[EXO SNSD]My Beloved เธอคือที่รัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

M u s i c ' B u r n







คริส  (อายุ 25 ปี)

หนุ่มสุดหล่อ นิสัยดีกับบางคน ยิ้มง่าย และชอบทำให้คนรอบข้างยิ้มออก

“ ฉันอยู่ตรงนี้นะ ”

ลู่หาน (อายุ 27 ปี)

แฟนหนุ่มของซอฮยอน เขามีความลับกับเธออยู่

“ ผมทำเพราะคุณนะ ”

ซอฮยอน (อายุ 25 ปี)

หญิงสาวที่กำลังจะแต่งงานกับคนรักในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

“ ทำไมต้องเป็นฉัน ”

ทิฟฟานี่ (อายุ 26 ปี)

เธอคือผู้หญิงของลู่หาน เธอไม่อยากจะทำร้ายใคร แต่เธอแค่อยากได้เขากลับมาเท่านั้น

“ ฉันผิดงั้นเหรอ ”













INTRO

 

" มาหาใครเหรอพ่อหนุ่ม "

" ผมมาหาซอฮยอนน่ะครับ "

" ย้ายไปแล้วล่ะ "

" ย้ายออกไปแล้วเหรอครับ "

CRY .q

เนื้อเรื่อง

 

 Kris's Part

" มาหาใครเหรอพ่อหนุ่ม "

" ผมมาหาซอฮยอนน่ะครับ "

" ย้ายไปแล้วล่ะ "

" ย้ายออกไปแล้วเหรอครับ "

" เธอย้ายออกไปเมื่อวานนี้เอง "

" ขอบคุณนะครับ "

ผมเดินคอตกออกมาจากบ้านของซอฮยอนอย่างหมดหวังเลยล่ะครับเพราะผมยังไม่ได้บอกลาเธอเลย

" เธอไปอยู่ที่ไหนกันนะ ซอ "

ผมคว้าหมวกกันน็อคที่ท้ายรถมาสวมไว้และขับรถไปที่ที่ผมชอบที่สุดนั่นก็คือ....ทะเล

เมื่อมาถึงแล้วผมก็เดินเล่นไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้สมองของผมมันว่างเปล่าเกินจะคิดเรื่องอะไรทั้งนั้น

RrrrrRrrrrRrr....

" ฮัลโหล "

- วันนี้จะมาทำงานมั้ย -

" คงไม่ล่ะ ฝากลาผู้จัดการด้วยนะ ไค "

- โอเค ฉันจะ...... -

ติ๊ด

ผมกดวางสายโดยไม่ทันฟังที่ไคพูดให้มันจบและเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าไปอีกครั้ง

" แม่ครับ ผมควรจะทำยังไงต่อไปดี "

ผมได้แต่พูดและมองไปบนท้องฟ้าอยู่อย่างนั้น ใช่แล้วล่ะครับ แม่ของผมน่ะเป็นนางฟ้าอยู่บนนั้นแล้ว ทุกครั้งที่ผมเศร้าอย่างวันนี้ ผมก็จะมองขึ้นไปข้างบนนั้นเพราะผมรู้ว่าแม่ของผมจะคอยให้กำลังใจผมอยู่เสมอ

5ปีต่อมา.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ว่าไง มีเรื่องอะไรอีกล่ะเรา "

" ผมเอาแบบงานมาส่งครับ พี่นึกว่าผมจะมีเรื่องให้ทุกวันเลยรึไง "

" ก็แหงล่ะ นายน่ะชอบมีเรื่องปวดหัวมาให้ฉันแทบทุกวัน "

พี่ซีวอนมองหน้าผมแล้วยิ้มออกมาเบาๆ

" ผมส่งงานแล้ว ขอตัวก่อนนะพี่ "

" เออๆ รีบไปเลย "

ก่อนที่ผมจะก้าวพ้นประตูห้องออกไป...

" เอ้อ พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ มีลูกค้าของนายนะ "

" ครับ ผมไม่ลืมแน่ "

และผมก็เดินทางกลับคอนโดของผม

" โอ๊ยๆ ร้อนชะมัดเลย "

เสียงของรูมเมทร่วมห้องของผมดังขึ้น เขาชื่อคีย์ครับ เป็นรุ่นน้องที่มหา'ลัย และเราก็ทำงานที่เดียวกันผมก็เลยให้เขามาอยู่ด้วย

" อ้าว! พี่คริส กลับมาเร็วจังนะวันนี้ "

" แค่เข้าไปส่งงานที่พี่ชีวอนให้ช่วยน่ะ แล้วนี่...นายไปไหนมา "

" ผมก็ไปพบลูกค้ามาน่ะพี่ เรื่องมากชะมัดเลย นี่ผมก็ต้องกลับมาออกแบบใหม่ด้วยนะ "

" เอาน่า งานนี่นา "

" นั่นสินะครับ "

วันต่อมา.....

ผมตื่นขึ้นมาแต่งตัวเสร็จก็ขับรถคันโปรดมาที่ร้านกาแฟที่ลูกค้าของผมนัดไว้

" รับอะไรดีคะ "

" ชาเขียวแล้วกันครับ "

" รอซักครู่นะคะ "

พนักงานสาวยิ้มให้ผมยิ้มตอบก่อนจะเบนสายตาออกไปนอกร้าน

" คุณคริสใช่มั้ยครับ "

ผมหันกลับมาตามเสียงเรียกของชายคนนั้น

" คุณลู่หานเหรอครับ "

" ครับ "

" นั่งก่อนครับ "

ลู่หานนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผม เขาคือลูกค้าของผมเองล่ะครับ

" ผมพาแฟนมาด้วย คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ "

" ไม่เป็นไรหรอกครับ "

" นั่นไงมาพอดีเลย ทางนี้ครับ "

ลู่หานยกมือขึ้นและเธอก็เดินมาที่โต๊ะของเรา

" รอนานมั้ยคะ "

น้ำเสียงนี้...ทำไมมันถึงได้คุ้นหูนักนะ

" ไม่นานหรอกครับ ซอ "

