สหัสวรรษ

“ทำไมต้องย้ายด้วยนะ” นั่นเป็นคำถามที่เผลอหลุดจากปากสาวรุ่นสดใสวัยสิบแปดปีผู้มีดวงตากลมสวยรับกับใบหน้าเรียว รูปร่างเล็กบางน่ามอง เจนจิรา เมอร์สัน ทั้งที่ตั้งใจจะปล่อยให้เรื่องนี้เลยตามเลยตั้งแต่นั่งเก็บข้าวของส่วนตัวอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่พี่ชายของเธอบอกไว้ไม่ชัดนัก

“เราจะไปเมืองไทย”

ไม่เข้าใจ

‘อเมริกา’ เป็นที่ที่เธอและพี่ชายคุ้นเคยตั้งแต่เด็ก ทั้งอากาศเย็นสบายและผู้คนที่ล้วนแต่เป็นมิตรน่าคบหา ส่วนเมืองไทยน่ะหรือ ‘ร้อนจะแย่’ เพราะบ่อยครั้งช่วงซัมเมอร์เธอมักถูกลากตัวไปเยี่ยมคุณตาคุณยายซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่เพียงสองท่านที่ยังเหลืออยู่หลังจากบุพการีเสียชีวิตไปก่อนที่เธอจะจำความได้เสียอีก

เพียงแค่นั้นยัง ‘เบื่อ’ แทบทนไม่ไหว

แล้วนี่ถึงกับต้องมาอยู่

เฮ้อ! ยังไง๊ยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี