รักการอ่านเพื่อใครบางคน

เนื้อเรื่อง

ในห้องอันรกรุงรังของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง  
"เน่ จะนอนไปถึงใหนมันสายและน้าไอลูกคนนี้นิต้องให้ม๊าปลุกทุกทีเลย
ม๊าก็ต้องไปทำงานนะรีบตื่นไปเรียนได้แล้ว"เสียงของแม่ตะโกนมาทะลุผ่านประตูห้อง เข้ากระทบหูอย่างรุนแรง
"โอ้ย..ม..ไม่..ต้องตะโกน.ก..ก็ได้ ผมได้ยินแล้ว แต่ขออีก 5 นาทีคร่อก..."ผมตอบพร้อมก้มหัวลงนอนต่อโดนไม่สนใจสิ่งอื่นใด
"โอปอ ม๊าไม่ให้ลูกทำตัวไม่ดีอีกแล้วนะ ถ้าเทอมนี้ลูกทำคะแนนไม่ดีเหมือนที่ผ่านมาป๊าแกคุยกะม๊าแล้วว่าจะให้ย้ายโรงเรียนน่ะ ม๊าจะไม่ให้แกคนเพื่อนเสียๆแล้ว" แม่พูดพลางเปิดประตูห้องมาเพื่อทวีความดังเข้าไปอีก
"ฮื่อ...."ผมพูดปัดๆเพื่อได้นอนอย่างสบายใจ
"เอ่อ..ขี่เกียจพูดกับแกแล้ว ม๊าวางตังใว้บนโต๊ะนะ ม๊าไปทำงานละ"แม่พูด
"........."ไม่พูดต่อเพื่อไม่ให้แม่พูดอีก
แปดโมงเช้าวันอังคาร ถึงจะนานที่ผ่านมาเอ๊ยไม่ใช่
ผมตื่นมาด้วยความสบายใจ(เต็มอื่ม)แต่ก็ไม่อิ่มเท่าไร่ เพราะโดนโทรศัพท์โทรมาปลุก
"ฮาโหล??"โอปอ
"โรงเรียนที่บ้านเอ๊ง เรียน8โมงหรอเค้าจะเรียนและนะ"โอโจ้เพื่อนคู่หูคนเดียวของผมตะโกนใส่
"อื้ม...เด๋วจะไปเด๋วนี้แหละ โดนแต่คนตะโกนใส่ว่ะคุยกันดีๆหน่อยดิ๊"โอปอ
"ขอรับ..ไอคนท้ายห้องกับที่โหล่อย่างเอ๊งน่ะหรอพูดดีๆ เฮ่อ"โอโจ้
"เออ เด๋วข้าจะให้เอ๊งรับหน้าที่ต่อจากข้าแล้ว เดี้ยวแม่ข้าก็พาข้าย้ายโรงเรียนแล้ว ทำหน้าที่แทนข้าให้ดีล่ะ"
โอปอพูดต่อ
"สอบคราวนี้ข้าต้องคว้าตำแหน่งบ้วยไปคลองตามเคยม.ต้นก็คลองสถิติ3ปีซ้อนไปแล้ว"ร้องไห้ปาบปลื้มยินดี
"55+ เอ๊งถอนใจทำไมวะ ก็พยายามเข้าสิ มัวพูดอยู่ได้ตอนนี้ก็รีบๆมาเรียนป่ะ"โอโจ้
"......"