และเธอก็นั่งลงข้างๆลู่หาน ใช่แล้ว....เธอกลับมานั่งอยู่ตรงข้ามผมอีกครั้งแล้วล่ะครับ

" ซอฮยอน! "

" ค......คริส "

" รู้จักกันเหรอครับ "

" เราเป็นเพื่อนกันน่ะค่ะ "

" ครับ เราเป็นเพื่อนกัน "

ใช่....ถ้าผมบอกเธอไปในวันนั้น คนที่นั่งข้างๆเธอคงไม่ใช่ลู่หาน และผมคงไม่ใช่เพื่อนของเธออีกต่อไป

" แล้วแบบล่ะครับ "

" อ่ะ.....อ๋อ นี่ครับ แบบที่คุณสั่งมา "

ลู่หานรับแบบจากมือของผมไปและเขาก็ปรึกษากับซอฮยอนและผมก็ได้แต่มองทั้งคู่ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

" คุณว่าโอเคมั้ย "

" ก็โอเคนะคะ "

" คุณคริสครับ "

เสียงเรียกของลู่หานเรียกสติของผมได้อีกครั้ง

" ครับ "

" ผมว่าแบบมันโอเคแล้วนะครับ แต่ผมอยากจะให้เนื้อที่ของสวนมันกว้างกว่านี้หน่อย "

" ทำไมเหรอครับ ผมว่ามันก็ใหญ่พอควรแล้วนะครับ "

" เผื่อว่าผมกับซอมีลูกไงล่ะครับ เราจะได้ไม่ต้องต่อเติมเพิ่ม "

" อ๋อ....ครับ "

ผมรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมาที่กลางศีรษะเลยล่ะครับ นี่หมายความว่าบ้านหลังนี้คือ....................

" ผมเอาไว้เป็นเรือนหอของเราน่ะครับ "

" ครับ แล้วผมจะจัดการให้นะครับ "

" ส่วนอื่นก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ "

" อืม....งั้นผมขอตัวเลยนะครับ "

" ครับ "

ผมรีบเก็บของบนโต๊ะและลุกขึ้น

" แล้วเจอกันนะครับ "

" ครับ "

ผมหันหลังให้ทั้งคู่และเดินออกมานอกร้านผมพยายามจะไม่สนใจคำพูดของทั้งคู่ที่กำลังถามไถ่เรื่องต่างๆกันอยู่ ผมเดินออกมานอกร้านและรีบตรงไปที่รถทันทีแต่.............

ปึก!!!

" ขอโทษนะครับ "

" ไม่เป็นไรค่ะ "

เหมือนเธอจะไม่เป็นไรจริงๆ เธอเปิดประตูร้านเข้าไปและตรงไปที่โต๊ะที่ซอฮยอนและลู่หานนั่งอยู่

" คงเป็นเพ.....ไม่ใช่แล้วล่ะ "

ผมรีบวิ่งกลับเข้าไปในร้านอีกครั้งเพราะสายตาของผมมันเห็นว่าเธอคนนั้นกำลังจะทำร้าย'เพื่อน'ของผม

หมับ!

" คริส/คุณคริส "

" คุณคิดจะทำอะไรของคุณ "

ผมไม่สนใจทั้งคู่ทีก่ำลังเรียกผมอยู่แต่ผมสนใจผู้หญิงคนนี้มากกว่า

" ปล่อยนะ ฉันจะตบมัน มันแย่งลู่ไปจากฉัน "

" ฉันเปล่านะ "

" คุณเป็นอะไรกับคุณลู่หาน "

" ฉันเป็นเมียของเขา "

ผมและซอฮยอนหันไปมองที่ลู่หานทันที

" ทิฟฟานี่ คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ "

" หรือว่าไม่จริง ฉันเป็นเมียของคุณนะลู่ "

" ผมไม่เคยมีเมียนะครับซอ เราไปกันเถอะนะ "

ลู่หานพาซอฮยอนออกจากร้านไปผมได้แต่มองตามไปด้วยความเป็นห่วง

" ลู่หาน..... "

ผมละสายตาจากลู่หานและซอฮยอนกลับมามองผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง เธอกำลังร้องไห้

" คุณ.... "

ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเธอก็เป็นลมล้มลงมาในอ้อมกอดผมซะก่อน

" คุณ! นี่คุณ "

สุดท้ายผมก็ต้องเป็นคนพาเธอมาโรงพยาบาลและมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่า......

" คนไข้ตั้งครรภ์ได้2สัปดาห์แล้วครับ "

" ครับ? "

" ยินดีด้วยนะครับ คุณพ่อมือใหม่ "

" เอ่อ....คือผมไม่ใช่... "

" หมอไปนะครับ น้ำเกลือหมดก็กลับได้เลยนะครับ "

" อ่า ครับ "

หลังจากหมอเดินออกไปซักพักแล้วผมก็หันกลับมามองที่เธออีกครั้ง

" ตื่นแล้วเหรอ "

" ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "

" คุณเป็นลมน่ะผมก็เลยพามา "

" เป็นลม? "

" คุณรู้ตัวมั้ยว่ากำลังท้อง "

" ท.....ท้อง "

" ใช่ คุณท้อง กับลู่หานใช่มั้ย "

" ................. "

" ผมจะบอกเขาให้เอง "

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมกด

" อยะ.....อย่าบอกเขาเลย "

ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์และมองเธอที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่

" ทำไมล่ะ "

" เขาไม่ต้องการเด็กคนนี้หรอก "

ผมมองหน้าเธอและชั่งใจซักพักก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้

" คุณจะเอายังไงต่อไป "

" ฉันจะเลี้ยงลูกเอง "

" แต่ลู่หานควรจะรู้...... "

" แต่เขากำลังจะแต่งงาน.... "

คำพูดของเธอมันทำให้เราทั้งคู่เงียบไปและในห้องตอนนี้ก็เงียบมาซะด้วย

" น้ำเกลือหมดแล้วล่ะ คุณกลับได้แล้ว "

ผมประคองเธอลุกขึ้นไปข้างนอกผมเดินไปรับยาและจ่ายค่ารักษาให้เธอ

" บ้านคุณอยู่ที่ไหนเหรอ "

ผมมาส่งเธอที่บ้านมันเป็นเส้นทางที่ผมคุ้นมากเลยล่ะครับ

" ถึงแล้วค่ะ "

ผมจอดรถเพื่อมองสำรวจดูและสายตามันก็ไปชนเข้ากับ...

