THE REMEMBER from B

เนื้อเรื่อง

บี…เอ็มมีอารายจะบอกนะคือว่า “เออ...เอ็มรักบีนะ” นี่คือคำพูดของเอ็มที่เค้าพูดกับบี ในตอนนั้น บีคิดได้อย่างเดียวว่า “บีต้องรักเอ็มให้มากเท่าที่เอ็มรักบี” ความรักระหว่างเค้าและเทอร์ก้อได้ดำเนินมาอย่างราบรื่นโดยตลอด ตอนนี้ได้ถึงปีใหม่ปีที่เค้าทั้งสองได้ตกลงกันว่า “เราจะรักกันตลอดไป” ในวันนี้เค้าทั้งสองจะออกไปเที่ยวด้วยกันโดยที่เอ็มจะออกไปรับบีแต่เช้า บีได้ลุกขึ้นอาบน้ำแต่เช้าด้วยความตื่นเต้น ซักพักได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

                        “ที่ร๊ากของเอ็ม...รับโทรศัพท์ด้วยจร้า”

                        “ฮัลโหล!!! ที่ร๊ากออกมาได้แล้วนะ รออยู่หน้าบ้านแล้วจ่ะ”

                        “จ้ะจ้ะ...เค้ากำลังจาออกไป”บีได้ตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจ

                เค้าทั้งสองได้ไปเที่ยวดูหนังฟังเพลงกันอย่างสนุกสนานตามภาษาคู่รัก

แต่ที่สุดท้ายที่เค้าจาไปกันคือ ทะเลแห่งหนึ่ง

                ทะเลที่เต็มไปด้วยความรักเพราะทะเลแห่งนี้ได้เป็นที่เริ่มต้นความรักของเค้าทั้งสอง ทั้งสองได้นั่งคุยกันซักพัก บีก็ได้เอ่ยปากพูดว่า

                                “เอ็ม...ความรักของเราเริ่มต้น ขึ้นที่นี่แต่จะไม่จบลงที่นี่ใช่มั้ย”

            เอ็มได้ฟังเช้นนั้น เอ็มถึงกับอึ่งเพราะบีไม่เคยพูดอารายเช่นนี้กับเค้าเลย

                                “ความรักของเราจะไม่มีวันจบลง เราจะรักกันตลอดไป”เอ็มได้ตอบคำถามบี และคำตอบที่บีได้ฟังบีอาจจะมั่นใจในความรักของเค้าทั้งสองให้มากขึ้น

                                “เอาหละนี่มันก็ค่ำมากแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ”เอ็มได้เอ่ยปากชวนบีกลับบ้าน

                                “อืม...ก้อดีเหมือนกัน บีก็รู้สึกง่วงเต็มทีแล้ว”บีตอบ

                            “บีจ๋าบี...ถึงบ้านแล้ว”เสียงเอ็มปลุกได้เข้าไปในหูของบีเพราขณะที่เอ็มขับรถกลับบ้านบีได้หลับมาตลอดทาง

                                “อืม...จร้า...รู้แล้ว”บีตอบทันทีที่ได้ยิน

                                “บายนะ...เอ็ม กลับถึงบ้านแล้วโทรมาด้วยหละ”บีพูดด้วยความเป็นห่วง

                                “คร๊าบ...คุณแม่”เอ็มตอบด้วยความขำขัน

                จากนั้นบีได้เดินเข้าบ้านขณะที่บีเดินอยู่ก้อได้มีโทรศัพท์เสียงเดิมดังขึ้น

                                “ที่ร๊ากของเอ็ม...รับโทรศัพท์ด้วยจร้า”

                        “ฮัลโหล”เสียงบีรับสาย

                                “แม่...ผมถึงบ้านแล้วนะคร๊าบ....อิอิอิ”เอ็มพูดด้วยความสนุกสนาน

                หลังจากที่บีเข้าบ้านและทักทายพ่อแม่เสร็จสรรพ

                                “เอ็มจ๋า...บีขอนนอนก่อนนะ  เด๋วพรุ่งนี้เช้าบีโทรหา”เสียงบีร้องขออย่างง่วงเต็มที

                        “ได้จ่ะ...เอ็มเข้าใจว่าบีเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”

                                “เอ็มรักบีนะ”

                        “บายจร้า”เอ็มตอบด้วยความเค้าใจแต่น้ำสียงของเอ็มไม่สู้ดีนัก

                ตื่นเช้าขึ้นมาบีได้พบกับการจากลาครั้งใหญ่และครั้งแรกของเอ็ม บีได้รับข้อความจากเอ็ม

                                “บี...เอ็มขอโทดนะ เอ็มจำเป็นต้องทำอย่างนี้ เอ็มต้องไปอยู่อเมริกากับครอบครัว เอ็มขอโทดจิงๆ ยังรักบีเสมอนะ”

เมื่อบีได้อ่านข้อความฉบับนั้นจบ น้ำตาของบีที่ได้คลออยู่เต็มเบ้าก้อได้ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย บีได้ร้องไห้ทำใจอยู่นานพอสมควรแต่เค้าก็ทามไม่ได้ซักทีจนเพื่อนๆได้บอกแก่บีว่า ให้บีลองออกไปเปิดหูเปิดตาดูบ้างเผื่อมันจะดีขึ้น

                ในเย็นวันนั้นบีเลยตัดสินใจออกไปเดินหน้หมู่บ้านระหว่างที่บีเดินอยู่ก้อได้มีผู้ชายร่างกายสูงใหญ่เดินเข้ามาหาเทอร์พร้อมกับพูดว่า

                                “คุณผู้หญิงคร๊าบ ให้อภัยผมได้มั้ย”บีหันกลับไปและพูดว่า

                                “นายทำอย่างนั้นทามมาย”จากนั้นบีก้อเอาแต่ร้องไห้และวิ่งกลับบ้านไป

                เอ็มได้ตามไปง้อบีถึงที่บ้านแต่ยังงัยก็ไม่สำเร็จ จนกระทั่งเอ็มได้หน้ามืดและสลบไป ด้วยความตกใจแม่ของบีก็ได้รีบพาเอ็มไปส่งโรงพยาบาล

                บีนั่งรอได้ซักพัก หมอก้อเดินออกมาด้วยหน้าตาที่ไม่สู้ดีนัก

                                “คุณเป็นอารายกับคนไข้หรอครับ”

                                “เป็นเพื่อนสนิทค่ะ”

                        “คือว่า...เพื่อนของคุณได้เป็นมะเร็งในสมอง เค้าจะมีชีวิตอยู่กับคุณอีกไม่ถึง10นาที”

            เมื่อบีได้ยินดังนั้นบีก้อได้รู้ถึงสาเหตุที่เอ็มต้องรีบไปอยู่ที่อเมริกาอย่างกระทันหัน

จากนั้นบีได้ร้องไห้อย่างไม่มีใครหยุดได้ เวลาผ่านไปได้ม่ายถึง 10นาที เอ็มก้อได้สิ้นใจลง บีได้พบกระดาษใบหนึ่งที่เอ็มกำไว้ตลอด ในนั้นได้มีข้อความอะไรบางอย่าง

                                “เทอร์จะอยู่กับฉันตลอดไป”

“THE REMEMBER”

                ปัจจุบันผู้หญิงที่ชื่อบีคนนั้นได้จดจำผู้ชายคนนี้ไว้ในความทรงจำตลอดไม่ว่าเทอร์จะทำอาราย หรืออยู่ที่ไหน ผู้หญิงคนนี้จะรักเค้าคนนั้นตลอดไป รักเอ็มตลอดไป