เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #231 : Chap.34-2 ค่อยยังชั่วหน่อย ที่พี่ฉาวไม่ได้โกรธหรือเกลียดอิจิกะ

Chap.34-2 ค่อยยังชั่วหน่อย ที่พี่ฉาวไม่ได้โกรธหรือเกลียดอิจิกะ

......................................................................................

......................................................................................

............................................

................

"แฮ่ก .... อา ..... อืมม .... อะ .. อ้ะ ....."

"พี่หนิงยู้ฉึกดี.... มั้ยคะ ......"

"อือออ ... ดะ ดีไปหมดแล้ว ..... อ๋า .... อึก .... อา .... แฮ่ก ..... ไม่ไหวแล้ว ... อึก ..... แฮ่ก .... อ้า ..... อื้อออ!!! อ้า!!!"

...............

"อืม .... อืมมมม .... สุ สุดยอดเลย ..... มะ เหมือนขึ้นสวรรค์เลย ...... อืออออ ... อึก ...."

"มะ พี่ฝ้าย .... ยู้ฉึกดีใช่มั้ยคะ ...."

"....... อะ .... อืมมม ....... ดีจริงๆจ้ะ .... น้องอิจิกะ .... อะ อืมมมม พี่จะ ... ไม่ไหวแล้ว!!! อ้ะ ....อ้า!!!"

..................

"...... ตะ ตรงนั้นแหละ ....... ระ แรงๆเลย ..... อ้ะ ..... อึก ..... อ้ะ .... อ้า ...."

"ตรงนี้ .... หนูกดยงไปได้หยอคะ พี่เมย์"

"ดะ .... ได้ ... ได้สิ ...กดเลย .... อ้ะ!! ตะ ตรงนั้นแหละ น้องอิจิกะ .. อึก ... อ้า!!!!"

..................

........................................................

เสียงแห่งความสุขดังระงมจากพี่ฉาวของอิจิกะทั้งฉามคนค่ะ ...

อิจิกะมีความฉุกจังเยย .... ถึงจริงๆแย้ว .... อิจิกะจะโดนฉะกดจิต และยู้ตัวว่าโดนก็เถอะค่ะ...

แต่ว่า .....

มันไม่สามารถจะเลิกคิดว่าตัวเองต้องเป็นน้องฉาวจริงๆ ของพี่ๆได้เยยนี่คะ!!!

หนึบๆ ....

"แฮะๆ ... อิจิกะมีความฉุกที่ฉุดเยยคะ ที่พี่ฉาวทั้งฉามชอบขนาดนี้"

อิจิกะเอ่ยบอกพี่ๆออกไปด้วยยอยยิ้มหวานๆ

"ยอดเยี่ยมไปเลยใช่ไหมหละ น้องอิจิกะของพวกเราเนี่ย ฝีมือการนวด ระดับแชมป์ประเทศยังต้องอายทุกคนเลยสินะ"

พี่อยิซเอ่ยชมอิจิกะกับพี่ๆอีกฉามคน

".... อืม ...... ดีจนอยากจะนอนเลยหละ...."

"ดีสุดๆไปเลย"

"เหนด้วยเลย"

พี่ฉาวฉามคนก็พูดเป็นเฉียงเดียวกันเยย

อิจิกะก้มหัวฉ่ายหางกระดุกระดิกไปมาอย่างมีความฉุก

"แฮะๆ ... ขอบพระคุณมากๆเยยค่ะ อิจิกะดีใจที่ฉุดเยย..."

"มามะนั่งข้างๆพี่อลิซกับพี่เมย์เร็วอิจิกะ เดี๋ยวจะลูบหัวให้รางวัลนะจ้ะ......."

พี่อลิซพูดพร้อมกวักมือเยียกอิจิกะ

"ค่า!!!"

อิจิกะตอบรับยิ้มหวานไม่มีปฎิเฉด

แย้วแทรกย่างกายเบียดเข้าไปนั่งตรงกลางยะหว่างพี่เมย์กับพี่อยิซ

ดึ๋ง......

ตัวของอิจิกะเบียดชนกับหน้าอกของพี่เมย์ไปมาตอนแทรกเข้าไป

"อ๋า!!!! .... อิจิกะทำแบบนั้นไม่ได้นะ ...."