" พี่ซีวอน "

" อ้าวคริส ฟานี่ มากับคริสได้ยังไงล่ะ "

" รู้จักกันด้วยเหรอคะ "

" คริสเขาเป็นลูกน้องของพี่เอง "

" ผมขอตัวก่อนนะครับ "

" เดี๋ยวก่อนค่ะ "

" ครับ? "

" ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเพื่อตอบแทนคุณซักมื้อได้มั้ยคะ "

" ด.......ได้สิครับ "

" งั้นเย็นนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันนะคะ "

" เอ่อ.....คือว่า..... "

" อยู่เลยน่าคริส พี่เลี้ยงเอง "

" ก็ได้ครับ "

ผมตอบตกลงที่จะอยู่ดินเนอร์กับทั้งคู่ ทำให้ผมได้รู้ว่าคุณทิฟฟานี่ฮวังหรือ ฮวังมิยองคนนี้ เป็นน้องสาวคนละแม่ของพี่ซีวอน

" ผมไปพบลูกค้ามาแล้วนะครับพี่ "

" ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ "

" อืม ไปสิ "

ผมมองตามเธอที่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำด้วยความห่วงอยู่นิดๆ ผมนี่ก็ไม่น่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นเลยนะครับ ผมอยากจะตีปากตัวเองซะจริงๆเลย

" ชอบเหรอ "

" เปล่าครับ "

" ถ้านายชอบพี่ยอมให้นายผ่านได้นะ "

" ขอบคุณนะครับ "

ผมพูดกับพี่เขายิ้มๆ พี่ซีวอนดูจะเข้าใจผมผิดแล้วนะครับ

" ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ เรื่องแบบผมคงต้องแก้ไขนิดหน่อย เดี๋ยวผมจะส่งให้นะครับ "

" ได้ อย่าลืมนะ ถ้านายชอบ พี่ให้ผ่าน "

" ครับ "

ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและกำลังจะเดินออกจากบ้านของพี่ซีวอนมา

" ฉันไปส่งนะคะ "

ทิฟฟานี่เดินตามออกมาส่งผมที่หน้าบ้าน

" ขอบคุณนะคะ เรื่องวันนี้ "

" ไม่เป็นไรหรอกครับ "

" ขับรถดีๆนะคะ "

" ......ครับ "

ผมขึ้นมาบนรถและหันกลับไปมองเธอเธอยิ้มและโบกมือลาผม รอยยิ้มของเธอมันช่างสดใสกว่าที่ผมคิดอีกนะครับ

" บ๊ายบายครับ "

ผมขับรถออกมาจากหน้าบ้านของพี่ชีวอนในที่สุด.......

 

Luhan's Part

" ผมไม่เคยมีเมียนะครับซอ เราไปกันเถอะ "

ผมลากซอฮยอนออกมาจากร้านกาแฟที่เรานั่งอยู่และตรงไปที่รถของผมเพื่อคุยกับเธอ

" เชื่อใจผมนะครับซอ ผมกับทิฟฟานี่ เราไม่มีอะไรกันจริงๆนะครับ "

" แต่เธอ...... "

" เชื่อผมนะ ผม......รักคุณ รักแค่คุณคนเดียว "

ซอฮยอนหยุดพูดและนั่งเงียบก่อนจะหันมาพูดกับผมอีกครั้ง

" ค่ะ ฉันเชื่อใจคุณ "

" ขอบคุณนะครับ "

หลังจากที่ผมกับซอฮยอนคุยกันเรียบร้อยเธอก็ขอตัวกลับก่อนเพราะเธอขับรถมาเอง

ตอนเย็นหลังจากที่ผมเลิกงานแล้วผมก็ขับรถมาที่บ้านของทิฟฟานี่

" ขับรถดีๆนะคะ "

" .......ครับ "

หลังจากคริสขับรถออกไปแล้วผมก็แทบจะทนไม่ไหวรีบลงไปหาเธอทันที

" ฟานี่! "

เธอหันกลับมาหาผมตามเสียงเรียก

" ลู่.......หาน "

เธอกำลังจะหันกลับแต่ผมรั้งข้อมือของเธอเอาไว้ก่อน

" ลู่......ลู่มีเรื่องจะคุยกับฟานี่นะ "

" แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ "

เธอสะบัดมือของผมออกและจะเดินกลับเข้าไปอีกครั้ง

" ขอโทษนะ ฟานี่ "

ผมจำเป็นต้องอุ้มเธอมาที่รถเพราะเรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน

" คุณจะทำอะไร เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ "

" ไม่...ผมต้องคุยกับคุณให้รู้เรื่อง "

ผมเอื้อมมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอและหันกลับมาขับรถ

" .............. "

" .............. "

ระหว่างทาง เราไม่ได้คุยกันเลยซักคำ จนมาถึงที่นี่ คอนโดของผมเอง

" ฟานี่ ลงมาได้แล้ว "

เธอยังคงนั่งนิ่งและมองไปข้างหน้าอยู่อย่างนั้น

" ได้ ฟานี่คงอยากให้ลู่ อุ้มลงมาสินะ "

ผมทำท่าว่าจะอุ้มเธอแต่เธอก็ลุกขึ้นซะก่อน

เรามาถึงคอนโดของผมที่ที่เราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน

" คุณมีอะไรก็พูดมา "

" เดี๋ยวลู่ไปเอาน้ำให้นะ "

" ไม่ต้..... "

ผมรีบเข้าไปหยิบแก้วเทน้ำใส่และเอาออกมาให้เธอ

" มีอะไรจะพูดกับฉัน "

" ทำไมฟานี่พูดเหมือนกับว่า เราห่างเหินกันขนาดนั้นล่ะ "

" คุณเป็นคนบอกซอฮยอนเองนี่ ว่าเรา...ไม่ได้เป็นอะไรกัน "

