หวานใจน้องชายที่รัก

เนื้อเรื่อง

"เสร็จแล้วดูสิโทโมะจัง ผ้าพันคอฝีมือฉันถักเอง เป็นไง ริวกิคุงต้องชอบแน่"
 "ริบ"
 "เอ๊ะ!!"
"ไอนะ มีผู้ชายที่ไหนปลื้มที่ไดผ้าพันคอรสนิยมพิลึกมั่ง"
"แต่ชั้นอยากทุ่มเทให้กับสุดที่รักเลิฟนี่นา"
 "ต้องมากแค่ไหนถึงจะพอใจยะ ทำข้าวกล่อง คุกกี้ ผ้าเช็ดหน้าปักลายกุหลาบ ฯลฯ ตอนนี้ริวกิขยาดเธอจนไม่รับโทรศัพท์จากเธอแล้วนะ"
"ก็มันอดไม่ได้นี่นา เพราะชั้นรักเขามากเหลือเกิน"
"เจ๊าะแจ๊ะมากเค้าถึงรำคาญไง"
"ติ๊ดๆติ๊ดๆ" "เมลเข้า จากริวกิ*O*" 
"หา!!!oOoพูดเป็นเล่น เป็นไปได้ไง"
"บอกเจอกันที่สวนสาธารณะพรุ่งนี้ ไชโย!!! ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว ต้องรีบทำข้าวกล่อง"
"เธอนี่ไม่รู้จักเข็ดบ้างรึไง"
เอ้อ!! ลืมไปสวัสดีค่ะ ชั้น ไอนะ เมื่อกี๊เป็นบปสนทนาของชั้นกะโมโมะ เพื่อนรักค่ะ ตอนนี้ชั้นกำลังแฟนอยู่ค่ะ แปลกที่นัดเจอที่สวนสาธารณะ ปกติต้องหน้าสถานีรถไฟนี่นา 
"ไง!! ไอนะ"
"ริวกิคุง...อ้าว...ไม่ใช่..ฮิบิกิคุง น้องชายริวกินี่นา"
 "วันนี้ผมขอเป็นคู่รักคุณสักวันนะ พี่มีธุระมาไม่ได้ ให้ผมมาแทน"
 "ว้า..เค้ามาไม่ได้หรอ"
"ก็ผมมาเป็นแฟนนี่ไง"
"แฟนหรอ?เธออายุเท่าไรล่ะจ๊ะ"
"เดือนน่าครบ 14 โตแล้ว อย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กดิ"
"14 หรอชั้น 17 ยังเด็กมากนะ" อิอิ แย่จังเป็นน้องริวกิใครจะกล้าปฏิเสธคู่รักตัวเตี้ยกว่าเราเนี่ยนะ
"คิกคิก"
"ขำไร"
"อ๋อ..คิดว่าเธอน่ารักดี"
"คำว่าน่ารักใช้สำหรับผู้ชาย ไม่ใช่คำชมสักนิด"
 "นี่ๆเธอน้องชายน่ารักจัง ชื่อไรหรอจ๊ะ"
"แฟนว้อยไม่ใช่น้อง!!!"
 "ใจร้ายคุณพลอยขำด้วยรึ"
"โอ๋ๆมากินมื้อเที่ยงเร็ว"
 "โอ้โห !!! คุณทำเองหมดเลยหรอ"
"ใช่แต่ริวกิไม่ได้กิน...แย่จังนะ"
"ทำมาเพื่อพี่เอง...ขอโทษนะ"
"ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก หม่ำกันเถอะ"
"อื้อ!!อาหย่อยที่ซู้ด!!!!"
กินท่าทางน่าอร่อย เห็นแล้วพลอยดีใจไปด้วยเลย
"อิ่มแล้วอร่อยจัง" "ดีใจที่ถูกปาก"
"อยากทำให้กิน ไม่ใช่เพื่อพี่แต่เพื่อผม"
ตึกกกก.....................................
"ดะได้จ่ะ ไว้คราวหน้านะ อ๊ะ!! ข้าวปากพี่ช่วยหยิบออกให้" 
"บอกแล้วไงว่าอย่าทำเหมือนผมเป็นเด็ก วันนี้ผมแฟนคุณนะ"
 "คิกคิก"
"ขำไร"
 "จ่ะจ้า ขอบใจนะฮิบิกิคุง วันนี้สนุกมากเลย แปลกใหม่กว่าออกเดทกับริวกิคุง"
"คุณยังชอบพี่ผมอยู่เหรอ"
 "เอ๊ะ!!!"
"เลิกกับพี่ผมเถอะ เค้าไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด"
แล้วฮิบิกิคุงก็ดึงตัวชั้นไปกอดแนบอกของเค้า"อ้ะ!!!ฮิบิกิคุงทำไร ปล่อยชั้น!! อย่ากอดชั้นได้มั๊ย!!"
"เลือกผมเถอะ ผมต้องแคร์คุณากกว่าพี่แน่นอน เปลี่ยนมารักผมรักนะ"
ฮิบิกิคุง... .......................................
"เหลวไหล ฉันมีริวกิคุงอยู่แล้วนะ ปล่อยเถอะ"
อ้ะ ริวกิคุง เห็นเข้าจนได้
"ระ..ริวกิ"
"ไอนะ" ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
"เธอมีธุระไม่ใช่หรอริวกิ"
สังหรณ์ใจไม่มีเลย
 "ธุระอะไร อ้าว!!! ฮิบิกิมาเที่ยวเป็นเพื่อนไอนะแทนพี่หรอ แท้งกิ้วหลาย"
 "พี่...ฮึ"
 "ที่บอกมาแทนคืออย่างนี้เองรึ"
"ไอ...ไอนะ"
โง่มากเราไม่รู้ตัวว่าถูกทิ้งไปนานแล้วหลงปลื้มไปเอง แถมยังจริงจรังกับคำพูดฮิบิกิที่มาแทนเพราะสงสารอีก "ไอนะรอเดี๋ยว!!!"
"ทำไม...ทำไมต้องปิดบังเรื่องแฟนริวกิด้วย"
 "ผมขอโทษ ไม่กล้าบอกไม่อยากทำให้คุณเสียใจ"
"ที่บอกรักเพราะเวทนาชั้นสินะ ถูกคนรักทิ้งแถมยังให้เด็กอายุ 14 มาเห็นใจ ยิ่งสมเพชตัวเองใหญ่" 
"ไม่นะ!! ไม่ใช่สงสาร...ผมตั้งใจจริง" 
"รักกับรุ่นน้องเป็นไปไม่ได้ ปล่อยชั้นได้แล้ว"
 "ขอร้องล่ะ...อย่าผลักไสไล่ส่งผมเลย ผมจะพยายามเป็นผู้ชายที่คู่ควรกับคุณให้ได้สักวัน"
ฮิบิกิคุง ทำไง ดี ไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ถูกสารภาพความรู้สึกตรงๆ...เป็นครั้งแรก 'ไม่ใช่สงสาร ผมตั้งใจ'