อยู่ๆพี่หนิงก็โวยขึ้นมา

"คะ? พี่หนิง?"

อิจิกะเอียงคอมองหน้าพี่หนิงด้วยความฉงฉัยระหว่างนั่งลงตรงกลางพี่เมย์และพี่อยิซเยียบย้อย

"กะ กะ ก็... จริงๆอิจิกะ เป็นชายไม่ใช่เหรอไง เธอก็เหมือนกันแหละเมย์ ... ไม่เก็บนมให้มันมิดชิดหน่อยเล่า!"

พี่หนิงไม่พอใจอิจิกะแย้วค่ะ

"หน้าอกชั้นมันใหญ่ จะเก็บยังไงมิดหละ .... พูดยังกับตนเอง ไม่มีหน้าอก.... อะ ไม่มีจริงๆนี่นะ"

พี่เมย์ก็โวยกลับไปไฉ่พี่หนิงแย้ว ...ง่า แย่แย้ว แย่แย้ว

อืออออ

พี่ๆทั้งฉองทะเลาะกันแย้ว เพราะอิจิกะเป็นต้นเหตุเหยอ

อิจิกะเฉียใจจังเยยค่ะ ...

"พี่หนิงคะ ... แต่ว่า อิจิกะ เป็นเด็กผู้หญิงนะคะ ..... อิจิกะไม่ใช่ผู้ชายฉักหน่อย .... แล้วก็อย่าทะเลาะกันเยยนะคะ พี่เมย์ พี่หนิง ยักกันนะคะ .... น้าค้า ..... นะค้า.....  ฮึกงืออออ อิจิกะขอย้อง ... "

อิจิกะเอามือขึ้นมาแนบอก ฉ่ายหางและหูตกด้วยความเสียใจ พร้อมโยกตัว ฉ่งฉายตาหวานฉ่ำน้ำตา เอ่ยขอย้องพี่ฉาวทั้งฉองคนให้ยอมเยิกแย้วต่อกันค่ะ

"หวา .... รีบทำให้อิจิกะหยุดร้องไห้สิ!"

พี่ฝ้ายก็ตกใจขึ้นมาเพราะเห็นอิจิกะย้องไห้แย้ว

"... อะ อ่า ... ดะ ได้สิ... พี่หนิง ยะ หยุดก็ได้ ......อย่าร้องนะจ๊ะอิจิกะ"

"พี่เมย์หยุดแล้วจ้า .. หยุดแล้ว ขอโทษนะ อย่าร้องไห้นะน้องอิจิกะจ๊ะ"

พี่ฉาวทั้งฉองชะงักแย้วหยุดทะเยาะกันทันทีเยยค่ะอิจิกะดีใจจัง

"ฮึก .. จริงๆนะ"

อิจิกะเอามือเช็ดคราบน้ำตาไปมา เพราะพี่ฉาวทั้งฉองยอมยิกทะเยาะกันแย้ว

หางของอิจิกะ งอเป็นยูปย่าง เครื่องหมายคำถาม เอียงคอมองหน้าพี่ฉาว

แก้มของอิจิกะแดงใหญ่เยยค่ะ

"............"

พี่ฉาวเงียบทั้งโต๊ะมองหน้าอิจิกะ

"? .... อือ?"

อิจิกะสั่นไหว มองพี่ๆทั้งฉี่คน เหมือนกับพี่ฉาวทั้งฉี่ จะไม่พอใจอิจิกะ

"อึก .... ยะ หยือว่า ... อิจิกะจะทำอะไรไม่ดีเหยอคะ อือออ อิจิกะขอโทษ"

อิจิกะเอ่ยหลับตาตัวสั่นงันงก หางงอหูตกร้องไห้ใหญ่เยยค่ะ

"หวา!!!... อิจิกะ ไม่ใช่นะจ๊ะ.. ไม่ใช่ พี่ๆแค่เงียบเพราะเห็นอิจิกะน่ารักหน่ะ"

"อย่าร้องนะ... นะพี่เห็นอิจิกะน่ารักเกินไปเลยพูดไม่ออก"

"พวกพี่แค่เห็นอิจิกะน่ารักจ๊ะ อย้าร้องไห้น้า เดี๋ยวพี่เมย์เช็ดน้ำตาให้"

