากูไปหาแม่หมอต้นตะเคียนให้มาทำคุณไสยให้กูดีกว่ามั้ง = =”
“เฮ้ยๆๆๆ ...ถึงจะเพิ่มน้อย..ต แต่ก็น่าจะมั่นคงมั้ง??”
“บางทีกูอยากได้ความมั่นใจจากชีวิตบ้างอะไรบ้างนะเรืองศักดิ์”
“กูไปละ”ไอ้ลิลลี่พูดพร้อมกับสะพายขึ้นเตรียมพร้อมจะเดินจากไป ม่ายยยยย กูขอโทษ
“ม่ายยยยย ลิลลี่ กูขอโทษ กูผิดไปแล้ววว กูจะไม่เรียกชื่อจริงมึงแล้ววว(แต่กูจะเปลี่ยนไปเรียกชื่อพ่อมึงแทน กร๊ากกก)”ผมทำท่าจะเข้าไปเกาะขาอีลิลลี่ มันทำหน้าตารังเกียจก่อนจะกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ถ้ากูได้ยินมึงเรียกอีกครั้งนะ...”
“ทำไมว่ะ?”
“กูจะปล้ำไบรอันท์ -.,- ”จัดไปจ้ะเพื่อนเลิฟ
“เรือง...”
“ยูหุบปากไปเลย”ไอ้ไบรอันท์มันเอามือมาปิดปากผมทันทีเลยครับ แหม...กูนึกว่ามึงอยากลองของแปลก กูเลยกะจะสนองให้ -.,-//
“แล้วสรุปกูจะทำยังไงให้ไอ้นั่น...เอ่อ...เทมโปจำกูได้วะ?”
“อ๋ออออออออออออออออออออ.........”
“??”
“กูยังไม่ได้คิดน่ะ”
อิปลวกรัสเซียยยยยย!!!!!!!
---- M Y M I S S I O N ----
“อะ...”อีลิลลี่ส่งน้ำส้มมาให้ผมแก้วหนึ่ง เอ่อ...กูชอบแดกเป็ปซี่นะ
“อะไรวะ?”
“นี่ละที่จะทำให้เทมป์จำมึงได้แน่นอน” ห๊ะ???? ยังไงว่ะ???น้ำส้มเนี่ยนะ
“ตลกละมึง น้ำส้มเนี่ยนะ มึงจะให้กูทำไร??เอาไปราดมันเร๊อะ??”ตลกแดกแล้วละครับเพื่อนกู เอ่อ...ไบร์ท มึงช่วยพาเมียมึงไปโรงบาลหน่อยสิ( - -...ไอจำได้ว่าม่ายด้ายมีแฟนเปนปลวกนา...(กูจำได้ว่ากูไม่ได้มีแฟนเป็นปลวกนะ) :ไบร์ท)
“ใช่”
“ถ้านั่นมุกใหม่มึง มันไม่ขำนะเว้ย เอาใหม่ๆกูให้โอกาสมึงแก้ตัว มึงพูดว่าไงนะ”
“เอาน้ำส้มไปราดเทมป์ซะ”
....
“กูกลับบ้านก่อนละ”ผมพูดพลางลุกขึ้นเก็บกระเป๋า มึงจะบ้าหรือไงห๊ะ อีลิงบาบูน!คนเขาอยู่ดีๆเสือกให้กูเอาน้ำส้มไปราดเค้าซะงั้นอ้ะ เค้าไม่ถีบกูแล้วยัดลงคลองก็บุญแค่ไหนแล้ว
“เห้ยยยยย~~อีดร๊อกกก กลับมาก๊อนนนนน”ว่าแล้วอีลิลลี่กูฉุดกระชากลากผมมานั่งที่เดิมพร้อมกับอธิบายแผนการที่(เหมือนจะ)ดูดีให้ผมฟัง
“มึงคิดดูนะยะ ถ้ามึงทำอะไรให้ใครเจ็บแค้น เคืองโกธร โทษชานยายยยย ช้านนทามอารายห้ายเทอเคืองโกดดดดดดด”
“-__________________________-“ ผม
“=________________________=” ผัวมึง(ผั้วะ!!!ไอบอกแล่ว ไอม่ายมีเมียเป็นปลวก!!(กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้มีเมียเป็นปลวก) : ไบร์ท)
“อุ่ย...โทษที กูลืมตัว ก็ถ้าเวลามีใครมาทำให้มึงโกธรหรืออายมึงก็จะจำได้ใช่ป่ะละ นี่ก็เหมือนกัน แค่มึงแกล้งสะดุดเอาน้ำส้มไปราดเค้าเท่านั้นแหละ!รับรอง จำได้ไม่มีวันลืม ที่นี้ละมึงเอ้ย!แค่จะทำให้เทมป์สนใจมึงก็ไม่ยากแล้ว”
“เอ่อ...เมิงปายเอาวิธีนี่จากหนายว้า??”(มึงไปเอาวิธีนี้จากไหนวะ?)
“ละครหลังข่าวไงยะ ไม่เคยเห็นหรือไง ประเภทที่นางเอกกับพระเอกเกลียดกันแล้วตอนสุดท้ายก็รักกันไง๊”
“กูกลัวว่าเค้าจะเกลียดกุไปเลยและพยายามจะไล่ฆ่ากูมากกว่าวะ”
“เออน่า!!!เชื่อกูเหอะ แผนนี้เวิร์คคุ!!”เวิร์ค-คุ อื้อหือ...สำเนียงมึงสุดยอดมากเรืองศักดิ์
“เอ่อ...กูมีคำถามวะ”
“อะไรยะ”
“ทำไมต้องน้ำส้มวะ”
.....
“มึงเคยเห็นนางเอกแดกน้ำแปะก๊วยหรือไงละยะ”
เออวะ.....
09.05.2012
TALK WITH MONSTER :
คลานมาต่อแล้วจ้าT^T
เจ็บตาอ่ะ ฮือ...(แต่ยายโอเคอยู่//ผั้วะ!มุกควายอย่าเล่น : someone)
ตอนนี้ก็ยังคงไม่คืบหน้าเท่าไหร่(มีแต่น้ำ
ล้วนๆ ไม่มีเนื้อแซมเลย กร๊ากกก)
เออน่า...ชีวิตคนเรามันต้องค่อยเป็นค่อยไป(มึงอู้ก็
บอกไปเถอะ อย่าแหลเลย = =)
เจอกันใหม่เร็วๆ(???)นี้จ้า~
*ขอบคุณทุกคอมเมนต์และทุกวิวน้า กราบตีนเลย (_/\_) ขอบคุณมากๆฮับ*
MONSTER_13 : ข้าคือจอมโจรตาเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ(...บ้าไปแล้ว)
ความคิดเห็น