บุปผาผลัดกลีบ จบแล้ว เพิ่มตอนพิเศษ (ตีพิมพ์สำนักพิมพ์ดีต่อใจ)

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการ

ตัวละครทุกตัวเป็นเพียงเรื่องสมมุติเท่านั้น

คำโปรย!

     สตรีร่างเล็กบอบบางสวมอาภรณ์สีแดงเพลิงดูงดงามเย้ายวนไปทั่วทั้งร่าง ใบหน้างดงามอ่อนหวานนั้นคล้ายว่ามีรอยยิ้มที่เย้ยหยันทุกสิ่งในโลกหล้า สตรีนางนี้นั่งอยู่บนพื้นถนนเบื้องหน้าจวนตระกูลต่ง  แผ่นหลังที่ตั้งตรงดูเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีในตนเอง ทั้งยังดูงดงามสูงส่งยิ่งนัก

     เหล่าชาวเมืองต่างวนเวียนเข้ามาชุมนุมกันอย่างเนืองแน่น สายตาผู้คนบ้างชื่นชม บ้างส่ายหัวส่งสายตาตำหนิติเตียนในการกระทำ  

     "ข้าเสิ่นหนิงเหอ ฮูหยินน้อยแห่งตระกูลต่ง วันนี้ข้าขอกรีดนิ้วดีดพิณสะบั้นรักต่อหน้าทุกท่าน  ทุกคำที่ข้าเอื้อนเอ่ยออกมานี้ ขอให้พ่อแม่พี่น้องทุกท่านเป็นพยาน ถึงแม้ว่าข้าจะต้องรับคำประนามจากพวกท่านทั้งหมด ข้าล้วนมิถือสา ข้าเพียงอยากเตือนใจสตรีในเมืองเจียงหนานทุกท่านและสอนใจตัวข้าเอง!"

      ดวงตาหวานซึ้งกวาดมองไปเบื้องหน้าดูเย่อหยิ่งถือดี ริมฝีปากงดงามนั้นยังคงยกยิ้มไม่เปลี่ยนแปลง ปลายนิ้วที่เคยขาวผ่องไร้ไฝฝ้าหากแต่บัดนี้กลับเต็มไปด้วยหยาดหยดเลือดสีแดงฉาน เลือดสีแดงสดนั้นหลั่งรินประพรมไปบนสายพิณ หากแต่เหมือนสตรีที่กำลังจะเริ่มต้นบทเพลงจะไม่ได้ใส่ใจความเจ็บปวดแม้เพียงน้อย ปลายนิ้วเรียวงามทั้งสิบเริ่มกรีดกรายออกมาอย่างไหลรื่น ก่อกำเนิดเป็นท่วงทำนองของเพลงพิณที่ทุ้มต่ำชวนให้วังเวง ตามมาด้วยเสียงหวานที่ดุดันและขื่นขมที่กำลังสะกดผู้คนให้ต้องฟัง!   

     ขอประฌามใจชายผู้คิดคด.....................ถ้อยสัจจะเลี้ยวลดร้อยเล่ห์สรร

ยามแรกรัเอาใจพะนอเคล้าพร่ำรำพัน...............ผ่านคืนวันเพียงสามปีกลับมลาย

สัตย์สาบานที่เคยกล่าวว่ามั่นรัก......................เพียงอนงค์หนึ่งลักษณ์มิมีหน่าย

ห้วงเวลาผันเปลี่ยนดุจเม็ดทราย.......................ใจสลายเพราะคำชายดังสายลม

อันสตรีที่ดีจงจารไว้...........................................อย่าหลงเชื่อคำของผู้ใดให้ขื่นขม

คำว่ารักจากบุรุษคู่ควรชม..........................ดั่งมีดคมปักชีพให้ปลิดปลง

มาวันนี้หมดแล้วซึ่งความรัก................................หมดใจภักดิ์เยื่อใยสิ้นความหลง

ขอเพียงยืนหยัดได้อย่างทระนง....................ไม่ด้อยค่าต่ำลงเพราะผู้ใด

                "สตรีเอ๋ย มิใช่ว่าเจ้าจะต้องเป็นผู้ยินยอมเสมอไป มีรักแล้วต้องคู่กับมีทุกข์ พวกเจ้าจะมีไปทำไม!" 

จากใจไรท์เรื่องนี้

  "ขอบคุณ และขอโทษจากใจเลยนะคะที่ปล่อยให้รอขนาดนี้ ไม่มีคำแก้ตัวใด ๆ ค่ะ มีแค่ใจที่อยากจะสานต่อเรื่องราวที่เริ่มไว้ให้จบอย่างที่คิดไว้ ขอบคุณสำหรับคนที่ยังอยู่เป็นกำลังใจนะคะ และขอโทษสำหรับทุกคนที่ปล่อยให้รอ ตอนนี้เรื่องนี้ได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว ขอบพระคุณนะคะที่อยู่ด้วยกันจนนิยายเรื่องนี้จบลง รอติดตามนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ"

เปิดเรื่องเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2561