ผมถึงกับสะอึกเพราะคำพูดของเธอแต่ผมก็ยังคงทำเป็นไม่สนมัน

" แต่ฟานี่เป็นเมียของผมนะ "

" ฉันไม่ใช่เมียของคุณ! "

" ทิฟฟานี่! "

ผมชักจะทนไม่ไหวจนเผลอขึ้นเสียงใส่เธอไปด้วยความโมโห

" ทำไม รึว่าไม่จริง ถ้าฉันเป็นเมียของคุณ คุณคงไม่ทิ้งฉันไว้แล้วเดินออกมากับผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้น "

" ................ "

" ทำไมเงียบล่ะ ฉันพูดถูกใช่มั้ย "

ผมกำลังคิดว่านั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอไปกับคริส และเธอกำลังจะไปหาเขาใช่มั้ย เธอถึงได้บอก ว่าเธอไม่ใช่เมียของผม

" คุณคิดจะไปคบกับคริสงั้นเหรอ "

" ........ชะ....ใช่ ฉันจะคบกับเขา "

" ทำไม "

" เพราะ.....เพราะเขาไม่ทำร้ายฉันเหมือนคุณ "

" มันดีกว่าผมนักรึไง มันดีกว่าผมตรงไหน! "

ตอนนี้สติของผมมันได้พังทลายไปหมดแล้ว

" ใช่ เขาดีกว่าคุณ ดีกว่าทุกอย่าง "

" แต่เรื่องอย่างว่า มันคงจะแย่กว่าผมอยู่หรอกนะ "

ผมหันกลับมาจูบเธอโดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว

" อื้อ!!! "

มือของเธอกำลังทุบที่อกของผม เธอกำลังต่อต้านผมงั้นเหรอ....

" อื้อ! "

ผมคงจะโกรธเธอมากเกินไปซะจนเผลอทำให้เธอเจ็บอีกแล้ว ผมรู้สึกได้ รสเค็มปะแล่มที่ผมได้ลิ้มรสนั้นมันคือเลือดจากริมฝีปากของเธอ    แล้วผมก็ค่อยๆผละออกมามองหน้าเธอที่กำลังจ้องผมด้วยแววตาที่หวาดกลัวผม

" ฟานี่..... "

ผมรู้สึกโกรธและเกลียดตัวเองมากที่ทำกับเธอแบบนั้นและผมก็รู้สึกขอโทษเธอที่สุด

" ฉัน....ฮึก ฮึก.....ฉัน เกลียด คุณ ลู่หาน ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ!!!! "

เธอตะโกนใส่หน้าผมพร้อมกับกระหน่ำทุบตีผมแต่แรงของเธอมันไม่ทำให้ผมเจ็บเลยซักนิด

" ฉันเกลียดคุณ....เกลียดที่คุณทำให้รัก...เกลียดที่ทำให้ฉันต้องเป็นคนเห็นแก่ตัว "

" ฟานี่.... "

ในที่สุดผมก็ต้องรวบตัวเธอเข้ามากอด

" ผมขอโทษ.... "

" .................. "

" ลู่ขอโทษ ฟานี่ "




 

Kris's Part

3เดือนต่อมา

วันนี้ผมเข้ามาตรวจงานที่บ้านของลู่หานและซอฮยอนเพราะบ้านหลังนี้สร้างได้ประมาณหนึ่งแล้ว

" คริส "

" อ้าว! ซอฮยอน "

ผมเดินออกมาหาเธอที่ยืนรออยู่

" มาดูบ้านเหรอ คุณลู่หานล่ะ "

ผมยื่นหมวกให้เธอและถามหาเขาคนนั้น

" เขาไม่ว่างมาด้วยน่ะ "

" อืม...แล้วเธอจะดูส่วนไหนก่อนดีล่ะ "

" ฉันอยากคุยกับนายนะ นายมีพอจะเวลามั้ย "

" เอ่อ...... "

ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาก่อนจะตอบเธอกลับไป

" บ่ายสามได้มั้ย "

" โอเค ฉันจะรอนะ "

" งั้นเธอไปนั่งรอตรงนั้นดีกว่านะ ตรงนี้มันอันตราย "

" อืม.... "

ผมมองตามเธอที่กำลังเดินไปก่อนจะเข้าไปดูงานต่อจนถึงเวลาเลิกงาน

" น้ำมั้ย "

ผมยื่นขวดน้ำเปล่าให้เธอที่นั่งรออยู่

" ขอบใจนะ "

" มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ "

" เราไปที่อื่นกันได้มั้ย "

" โอเค ได้สิ "

วันนี้รถของผมเป็นมอเตอร์ไซต์เธอก็เลยต้องซ้อนท้ายผม

" จะเกาะแน่นๆก็ได้นะ ฉันไม่ว่า "

ผมพูดยิ้มๆขณะที่ยื่นหมวกกันน็อคให้เธอ

" บ้าแล้ว "

เธอยิ้มให้ผมเขินๆก่อนจะขึ้นมานั่งด้านหลังผม

" ที่เดิมนะ "

" อืม.... "

ผมขับรถไปที่เดิมที่เราเคยไปด้วยกัน....ริมแม่น้ำฮัน

" มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ "

" เอ่อ........ "

ผมมองเธอนิดๆก่อนจะหันกลับไปมองที่แม่น้ำและเดินไปหยุดที่ริมแม่น้ำ

" ดูนี่นะ "

" อืม "

" ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!!!! "

ผมตะโกนมันออกไปสุดเสียง

" นี่! นายทำอะไรน่ะ "

" ดูอีกทีสิ "

" ฉันเกลียดนาย!!!!! "

ผมหันกลับมามองซอฮยอนที่นั่งหัวเราะผมอยู่ก่อนจะเดินเข้าไปหา

" มาลองดูสิ "

" แต่ว่า..... "

" มาเถอะ นะ "

ผมลากเธอออกมายืนด้วยกัน

" ลองตะโกนดูสิ "

" ฉันเกลียดคุณ!!!!!! "

เธอตะโกนเสียงดังกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก เล่นเอาผมตกใจเลยล่ะครับ แต่หลังจากตะโกนมันออกไปแล้วดูเหมือนเธอจะสบายใจขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

