ตุ๊กตาสีแดง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

แนะนำตัวละคร

-หมอก

-แม่ของหมอก

-น้องของหมอก

-ณริน

-ตุ๊กตาสีแดง

   "สวัสดีค่ะ เราเพึ่งเคยเขียนนิยายเป็นครั้งแรก เรื่องตุ๊กตาสีแดงนี่ค่อนข้างอ้างอิงมาจากเรื่องจริงของตัวเรานิดหน่อย เป็นนิยายตอนเดียวที่ค่อนข้างเขียนยาวค่ะ ยังไงเราก็ตั้งใจเขียนเต็มที่ หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ"

ตุ๊กตาสีแดง

“หมอก ลงมากินข้าวได้แล้วลูก”เสียงแม่ของหมอกตะโกนมาจากห้องครัว

”ครับแม่”หมอกลุกจากคอมและลงบันไดไปยังห้องครัว

ระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น แม่ของหมอกก็ได้พูดขึ้นมาว่า

“อ้อ หมอก พรุ่งนี้แม่จะไปเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาลหน่อยนะ อีก3วันแม่ถึงจะกลับ ยังไงก็ฝากเฝ้าบ้านให้แม่ด้วยล่ะ”

“ครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะ”

หลังจากทั้งคู่รับประทานอาหารเย็นกันเสร็จเรียบร้อย แม่ของหมอกก็อาบน้ำเข้านอน

ในขณะที่หมอกเล่นเกมดึกตามปกติตามประสาเด็กที่ปิดเทอมอยู่ หมอกรู้สึกปวดตาเลยลงไปล้างหน้า

เมื่อหมอกล้างหน้าเสร็จหมอกจึงเงยหน้ามองกระจกและพบตุ๊กตาเด็กผู้หญิงใส่ชุดสีแดงอยู่บนชั้นวางของข้างหลังเขา

หมอกหันหลังไปมองแล้วแปลกใจเล็กน้อย

“ใครเอามาวางไว้ตรงนี้กันนะ”หมอกคิดในใจก่อนจะไปเข้านอน

วันรุ่งขึ้นแม่ของหมอกเตรียมตัวออกจากบ้าน หมอกออกไปลาแม่อยู่หน้าบ้าน

“แม่ไปแล้วนะหมอก เงินค่ากับข้าวแม่วางไว้บนโต๊ะนะ อยากกินอะไรก็ออกไปซื้อเอา”

“ครับแม่ ฝากบอกน้องด้วยนะครับว่าคิดถึง หายไวๆจะได้กลับมาเล่นด้วยกัน”

“จ้าๆ” แม่ของหมอกพูดก่อนเดินไปทางประตูรถ

“อ่ะ เดี๋ยวก่อนครับแม่”หมอกพูดขึ้นมาก่อนแม่จะเปิดประตูรถ

“หืม มีอะไรเหรอลูก”

“แม่เอาตุ๊กตาของน้องไปโรงพยาบาลหมดแล้วเหรอครับ”

“ใช่จ๊ะ แม่เอาตุ๊กตาทุกตัวในบ้านไปไว้เป็นเพื่อนน้อง น้องจะได้มีกำลังใจหายไวๆ ถามทำไมเหรอจ๊ะ”

“อ้อ เปล่าครับไม่มีอะไร ถ้าอย่างนั้น ขับรถดีๆนะครับ”

“จ้า ดูแลตัวเองดีๆล่ะ”แม่พูดก่อนจะออกรถไปยังโรงพยาบาล

หมอกยิ้มโบกมือลาแม่ ก่อนหุบยิ้มลงและเดินไปดูที่ที่เห็นตุ๊กตาตัวเมื่อวาน แต่วันนี้มันกลับหายไปเสียแล้ว

เขาเริ่มแปลกใจว่ามันหายไปไหน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก

เขาเบื่อๆเลยออกไปเที่ยวถ่ายรูปข้างนอกเล่น เมื่อตอนเย็นเขากลับมาเขาก็หาอะไรกิน ก่อนกลับไปเล่นคอมเหมือนเดิม รู้ตัวอีกทีเวลาก็ล่วงเลยไปเที่ยงคืนซะแล้ว หมอกเริ่มรู้สึกง่วงเตรียมจะปิดคอม แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงแชทเตือนขึ้นมา