ที่โรงเรียนวันเดียวกันนั้นเองใน 1สัปดาห์สอบ
ผมเดินเข้ามาโรงเรียนพร้อมมองดูโรงเรียนเหมือนจะเป็นการดูภาพโรงเรียนครั้งสุดท้าย วันนี้เองที่ผมรู้สึกเหมือนว่าโรงเรียนเรามันช่างสวยงามอะไรอย่างนี้
“9โมงครึ่งแล้วอีกครึ่งชม.ค่อยเข้าไปเรียนคาบ 2 เอาเลยละกัน”ผมคิดในใจเอาเองอย่างนั้น

ผมอยู่มองดูโรงเรียนต่อ เดินมองห้องน้ำชายที่เป็นแหล่งรวมตัวกันกับโอโจ้เพื่อนผม เดินมองห้องวิทย์ที่แอบเอาหนังสือที่ขี้เกียจเอากลับบ้านมายัดใว้ที่นี่  เดินมองโรงอาหารที่มีรอยขีดข่วนแบบที่ตนทำเองเป็นเจ้าของถิ่นและผมก็ต้องชะงักกับสิ่งที่แปลกตาในโรงเรียนเข้า มันคือห้องสมุดโรงเรียน “เฮ้ย...มีด้วยหรอ”มันอยู่หลบในโรงเรียนเข้าไปหน่อย ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันทำไมบางคนแอบเข้าไปในช่องแคบๆนั่นหลายคน ผมมองเข้าไปทีกระจกด้านใน
“เอ๊ะ..ไม่มีใครอยู่ในนั้นนี่หน่า ประตูก็ไม่ได้ล๊อกลองเข้าไปดีกว่า”โอปอคิดในใจอย่างนั้น
“หึหึ กว้างชะมัดเลยถ้ารู้แต่ทีแรกมาแอบนอนข้างในนี้ก็ดีสิ...หื้มถ้าเราหมกตัว1อาทิตย์อ่านหนังสือในนี้ก็คงดีน่ะสิหนังสือเยอะเป็นบ้า”โอปอเผลอคิดในสิ่งที่ไม่เคยคิดเลย
“สวัสดีค่ะ..กำลังหาหนังสืออะไรอยู่ค่ะ??า”มีเสียงโผล่พรวดออกมาอย่างหน้าตกใจ
ผมตั้งอยู่ในท่าตกใจถึงขีดสุดมองหาคนที่พูดด้วย เอ้าก็พูดกับเรานี่หว่า ผมมองมือขวาที่คว้าหนังสือออกอ่านที่สันปก
“sociology”แหงะ อ่านว่าไรวะ
“สะ..สังคม”โอปอ  ผมเหลือบมองป้ายที่ติดใว้ในชั้นวาง(ค่อยโล่งหน่อย)
“อ่านสอบหรอค่ะ? ฉันไปแอบรู้มาเล่มนั้นไม่ค่อยมีหรอกค่ะแนวน่ะ”มะปลาพูดพลางหยิบหนังสือมาปึกใหญ่3ปึก
“แต่แถวนี้น่ะมี..ชัว”มะปลาพูดต่อ  มันเป็นหนังสือเฉพาะวิชาสังคม7-8เล่มได้พร้อมยื่นแบบยัดเยียดให้ผม
“เหอะๆ”โอปอ ผมพูดไม่ออกครับได้แต่เอาหนังสือสังคมที่หยิบมายัดใส่กลับไปช่องเดิม
เธอยิ้มแล้วเดินต่อไปเลื่อนเก้าอีกให้ผมนั่งเหมือนมวยคู่ไฟล์บังคับแล้วก็เดินไปด้านตรงข้ามโต๊ะตัวนั้นใส่แว่นหนาๆแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือที่เธอเอามาอ่านมันมีเยอะกว่าของผม3เท่า
“ขอบคุณครับ”โอปอ ผมตีเนียนว่าเป็นหนอนหนังสือเลย
“เอ่อ ถามอะไรหน่อยได้ใหมครับ เธอไม่มีเรียนหรอ รู้สึกจะเรียนอยู่ชั้นเดียวกันด้วยสิ”โอปอพูดต่อ
“อ่อ..ค่ะ พอดีอาจารย์คุมอยู่ที่ห้องสมุดนี้คือน้าของฉันเองแหละค่ะ และเค้าก็ไม่ว่างอะ ฉันเป็นบรรณารักษ์ในห้องสมุดแห่งนี้ ก็เลยต้องมาคุมแทนล่ะค่ะเดี่ยวอีกประมาณครึ่งชั่วโมงเค้าก็มาแล้วแหละค่ะ”มะปลาพูดแบบอ่านหนังสือแล้วก็พลางพูดไปด้วย
ผมนั่งอยู่กับเธออยู่ครึ่งชั่วโมงช่วง5นาทีแรกได้แต่มองอะไรหน้าของเธอและหันไปมองไปมองมารอบให้ จบในที่สุดก็ตัดสินใจอ่าน ในหนังสือในเป็นที่ตกทอดจากรุ่นพี่ที่อ่านหลายๆรุ่นซื่งมีเศษกระดาษแป๊ะใว้เกี่ยวกับแนวข้อสอบที่อ่านซื่งเมื่ออ่านไปผมรู้สึกได้เลยว่าอ่านได้อย่างมีความสุข ไม่ง่วงเลย ผมอ่านได้ประมาณ 5 เล่มได้ก็มีเสียงกริ่งพักเพื่อนรอเรียนวิชาต่อไป