"โอ๋ๆ อย่าร้องนะ นะ เงียบน้า ... เอ้านี่ ดื่มน้ำของพี่อลิซก่อนนะ"

พวกพี่ๆโอ๋ใหญ่แล้วยีบป้อนน้ำให้อิจิกะด้วย

ค่อยยังชั่วหน่อย ที่พี่ฉาวไม่ได้โกรธหรือเกลียดอิจิกะ

"แฮะๆ ... ค่ะ ...อิจิกะดีใจจัง .... "

อิจิกะเอ่ยหลับตากระดิกหูและหางยิ้มๆ ระหว่างโดนพี่เมย์เช็ดน้ำตา ก่อนพี่อยิซจะยื่นน้ำให้อิจิกะกิน

"จุ้บ ... จุ้บ ..."

อิจิกะรับ ดูดน้ำแต่โดยดี รสชาติมันอร่อยมาก จนอิจิกะกระดิกหางไปมาเลยหละค่ะ....

บนโต๊ะเริ่มครึกครื้นไปด้วยอารมณ์สั่นไหวของพี่ๆ

บรรยากาศ ที่เคยอึมครึมตอนแรกหายไปแย้วค่ะ....

พี่ๆทุกคนเหมือนจะสนิทกันได้มีความฉุกจัง....

และสักพัก ....

"น่ารัก...."

พี่ฝ้าย พี่หนิง และพี่เมย์ที่จ้องมองอิจิกะก็เพ้อออกมา

"น่ารักสินะ น่ารักสินะ ความน่ารักแบบนี้ ชั้นไม่อยากเก็บไว้เชยชมคนเดียวหรอก ต้องแบ่งปันกัน"

พี่อยิซพูดออกมาด้วยท่าทางมีความสุข

"....อึก ....น่ารักเกินไปแล้ว ... บะ แบบนี้ มะ ไม่ใช่ฝ่าฟันแล้ว .... ปะ เป็นใครกันแน่เนี่ย!!"

พี่หนิงโวยออกมา .... อย่างไม่เข้าใจ

"หะ เห็นด้วยที่สุด .... คือ ..... นี่มันไม่ใช่ฝ่าฟันแล้วนะ เหมือนกับโดนสะกดจิต หรือโดนวิญญาณเด็กผู้หญิงมาสิงร่างแน่ๆ ชั้นคิดว่า"

พี่ฝ้ายพูดตามออกมากับพี่หนิงทันที

"แต่ว่า .... ชั้นว่าปกตินะ..... อิจิกะเก่งในเรื่องเปลี่ยนบุคลิกตนเอง จนสมบูรณ์อยู่แล้ว ... เนอะ อิจิกะ"

พี่เมย์พูดราวกับคิดว่าอิจิกะ แสดงอยู่ยังงั้นแหละ...

"จุ้บ ... อึก ... อือ ..... แต่อิจิกะไม่ได้เปลี่ยนอะไยนะคะ .... อิจิกะเป็นน้องฉาว ของพี่ๆจริงๆนี่นา ....หยือพี่ๆไม่ชอบ"

อิจิกะเยิกดูดน้ำแย้วเงยหน้าเอ่ยทำหน้าฉงฉัยอีกยอบ หางงอเป็นรูปเครื่องหมายคำถาม

ส่งสายตา

"ป่ะ ป่าวจ้า ป่าวๆ"

"ช่ายๆ ไม่ชอบได้ยังไงหละ ชอบสิ"

"ชอบจ้า ชอบชอบ"

"ฮึๆ ... จริงๆแล้ว อิจิกะหน่ะ ......ต้องสะกดจิตตัวเอง ให้กลายเป็นแบบนั้นจริงๆ เช่น จงเป็นแบบนี้ จนกว่าจะเลิกงาน หรือตอนพัก ถึงจะกลับเป็นปกติ .... ใช่มั้ยจ้ะ ... อิจิกะ...."

พี่อยิซบอกออกมา .... มันทำให้อิจิกะนึกได้ ว่าอิจิกะโดนฉะกดจิตนี่เอง ...

เกือบยืมไปเยย ...

