TaoKacha(เต๋าคชา)SF-Love you my alien มนุษย์ต่างดาวที่รัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คชา...มนุษย์ต่างดาวที่มีเหตุให้เดินทางมายังดวงดาวสีฟ้า
เต๋า...นักศึกษาปีหนึ่งที่สุดแสนจะธรรมดาคนนึงที่บังเอิญพบกับมนุษย์ต่างดาวโดยบังเอิญ 



แต่งจบเป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้าาาาาา^O^

(แก้ไขคำผิด)
 

เนื้อเรื่อง

“เฮ้ออออ.........”

ทำไมชีวิตมหาวิทยาลัยมันช่างยากเย็นอย่างนี้นะ

กว่าจะสอบเสร็จก็เย็นแล้ว ไหนจะรถติดอีก นิยามให้คำเดียวเลยว่า"เซ็ง"

ทั้งๆที่อุตส่าห์แอดมิขชั่นติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพและอยู่ไก้ลบ้านแค่ไม่กี่ป้ายรถเมล์แล้วแท้ๆ

นั่งเล่นที่สวนสาธารณะหน้าหมู่บ้านก่อนละกัน กลับมืดหน่อยแม่คงไม่ว่าหรอกมั้ง

“อ้าวน้องเต๋า..มาดูดาวอีกแล้วเหรอ”

“ครับพี่กิต..วันนี้สอบตัวสุดท้ายอยากผ่อนคลายครับ”

พี่กิตพี่ชายข้างบ้านเราเจอกันบ่อยครับพี่กิตชอบออกมาวิ่งตอนเย็นๆผมก็ชอบออกมาดูดาวตอนค่ำเสมอ

แปลกนะครับที่หมู่บ้านผมอยุ่ที่กรุงเทพเมืองแห่งแสงสีแท้ๆ

แต่ที่สวนสาธารณะกลับมองเห็นดาวอย่างชัดเจน ผมมักจะมาเดินเล่นตอนค่ำๆเสมอ

และนี่ก็คืออีกสิ่งหนึ่งที่แปลก

เพราะที่นี่ตอนค่ำๆก็เห็นดาวอย่างชัดเจนไม่แพ้ยามดึกเลย

“งั้นพี่ไปก่อนนะอย่ากลับดึกนักละเดี๋ยวคุณน้าเป็นห่วง”

“คร้าบบบพี่กิต^^”

เมื่อผมบอกลาพี่ข้างบ้านไปแล้วผมก็เดินไปนั่งที่ม้านั่งกลางสวนสาธารณะ

ที่ที่เห็นดาวชัดที่สุด

แต่ว่าผมรู้สึกแปลกๆกับท้องฟ้าวันนี้เหมือนจะมีดาวอยู่ดวงนึงที่ส่องแสงมากที่สุด

เหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูดสายตา

ทำให้ผมจ้องอยู่กับดาวดวงนั้น

เหมือนตกอยู่ในภวังค์ยิ่งจ้องยิ่งเหมือนสติหลุดลอยไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ

จนมีสติเมื่อรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนขึ้นและแสงสว่างอย่างจัด

และที่สำคัญดาวดวงเมื่อกี๊ที่ผมจ้องอยุ่มันกำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วมายัง............

“เฮ้ย!!!!!”

ถ้าผมคำนวณไม่ผิดเชื่อเถอะอีกไม่กี่วิมันตกลงมาตรงนี้แน่

และตอนนี้........ขาผมก้าวไม่ออกเลยครับ

ฮึกๆT^Tเกรดยังไม่ออกเลยนะขอรู้เกรดเทอมแรกก่อนก็ไม่ได้

มันมาแว้ววววว

ตอนนี้ชายหนุ่มร่างขาวที่ขาได้กลายเป็นอัมพาตชั่วคราวทำได้เพียง

“อ้ากกกกกกกก!!!!”เปล่งเสียงออกมาอย่างตกใจโดยที่

ไม่ทันได้ยินเสียงเล็กๆหวานๆที่ร้องขึ้นผสานกัน

“อ้ากกกกกกกกกก”

ตุ๊บ!!

โอ๊ะ!

อั๊ก!!!!