" คริส "

" มีอะไรเหรอ "

" ฉันควรจะเลิกกับเขาดีมั้ย "

ผมชะงักไปซักพักก่อนจะหันกลับมามองเธออีกครั้ง

" ฉันไม่อยากเสียใจเพราะคนอย่างนั้นอีกแล้ว เมื่อวาน....เราทะเลาะกัน "

เธอเบือนหน้าหนีผมไปเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลรินลงมาตามแก้มทั้งสองข้าง

" ซอฮยอน..... "

ผมจับไหล่เธอและหมุนตัวเธอกลับมากอดเอาไว้

" เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนนี้...... "

ผมผละออกมามองตาเธอและใช้มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าของเธอเอาไว้

" ลืมมันไปก่อน.....ได้มั้ย "

ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้ควบคุมตัวเองไม่ได้ในตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมไม่อยากจะเห็นน้ำตาของนางฟ้าของผมเลย

ผมค่อยๆก้มลงจูบที่แก้มของเธอเพื่อซับน้ำตาที่ไหลออกมาก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาจูบที่ริมฝีปากบางน่าทะนุถนอมนั่น เราทั้งคู่หลับตาลงเพื่อรับสัมผัสนั้น

" ซอฮยอนคือฉัน....... "

" นาย.....ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น "

เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าผมเลยแต่เธอกลับเดินกลับไปหยิบกระเป๋าของเธอจากรถของผมและเรียกแท็กซี่กลับไป

ผมได้แต่ยืนมองภาพนั้นอยู่นิ่งๆเพราะผมไม่สามารถจะทำอะไรได้เลย

" .......ฉันขอโทษ "

 

Luhan's Part

" ฟานี่ ฟานี่! เป็นอะไรรึเปล่า "

ผมแทบจะทำอะไรไม่ถูกเพราะจู่ๆทิฟฟานี่ก็เป็นลมล้มลงไป ผมเลยรีบพาเธอมาที่โรงพยาบาล

" เธอเป็นยังไงบ้างครับหมอ "

" คนไข้ไม่ได้บอกคุณเหรอครับ ว่าเธอตั้งครรภ์ได้3เดือนแล้ว "

" ตั้งครรภ์? 3เดือน? "

" ครับ "

และคุณหมอก็เดินออกไปปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่คนเดียว

" ไม่......ไม่จริง "

ผมแทบจะล้มทั้งยืนกับสิ่งที่ได้ยิน ผมคิดไม่ออกเลยว่าผมควรจะทำยังไงต่อ

" อืม.... "

และเธอก็ตื่นขึ้นมาเพื่อทำให้ผมได้ไขข้อสงสัยทั้งหมด

" ฟานี่ เป็นไงบ้าง "

" ลู่....ฟานี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "

" ฟานี่เป็นลมน่ะ.... "

" แล้ว....... "

" ลู่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วนะ "

" ระ....เรื่องอะไร "

" เรื่องลูกในท้อง "

คำพูดของผมมันทำให้เธอต้องสะอึก

" แล้ว....แล้วไง "

" เอาเด็กออกซะ! "

ผมจำใจพูดถ้อยคำแสนโหดร้ายนั่นออกไป

" ฉันไม่ทำ! "

เธอพูดและทำท่าว่าจะลุกจากเตียงแต่ผมรั้งข้อมือของเธอเอาไว้ก่อน

" แต่คุณต้องทำ ไปเอาเด็กนี่ออกซะ "

ผมมองหน้าเธออีกครั้ง

" ปล่อยฉัน! "

เธอสะบัดมือของผมออกและเดินออกจากห้องนั้นไป

" ผมขอโทษ ฟานี่ ผมขอโทษ "

ผมนั่งลงกับเตียงและร้องไห้ออกมาอย่างหนักอย่างที่ผมไม่เคยทำมาก่อน.....

 

Writer's Part

ตัดกับมาที่คริสที่กำลังเดินเล่นอยู่ริมแม่น้ำฮันตามเดิม

RrrrrRrrrrRrrrr

' คุณลู่หาน '

คริสกดรับโทรศัพท์และเอามันขึ้นมาคุย

" มีอะไรครับ "

- ผมอยากพบคุณ มาหาผมหน่อยได้มั้ย -

" .......... "

คริสยืนชั่งใจอยู่สักพัก

- ว่าไงล่ะ มาหาผมหน่อยจะได้มั้ย -

" ครับ ตกลง "

- ผมอยู่ที่บริษัท -

" ครับ "

คริสวางสายและเดินกลับไปที่รถอีกครั้งก่อนจะขับไปที่......บริษัทSL Ent.

" ขอโทษนะครับ "

" คะ "

" ผมมาพบคุณลู่หานครับ "

" ไม่ทราบว่าคุณ..... "

" คุณคริส เชิญทางนี้เลยครับ "

พนักงานหนุ่มอย่างเซฮุนเดินมาเรียกคริสและเดินนำไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร

" คุณคือ..... "

" ผมชื่อเซฮุนครับ เป็นผู้ช่วยของคุณลู่หาน "

" เลขาเหรอครับ "

" ไม่ครับ ผู้ช่วย "

" อืม ครับ "

คริสมาถึงห้องทำงานของลู่หาน

" เชิญครับ "

คริสเดินเข้าไปในห้องก็เจอลู่หานนั่งรออยู่ที่โซฟาอยู่แล้ว

" นั่งก่อนสิครับ "

คริสนั่งลงที่โซฟาเล็กฝั่งตรงข้ามกับเจ้าของห้อง

" มีอะไรจะคุยกับผมครับ "

" คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมกับซอกำลังจะแต่งงานกัน "

" ครับ "

" และคุณก็รู้ใช่มั้ยว่าฟานี่ท้อง "

" .......ครับ "

" คุณช่วยผมได้มั้ย "

คริสมองหน้าของลู่หานอย่างไม่แน่ใจ

" ช่วยอะไรครับ "

" แต่งงานกับฟานี่ "

คำพูดของลู่หานทำให้คริสถึงกับนิ่ง

" ผม...... "

" ผมขอร้อง คุณแต่งงานกับทิฟฟานี่ได้มั้ย "

ไม่ทันที่คริสจะพูดอะไรต่อลู่หานก็ลุกไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าเขาซะก่อน

" ได้โปรด....ช่วยแต่งงานกับเธอ ดูแลเธอกับลูกแทนผมได้มั้ย "

" .........ทำไม  ทำไมคุณต้องแต่งงานกับซอ "

คริสพอจะอ่านสายตาของลู่หานที่กำลังอ้อนวอนเขาออก สายตานั่น มันบ่งบอกได้เลยว่าเขายอมทำเพื่อทิฟฟานี่ขนาดไหน แต่ทำไม.....

