ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [2min] Never mind ให้ตายยังไงก็รัก

    ลำดับตอนที่ #2 : Never mind : 0

    • อัปเดตล่าสุด 26 ธ.ค. 55


     

    สาบานกับตัวเองว่าให้ตายยังไง

    ฉันก็จะทำให้นายรักฉันให้ได้ ลีแทมิน

     

    สาบานกับตัวเองว่าให้ตายยังไง

    ฉันก็จะไม่กลับไปรักนายอีก ชเวมินโฮ

     

     

     

     

     

    เราเลิกกันเถอะ...

     

     

     

    กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง~

    อือ~ ตอนนี้มันกี่โมงแล้วนะ =  =

    (เหล่) (       ‘  ‘) |08.30 am|

    “เฮ้ย!!!!!

     

     

     

    “ไล่ออก!!” เสียงตวาดของไอ้หัวเหม่ง (เปลี่ยนชื่อทันที -  -) ดังก้องมาจากห้องทำงาน ผมซึ่งได้รับซองขาวมาแล้วค่อยๆเดินออกไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก เชื่อสิว่าถ้าเอาอึหมาป้ายหน้าได้ ก็จะทำโดยไม่เกี่ยง -  -+

    เอาล่ะ ตกงานแล้วเนื่องจากตื่นสายแค่ไม่กี่ชั่วโมง (?) ผมต้องหางานทำใหม่รอบที่สิบของปีแล้วสินะ (นี่มันคือการเปลี่ยนงานทุกเดือนนิ -  -)

    ตึ้ดดดด~

    “ฮัลโหล”

    [แก๊~ ไปเที่ยวกัน]

    “เที่ยวเตี่ยไร ตกงานอยู่ =  =

    [ตกงานอยู่? จริงหรอ?!] เสียงของคีย์ดูกระดี้กระด้าขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าผมตกงาน

    เฮ้~ เพื่อนนายตกงานนะไม่ใช่ถูกหวย (-   -  )

    [งั้น~ ฉันมีงานแนะนำให้แกทำ]

     

     

     

     

    “นี่อ่ะนะงานแนะนำบ้านแกไอ้คีย์!!

    ผมตวาดออกไปทันที ถึงจะบอกว่างานแนะนำ แต่ไอ้ชุดกระต่ายบันนี่สั้นจุ๊ดจู๋สีดำนี่มันมาจากไหน!!

    “เฮ้ย~ แกก็รู้ว่าทำงานอย่างนี้ได้เงินเยอะกว่าไปทำงานเซเว่นกระจ๊อกอย่างนั้นนะ (‘  ‘)

    -   -

    “แล้วตอนนี้นะ ตำแหน่งควีนของคลับฉันก็ไม่มีแล้วด้วย แกแค่มาช่วยฉัน...สักห้าวันก็ได้”

    “ห้าวันฉันจะได้เงินเท่าไหร่?”

    เฮ้~ อย่ามองผมสายตาอย่างนั้นสิ ผมก็ต้องห่วงความปลอดภัยของผมเองด้วยถูกมั้ย?

    “ฉันให้เลยสองแสนวอน...”

    “....” ผมเงียบกำจำนวนเงินที่คีย์บอก... นั่นไม่ใช่เงินน้อยๆเลยสำหรับผม...

    “แต่แกต้องเริ่มงานวันนี้เลยนะ”

     

     

    “อร๊ายยยย~ สวยมากเลยตัวเธอ~” ผมมองตัวเองที่อยู่ในกระจก ตอนแรกผมของผมก็สั้นหรอกนะ แต่ผมมาต่อผมแบบที่ผู้หญิงเค้าทำกันแล้ว...

    ตอนนี้ผมของผมยาวจนถึงกลางหลัง แล้วก็อยู่ในชุดแซกสีขาว (ตัดไอ้ชุดบันนี่สีดำไปได้เลย แขยงชะมัด -  -) หน้าของผมทางลิปและปัดแก้มนิดหน่อย แค่นั้นก็รู้สึกแขยงตัวเองจะตายอยู่แล้ว...

    วันก่อนโดนบอกเลิก... วันนี้ตกงาน...

    จบซะละมั้ง ชีวิต -   -

    “เอาล่ะ แกเดินไปตรงโซนวีไอพี แกจะเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีน้ำเงินสดนั่งคอยอยู่”

    “...แกไม่คิดจะห่วงฉันหน่อยหรอ?”

    “ฉันต้องห่วงลูกค้ามากกว่าล่ะมั้ง~ -  -” คีย์บ่นทันที แต่ก็จริงของคีย์นะ =  =

    ผมค่อยๆ เดินออกไปโซนวีไอพีตามที่เพื่อนบอก ระหว่างทางผมสัมผัสถึงรังสีอำมหิตที่ลอยมาจากสตรีท่านแล้ว และสายตาชวนขนหัวลุกจากบุรุษเพศอีกหลายๆตัว

    โอ๊ย~ มองไปก็ไม่ได้แอ้มฉันหรอกย่ะ -  -

    ผมเดินมาจนถึงโซนที่บอก ผู้ชายใส่เสื้อสีน้ำเงินสดคนนี้นั่งหันหลังให้ผมอยู่ แน่นอนว่าข้างๆกายยังคงมีผู้หญิง (จริง) อยู่ในอ้อมแขน...

    สาบานสิ... ต่อให้ตายยังไงผมก็จะไม่เอาผู้ชายที่มาที่นี่เป็นแฟนหรอก!!

    “คุณคะ...” ผมบอกด้วยเสียงธรรมดา คงไม่มีดัดให้มันเหมือนผู้หญิงหรกเพราะมันเหมือนอยู่แล้ว...

    “ครับสุดสวย...”

    “...นาย”

    ผมมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ...

    นี่น่ะหรอ...คนที่บอกว่าจะดูแลผมจนวันสุดท้าย...

    นี่นะหรอ... คนที่บอกว่าจะรักผมคนเดียวชั่วชีวิต...

    ชเว มินโฮ!!!

     

     

     

    @2min_namon

    ในที่สุดฟิคชายนี่... มนต์ก็กลับมาอัพใหม่... -w- (เรื่องเก่าเตรียมดองสินะ...) เรื่องเก่ายังไม่ดอง แค่หัวมันไม่แล่นน่ะค่ะ OTL เรื่องนี้ไม่เกินสิบห้าตอนด้วยนะเออ~ อ่านกันเพลินๆ เพื่อความบันเทิงเนอะ ^^;;

    ก็มีคนบอกมาว่าฟิคชายนี่เริ่มหายากล่ะ... แล้วพล็อตเรื่องนี้... เกือบสดนะ (‘  ‘) ดราม่านิดนึงด้วยเห็นทูมินชิปเปอร์ชอบกัน (‘  ‘  ) (หรอ?) /ยังไงก็ฝากฟิคด้วยนะคะ ถามว่าจะอัพเพิ่มอีกเมื่อไหร่...

    มันอยู่กับคอมเม้นอ่ะเนอะ J



    :)Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×