ที่นี่หรือ ดาวเคราะห์สีฟ้าสุดสวย

ทำไมพื้นดินไม่แข็งเลยหล่ะ

“นี่!!!..จะนั่งทับกันอีกนานม่ะคนยิ่งจุกๆอยู่”

“อ๊ะ...ขอโทษเราขอโทษเราตั้งตัวไม่ทันหน่ะ”

คนที่ทับ=>^__^

คนที่ถูกทับ=>-_-“

เมื่อกี๊ดาวตกจะตกใส่เราไม่ใช่เหรอแล้ว

ไหงไอ้เด็กหน้าตาจิ้มลิ้มน่าฟัดนี่มานั่งบนตัวเค้าได้หล่ะ

โอ๊ยคนหล่องง????

“สวัสดี..สิ่งมีชีวิตบนดาวสีฟ้า...เราคชานะ”

“น้อง..น้องเพิ่งย้ายมาเหรอแล้วทำไมพูดจาแปลกๆเป็นเด็กเป็นเล็กน่าตาก็น่ารักมาเดินคนเดียวมันอันตรายนะ”

“อะไรนายว่าใครเด็กเราโตแล้วเหอะ” -3-

“อ่ะๆๆโตก็โต”แล้วคนโตที่ไหนเค้าทำปากเป็ดอย่างนี้กัน??

“บ้านอยูไหนเดี๋ยวเดินไปส่ง”

คนตัวเล็กได้แต่นั้งนิ่งๆแล้วชี้ขึ้นบนฟ้า

“อะไรมาจากเหนือเหรอ”

คนตัวเล็กทำปากพองลมด้วยความขัดใจแล้วส่ายหน้า

“เปล่าสักหน่อยเราไมได้มาจากดาวทางเหนือดาวของเราหน่ะอยู่ที่กาแลลคซี่ที่2303ห่างจากดาวนี้ไปประมาณ33ล้านปีแสง”

เขาไม่ใช่คนบ้านะจะได้เชื่อคำพูดเป็นตุเป็นตะของเด็กหน่ะ

“อย่าพูดเล่นเลยน้อง..อะไรนะ.อ่อๆๆๆคชาบ้านน้องคชาอยู่ซอยไหนเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง”

“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วก็เลิกเรียกว่าน้องด้วยเราไม่ได้เป็นเด็กสักหน่อย”

เอ๊ะเดี๋ยวนะ...หรือเค้าฟังไม่ผิดเมื่อกี๊มีแสงตกลงมาจากฟ้าแล้วจู่ๆเด็กนี่ก็ลงมานั่งทับเค้าเสียจนจุกหรือว่า

“เฮ้!!..เป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดจังอ่ะ”

หรือว่าเด็กนี่จะเป็นมนุษย์ต่างดาวจริงๆ

งั้นผมขออะไรอย่างนะ.....

ขอเป็นลมก่อนละกัน

“อ็อค!!!”

“เฮ้ย!!!..ทำไมจู่ๆหมดสติไปหล่ะอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะตื่นๆๆ”

อะไรกันตัวก็ใหญ่ทำไมสิ่งมีชีวิตของดาวสีฟ้าอ่อนแอจัง

“เฮ้ย..แค่คชานั่งทับเป็นลมเลยเหรอเราลุกแล้วๆอย่าเพิ่งตายนะ”

.....

นี่เป็นเรื่องราวเมื่อผมได้พบกับสิ่งมีชีวิตที่มาจากดาวอื่นซึ่งตอนนี้

“อ้าว..ทำไมวันนี้เสื้อเปื้อนจังเลยหล่ะเต๋า”

“ล้มครับแม่”เฮอๆๆๆบอกความจริงว่าสิ่งมีชีวิตจากต่างดาว

สุดแสนจะน่ารักที่เดินตามผมมาหล่นทับใครจะไปเชื่อ

“พี่เต๋าๆๆพี่พาใครเข้ามาด้วยอ่ะ”

พูดว่าเด็กที่ตามผมมาเป็นมนุษย์ต่าวดาวใครจะเชื่อมั้ยนะ

“เพื่อนมาจากต่างจังหวัดหน่ะชื่อคชา”

“ดีครับพี่คชาผมเฟรมนะครับ”พูดมันไม่พูดเปล่ายิ้มโชว์เหล็กอีกต่างหาก

“เฟรมทำไมต้องติดโลหะไว้ที่ฟันด้วยหล่ะ??”

