มันสายไปแล้ว

เนื้อเรื่อง

1

มันสายไปแล้ว....

1 ปีที่แล้ว

"ฉันชอบเธอนน" บรรยากาศเป็นใจในการบอกรักสาวสวยประจำคณะภาษาศาสตร์ในงานวันลอยกระทง พวกเขาทั้งสองพบกันจากกลุ่มเพื่อนในวันนัดบอร์ด รักแรกพบเลยละมั้งทั้งเค้าทั้งเธอต่างมีใจให้กันก่อนที่หญิงสาวจะ..

"..."

"เป็นแฟนกันนะ"

"อะ..อืม" หญิงสาวตอบเขินๆ

"เราจะรักกันตลอดไปนะ"

"อืมได้สิ"

ก่อนความรักจะผลิบานงอกเงยอย่างสวยงาม..ทั้งความหวานทั้งหมดที่สัมผัสได้ ความรักที่ล้นใจ ความสุขที่ได้รับมอบให้กัน ความอิ่มใจจากคนรัก....และความเจ็บปวด...จากยานรก!!!!

1 ปีต่อมา

"หยุดเดี๋ยวนี่นะทีม!!!!!" เด็กสาวร่างเล็กตะโกนขึ้นเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับมองเห็นแฟหนุ่มกำลังค้นกระเป๋าเธออย่างเอาเป็นเอาตาย เขากำลังจะำหาอะไร

"จะทำอะไรนะ" เด็กสาวจับมือแฟนหนุ่มไว้แน่น...เขากำลังอยากยา "ทีม" นักศึกษาปี 2. มหาวิยทลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง เขาติดยาเสพติดชนิดขาดไม่ได้..และเธอ "นนนี่" นักศึกษาเอกคณะภาษาศาสตร์ เขารักเธอ...เธอรักเขา....แต่เขาติดยานรกนั้น

"ปล่อยนน ฉันจะไปซื้อยา"

"ไม่ได้นะ ไหนสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่กลับไปติดมันอีก"

"ไม่ไหวแล้วนน ปล่อย" ชายหนุ่มสะบัดแขนออกก่อนจะก้มลงรือกระเป๋าแฟนสาวต่อ

"ไม่ปล่อย นายต้องหยุดสิ เชื่อใจตัวเอง ฉันเชื่อใจนายนะ" หญิงสาวน้ำตาไหลพราก เธอรักเขาจากใจจริง และเธอเชื่อว่าเขาก็คงรักเธอจากใจจริงเช่นกัน

"ปล่อยโว้ย!!!" ชายหนุ่มตะคอกอย่างหน้ามืดพร้อมกับเอามือปัดหญิงสาวจนล้มลงไปกองกับพื้น

"โอ๊ย!!!"

เคร๊ง!!!

เธอแน่นิ่งก่อนจะตะโกนเรียกชื่อเค้าในตอนที่เขากำลังเดินออกจากห้องไปก่อนจะลับตา

.

.

.

ชายหนุ่มเดินออกมาจนถึงชั้นล่างสุดของคอนโดมิเนียมพร้อมกับเงินอีกอีกจำนวนหนึ่งที่ได้มาจากหญิงสาว เขาเดินเรื่อยเปื่อยมาจนถึงถนนหน้าคอนโดฯอาจเป็นเพราะอาการอยากยามันลดลงไปมากถึงมากที่สุดจึงทำให้เค้าคิดได้ว่า เค้าทำอะไรลงไป..เค้าควรไปขอโทษเธอ....

หว๋อ~ หว๋อ~ หว๋อ~

เสียงไซเรนรถพยาบาลดังมาแต่ไกล ชายหนุ่มหลบทางให้รถพยาบาลก่อนจะกดมือถือโทรออกเตรียมง้อแฟนสาว หากแต่เมื่อรถหว๋อเลี้ยวหักมุมเข้าไปในซอยทางคอนโดฯของเธอเขาก็เริ่มหวัง ยิ่งโทรไปเท่าไรยิ่งกังวล เธอไม่รับ...ทำไมไม่รับ งอนเหรอ...หลับไปเหรอ..ร้องไห้เหรอ...หรือเป็นอะไร...เขาเริ่มเป็นห่วง 

คลิ๊ก

"ฮัลโหล..นนฉันขอโทษ"

(.....)

"นน....นน ฟังฉันอยู่รึเปล่า"

(...ซ่าาาาา...ซ่าาาาา แค่กๆ)

"นน!!!" 

เสียงอะไรบางอย่าทำเอาเขาตกใจรีบวิ่งขึ้นไปยังทางเข้าคอนโดมันคือเสียงล้อรถเข็นของเตียงผู้ป่วย..ตำรวจและเจ้าหน้าที่มากมายยืนออกกันอยู่เต็มทางเดิน เขาทิ้งมือถือวิ่งเข้าไปด้านบนก่อนตรงไปยังห้องของหญิงสาว....มีตำรวจและหน่อยกู้ภัยเต็มไปหมด!!! เขาวิ่งเปิดทางเข้าไปด้านในพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อแฟนสาว เมื่อเข้ามาถึงด้านใน ร่างของหญิงสาวนอนหายใจรัวรินอยู่บนพื้นพร้อมกับเลือดสีแดงฉาน..พร้อมกับด้านของมีดปักคาอยู่ที่ด้านหลัง หน่วยกู้ภัยพยายามช่วยกันเอาออกอยู่

"ออกแล้ว!!!" หน่วยกู้ภัยตะโกนเสียงดัง ชายหนุ่มไม่รออะไรทั้งนั้นทั้งเงินและของมีค่าของเธอตกลงกับพื้นเขาวิ่งตรงเข้าสวบกอดร่างบางพร้อมกับพร่ำบอกขอโทษ

"ฉันขอโทษ....ฉัน..ฉันไม่ได้ตั้งใจ อย่าตายนะ...อยู่ด้วยกันก่อน..อะ" นิ้วเรียวเปื้อนเลือดแตะริมฝีปากชายหนุ่มก่อนจะขยับปากช้าๆหากแต่ไรเสียงใดๆรอดออกมา

"... .... ..." เธอยิ้มบางๆพร้อมทั้งเลื่อนมือลงไปจับบริเวณหน้าอกข้างซ้ายของเค้าและหลับตาลงช้า...ลมหายใจของเธอเริ่มแผ่วเบา...เบา..เบา...ก่อนจะกระตุกหนึ่งครั้งและลมหายใจทั้งหมดก็หายไป ชายหนุ่มกัดฟันกรอดพร้อมกับร้องไห้...น้ำตาของเขาเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด มันหยดลงมาหยดแล้วหยดเล่าเพื่ออำลาการจากไปของแฟนสาว มือหนาของเขาเอื้อมจับมือเรียวบางของหญิงสาวไว้แล้วบีบแรงๆ ภาพของเขาและเธอมากมายผุดขึ้นมาในหัว..เธอจากเค้าไปแล้ว...แกรกๆ เสียงของบางอย่างไหลออกมาจากกระเป๋าเขา..จริงสิวันนี้วันเกิดเธอนี่...ฉันยังไม่ได้บอกรักเธอเลย เขาคิดในใจก่อนที่ความเศร้าใจเสียใจและอาลัยจะไหลออกมาจากใจเขา....เขาบอกรักเธอช้าไป...ในคณะที่เธอคิดจะบอกเขาแม้กระทั้งในนาทีสุดท้าย...สิ่งที่เขาได้เห็นก่อนที่เธอจะจากไป..ปาบางขยับขึ้นลงเป็นคำพูด..ที่ว่า

'เราจะรักกันตลอดไป'