..Mickey And Minnie Mouse..

ลำดับตอนที่ #9 : ไลลานี ดี มิลเทียร์เดส (Lylanee D. Milteardes)

Application Form

Part I ; For Your Diva Original

รูป :

รูปร่างลักษณะ : ไลลา...หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งเพรียวบางจนน่ากลัวราวกับพร้อมจะปลิวไปกับสายลมได้ทุกเมื่อ(?) ผู้ครอบครองเรือนผมสีเทาควันบุหรี่ยุ่งเหยิงนิดๆที่เมื่อกระทบกับแสงแดดแสงจันทร์ในคืนมืดก็จะทอประกายเป็นสีเงินยวงน่าค้นหาออกมาเสมอ...สีที่สวยงามราวทองคำขาวที่แสนบริสุทธิ์ดูกลมกลืนไปกับดอกลิลลี่ที่เจ้าตัวชอบเอามาทัดหูยาวสลวยลงมาถึงไหล่ลาดมนที่ดูเล็กเกินกว่าจะแบกรับภาระที่ยิ่งใหญ่อย่างการเป็นดีว่าได้ ผิวขาวเนียนละเอียดไร้รอยขีดข่วนราวกับผิวเด็กของเธอก็เข้ากันได้ดีกับดวงตากลมโตหากแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายสีเงินราวกับสีของเหล็กกล้า พวงแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อน่ามองโดยไม่ต้องพึ่งพาการเติมแต่งจากเครื่องสำอางใดๆ และริมฝีปากเรียวบางสีพีชอ่อนๆนี้ได้เป็นอย่างดี ราวกับว่าทุกสิ่งที่สรรค์สร้างขึ้นมาเป็นตัวเธอล้วนลงตัวจนหาที่ติมิได้ ส่วนสูงก็พอเหมาะตามตำราหญิงงามทั่วไปคือ 162 เซนติเมตร ส่วนน้ำหนักต้องขอปิดไว้เป็นความลับJ     

ชื่อ : ไลลานี ดี มิลเทียร์เดส (Lylanee D. Milteardes)

ชื่อเล่น : ไลลา, มิลเทียร์ <<< ผู้คนส่วนใหญ่เรียกชื่อนี้ บางคนก็เติมท่านหญิงลงไปข้างหน้า

ความหมาย : ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์บนผืนดินสีแดง

อายุ : 17 ปี

นิสัย : หากจะกล่าวถึงไลลานี ดี มิลเทียร์เดสแล้วสิ่งแรกที่หลายๆคนนึกถึงคือหญิงสาวที่แสนเงียบงัน ผู้ที่มีสายตาเศร้าสร้อยเสมือนว่าโลกใบนี้ไม่เหลือใครอีกแล้ว...

ประวัติ :

ลักษณะการพูด :

- “เมื่อไหร่...ความสงบสุขที่แท้จริงจะมาเยือนแคว้นเราซักที...” ก้มหน้าและสายตาเหม่อลอยเหมือนหลุดไปที่ไหนซักแห่ง

- “คนที่เห็นแก่ตัว...มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นแบบคุณน่ะ...น่ารังเกียจที่สุด!!!” สายตาบ่งบอกความไม่พอใจชัดเจน

- เดินอาดเข้าไปตบหน้าเต็มแรงแบบไม่เกรงกลัวแล้วตะโกนใส่หน้าตรงๆไม่หลบสายตา“คนสารเลว!!”

งานอดิเรก : ปักผ้า, เหม่อลอย(?), นั่งมองความขัดแย้งของผู้คนในแคว้นผ่านบานหน้าต่าง

ความสามารถพิเศษ : งานจำพวกเย็บปักถักร้อย

ชอบ :

ไม่ชอบ : การสูญเสีย

จุดอ่อนหรือสิ่งที่ทำให้กลัว : ความเกรี้ยวกราดของผู้คน เนื่องจากสำหรับแคว้นริชม่อนแล้วความเกรี้ยวกราดคือชนวนแห่งความขัดแย้งเมื่อเกิดความขัดแย้งก็จะมีความสูญเสียตามมาเสมอ ความสูญเสียที่เธอไม่สามารถช่วยอะไรได้ เหมือนคราวที่แม่เธอตายเพราะพ่อของเธอโมโหจนขาดสติดึงดาบออกมาฟันแม่ของเธอ...อาการเวลาเจอเธอจะเอามือปิดหูแล้วทรุดตัวลงและพยายามส่ายหน้าไปมาเหมือนไม่ต้องการรับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น ปากก็พึมพำทำนองว่า’อย่านะ...ได้โปรดล่ะ...หยุดทีเถอะ...’