"กริ๊งงงงงง"
"ไอนะ ไปรร.ด้วยกันจะไปส่ง" ทำไงดีไม่คิดว่าจะมารับ ทำหน้าไม่ถูก เป็นไงเป็นกันก็ทิ้งไม่ลงนี่นา
"ขอโทษนะที่ทำให้รอนาน"
"ไฮ้!!!ไอนะ"
"เน็คไทเบี้ยวแล้ว"
"จงใจทำไง..อยากให้ผูกให้อ่ะ"

และหลังจากนั้น
"ฮิบิกิคุงช่วยสอนการบ้านให้เอามั๊ย"
"อื้อ!!แท้งกิ้ว"
"ฉันทำข้าวกล่องมาฝาก"
 "อื้อ!!ขอบใจ"
 "แต่มีข้าวถาดแล้วอ่ะ" 
 "อันนี้มีคุณค่าครบ 5 หมู่เลย"
"อื้อ"
"มีออดเตือนภัยยัง"
 "ไม่ใช่เด็กประถมนะ !!"
 "ห้ามตามคนแปลกหน้ารู้มั๊ย"
 "เฮ้อ!! ชอบทำเหมือนเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย"
 "โทษทีเธอน่ารักเหมือนน้อง จนอดเอาใจใส่ไม่ได้"
 "ผมไม่ใช่น้องคุณ !!" ว้า...ดันพูดคนต้องห้ามซะเอง
 "ฉันรู้แล้วจ้าเป็นคนรักใช่มั๊ย" ^_^ !!!
"เหรอ...ถ้าเห็นผมเป็นคนรักจริงจูบผมหน่อยสิ"
"เรื่องแค่นี้เอง มามะ..จุ๊บ" 
"ละ..เลิกล้อเล่นซักที!!!!"
ฮิบิกิคุงกำลังจูบช้าน 10 วิ..20 วิ....50วิ...5000วิ (เคลิ้มจนนับเลขไม่ถูกเลยรึไงยัยไอนะจัง:ผู้แต่ง
"ฮิบิกิคุง ไม่ได้นะ อย่าทำแบบนี้ ยังเร็วเกินไป"
"ระ..เร็วบ้าอะไร !!!!!คุณชอบทำเหมือนผมเป็นเด็กประจำ!!! จะต้องรออีกกี่ปี!!! ถึงจะยอมรับผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งซักที!!คงเก็บกดความรู้สึกนี้จนถึงตอนนั้นไม่ได้" 
"ฮะ..... ฮิบิกิคุง" แล้วฮิบิกิคุงก็วิ่งหนีชั้นไป