“ผมไปแหละครับ มีเรียนวิชาต่อไปแล้ว”โอปอพูดพลางปิดหนังสือเย้ยหยั่นด้วยความสะใจว่าข้าได้อ่านแกแล้ว55+
“ค่ะรีบไปเถอะเดี่ยวเข้าห้องไม่ทันเอา  เดี่ยวฉันเก็บหนังสือให้เอง ค่ะ”มะปลา
“คะ ขอบคุณครับ”โอปอพูดพร้อมสพายกระเป๋าวิ่งออกไป
หลังเลิกเรียนที่รถเมล์สาย** สายหนึ่ง
ผมนั่งอยู่เตรียมตัวกลับบ้านและแล้วก็เหลือบไปเห็นเธอเดินมานั้งในเปาะข้างๆผม
“นี่..เธอกลับบ้านทางเดียวกันหรอ ไมไม่เคยเห็นเลยล่ะ??”มะปลา เธอหันมามองผมและพูดด้วยความตกใจ นิดๆ
“หึหึ จริงดิ๊ก็กลับบ้านเวลานี้เหมือนกันนะ”โอปอ
“อิอิ จริงสิแล้วบ้านเธออยู่แถวใหนกันล่ะ?”มะปลา
“ก็อีก 5 ป้ายอะแหละ”โอปอ
“ดีจริง อย่างนี้ก็มีเพื่อนกลับบ้านด้วยแล้วสิ ทุกวันนี้อันตรายจังเลยพ่อฉันอ่านหนังสือพิมพ์แล้วเล่าให้ฉันฟังทุกวันเลย”มะปลา
“อื้มแล้วเราจะกลับด้วยกันนะ อื้ม ใช่เราชื่อโอปอนะ ยินดีได้รู้จัก”โอปอ
“ยินดีได้รู้จักเช่นกัน เรามะปลานะ เราไปก่อนนะถึงบ้านเราแล้ว”มะปลา เธอกล่าวแล้วลุกออกไปรอรถจอด
“โชคดีนะ แล้วแนะนำหนังสือให้เราอ่านต่อนะแม่บรรณารักษ์”โอปอ ผมตะโกนพดไล่หลังไป
“จ๋า บะบายนะ”มะปลา เธอพูดอย่างอายๆก่อนเดินลงไป
“อื่ม”โอปอ ผมพูดคนเดีนสเพราะเธอเดินไปไกลแล้ว-*-
จากนั้นผมก็โดดตลอดชม.แรกมาอ่านหนังสือกับเธอที่ห้องสมุดทุกวันจนเมื่อถึงเวลาสอบ
ในห้องสอบ
“ช่วงวาระจะสอบ..มีอะไรจะพูดก่อนตายใหมวะ”โอโจ้
“55+ คอยดูข้าเถอะ”โอปอ พูดพลางไปนั่งอยู่โต๊ะท้ายห้อง
"เอาใจช่วยเอ็งว่ะ..จะได้เจอเอ็งกะข้าอยู่ป่วนโรงเรียนกันต่อไป"โอโจ้

ตอนนี้ผมรู้สึกได้แล้วถึงการอ่านหนังสือว่ามันเอาไปได้ใช้จริงๆครับบางอย่างทีผ่านจากสายตาผมมันทำให้ผมเขียนมัน แต่ก็รู้สึกเสียดายที่ในเวลาหนึ่งอาทิตย์เองผมคงทำอะไรไม่ได้มาก  ผมนึกขอบคุณมะปลามากๆทีช่วยผม "และนึกขอโทษแม่ผมที่ไม่ตั้งใจเรียนความรู้สึกคงเจ็บปวดน่าดูแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนั้นผมฟังที่ใหน" ซื่งผมไม่ได้นึกถึงผลการสอบแล้วว่าจะทำได้เท่าไร่  น้ำตามันก็ใหลออกมาแบบไม่หยุด ผมห้ามน้ำตาไม่ได้ได้แต่ทำฟลุ๊บหลับไปกับโต๊ะ 
"เอ๋..ทำไมน้ำตามันไม่หยุดใหลซะที" ผมเร่งทำต่ออย่างเร็วประมาณ5นาทีได้แล้วเร่งส่งข้อสอบอาจารย์แล้ววิ่งออกไปจากห้องเป็นคนแรก
"อ่าว แกออกมาจากห้องสอบแล้วหรอคนอื่นๆยังสอบอยู่เลย"แม่พูดสวนมาระหว่างที่ผมวิ่งไปล้างหน้าล้างตา
"อื่ม..ผมทำเสร็จแล้วครับ"โอปอ พูดแล้วก็ก้มหัวจนต่ำที่สุดไม่ให้เห็นน้ำตา
"คงจะทำมั่วๆอีกล่ะสิ ลูกคนนี้นิ  ป่ะเตรียมออกเดินมากแล้วแหละป๊าแกเค้าคุยกะลูกค้าแล้วลูกค้าบอกให้แกลองย้ายโรงเรียนไปฝั่งโน้น เค้าว่าโรงเรียนโน้นสอนนักเรียนจบมาดีทุกคนเพราะไม่ดีก็จะไม่ให้จบ แค่เข้าไปเรียนก็ลำบากแล้ว(ไม่ใด้กันดาลนะ)"แม่พูด
