Adventure of Darkness

บทนํา
ความหลัง

ชายแก่คนหนึ่งเดินตรงไปตามทางเดินของวังเพื่อไปพบเจ้าชายผู้เป็นลูกของตนเอง
"เรเซียสเจ้าอยู่ไหน"ชายแก่ตะโกนหาลูกตนเองถึงแม้เค้าจะดูเหมือนมนุษย์แค่ไหนภายในกายเค้าก็ไม่ไช่ "เรเซียส!" ชายแก่ยังคงตะโกนหาลูกชาย "อยู่นี้ครับพ่อ"มีชายหนุ่มเลือดเต็มตัวคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าชายหนุ่ม "ไปอยู่ไหนมาและทําไมเละแบบนี้" ชายแก่ถาม "ไปจัดการกับพวกคนงาน ดันประท้วงอยากตายดีนักยังดีที่ข้าไว้ชีวิตพวกมันไห้ได้ทํางานต่อ" ชายหนุ่มหรือเรเซียสพูดอย่างหัวเสีย "เจ้าควรรู้จักปราณีน่ะลูกพ่อ"ชายแก่บอกลูกชายตนเอง "ทําไมพ่อ ผมไม่ได้สบายเหมือนพ่อนิตอนนี้มันช่วงวิกริตถ้ามัวแต่ปราณีเหมือนสมัยก่อนก็ตายกันพอดีผมไม่อยากอยู่สบายเหมือนพ่อผมไม่ชอบที่พวกมนุษย์ชั้นตํ่ามาอยู่กับเรา!!"ชายหนุ่มวาดก่อนเดินหนีไป "ถ้าข้าสบายแบบที่เจ้าคิดเจ้าคงไม่เกิดมาหรอก"ชายแก่พูดกับตัวเองเงียบๆก่อนเดินตรงไปที่ห้องเค้าและหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกล่อง
'เรเซียสเอ๋ยถึงเวลาที่เจ้าควรได้รับรู้ความหลังของข้าแล้วว่าข้าไม่ได้สุขสบายแบบที่เจ้าคิดข้าเคยถูกปู่เจ้าไล่ออกจากบ้านไปอยู่กับพวกมนุษย์ที่ข้าเคยจงเกียจจงชังแต่ข้าก็ได้รับรู้ภายหลังว่ามนุษย์มิได้เลวร้ายไปซะหมดพวกเค้ายังมีด้านดีที่เจ้าอาจยังมองไม่เห็นแต่สักวันเจ้าจะได้รับรู้เอง เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไรข้าก็จําไม่ค่อยได้แต่น่าจะเมื่อ 70 ปีก่อนข้ายังคงเป็นวัยรุ่นเหมือนเจ้าเรเซียส'ชายแก่พูดพลางหยิบรูปชายหนุ่มคนหนึ่งที่ขี่มังกรอยู่ขึ้นมาดูขึ้นมา 'ตอนนั้น ไช่ ตอนนั้น'ชายแก่นึกและเริ่มหยิบพู่กันขึ้นมาเขียนในหนังสือเล่มนั้น...........
70 ปีก่อน ณ แดนอสูร
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาก"ชายหนุ่มคนหนึ่งร้องลั่นขณะนั่งบนหลังมังกรและกําลังพุ่งไปชนกับหอคอยเก็บสมบัติของพ่อเค้าแต่ก็มีบางอย่างดึงเค้าไว้พอชายหนุ่มหันไปด้านหลังก็เห็นชายแก่ปล่อยลําแสงอะไรสักอย่างมารัดหางมังกรและดึงลงไปในที่โล่งก่อนที่จะชนหอคอยได้สําเร็จ "ขอบคุณมากท่านปราช ฮูแกน ท่านพ่อรู้เรื่องรึเปล่า"ชายหนุ่มที่เดินเซลงมาจากหลังมังกรถามชายชราที่มีชื่อว่า ฮูแกน "ท่าน เรซิโอ ท่านราชาเค้า" ฮูแกนพูดไม่ทันจบก็ "เรซิโอ!!!"เสียงชายคนหนึ่งเดินมา...พ่อบังเกิดเกล้าของ เรซิโอนั้นเอง
"ทําลายบ้านเมือง เผาฟาร์ม ทําม้าหนีเตลิดเข้าป่า เจ้าจะอฐิบายว่าไง เรซิโอ"ชายวัยกลางอีกคนพา เรซิโอมาที่ห้องพิพากษา เค้าถามเรซิโอขณะนั่งอยู่บนบัลลังก์
"ข้ารู้ท่านพ่อแต่มันเป็นอุบัติเหตุ"เรซิโอพูดทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าตั้งใจทําเค้าเคยถูกต่อว่าหลายต่อว่าหลายครั้งแต่ไม่เคยนําเข้าห้องพิภากษา "อุบัติเหตุ?อุบัติเหตุงั้นเหรอ!"ชายหนุ่มอีกคนผู้มีศักดิเป็นพี่ลุกและตะคอกไส่เรซิโอ "นั่งลง เรซาโน"ราชาอสูรหันไปสั่งลูกคนลองไห้นั่งลง "เรซิโอข้าไม่อาจปราณีเจ้าได้อีกต่อไปข้าไม่สามารถอภัยโทษไห้เจ้าได้แล้วชาวเมืองวุ่นวายเพราะเจ้า เรซาโนเค้าไม่เป็นราชาเพราะเค้าเป็นนักรบได้อย่างเดียวส่วนพี่เจ้าอีกคนก็....."ราชาพูดด้วยสีหน้าเศร้าสลด "เจ้าอย่าทําไห้พี่ของเจ้าและข้าผิดหวังจะได้ไหม"ราชายังคงพูดต่อด้วยนํ้าเสียงที่เบาลง "ข้าตัดสินใจข้าจะส่งเจ้าไปแดนมนุษย์และไห้เรซาโนเป็นราชาจนกว่าเจ้าจะพร้อม"
"ห๊า!ข้าไม่อยากไปอยู่กับมนุษย์สกปรก"เรซิโอค้านและกําลังเดินหนีแต่"ถ้าเจ้าไม่ไปข้าจะเอาหัวเจ้าไปประดับห้อง!"ราชาอสูรตะคอก "ก็ได้แต่พ่อท่านจะไห้ข้าไปยังไงข้าจะอยู่ยังไง"เรซิโอพูดพลางอ้อนไปด้วย "อย่าทําหน้ายังงั้นมันอุบาษ"เรซาโนพูด เรซิโอหัน 
ควับ!ไป "หุบปาก!" 
"แกสิหุบปาก"เรซาโนยังและเรซิโอยังคงเถียงกัน 
"เงียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยบ"ราชาตะโกนเสียงดังสนัน"เรซิโอเจ้าต้องไปไม่มีข้อ
โต้เถียงใดๆทั้งสิ้น! "ราชาสรุป "ข้าไห้เจ้าเก็บของ 30 นาที"ราชาพูดจบก็เดินหนีไป
"ขอไห้โชคดี หึหึหึหึหึหึหึ" เรซาโนพูดก่อนเดินตามผู้เป็นพ่อไป