" ผมจำเป็น "

" จำเป็นอะไรของคุณ! "

" ผมจะเล่าให้คุณฟัง แต่คุณรับปากกับผมได้มั้ยว่าคุณจะแต่งงานกับทิฟฟานี่ "

" ผมไม่รับปาก.....จนกว่าคุณจะบอกความจำเป็นของคุณมา "

" โอเค ผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณฟัง "

 

ลู่หานลุกขึ้นและนั่งบนโซฟาเหมือนเดิมก่อนจะเริ่มเล่าว่า.............

          5ปีที่แล้ว

" อะไรนะครับ คุณตา "

" ตาจะส่งแกไปอเมริกา "

" ทำไมครับ ทำไมผมต้องไปที่นั่น "

" แกอยากแก้แค้นให้แม่แกมั้ย "

" แล้วมันเกี่ยวกันเหรอครับ "

" ลู่หาน พ่อของแกน่ะ แต่งงานใหม่ และตอนนี้น้องสาวของแกก็กำลังไปเรียนต่อที่อเมริกา แกไม่อยากเจอน้องสาวแกเหรอ "

" พ่อ? น้องสาว? "

" ใช่ พ่อของแกที่ทิ้งแกกับแม่ของแก ไปมีชีวิตที่ดีกว่าไงล่ะ "

ได้ยินแค่นั้นลู่หานก็ตอบตกลงที่จะไปทันที

" ผมต้องทำยังไง "

" แกต้องแต่งงานกับลูกสาวของมัน "

" แต่งงาน!..... กับน้องสาวของผมเนี่ยนะ "

" ใช่ หลังจากนั้น แกก็บอกมันไปซะว่าแกคือลูกของมัน มันจะต้องอกแตกตายแน่ๆ "

หลังจากนั้นลู่หานก็ไปอเมริกาและสืบหาที่อยู่ของน้องสาวของเขาและย้ายไปอยู่ใกล้ๆ ทำให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเรื่องบังเอิญ หลอกคบกับเธอ และจะขอเธอแต่งงาน แต่คืนก่อนหน้านั้น1วัน

" สาวๆ พี่มีเพื่อนมาเพิ่มล่ะ "

ลู่หานถูกเพื่อนกดตัวให้นั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ที่ดูเหมือนจะเป็นโซนวีไอพีในไนท์คลับแห่งหนึ่ง

" ไม่ต้องเกร็งน่า โต๊ะนี้คนเกาหลีหมด "

ลู่หานไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเขานักเลยทำท่าว่าจะลุกแต่ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามเขาซะก่อน

" คนเยอะนิดหน่อยน่ะเลยช้า "

แค่เห็นรอยยิ้มของเธอลู่หานก็ไม่สามารถลุกไปไหนได้อีกแล้ว

" ลู่หาน ลู่หาน! "

" อ่ะ....ฮะ ฮะ มีอะไรเหรอ "

" ชอบล่ะสิ เดี๋ยวจัดการให้นะเพื่อน "

เพื่อนของเขาเดินไปคุยกับหญิงสาวตรงข้ามก่อนที่เธอจะหันกลับมามองที่เขาแล้วส่งยิ้มให้

" ไปเลยดิ เธอตกลงแล้ว "

เพื่อนอีกคนสะกิดเรียกเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกไปข้งนอก

" เฮ้ย ตกลงอะไร "

" ไปเหอะน่า "

สุดท้ายลู่หานก็ออกไปตามที่เพื่อนบอก

" คุณ! "

" สวัสดีค่ะ เพื่อนของคุณบอกฉันว่า คุณเพิ่งจะมาเที่ยวเป็นครั้งแรก ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันพาเที่ยวได้มั้ยคะ "

" เอ่อ....ครับ "

ลู่หานนึกจะด่าเพื่อนสองคนนั้นแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอก็ต้องเปลี่ยนเป็นนึกขอบคุณเสียมากกว่า

" ขอบคุณนะครับ "

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ติดต่อกันจนถึงปัจจุบัน......

" คุณ.....แต่งงาน เพื่อหลอกใช้เธองั้นเหรอ "

ลู่หานนั่งเงียบคริสก็ลุกขึ้นและจะออกไปจากห้อง

" ได้โปรด แต่งงานกับเธอ "

" ผมทำไม่ได้ ซอเป็น....เพื่อนของผม ผมไม่มีวันทำร้ายเธอ "

" ผมสัญญา ผมจะไม่ทำอะไรเธอ ผมจะแต่งงานกับเธอแค่ในนามเท่านั้น "

" คุณมันเป็นพี่ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด ยอมทำร้ายน้องสาวตัวเองเพื่อแก้แค้น "

" คุณจะคิดยังไงก็ได้นะ แต่ผมขอยืนยันว่าผมจะหย่าแน่นอน "

" คุณแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่ทำอะไรเธอ "

" ผมมั่นใจ "

คริสไม่ตอบอะไรแต่เดินออกไปจากห้องทำงานของลู่หานทันที......

" แม่ครับ ผมควรจะทำยังไงดีครับแม่ "

คริสนอนหลับตาอยู่บนเตียงในห้องนอน

" ฉันอยากจะขอโทษเธอนะ ซอจู "

คริสหันไปมองรูปถ่ายของเขาและเธอในวันวาน.......