"คะ .. ค่ะ"

อิจิกะผงกหัวพยักหน้ารับ เขินๆ

"ยะ ยังงี้เอง .... ค่อยยังชั่ว นึกว่าตัวจริงก็เป็น"

"เห้อ .... ถ้าฝ่าฟันเป็นแบบนี้จริงๆ คงไม่รู้เลยว่า บุคลิคตอนเป็นชาย หรือตอนเป็นอิจิกะ กันแน่ที่ของจริง"

พี่ฝ้าย กับพี่หนิง พูดถอนหายใจ พลางมองหน้าอิจิกะ ....

"... อา .... งั้นเหรอ .... ฮะๆ ..."

พี่เมย์ก็ยิ้มหวานๆให้อิจิกะ ...

ถึงจะเป็นแบบนี้ก็มีความฉุกมากๆเยยนะ

"แฮะๆ ... มีความฉุกจังเยยค่ะ เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเยย.... อิจิกะยักพี่ๆ ทุกๆคนเยยค่ะ ... อยากให้เป็น .... ครอบครัวเดียวกับอิจิกะตลอดไปเลย!!!!"

อิจิกะพูดพลางฉ่ายร่างกายไปมากระดิกหาง

"อึก ....จะสื่ออะไรหน่ะ"

"มะ เมื่อกี้ ..."

"คงไม่ใช่ สื่อในความหมายอื่นหรอกนะ"

พวกพี่หนิง พี่ฝ้าย พี่เมย์ ทำหน้าสงสัยทันที

"คิกๆๆ ไร้เดียวสาจริง"

พี่อยิซก็พูดอย่างมีอารมณ์ขัน

- ติ๊ง -

"อาหารโต๊ะ วีไอพีหนึ่ง เสร็จแล้ว .... มารับทีจ้า อิจิกะ"

อ้ะ ... เสียงพี่พนักงานเรียก

"พี่ๆ คะ เดี๋ยวอิจิกะไปเอาอาหารมาให้นะคะ .... ยอแปบเดียวค่ะ"

อิจิกะลุกขึ้นบอกพี่ๆทุกคน พร้อมฉ่ายหางไปมา

พี่ๆมองอิจิกะ .... แล้วยิ้มให้ พร้อมตอบพร้อมกันว่า ....

".... จ้า....."

..................................................

10.54 น.

พี่ๆทุกคนทานอาหารเฉ็ด แย้ว..... อิจิกะกำลังเดินมาฉ่ง พี่ๆทุกคนออกจากย้านค่ะ

เป็นยะยะเวยาเกือบฉองชั่วโมงที่มีความฉุกกับพี่ๆมากๆเยย

".... ไปก่อนนะฝ่า .... อะ ..อิจิกะ ..... ลามาแค่ช่วงเช้า ... ช่วงบ่ายต้องไปทำงานต่อถึงเย็น ไม่มีเวลาพักเลย"

พี่หนิงพูดออกมาด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย แต่ก็ดูมีความสุข กับงานที่ทำ

"อืมงานเยอะจริงๆนั่นแหละ..... ไว้เจอกันใหม่นะ ... อิจิกะ .... วันนี้สนุกมากๆเลย .... "

พี่ฝ้ายโบกมือให้อิจิกะใบหน้าดูมีรอยยิ้มชื่นบานมากทีเดียว

"...ขอบคุณนะ อิจิกะ บริการดีมีความสุขที่สุดเลยจ้ะ..... นวดตอนก่อนทาน กับหลังทาน มีความสุขจนเผลอน้ำลายยืดเลย ..."

พี่เมย์เอ่ยชม แล้วยื่นมือมาลูบๆหัวอิจิกะ .....

อิจิกะก็ก้มหัวให้

"โอเค ... งั้นแยกย้ายกันแค่นี้นะ ..... แล้วเจอกันใหม่นะอิจิกะ.... แล้วเจอกันใหม่นะทุกๆคน ... บาย"

พี่อยิซเอ่ยแล้วเดินนำออกตัวไปก่อน ตามด้วยพี่ๆคนอื่นๆที่เดินตามไปก่อนจะเอ่ยลากันและกัน

"ค่า..... ขอบพระคุณพี่ฉาวทั้งฉี่มากๆเยยนะคะ ... อย่ายืมกลับมาหาอิจิกะอีกนะคะ ...... "

อิจิกะเอ่ยยิ้มหวานอย่างสุขใจใหญ่เยยหยะ ..... แฮะๆ..... ดีใจจังที่ได้บริการพี่ฉาวทั้งฉี่คนอย่างนี้

.............................................................

