เด็กน้อยของท่านประมุข

เด็กหญิงคนนั้นอายุแค่สิบสี่หรือสิบห้าปี ใบหน้าเกือบครึ่งของนางถูกไฟไหม้ต้องสวมใส่หน้ากากตลอดเวลา ทว่าเขากลับหลงใหลดวงตาที่มองลอดผ่านหน้ากากมา มันพร่าวพราวราวกับดวงดาราบนท้องฟ้า อีกทั้งอายุเท่านี้ก็กลายเป็นหมอหญิงที่ไม่อาจหาที่เปรียบได้แล้ว เขาจะอดทนรออีกปีสองปีจะเป็นอะไรไป

เด็กผู้หญิงคนนั้นตัวเล็กมาก นางสวมเสื้อผ้าสีทึมๆ ดูเก่าเก็บเหมือนชาวบ้านยากจนแถบภูเขาทั่วไป

สิ่งที่ทำให้นางดูโดดเด่นก็คือหน้ากากไม้

มันปกปิดตั้งแต่หน้าผากจนเกือบถึงริมฝีปากแดงฉ่ำเหมือนผลไม้ในฤดูร้อน

นอกจากนั้นก็เห็นเพียงดวงตามองลอดผ่านหน้ากากออกมา สีขาวเป็นขาวบริสุทธิ์เหมือนไข่มุก

สีดำก็กลมโตและดำสนิท ฉ่ำใส่เหมือนดวงตาของลูกกวาง 

ประกายระยิบระยับราวกับดวงตาที่พร่างพราวบนท้องฟ้ายามราตรี

แม้ยังเยาวัย ดวงตาคู่นั้นก็ลึกล้ำ ดึงดูดให้จ้องมองไม่รู้เบื่อ

จนเขาเกือบลืมว่าเด็กลึกลับคนนี้พึ่งประกาศตัวเองว่าเป็น “หมอ”