เป็นดีว่าแห่งแคว้น : {Richmond} ริชม่อน

ขับขานบทเพลงด้วยท่วงทำนองแห่ง : ความสงบสุข

คู่ : ริคคาร์โด

เพิ่มเติม : คำว่า ดี (D.) ที่ชื่อของเธอย่อมาจาก โดลรอลเลส (Dolrales) ซึ่งเป็นนามสกุลของแม่ค่ะ

Part II ; Interview Of  Heroine

I . สายัณห์สวัสดิ์ เจ้าคือดีว่าที่พวกเขาพูดถึงสินะ รูปลักษณ์ของคุณช่างงดงามสมกับที่เป็นดีว่าเสียจริงๆ เอาล่ะ จงบอกนามของเจ้ามาเสีย…

:

II . ในเมื่อเราทำความรู้จักกันแล้ว เจ้าจะบอกข้าได้ไหมว่างานที่เจ้าทำนั้นเป็นอย่างไร ?

:

III . ความคิดของเจ้าที่มีต่อเหล่าสรรพสัตว์ซึ่งถูกกักขังด้วยผนึกของดีว่าท่านแรก ที่ในตอนนี้เจ้าต้องขับขานบทเพลงเพื่อคงผนึกเอาไว้…

:

IV . หืม…นั่นสินะ แล้วแคว้นที่เจ้าอยู่ล่ะ เป็นอย่างไร

: ไลลาถึงกับชะงักไปเมื่อได้ฟังคำถามนี้จนจบ เธอหลุบตาลงต่ำและพยายามหลบสายตาคาดหวังในคำตอบจากคนตรงหน้าพร้อมกันนั้นก็เผยสีหน้าลำบากใจออกมาราวกับไม่อยากเอ่ยถึงแคว้น ท่าทางของเธอดูราวกับว่ากำลังหวาดกลัวจนน่าใจหายทั้งริมฝีปากที่เม้มจนแน่น ไหล่เล็กๆที่เริ่มสั่นเทาและมือบางๆที่เริ่มขยุ้มกระโปรงสีขาวพิสุทธิ์ของตัวเองจนยับย่น...ในหัวของเธอนั้นก็เริ่มมีความคิดมากมายไหลเวียนเหมือนน้ำวน...ฉันควรจะตอบออกไปดีรึเปล่านะ?...เขาถามเพื่อจุดประสงค์อะไรกัน?...แคว้นงั้นเหรอ?...ฉันมองเห็นแต่ความขัดแย้งภายในแคว้นนี้...ทำไมกัน?ทำไมแคว้นของฉันถึงต้องแบ่งแยกฐานะระหว่างชายหญิงด้วย...แต่เพียงไม่นานเธอก็ปรับสีหน้าและท่าทางให้เป็นปกติดังเดิมแล้วเงยหน้าสบตาราวกับว่าเธอได้ตัดสินใจแล้วแม้ว่าดวงตาของเธอยังคงหม่นแสงอยู่ก็ตามที...และแล้ว...เสียงหวานใสราวกับระฆังแก้วก็ดังกังวานขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน “...สำหรับบุรุษแล้ว...ริชม่อนเปรียบดั่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สถานที่แห่งเกียรติยศ...หากแต่สำหรับสตรี…”ไลลาหยุดชะงักอีกครั้งหลับตาลงราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงความทรงจำ...จนเวลาผ่านไปครู่หนึ่งเสียงของเธอก็ดังกังวานขึ้นอีกครั้งเพื่อต่อประโยคก่อนหน้าให้จบ...ประโยคที่เปรียบเสมือนตัวแทนเสียงร่ำร้องในจิตใจของเหล่าหญิงสาวทั้งมวลในแคว้นนักรับแห่งนี้ “...มันคือสถานที่แห่งความอัปยศ...ไม่ว่าจะมียศตำแหน่งใด…แม้ว่าจะพยายามแค่ไหน...ก็ไร้ปากเสียงเฉกเช่นกัน...”

V . ยามนี้คงได้เวลาที่ข้าจักต้องไปเสียแล้ว น่าเสียดายที่ต้องกล่าวลาดีว่าอันสูงส่ง ข้าจะรอคอยชะตากรรมที่ถูกบรรเลงโดยพระเจ้าก็แล้วกัน ตั้งใจกับหน้าที่ที่เจ้าทำอยู่ด้วยล่ะ ลาก่อน เราคงจะได้พบกัน…อีกไม่นาน หึหึ

:

Part III ; For You Only

สวัสดีชาวโลกเรามาอย่างสันติ (?) : เธอทักผิดแล้วล่ะ...ฉันมาจากดาวอังคารต่างหากL

เป็นไงบ้าง พล็อตที่คิดสดขึ้นมาของเราทั้งสองไรต์สุดสวย (?) : เอิ่ม=_=...จ้ะ สวยจ้ะ พล็อตเก๋ามากมายเลยด้วย>_<b

คิดว่าจะติดกันไหม มั่นใจหรือไม่มั่นใจบอกมาเลย : มั่นใจว่าติดนะ...ปั่นสุดความสามารถเลยอ่ะ

ถ้าเกิดไม่ติดล่ะ จะทำยังไง  : ไม่ติดก็คงจะมารับกลับล่ะนะJ

โชคดีมีชัยกับลูกสาวคนนี้นะ! : ฮาเลลูย่า!! (>A<)
:) Shalunla