“....”งงไปสิเจ้าเฟรม

“อ๋อ...พอดีแถวบ้านคชาเค้าไม่มีการดัดฟันหน่ะเค้าเลยไม่รู้”

“ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับคุณแม่ของเต๋าน้องเฟรมของเต๋า”

เฮ้อออออ........

“แม่ครับคชาจะขอมาพักที่บ้านเราสักพักนะครับที่หอเค้ามีปัญหานิดหน่อย”

“พี่เต๋าบ้านเราไม่มีห้องว่างนี่นา”

“ไม่เป็นไรน้องเฟรมพี่คชาจะนอนกับเต๋า”

หน้าผม=[]=!!

หน้าแม่กับเจ้าเฟรม^__^

และสุดท้ายหน้าของ...คชา^O^

ม่ายยยยยยยผมไม่อยากนอนกับเอเลี่ยนนนนน

(ถึงจะน่ารักมากก็เถอะ...แต่นั่นเอเลี่ยนเลยนะ)

=>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ตั้งแต่สิ่งมีชีวิตจากนอกโลกที่สุดแสนจะน่ารักน่าฟัดนี่มาอยู่กับผม1อาทิตย์

ทำผมปวดหัวไปหลายรอบเลย

อย่างเช่นวันนี้

“อ้าวเต๋า...น้องชายังไม่ตื่นเหรอลูก”

“ยังครับแม่ แล้วนี่เฟรมไปเรียนพิเศษแล้วเหรอครับ”

“จ๊ะ..ไปเรียกน้องชามาทานเข้าไปลูกทานเข้าสายมันไม่ดีกับกระเพาะ”

“คร้าบบบบบบ”

จริงๆคชาตื่นไม่สายหรอกถ้าไม่ติดว่าเมื่อคืน

ผมกับคชาจะ

.

.จะ

.

.

จะไม่นั่งดูเบนเทนกันจนดึก

แต่ขอโทษเถอะผมหน่ะแค่ดึก

แต่คชานี่เช้าเลย เพิ่งได้นอนเมื่อเช้ามืดเองมั้ง

“ชาตื่นยัง”

หลังจากที่ผมเขี่ยก้อนอะไรสักอย่างที่ขยุกๆอยู่ใต้ผ้านวมแล้วไม่มีการเคลื่อนไหวไดๆทั้งสิ้นจึงลองสะกิดดู

“ยางงงงงงงงง”

=_=”

แล้วตัวอะไรมันตอบผมวะ

“ตื่นเร็ววันนี้แม่ทำข้าวผัดอเมริกันไว้”

“โอเคๆตื่นแล้วๆรอแปปนะ”

นั่นไง!!!พอพูดเรื่องของกินตื่นโดยทันใดเลย

“เอ้ออ..วันนี้เต๋าจะพาคชาไปเที่ยวนะหลังกินข้าวเสร็จ”

“ห๊ะ..จะพาไปเที่ยวจริงๆเหรอเย้ๆๆๆๆ”

“เฮ้ย!!!”

ใครไม่ตกใจก็บ้าเหอะเมื่อกี๊คชาเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้ว

.......คชาไม่ได้ใส่อะไรเลยในตอนนี้

=[]= >>> =.,=

“เดี๋ยวคชาจะรีบอาบน้ำเลยเต๋ารอแปปนะ”

วันแรกๆยังมีผ้าขนหนูปิดนะวันนี้ทำไมวันนี้ตื่นเต้นขนาดลืมผ้าขนหนูได้ห๊ะ
ทำแบบนี้คนหล่อเลือกำเดาไหลหมดตัวจะทำไง

“เต๋าชาอาบน้ำเสร็จแล้วนะ..ไปกินข้าวกัน”

ช็อคค้าง

“เฮ้..เต๋าต๋าววววววเป็นไรไปอ่ะทำไมนิ่งไปอ่ะ”

ช็อคความโอโม่ ผิวก็เนียนใส เอวก็บ๊างงงงบาง

เต๋าสุดหล่อลืมภาพนั้นไม่ลง

“ชาอย่าออกมาโป๊ๆแบบนั้นอีกนะ”

“โป๊คือไรอ่ะเต๋า”

แหนะ...อย่าเอียงคอถามแบบนั้นสิ

น่ารักแบบนี้

เต๋าต๋าวววสุดหล่อเป็นมนุษย์มีความรู้สึกนะ

เดี๋ยวก็จับกดซะหรอก แง่มมมม!!!!! 

