วิวาห์ใต้อาณัติ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

วิวาห์ใต้อาณัติ 

Crying Out Love, in the Center of the World - Hitomi wo Tojite (瞳をとじて)

สองปีก่อน... เขาแต่งงานเพื่อประชดชีวิต

สองปีต่อมา... เขาเพิ่งรับรู้ว่าการทำเช่นนั้นคือบาปมหันต์

“ธะ เธอท้องเหรอ ตะ ตอนนั้นเธอท้องใช่ไหม” คำถามของมาวินขาดๆ หายๆ ยามดวงตาคมดุเหลือบไปมองร่างเล็กในอ้อมกอดของหญิงสาว  

วงหน้าพองกลม สองแก้มแดงปลั่ง จมูกรั้น ดวงตากลมโตสดใสคล้ายมารดาของแก ใบหน้าของเด็กหญิงถอดแบบคนที่อุ้มแกออกมาราวกับคนคนเดียวกัน ไม่มีส่วนไหนละหม้ายคล้ายเขาสักนิดเดียว

คงเพราะ… ชายหนุ่มแค่นหัวเราะขมขื่นในลำคอ

ตอนนั้นมารดาของแกคงเกลียดชังพ่อของลูกสุดหัวใจ ขยะแขยงที่มีเขาเป็นส่วนร่วมในการให้กำเกิด

“อัยย์” เขาเอ่ยเรียกเธอเสียงเบาหวิว หัวใจรวดร้าวยามร่างในอ้อมกอดซุกเข้าหาอกมารดา ฝังใบหน้ากลมลงไปในนั้นราวกับหวาดกลัวเขามากเหลือเกิน

ชายหนุ่มสะอื้นในอก ร่างสูงโปร่งสะท้านไหวรุนแรงยามมองเห็นความรู้สึกที่ ‘ลูก’ มีต่อตน

เมื่อก่อนมาวินเคยคิดว่าการมี ‘เด็ก’ เข้ามาในชีวิตคือความยุ่งยาก น่ารำคาญ เพราะเหตุการณ์ในอดีตบางอย่างส่งผลให้เขาเกลียดการผูกมัดด้วยเรื่องเช่นนี้

ทว่า… ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ‘ลูก’ สำคัญแค่ไหนในสายตาของพ่อแม่

แม้ไม่ได้อุ้มชู้โดยกำเนิด ปล่อยเวลาล่วงผ่านมาแล้ว 2 ปี ทว่าความผูกพันตั้งแต่วินาทีแรกที่พบกันก็ก่อตัวขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ หากพบกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้อีกนิด เจ้าของอ้อมอกที่ลูกของเขาซุกซบยิ้มแย้ม ดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งคงเป็นเรื่องน่ายินดี หากแต่อัยรินไม่ได้แสดงออกเช่นนั้น

หญิงสาวเกร็งร่าง กอดกระชับร่างน้อยในอ้อมอกพร้อมเชิดหน้าขึ้น ดวงตากลมโตกร้าวกระด้างยามขยับริมฝีปากอิ่มเอ่ยตอบอย่างเย็นชา

“ขอโทษค่ะ นี่ลูกของฉัน ลูกของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับคุณ”

วาคินกับกลอยใจ

tb