" คุณคริสครับ นี่ การ์ดแต่งงานของเราสองคน "

คริสมองการ์ดเชิญในมือของลู่หานก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองซอฮยอนที่กำลังหลบตาเขา

" ขอบคุณนะครับ "

คริสรับมาพร้อมกับยิ้มให้ทั้งคู่อย่างฝืนๆ

" ผมมีข่าวดีมาบอกด้วยนะครับ ตอนนี้ผมแต่งงานกับฟานี่แล้ว เราจัดงานเงียบๆแล้วก็จดทะเบียนกันน่ะครับ "

" เหรอครับ ยินดีด้วยนะครับ "

ลู่หานทำเป็นยินดีและทั้งคู่ก็หันไปมองซอฮยอนที่ยืนอึ้งอยู่

" รู้จักกัน....ตอนไหนเหรอ "

คำถามของซอฮยอนดังขึ้นหลังจากเงียบไปนาน

" 4เดือนที่แล้ว...... "

" ......เธอท้องลูก....ของฉัน น่ะ "

" ยินดีด้วยจริงๆนะครับ ผมคงจะต้องทำแต้มตามคุณซะแล้ว "

ลู่หานพูดขำๆแต่ทุกคนกลับไม่ขำด้วย

" ฉันว่าเรากลับกันเถอะค่ะ ลู่หาน "

" ครับ กลับกันก็ได้ "

และลู่หานก็พาซอฮยอนกลับไปคริสได้แต่มองตามหลังของคนทั้งคู่ไปด้วยสายตาที่แสนอาลัยอาวรณ์

" ฉันเจ็บจังเลย ซอจู ".....

 Seohyun's Part

คริสขับรถไปที่ริมแม่น้ำฮันอีกครั้งและคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดเมื่อกี๊ไปพลางๆ

" ฉันทำถูกมั้ยเนี่ย! "

คริสขว้างกระป๋องเบียร์ทิ้งและตะโกนออกมาสุดเสียง

" ทำถูกแล้วล่ะ "

คริสชะงักและหันกลับมามองที่ต้นเสียง

" ซอ...... "

" ฉันว่าแล้ว นายต้องมาที่นี่ "

ฉันยิ้มบางๆให้เขาและนั่งลงข้างๆ

" เธอ.....มาได้ยังไง "

" ขับรถมาน่ะ "

" ม....มีอะไรรึเปล่า "

" นายเป็นพ่อของเด็กจริงๆใช่มั้ย "

" ใช่สิ "

คริสหันมามองหน้าฉันก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่อะไรดลใจให้ฉันดึงเขาเอาไว้ก็ไม่รู้เขาก็เลยทำได้แค่ยืนขึ้นและหันกลับมามองฉันอีกครั้ง

" ขอโทษนะซอ ฉันต้องกลับแล้วล่ะ "

คริสแกะมือของฉันออกจากแขนของเขาและเดินออกไป ทำไมกันนะ ทำไมฉันต้องรู้สึกเจ็บปวดกับการกระทำของนายขนาดนี้.....คริส.......

Writer's Part

คริสกลับมาที่คอนโดก็เจอกับทิฟฟานี่ที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว

" คุณไม่ต้องทำก็ได้ ฟานี่ "

คริสรีบเข้าไปแย่งของในมือของทิฟฟานี่มาถือเอาไว้

" ฉันแค่อยากจะช่วยคุณบ้าง "

" ไปนั่งรออยู่โซฟาดีกว่านะ "

ทิฟฟานี่ยังคงยืนมองคริสอยู่ที่เดิมพอเขาหันกลับมาเจอก็เดินมาหาเธอ

" ไปนั่งดูทีวีดีกว่า ตัวเล็กคงอยากดูการ์ตูนนะ "

คริสประคองทิฟฟานี่มานั่งที่โซฟาและเปิดทีวีช่องการ์ตูนเอาไว้

" ลูกหรือว่าพ่อกันแน่คะ ที่อยากดูน่ะ "

" ลูกสิครับ จริงมั้ย ตัวเล็ก "

คริสก้มลงไปพูดกับเด็กในท้องก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองทิฟฟานี่

" ผมเคยบอกคุณแล้วนะ ผมจะทำให้คุณกับลูกมีความสุขที่สุด ผมจะชดเชยทุกอย่างที่ลู่หานทำกับคุณ "

" คุณดีกว่าเขามากนะคะ "

ทิฟฟานี่ลูบใบหน้าของคริสอย่างซึ้งใจ

" อย่าร้องไห้นะครับ คุณแม่ "

คริสจับมือบางนั่นไว้และเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ภรรยา

" ผมไปทำอาหารต่อดีกว่านะ "

คริสลุกไปที่ครัวอีกครั้งแต่ระหว่างทำอาหารอยู่นั้น

RrrrrrrrrRrrrrrrrr

" ครับ "

- ผมลู่หานนะ -

" คุณ..... "

คริสรีบออกไปคุยที่ระเบียงทันที

" คุณมีอะไร "

- ฟานี่เป็นยังไงบ้าง -

" ก็.....สบายดี "

- เธอ....เอ่อ....แพ้ท้องบ้างมั้ย -

" ก็ไม่เท่าไหร่ "

- ผมให้คนเอาของไปให้คุณ อย่าลืมรับด้วยล่ะ -

" ของอะไร..... " ตื๊ด....ตื๊ด....ตื๊ด

" คริสคะ มีคนมากดออดน่ะค่ะ "

" ครับ ผมไปดูเองครับ "

คริสเดินไปเปิดประตูก็เจอกล่องของบางอย่างวางอยู่หน้าประตู

" มีอะไรเหรอคะ "

" ของมาส่งน่ะครับ "

คริสยกกล่องนั่นเข้ามาในห้องและเปิดดูก็พบว่าเป็นนมผงสำหรับหญิงตั้งครรภ์และหนังสือคู่มือต่างๆ

" จากใครเหรอคะ "

" เอ่อ......จากเพื่อนของผมน่ะครับ มันเห่อหลานมากไปหน่อย "

" เค้าคงรักคุณมากน่ะสิคะ ถึงได้รักลูกของคุณ....... "

ทิฟฟานี่ชะงักไปนิดหน่อยเพราะเธอไม่สามารถพูดได้เต็มปากได้ว่าเด็กในท้องคือลูกของคริส

คริสเห็นอย่างนั้นก็ดึงมือของทิฟฟานี่มากุมเอาไว้

" เขาคือลูกของผม คุณพูดได้เลยนะฟานี่ เด็กในท้องของคุณ คือลูกของผมกับคุณ ไม่ใช่ลูกของใครทั้งนั้น "

คริสพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หนักแน่น

" ขอบคุณนะคะ "..........