เขาแปลกใจใครแชทมาหาเขาตอนเที่ยงคืนกันนะ เขาเปิดแชทดูเจอคนแปลกหน้าทักมาหาเขา

“หมอก จำเราไม่ได้เหรอ”

หมอกแปลกใจเล็กน้อยก่อนเข้าไปดูประวัติส่วนตัวของคนที่แชทมา แต่ไม่มีแม้แต่รูป เพื่อน ไม่มีข้อความใดๆ

หมอกจึงพิมพ์ไปหาคนแปลกหน้าคนนั้นว่า

“นั้นใครน่ะ”

แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีข้อความใดๆตอบกลับออกมา

“คงพวกชอบก่อกวนล่ะมั่ง”หมอกคิดในใจก่อนปิดคอมและเข้านอน

ยังไม่ทันที่หมอกจะหลับตานอน ก็มีเสียง”เอี๊ยดดด...”คล้ายคนค่อยๆเปิดประตู

หมอกมองไปยังประตู เขาว่าเขาก็ปิดประตูดีแล้วนี่ทำไมมันยังเปิดอยู่ หมอกจึงลุกไปปิดประตู

ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงเหมือนเด็กกำลังหัวเราะและวิ่งไปวิ่งมาในห้องของแม่ซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องของหมอก

หมอกขนลุกซู่ก่อนรีบวิ่งกลับไปหลับตาคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่มเขาภาวนาให้มันผ่านไปเร็วๆ

ก่อนที่เสียงเด็กคนนั้นจะหยุดลง เขาจึงเริ่มทำใจให้สงบลงข่มตานอนหลับ รู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว

“แม่ เมื่อคืนหมอกได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงหัวเราะในห้องแม่”หมอกตัดสินใจโทรหาแม่และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

“เด็กผู้หญิงที่ไหนกันหมอก หูฝาดหรือเปล่า”

“หมอกได้ยินจริงๆนะแม่ เสียงมันมาจากห้องแม่จริงๆ”

“เสียงเด็กข้างบ้านล่ะมั่งหมอก”

“เสียงเด็กข้างบ้านที่ไหนกันล่ะแม่ นั้นมันตอนเที่ยงคืนแล้วนะ”

“เอาเถอะๆ เดี๋ยวแม่ก็กลับแล้วนะหมอก ยังไงก็ระวังพวกโจรพวกขโมยอะไรด้วยล่ะ อ้ะ น้องตื่นแล้ว แค่นี้ก่อนนะจ๊ะหมอก”

“ดะ เดี๋ยวก่อนแม่”

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด…”แม่วางสายก่อนหมอกจะพูดจบ

หมอกถอนหายใจเบาๆก่อนจะปรึกษาคนในเน็ทว่าเขาจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี จนกระทั่งมีคนๆหนึ่งมาเม้นท์ไว้ว่า

“ลองวิธีนี้สิ จะได้รู้ให้ชัดเจนไปเลย นายบอกเป็นเสียงเด็กผู้หญิงใช่ไหมล่ะ

เพราะฉะนั้นนายต้องหาตัวแทนของเด็กผู้หญิง นายลองหาตุ๊กตาเด็กผู้หญิงมาไว้ตรงกลางบ้านสิ

 แล้วจุดเทียนรอบๆตุ๊กตาเด็กผู้หญิงให้ครบร้อยเล่ม จุดธูปอธิษฐาน พอเที่ยงคืนเมื่อไรนายต้องดับเทียบทุกเล่ม

แล้วหาที่ซ่อนตัวดีๆอย่าให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเห็นนาย ทีนี้นายจะถามอะไรเธอก็ได้ เมื่อพูดกับเธอเสร็จเมื่อไรนายต้องพูดว่าจบพิธี ขอเชิญดวงวิญญาณออกจากร่างตุ๊กตา แค่นี้ก็จบแล้วล่ะ อ้อ แต่อย่าลืมที่ฉันบอกนะ อย่าให้เธอเห็นนายเด็ดขาด แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ”

“อื้ม น่าสนใจดีนะ แต่จะไปหาตุ๊กตาเด็กผู้หญิงที่ไหนดีล่ะ แม่ก็เอาไปให้น้องหมดแล้ว”

หมอกคิดก่อนจะลงไปข้างล่างเตรียมตัวไปหาซื้อตุ๊กตา แต่ยังไม่ทันออกจากบ้านเขาก็เจอตุ๊กตาเด็กผู้หญิงใส่ชุดสีแดง