“กับคนอื่นอย่าออกมาแบบนี้ทำแบบนี้กับเต๋าคนเดียวรู้มั้ย”(-.,-)

“รับทราบครับพ้ม”(^_^)\

“ป่ะ....งั้นลงไปกินข้าวกัน”

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

วันนี้คชาดีใจที่สุดเล๊ยยยยยย

เต๋าบอกจะพาคชาไปเที่ยวแหละ

ตั้งแต่เต๋าให้คชามาอยู่ด้วยคชายังไม่เคยได้ออกไปเที่ยวเลย

เคยแค่ไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะอย่างเดียวเอง

ตื่นเต้นจัง......

“อ่ะถึงแล้ว..ที่นี่หน่ะเค้าเรียกว่าสวนสนุก”

“ว้าววววคนเต็มไปหมดเลย^O^”

“ป่ะ..เดี๋ยวเต๋าจะพาชาไปทำอะไรเสียวๆ”

“O.oฮะ...อะไรนะเต๋า”

ยังไม่ทันจะขอความกระจ่างคชาก็โดนไอ้ตัวขาวนี่ลากเต็มแรงไปซะแล้ว

และบทสรุปของอะไรเสียวๆนั้นก็คือ

“แทนแท่นแท๊น...วันนี้เต๋าเต๋าทัวร์ขอนำเสนอเออะๆๆๆๆๆ”

“......”

“เรือไวกิ้ง”

โอ้นี่นะเหรอเรือไวกิ้งเคยได้ยินมาเหมือนกันว่าที่โลกมียานพาหนะที่เรียกว่าเรือ

แต่...

ทำไมพอขึ้นไปแล้วมัน

“อ้ากกกกกก..เต๋าคชาไม่เล่นแล้วคชาไม่นั่งเรือแล้วเต๋าบอกคนขับหยุดทีสิ”

“วู้ววววว...ไม่ทันแล้วคชารอเค้าหยุดก่อนนะวู้วๆๆๆ”

“อ้ากกกกกก...คชาไม่เอาแล้ววววววววว”

หลังจากที่เครื่องหยุดให้เทพธอร์ส่งค้อนมาเลย

ถ้าคชาเดินได้ตรงทาง!!!!

“เฮ้ย!!คชาเป็นไรเปล่า”

T^Tคชาเสียใจเต๋าทำร้ายคชาแต่คชาพูดไม่ออกได้แต่ส่งรังสีอำมหิตผ่านดวงตา

“โอ๋ๆๆๆอย่าทำหน้าแบบนั้นสิคชาเต๋าคิดว่าตอนคชาตกลงมาคชายังไม่เห็นจะกลัวอะไรเลย”

“ก็ตอนนั้นตกมาแค่ครั้งเดียวนี่...แต่นี่มันเหวี่ยงไปว.วะ.อุ๊บ!!”โอยตายเหมือนข้าวผัดของคุณแม่เมื่อเช้าจะทำพิษ

อ้วกกกก

“เฮ้ยยยชา...เต๋าขอโทษเต๋าสัญญาเต๋าจะไม่แกล้งคชาอีก”

ขวับ

“จริงนะ...สัญญาแล้วนะ”

ร่างบางยื่นนิ้วเรียวออกไปข้างหน้าด้วยท่าทางน่าเอ็นดู

“ครับเต๋าสัญญา”

ร่างสูงได้ยื่นนิ้วก้อยเข้าเกี่ยวกับร่างบางไว้และส่งรอยยิ้มที่แสนจะจริงใจและอบอุ่นให้

ไม่อยากจะบอกเลย.....

-//////-คชาเขิ๊นนนนนเขิน

“ไหวมั้ยชาดูหน้าไม่โอเคเลยแล้วก็แดงๆด้วย”

“ปะ...เปล่าหรอกคงเวียนหัวค้างมั้ง”

“งั้นเราไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันดีกว่า”

“อืม...ไปสิ”
หวังว่าเต๋าคงไม่ได้แกล้งคชาอีกนะ (- " -)

ตอนนี้คชากับเต๋ากำลังจะขึ้นชิงช้าสวรรค์แล้ว

“คชา....ขึ้นไปต๋ามีอะไรจะถามคชาแหละ”

“อืมได้สิ”

พอขึ้นมาบนนี้แล้วคชาก็รู้สึกว่ามือกับขามันสั่นๆยังไงไม่รู้ใจก็เต้นแปลกๆ

“คิกๆ”

“ขำอะไรอ่ะเต๋า-*-”

“เต๋าว่าชาต้องกลัวความสูงแน่ๆเลย”

“ยังไงอะ??”