Seohyun's Part

อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของฉันและลู่หานแล้ว แต่ทำไม ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือดีใจเหมือนเมื่อก่อนเลยซักนิด ตอนนี้ฉันทำไมได้แต่คิดถึงเรื่องของคริสและคุณทิฟฟานี่ก็ไม่รู้

" ตกลงฉันรักนายงั้นเหรอ คริส "

" ซอครับ ซอ! "

ฉันตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เพราะเสียงของลู่หาน

" คะ มีอะไรเหรอลู่ "

" คุณเลือกแหวนได้รึยัง "

" เอาวงนี้แล้วกันค่ะ "

ฉันชี้ไปที่วงที่สวยเรียบที่สุดเพราะฉันไม่มีอารมณ์ที่จะเลือกมันในตอนนี้

" งั้นเอาตามนั้นแหละครับ "

ลู่หานหันไปบอกพนักงานก่อนจะหันกลับมาหาฉันอีกครั้ง

" เป็นอะไรรึเปล่าซอ ไม่สบายเหรอ "

" เปล่าหรอกค่ะ "

" เลือกแหวนเสร็จแล้วงั้นลู่ไปส่งนะ "

" ค่ะ "

 

Writer's Part

หลังจากนั้นหลายเดือน~~~~~

" ยิ้มหน่อยสิซอ วันนี้เป็นวันดีของเธอนะ "

" ค.....ค่ะ "

ซอฮยอนยิ้มให้ซันนี่อย่างที่เธอบอก

" เตรียมตัวได้แล้วนะ เดี๋ยวคุณลุงก็มาแล้ว พี่ไปรอด้านนอกนะ "

ซันนี่เดินออกไป ซอฮยอนก็นั่งมองตัวเองในกระจกก่อนจะฝืนยิ้มให้ตัวเอง

" ฉันอยากเจอนายนะ......คริส "

" ซอ พร้อมรึยังลูก "

" ค่ะคุณพ่อ "

ซอฮยอนลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาแจซอกที่ยื่นแขนมาให้เธอเกาะเอาไว้

เมื่อเดินเข้าไปในโบสถ์ซอฮยอนก็ต้องตกใจกับภาพที่เธอเห็นเพราะเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่

" พ่อฝากด้วยนะ "

" ค......ครับ "

แจซอกจับมือของลูกสาววางไว้ที่แขนของเจ้าบ่าวแล้วเดินกลับไปนั่งที่

เจ้าบ่าวร่างสูงค่อยๆเปิดผ้าคลุมออกทำให้ซอฮยอนเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

" ค.....คริส "

เขายิ้มให้เธอบางๆก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวขึ้นไปบนแท่นยืนพร้อมๆกัน

" พ่อจะเริ่มทำพิธีแล้วล่ะนะ "

" ครับ/ค่ะ "

" นายอู๋ อี้ฟาน คุณจะยอมรับ นางสาว ซอ จูฮยอน ผู้นี้เป็นภรรยาหรือไม่ คุณพร้อมจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอทั้งยามสุขหรือยามทุกข์ไหม "

" ยอมรับครับ ผมจะขออยู่ร่วมกับเธอครับ "

" นางสาว ซอ จูฮยอน คุณจะยอมรับ นายอู๋ อี้ฟานเป็นสามีหรือไม่ คุณพร้อมจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขาทั้งยามสุขและยามทุกข์ไหม "

" ค่ะ ฉันยอมรับเขา "

" งั้นต่อไปขอให้ทั้งคู่ทำการแลกแหวนด้วยครับ "

" ครับ/ค่ะ "

คริสรับแหวนมาและสวมให้ซอฮยอนก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตาของเธอ ซอฮยอนก็เช่นกัน

" จูบเลย!!!!!!! "

คริสและซอฮยอนหันกลับมายิ้มให้ทุกคนยิ้มให้กันก่อนจะจูบกันต่อหน้าสักขีพยานทั้งหลาย...........แล้วลู่หานล่ะ เขาหายไปไหน?

ที่โรงพยาบาล.............

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" พาน้องมาให้นมค่ะ "

พยาบาลคนสวยเคาะประตูก่อนจะเข็นเด็กอ่อนวัยแรกเกิดเข้าไปในห้องพักคนไข้

" ฟานี่ครับ ตัวเล็กมาแล้วนะ ขอบคุณนะครับ "

ลู่หานหันไปขอบคุณพยาบาลก่อนจะอุ้มลูกสาวตัวเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด

" ให้นมน้องได้เลยนะคะ "

" ค่ะ ขอบคุณนะคะ "

ทิฟฟานี่รับลูกมาจากลู่หานแต่เด็กน้อยกลับร้องไห้เสียงดังจนน่าตกใจ

" หิวนมเหรอคะ "

และเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยก็เงียบลงทันทีเมื่อปากสัมผัสยอดอกของผู้เป็นแม่

" ร้องไห้ทำไมครับ คุณแม่ "

" ฉันแค่ดีใจมากน่ะค่ะ "

" อย่าร้องนะคะ เดี๋ยวคุณพ่อร้องตามนะ "

ลู่หานพูดติดตลกเพื่อให้ทิฟฟานี่ผ่อนคลาย

" แล้วงานแต่งงาน.......... "

" พวกเขาควรจะมีความสุขกันซักทีน่ะนะ ผมไม่อยากทำให้ใครเสียใจแล้วล่ะ ผมสงสารเธอ สงสารคริส สงสารคุณ แล้วก็ลูก "

" ลู่หาน..... "

" เรามามีความสุขไปด้วยกันนะครับ...... "

" ที่รัก! "

จบแล้วจ้า
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