ฮิบิกิคุง ทำไงดี เราทำให้เขาโกรธ ส่วนหนึ่ง ในใจเรายังเห็นเค้าเป็นเด็ก นั่นเป็นจูบเร่าร้อนของผู้ใหญ่ สัมผัสของริมฝีปากเค้ายังไม่จางหาย 'ผมจะเป็นผู้ชายที่คู่ควรกับคุณให้ได้สักวัน' เราโง่เอง ที่ไม่ทันเห็นว่าเค้าเปลี่ยนไปจากเด็ก เป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว เราคงทรมานใจ..ถ้าทุกวันนี้ไม่มีเค้าอีกแล้ว เราชอบฮิบิกิคุง...อยากบอกความรู้สึกนี้ให้รู้
"ติ๊งต่อง"
"อ้าว..ไอนะ หึหึ"
"ระ..ริวกิคุง"
 "ฮิบิกิคุงไม่อยู่ เข้ามารอข้างในก่อนมั๊ย" 
"อื้อ....ไม่ได้เจอกันตั้งนานเนอะ"
 อึดอัดนิดหน่อย...เค้ายังไม่กลับมาหลังจากวันนั้นสินะ...ที่เรามา....มาเพราะอะไรนะ.....มาเพราะใจเรียกร้อง จะบอกเค้ายังไงดี
"นี่ไอนะ..เธอดูมีเสน่ห์ขึ้น" แล้วริวกิก็ก้มลงมานอนทับชั้น
"เอ๊ะ!!"
"ลึกซึ้งกับฮิบิกิแล้วสินะ..."
 "พะ..พวกเรายังไม่มีอะไรกัน"
 "ว้าย!!! นี่ริวกิน่ะ..นายจะทำไรชั้นน่ะ" แล้วริวกิก็ไซ้ซอกคอชั้น
"เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นดีกว่าชั้นงั้นหรอ บอกหน่อยมันกอดเธอยังไง หึ"
ฮิบิกิคุง...ฮิบิกิคุง....ช่วยชั้นด้วย ฮือ......
 "แบบนี้งั้นหรอหึหึ"
"ดะเดี๋ยว"
"หยุดนะ!! ไอนะ พี่ทำอะไรน่ะ พี่เฮงซวย"
ผัวะ!!แล้วฮิบอกิคุงก็พุ่งพรวดไปต่อยหน้าของริวกิเต็มแรง
 "ไอนะเป็นคนรักของผม ห้ามแตะต้องเธอ"
"คนรักของ..แกงั้นเรอะ!!!"
 ผลัก!!! อุ๊บ!!!ริวกิต่อยฮิบิกิคุง
 "10 ปียังไม่สาย นั่งนิ่งทำไม!!!"
"หยุดนะ ผมไม่ใช่เด็กแล้ว ผมจะคอยปกป้องผู้หญิงที่รักให้ดู"
"เชอะ!! เป็นเด็กเป็นเล็กวางมาดเป็นอัศวิน ผัวะ!!!! อวดเก่งไม่เข้าท่า"
 ฮิบิกิคุง.............เธอยอมเจ็บตัวเพราะชั้นหรอ
 "เธอชอบเด็กอ่อนกว่างั้นรึ ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่หรอ"
 "อายุไม่เกี่ยวฉันชอบฮิบิกิคุง ถึงทุกคนไม่เห็นเราเป็นคู่รักฉันก็ไม่แคร์!!! หัวใจฉันเป็นของเค้าแล้ว ชั้นรักเค้าที่สุด"
"อะ..ไอนะ  พูดจริงหรอ"
"ใช่สิ ชอบเธอที่สุดเลย"
"เห็นแล้วบาดตา เชิญรักกันตามสบาย"
ปังงง แล้วริวกิก็ออกประตูไป 
"แง๋..อยู่แล้วไอ้พี่เฮงซวย.......มามะมาจุ๊บทีนึง" "นี่จะทำไรน่ะ...เด๊วโดน"
"ไอนะ..ผมไม่ใช่น้องชายแล้วจะเป็นคนรักของคุณจากนี้และตลอดไป"  "สัญญานะ" "สัญญาสิ...แต่ตอนนี้ขอจุ๊บทีนึงก่อนะ.." จุ๊บ...........

                                                                                               จบแล้วค่าอิอิ หนุกป่าวเอ่ย? เม้นให้ด้วยน้า!!!
                                                                                                                              monkiez_jan