“ก็ดูสิ......มือสั่นแล้วก็เย็นขนาดนี้”ว่าไม่ว่าเปล่าจู่ๆเต๋าก็รวบมือคชาไปกุมไว้ซะงั้น

“เฮ้!!!...ทำไมมือคชาสั่นแล้วก็เย็นกว่าเดิมหล่ะ”

โอ๊ยยยย..เอาไงดีขืนเต๋ายังจับมือคชาอยู่อย่างนี้คชาต้องหัวใจวายตายแน่ๆ

ใช่ๆๆๆๆๆต้องเบี่ยงเบนประเด็น

“เอ้ออ...เต๋ามีเรื่องจะถามคชาไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ๆๆๆ..เต๋ายังไม่เคยรู้เรื่องดาวของคชาเลย”

“เล่าให้เต๋าฟังหน่อยสิ”แหม...พอมีเรื่องให้สนใจมากกว่านี่ปล่อยมือเชียวนะ

(ได้ข่าวยังหาทางให้เค้าปล่อยมืออยู่เลย)

“ดาวของคชาเป็นดวงดาวแห่งการเดินทางและมีกฎอยู่ข้อนึง”

“คือ...คนที่ไม่มีคู่ในวัยที่สมควรจะต้องออกเดินทางเพื่อตามหาคู่ของตัวเอง”

“อ้าวแล้วถ้าหาไม่เจอหล่ะ”

“คนคนนั้นก็ต้องออกเดินทางไปเรื่อยๆเพื่อตามหาคู่ที่ใช่”

“แล้วอะไรทำให้คชาเดินทางมายังโลกหล่ะ”

นั่นสินะเพราะอะไรกัน......

“ตอนเด็กๆแม่ชอบเล่าเรื่องของดวงดาวสีฟ้าให้คชาฟัง”

“โลกเหรอ”

“อืม...แล้วพอถึงกำหนดเดินทางไม่มีใครรู้หรอกแม้แต่คชาเองว่าจะไปที่ไหน”

“แล้วจู่ๆ.....”

“ก็ตกลงมาทับเต๋าดังตุ๊บเลย”

“จิ๊....อย่าพูดแทรกได้ป่ะจะฟังไม่ฟัง”-3-

“โอ๋ๆๆๆฟังแล้วจ้าฟังแล้วอย่าทำปากเป็ดอย่างนั้นสิ”

“ก็จริงนั่นแหละคชาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคชาต้องมาที่โลกทั้งๆที่มีดาวอีกเป็นล้านดวง”

คชาพูดไปหมดแล้วจู่ๆเต๋าก็ยิ้มออกมาซะงั้น

“ยิ้มอะไรหน่ะเต๋า”

“เต๋ารู้แล้วแหละว่าเพราะอะไร”

เต๋าจะมามุขไหน

“คชารู้สึกยังไงกับเต๋าเหรอ”เฮ้ย!เต๋าถามกันตรงๆแบบนี้มันเขินนะเว้ย

“ว้าว....พอมาถึงตรงนี้แล้ววิวสวยดีเนอะ” เปลี่ยนเรื่องมันซะเลย

แต่มือหนาก็เอื้อมมาจับใบหน้าเนียนสวยให้หันมาจ้องหน้ากัน

“อย่าเปลี่ยนประเด็นคชา”
".........."

“คิดยังไงกับเต๋ากันแน่”

“คะ..คะ...คือ..ต..ตะ.ต๋าวววว”

“หืม”เหมือนยิ่งคชาประหม่าเท่าไหร่เต๋าก็ยิ่งยื่นหน้าเข้ามาประชิดมากขึ้นเท่านั้น

“โอเคๆ....คชาบอกแล้วๆ”ก่อนที่ร่างสูงจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่านี้

มือเรียวก็ยกขึ้นมาดันออกไปได้ทันท่วงที

ฟู่ววว....เกือบไปแล้วมั้ยคชา

“คชา....รัก”

“......”