ที่เขาเจอตอนนั้นวางอยู่หน้าบ้าน

“เอ๊ะ มันมาวางอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย” หมอกเอะใจแต่ก็คิดว่าดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อ

ระหว่างที่รอให้ถึงเวลาหมอกก็นอนดูทีวีช่องนั้นช่องนี้ไปเรื่อย จนกระทั่งได้เวลา5ทุ่มเขาจึงจัดเตรียมของ

จุดเทียนวางตุ๊กตาจุดธูปอธิษฐานพอได้เวลาเที่ยงคืนเขาจึงดับไฟลงแล้วซ่อนอยู่ในที่ๆเขาคิดว่าตุ๊กตาตัวนั้น

จะต้องไม่เห็นเขาแน่ๆ ทุกๆอย่างเงียบสงัด เขาเฝ้ารอสักระยะจึงค่อยๆแอบมองตุ๊กตา

ตอนนี้มันค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นมา หมอกจึงตะโกนถามไปว่า

“เธอเป็นใคร”

ตุ๊กตามองหาต้นตอของเสียงแต่ไม่รู้ว่ามันมาจากที่ใด

“หมอก จำเราไม่ได้เหรอ”

หมอกจำได้ว่านี่มันคำถามเดียวกันกับคนที่ถามเขาในเน็ทนี่ หรือว่าทั้งสองคนนี้จะเป็นคนเดียวกัน

แต่ไม่ทันจะได้ถามอะไรอยู่ดีๆโทรทัศน์ที่เขาเปิดทิ้งไว้ก็ดับและปรากฏเป็นภาพของเขาสมัยเด็กๆ

ภาพของเขากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน นั้นมันณรินเพื่อนสมัยเด็กของเขานี่

แต่อยู่ดีๆกลับปรากฏภาพตอนที่เขากับณรินทะเลาะกัน

“ทำไมนายถึงทำแบบนี้ ทำไมต้องไปคบเด็กอันธพาลพวกนั้นด้วยล่ะ นายก็รู้ว่าพวกนั้นชอบแกล้งฉันน่ะ”

“ก็เพราะฉันมัวแต่เล่นกับผู้หญิงแบบเธอไง พวกนั้นถึงหาว่าฉันเป็นตุ๊ดน่ะ”

“ได้ อยากไปก็ไปเลย ฉันเกลียดนาย ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก”

หลังจากนั้นณรินก็ผลักหมอกลง พร้อมพาตุ๊กตาสีแดงเพื่อนที่คอยไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลาของเธอไป

“นั้นมันตุ๊กตาตัวเดียวกันกับที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้นี่”หมอกคิดในใจขณะที่กำลังมองภาพในทีวีอยู่

“เห้ย ไอ้หมอกเป็นไงบ้างวะ เลิกเล่นกับผู้หญิงปวกเปียกพันธุ์นั้นได้หรือยัง”เพื่อนในกลุ่มถามเขา

“จะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่ตุ๊ดสักหน่อย จะไปเล่นด้วยทำไม”

“ฮ่าๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ต้องแมนๆแบบนี้ แต่แค่นี้น่ะเข้ากลุ่มเราไม่ได้หรอกเว้ย มันต้องพิสูจน์”

“พิสูจน์.... พิสูจน์อะไรวะ”

“พิสูจน์ว่าเอ็งเลิกเล่นกับณรินจริงๆไง”

เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเข้ามาตบไหล่หมอกพร้อมกับกระซิบว่า

“แน่จริงก็เผาตุ๊กตาที่ยัยนั้นห่วงนักห่วงหนานักสิ”

หลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มก็พากันหัวเราะแล้วเดินจากไปปล่อยหมอกยืนอยู่คนเดียว

หมอกคิดแล้วคิดอีก แต่ก็ตัดใจที่จะเผาตุ๊กตาตัวนั้นทิ้ง เขาไม่อยากให้คนอื่นล้อเขาอีกแล้ว

ในกลางดึกคืนหนึ่งหมอกจึงตัดสินใจรอระหว่างที่ณรินนอนหลับ

ปีนหน้าต่างไปเอาตุ๊กตาตัวนั้นออกมา เผามันจนกลายเป็นเถ้าธุลี

“เอ๊ะ ฉันเผามันไปแล้วนี่ ทำไมตอนนี้มันถึงมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันล่ะ”หมอกคิดขณะที่ยังดูทีวีอยู่