11.30 น.

ย้านยังไม่มียูกค้ามากนักแต่ก็เยิ่มทยอยกันมาแย้ว

และหมดคิวอิจิกะของยูกค้าท่านนึงพอดีด้วย

"ถึงเวลาพักของอิจิกะแล้วจ้ะ .... จะพักไหมเอ่ย"

ท่านพี่พนักงานเดินมาแย้วยิ้มหวานบอกกับอิจิกะค่ะ

"พักหน่อยไหม วันนี้ถึง สามทุ่มเลยนะ อิจิกะ"

คุณแม่ หรือตอนนี้ คือท่านพี่คิทฉึเนะ บอกอิจิกะให้ไปพักผ่อนเช่นกันค่ะ

ทำไมจะไม่พักหละคะ ... มันจำเป็นต้องพักนี่นา....

อิจิกะค่อยๆฉ่ายหางไปมาให้ท่านพี่พนักงานแยะท่านพี่คิทฉึเนะ

"ค่า ... วันนี้อิจิกะขอพักนะคะ เดี๋ยวกลับมาคะ ......"

และทันทีที่อิจิกะ ตอบแบบนั้น และตัดฉินใจพัก ... นั่นเอง

...........................

......

ปกติทุกทีในช่วงเวลาพัก 20 นาที ของผม ก่อนจะทำงานยาวๆต่อจนบ่าย 3 แล้วพักอีก 20นาที ก่อนจะทำต่อถึง 3 ทุ่ม ผมมักจะไม่ค่อยไปพักหรอก นอกจากดื่มน้ำเปล่าสักนิด แล้วลุยต่อ เพราะ ยังไง ลูกค้าเรียก เขาก็ป้อนทั้งน้ำหวาน ขนม อาหาร ให้จนเต็มพุงอยู่แล้ว .... ถึงจะแค่ คนละคำสองคำก็เถอะ

แต่วันนี้ .... ผมอยากพักมากครับ .... เพราะเหมือนยัยอลิซ จะจงใจให้ผม กลับเป็นตัวเองได้ เมื่อถึงเวลาพัก

หรือหลังเลิกงาน

ผมเดินตรงเข้าห้องน้ำพนักงานทันทีเมื่อเดินมาหลังร้านได้

แกรก .... ตึ้ง

ผมนั่งเครียดกุมหัวอยู่ในห้องน้ำ ....

ปวดหัวจริง.... จะแก้เรื่องโดนสะกดยังไงดีฟระเนี่ย ...... จะปรึกษาอาจารย์ธิดาตรงๆก็ไม่ได้ ..... ต้องคิดคำอ้อมๆ เพื่อพูดหรือไงก็ไม่ได้ด้วยไม่รู้จะหาทางออกยังไงเว้ย!!!

มีแต่ต้องเข้าหา และทำให้ยัยนั่นตายใจเท่านั้นสินะ....

ยังไงก็เถอะ ... ลองโทรไปคุยกับอาจารย์ธิดาหน่อยดีกว่า เผื่อจะใช้วิธีอ้อมๆ ทำให้อาจารย์บอกผมได้

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา .....ก่อนจะเปิดเครื่องขึ้น

- ข้อความเข้าค่ะ -

- ข้อความเข้าค่ะ -

- ข้อความเข้าค่ะ -

- ข้อความเข้าค่ะ -

เสียงบอกข้อความที่ผมอัดเองดังขึ้นพร้อมกัน 4 ฉบับ

.... อ่า ... พอดังพร้อมๆกันแล้วไม่เท่เลย คงต้องอัดแบบใหม่ .... ว่าแต่ ... 4 ฉบับนี่...

คงไม่ใช่ ....

:------------------------:

จาก หนิง เวลา 11.07.46 น.

เลิกงานกี่โมงหน่ะ ฝ่าฟัน ตอบเวลากลับมาด้วยนะ เย็นนี้ อยากจะโทรคุยด้วย ... มาก!!!!

ไม่มีเวลาเล่นสกายฟี่ เพราะไม่ได้อยู่หน้าคอม

:------------------------:

:------------------------:

จาก ฝ้าย เวลา 11.07.48 น.