"ลูกค้าของป๊าแกเค้าเป็นอาจารย์ที่นั่นอ่ะ เค้าเป็นเพื่อนแสบๆของป๊าแกเค้าคงช่วยแกได้อยู่แล้ว..ม๊าเห็นแกทำตัวแบบนี้แล้วม๊าก็ช่วยแกได้แค่นี้แหละ"แม่พูดต่อ 
                                       ผมเงียบไปซักพักค่อยๆเดินมากอดแม่และเดินเข้ามากระซิบข้างหูแม่ว่า"ผมขอโทษครับ..ผมจะตั้งใจเรียน..ผมสัญญา"

แม่ได้แต่ยิ้มคงเอาไปพูดกับ แม่ๆข้างบ้านได้ยาวเป็นชัวโมงๆแล้วแหละมั้ง-*-
"เอ้า..ไปกันได้แล้วป๊าแกขับรถมารออยู่โน่นอะ เดียวม๊าต้องเอาแกไปฝากตัวอยู่ที่โรงเรียนโน้นอ่ะ เร็วเข้า"แม่พูด
"เด๋วก่อนนะครับแม่ผมยังไม่ได้ลาเพื่อนๆเลย"โอปอ
"แล้วรีบมานะลูก"แม่พูดตะโกนไล่หลังผมไป
ผมวิ่งตรงไปยังห้องสมุดคิดว่าขนาดเธอก็คงทำเสร็จแล้วๆแอบมาตรวจข้อสอบที่นี่แน่พอผมเดินเข้าไป
"หา หนังสืออะไรอยู่หรอค่ะ นักเรียน"อาจารย์
"เอ่อ..มะปลาอยู่รึป่าวครับ?"โอปอ
"อ่อ มะปลาน่ะหรอลูก มะปลากลับไปแล้วจ๊ะเห็นว่ามีธุระเร่งด่วนเหมือนกัน มีอะไรฝากใว้ที่อาจารย์ก็ได้นะ"อาจารย์
"ครับ"ผมหยิบกระดาษกับปากกาข้างๆโต๊ะเขียนเขียนอะไรบางอยู่ลงไปในนั้นแล้ววางใว้ตรงรถเข้นที่จัดวางเพื่อเรียงหนังสือแล้วก็เดินออกไป
2เดือนที่หอของโรงเรียนใหม่(โรงเรียนโน้น)
"สาวกระโปรงเหรียญ มื้อนี่ปั๊ยเรี้ยน"เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น(ถ้าเนื้อเพลงผิดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย)
"ไปก็ไม่โทรมาบอกเลยนะเอ็ง ข้าก็เป็นห่วงเอ็งแทบตายออกจากห้องสอบแล้วก็หายไปเลยเพื่อนๆในห้องสงสัยเอ็งกันใหญ่?"โอโจ้
"ไม่หลอกหลังจากไปแล้วข้าก็ไม่ว่างอีกเลยต้องเรียนเนี่ย คิดถึงเอ็งว่ะเป็นไงบ้างวะ ไม่มีข้า หงอยเลยล่ะสิ?"โอปอ
"เอ็งน่ะหรอ อย่านึกว่าตนสำคัญน่ะเดี่ยวนี้ข้ามีแฟนแล้วนะเว้ย"โอโจ้
"ใครไปตาบอดอย่างนั้นว่ะ หึหึ แล้วเป็นใครที่ใหนล่ะ"โอปอ
"55+ เป็นบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดเว่ย น่ารักโคตรชื่อ สมหญิง(-*-)"โอโจ้
"หึหึ เออแล้วเอ๊งได้ข่าวบรรณารักษ์คนก่อนรึป่าววะ?"โอปอ
"อ่าว..เอ๊งรู้ได้งัยวะว่าบรรณารักษ์คนก่อนไปสวีเดนแล้วไปวันเดียวกับที่เอ็งไปเนี่ยแหละ..แล้วเอ๊งรู้รึป่าวว่ะว่าอ๊งสอบได้ที่ 1 ของห้อง"โอโจ้
".........!........ตรู้ด...ตรูดๆๆ"
-
-
-
-
เอ่อ สวัสดีมะปลาทำข้อสอบได้รึป่าว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฉันทำได้รึป่าว เพราะความจิงแล้วฉันไม่ใช่คนที่อ่านหนังสือเลย แต่ฉันก็ปรับปรุงตัวแล้วนะ อยากจะขอบคุณมะปลานะที่ทำให้เรา เป็นคนชอบอ่านหนังสือขึ้นมาเลย และฉันชอบเธอนะ ถึงรักคนแรกของฉันมะปลา
               จาก โอปอ(คือข้อความที่เขียนลงไปในกระดาษ)

สุดท้ายนี้หากผิดพลาดประการใด ผมต้องขออภัยเป็นอย่างสูง
รู้สึกว่ามีผิดเยอะนะพอดีรีบทำต้องลุยงานก่อนสอบช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยขอให้ผู้อ่านและชาวเด็กดีทุกคนรักษาตัวหน่อยนะครับ Jia_pinpon@hotmail.com