หลังจากนั้นปรากฏภาพตอนที่ณรินตื่นขึ้นมาเธอตกใจ และร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน นั้นเป็นตุ๊กตาที่พ่อเธอมอบให้ก่อนจะตาย

นั้นเป็นตุ๊กตาที่เธออยู่ติดกับมันตั้งแต่เกิด หลังจากนั้นไม่กี่วันต่อมา ณรินก็รู้ว่าหมอกเป็นคนทำ

เธอจึงเศร้าหนักกว่าเดิม ทั้งหมอกและเพื่อนในกลุ่มของเขาก็ต่างรุมแกล้งณรินหนักขึ้นเรื่อยๆ

จนเธอไม่ออกไปไหน เอาแต่ล็อคประตูเก็บตัวเองอยู่ในห้อง ไม่กินไม่นอน

จนกระทั่งในที่สุดเธอจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย เธอทนไม่ไหวกับการที่ถูกแต่คนแกล้ง เธอหมดหนทาง ไม่มีเพื่อนเลยสักคน

หลังจากนั้นภาพในทีวีก็ดับ มีแต่ความเงียบ

หมอกได้แต่ขอโทษเธอในใจที่ทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น

หมอกละสายตาจากทีวีมองไปยังตุ๊กตา แต่ตุ๊กตาตัวนั้นหายไปแล้ว

หมอกเริ่มกลัวและเริ่มพูดด้วยเสียงเบาๆอันสั่นทอ

“จะ จบพิธี ขอเชิญดวงวิญญาณออกจาก…”

 “กูไม่จบ!!!” ยังไม่ทันพูดจบ ตุ๊กตาสีแดงก็โผล่ตรงหน้าเขา

ตุ๊กตาสีแดงพูดพลันจ้องหน้าเขาด้วยใบหน้าอันสยดสยอง ตาของมันทะลุออกมา หน้าเละกลายเป็นศพ

หมอกวิ่งหนีออกจากที่ซ่อนโดยไม่คิดชีวิต เขาวิ่งไปหลบในตู้เสื้อผ้า

จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงหัวเราะ เขาจึงค่อยๆแอบมองแต่ก็ไม่เห็นใคร

“มึงหนีกูไม่พ้นหรอก!!!”หมอกถูกดึงออกจากตู้เสื้อผ้าและทันใดนั้นเอง

“ฉึก......”อยู่ดีๆเลือดก็ไหลออกจากท้องของเขา ตุ๊กตาสีแดงตัวนั้นฮัมเพลงพร้อมกับค่อยๆใช้มีดแทงท้องเขาอย่างเลือดเย็น

เขาค่อยๆตะเกียดตะกายวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนของเขา ล็อคประตูหลบอยู่ในห้อง เหงื่อแตกพลั่ก

“เอี๊ยดดด....”เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นไป เจอตุ๊กตาสีแดงมองเขาอยู่บนพัดลม

และทันใดนั้นพัดลมก็เปิดพร้อมกับหล่นลงมาสับหัวเขาจนไม่เหลือชิ้นดี

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”เขาร้องตะโกนอย่างเจ็บปวด

ตุ๊กตาสีแดงหัวเราะและสับเขาออกเป็นชิ้นๆ ปล่อยเขาตายอย่างทรมาน หักแขนหักขาเขาจนได้ยินเสียงกร่อบ..

เช้าวันต่อมา....

“หมอก แม่กลับมาแล้ว”

“เงียบ สงสัยนอนดึกอีกแน่เลย ขี้เซาจริงๆเลยลูกคนนี้นี่”  

แม่เดินขึ้นไปห้องนอนหมอกพร้อมกับเคาะประตู

“หมอก ตื่นได้แล้วลูก แม่กลับมาแล้ว” ..ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา

“หมอก แม่จะเข้าไปแล้วนะ”

แม่เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับเจอสภาพลูกชายกลายเป็นเถ้าธุลีไหม้เหมือนกับที่เขาทำกับตุ๊กตาตัวนั้น

เลือดสาดเต็มกำแพง ปวดและหัวใจถูกผ่าแยกส่วนไม่มีชิ้นดี ขาและแขนถูกแยกไปคนล่ะข้าง หัวถูกสับเละ..