ฝ่าฟัน บอกมาเลยนะ เลิกงานกี่โมง!! อยากคุยด้วยหน่อย

ไม่ใช่ว่าชั้นสนใจอะไรเรื่องงานของนายหรอกนะ ... แต่มันอยากคุย.. ตกลงนะ...

ส่วนสกายฟี่ ใช้ไม่ได้ ไม่มีเงินติดเน็ต และไม่ได้อยู่หน้าคอม

:------------------------:

:------------------------:

จาก เมย์ เวลา 11.08.55 น.

ฝ่าฟัน วันนี้น่ารัก และสนุกมากๆเลยนะ อยากคุยด้วยสุดๆเลย

ขอโทษนะ ที่หลังจากแพ้วันนั้นแล้วช็อก จนไม่ได้คุยด้วย

แต่วันนี้ ได้รับพลังใจเต็มเปี่ยมแล้ว อยากคุยด้วยมากกว่านี้!

บอกด้วยนะ จะรอคุยนะ หรือทักสกายฟี่มาก็ได้

:------------------------:

:------------------------:

จาก อลิซ เวลา 11.11.11 น.

ตั้งใจส่งมา เวลาเลขสวยๆ .... เลขนำโชค เหมือนที่เธอชอบไง

ถ้ามีเวลาอ่าน แสดงว่า หายกลับมาเป็นอิจิกะแบบปกติแล้วสินะ

จริงๆจะส่งมาบอกว่า จงหายจากคำสั่งของวันนี้ทั้งหมดซะ

หายไหม ?......

ออ ... คืนนี้ เลิกงานกี่โมง โทรมาหาชั้นด้วยนะ ชั้นจะให้นายมาหาชั้น ....

จะช่วยฝึกเวทย์ให้จริงๆแล้ว ....

:------------------------:

เมื่อผมอ่านข้อความทั้งสี่ฉบับจบ .... คอนแท็คเลนส์ ผมก็เรืองแสง ... และเหมือนว่า คำสั่งที่อลิซสั่งไว้จะหายไปแล้ว ....

ผมงงแปบหนึ่ง ว่ามันสั่งงานกันผ่านข้อความโทรศัพท์ได้ด้วยเหรอ ....

ปวดหัวจริง ให้ตายเหอะ.....

อา ลืมๆมันไปซะ เรื่องพวกนั้น ....

อลิซอยากจะให้ชั้นไปหาสินะ .... จะฝึกเวทย์ให้จริงๆแล้วเหรอ.....

ได้.... งั้นก็ ..... เริ่มจาก ต้องแบ่งเวลาพาแม่ กลับบ้านถึงบ้าน 3 ทุ่มครึ่ง

คุยและอาบน้ำกับแม่จนส่งแม่เข้านอน ก็น่าจะ 4 ทุ่มครึ่ง ....

......

คิดได้แบบนั้นแล้ว ผมก็ตอบกลับไป

:------------------------:

ถึง หนิง

หนิง ชั้นจะโทรหาตอน 4 ทุ่มครึ่งแล้วกัน .... ขอโทรไม่เกิน 20 นาทีนะ มีธุระอย่างอื่นต่อ

:------------------------:

:------------------------:

ถึง ฝ้าย

ฝ้าย ขอโทรหาตอน 4 ทุ่ม 55 นาที ละกัน ขอโทรไม่เกิน 20 นาทีนะ มีธุระอย่างอื่นต่อ

:------------------------:

:------------------------:

ถึง เมย์

เมย์ เริ่มคุยสกายฟี่ หรือโทรได้ ตอน 5 ทุ่ม 20 นาที นะ ขอไม่เกิน 20 นาที มีทุระอย่างอื่นต่อ

:------------------------:

:------------------------:

ถึง อลิซ

ขอบใจ ที่ยังปลดการควบคุมให้ .... เดี๋ยว 5 ทุ่ม 45 นาที ชั้นจะออกจากบ้าน .... ว่ามาเลย ว่าให้ไปหาที่ไหน....

:------------------------:

.......................

.........................................

.........................................................................................

........................................................................................

End Chap.34-2 ค่อยยังชั่วหน่อย ที่พี่ฉาวไม่ได้โกรธหรือเกลียดอิจิกะ