“รัก...ดาวดวงนี้ม้ากกกกมาก555...อ่ะ”หัวเราะได้ไม่นาน

เรียวปากเล็กก็ถูกปิดแบบรวดเร็วด้วยเรียวปากจากร่างสูง

“ไม่เป็นไร...คชาไม่บอกเต๋าบอกเองก็ได้...”

“......”o////o=>>คชาช็อคค้างงง

“อยู่กับเต๋านะคชา...ไม่ต้องเดินทางไปไหนแล้วนะ”

“เต๋ารู้ว่าเวลามันเร็วไปแต่หัวใจเต๋ามันบอกว่าคชาใช่สำหรับเต๋า”

“อ..อืม”-/////-

“เต๋ารักคชานะ”เต๋ามองคชาด้วยดวงตาที่สื่อสารซึ่งทุกอย่าง

ส่งผ่านความอบอุ่นและความรักที่มีทั้งหมดให้แก่คชา

“คชาก็ระ..รัก..อะ..อื้ม”
...คำว่ารักบางทีไม่ต้องบอกกันให้พร่ำเพรื่อหรอก....(กล้องตัดไปที่ท้องฟ้าสีส้มในยามเย็น)

บางทีการกระทำก็สำคัญกว่าอิอิ

Special part

ณ บ้านของเต๋าต๋าววววว

“แม่คร้าบบบบบ....เฟรมกลับมาแว้วววววว”

“จ้า...ขนมอยู่ในตู้เย็นนะพี่เต๋ากลับมาเดี๋ยวค่อยตั้งโต๊ะ”เมื่อได้ยินคุณแม่ตะโกนมาจากห้องครัวน้องเฟรมคนนี้ก็ได้แต่งง

“พี่เต๋าไปไหนอ่ะครับแม่”เมื่อคุณแม่ออกมาจากห้องครัวน้องเฟรมผู้ขี้สงสัยก็อดถามไม่ได้

“ก็ไปเดทกับหนูคชาไงน้องเฟรม”

“พี่คชานี่ลูกสะไภ้อันดับหนึ่งเลยใช่มั้ยครับแม่”

“อะไรกันน้องเฟรม!!!”

อ้าวไหงแม่ตะโกนขนาดนั้นหรือน้องเฟรมพูดผิด???

“หนูคชาหน่ะลูกสะไภ้หนึ่งเดียวต่างหากหล่ะ”

แล้วเสียงหัวเราะของสองแม่ลูกก็ดังลั่นบ้านจนทำให้พี่ชายข้างบ้านถึงกับงง

“บ้านเต๋าเค้าหัวเราะอะไรกันเสียงดังเชียว....เฮ้ออไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อยไอกิตเอ้ยยยย”แล้วพี่ชายข้างบ้านก็นั่งอ่านหนังสือต่อไป

(สงสารพี่กิตอุตสาห์ยืมอิมเมจมาแต่หาบทลงไม่ได้T^Tขอให้มีบทสักนิดละกันนะ)

=>>>>>เย้จบแล้วๆๆๆๆจุดพลุปุ้งๆขอบคุณผู้ที่ติดตามขอบคุณทุกท่านที่เม้นขอบคุณทุกท่านที่กดเฟฟเวอริด(บ่งบอกความเก่งอันน้อยนิดในภาษาอิงลิช)

ขอบคุณทุกวิวขอบคุณจริงๆเรื่องแรกที่จบ(ได้ข่าวเปิดเป็นฟิคสั้น)

แถมละกันชอบเพลงนี้อ่ะ

 แก้ไขคำผิดครัช คิดถึงเลยกลับมาอ่านๆดู สรุปคำผิดรึ่มเลย5555 ภาษาไม่ค่อยแตกฉานเท่าไรนักขออภัยมาณที่นี้ ที่แก้ไปก็ไม่รู้ว่าผิดอยู่ไหม หรือยิ่งแก้ยิ่งผิดก็ไม่รู้ เอาเป็นว่ายังรักเต๋าคชาอยู่นะ แต่ไม่ได้แต่งเพิ่มเพราะสำนวนการเขียนไม่ดีสกิลการแต่งก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน