เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #149 : Chapter 81-3 ถ้าชั้นไปขัด ... ก็เหมือนเป็นคนไม่ดีหน่ะสิ

Chapter 81-3 ถ้าชั้นไปขัด ... ก็เหมือนเป็นคนไม่ดีหน่ะสิ

....................................................................................................................................

.................................................................................................

...................................................

วันที่ 10 เดือน มิถุนายน เวทศักราชที่ 188

เวลา 10.47 น.

ซ่า ..... ซ่า ...... ซ่า ........

เสียงของคลื่นกระทบฝั่ง ริมชายหาดดังขึ้น

เหล่าเรือเหล็กที่ดูทันสมัย 10 ลำ ติดอาวุธเวทย์ครบครันนั้น ค่อยๆจนลงที่ริมฝั่ง

แล้วเริ่มยึดตัวฐาน ด้วยเหล็กรอบลำเรือ ทำให้มันวิ่งขึ้นทรายได้

ครื่นนนน ... ครึก ..... ครึกกกก ... ครึก!!!

มันไต่มาบนทราบราวๆ 10 เมตร

แล้วค่อยๆเปิดออกช้าๆ

กลุ่มสมาชิกฮู้ดดำ ร่วมพันชีวิต ค่อยๆเดินลงมากันหมด

รวมถึง ชั้นด้วย .....

ชั้นเดินลงมาจากเรือ หมายเลข 1

พร้อมๆกับคนอื่นๆ

.......

"ใช่ๆ ... แล้ว เก้าสี่แปดนะ ก็ชอบมันมากๆเลยหละ เธอลูบหัวมันตลอดเลย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พามันมาด้วย"

"เหรอ จริงอะ เอสเอ็มหกยูเอสเอแต่ก่อนก็ขี้เหงานะ ชอบบ่นแต่ถึงหมาตลอด"

"เห็น เอสเอ็มหกยูเอสเอ ชอบจินตนาการถึงหมาทุกคืน เลยนะบอกไว้ก่อน "

"เอ๋ ชอบหมาขนาดนั้นเลยเหรอ!!!"

"ใช่ ...."

"ชอบมากกว่าคนอีกมั้ง!!"

ชมพู ยังคง คุยกับ 14875 และ 6662 สนุกปาก

ชั้นใจสั่นไปหมดเลย

มันเหมือน ชั้นกำลังโดนแย่งอะไรไป

เมื่อก่อน ... ชั้นไม่เห็นเป็นแบบนี้

ตอนนั้น ... ชั้นก็ปกติดีนี่

หรือว่า .... ชั้น...

จะ? .... นอนน้อยไป .... เลยใจสั่นไม่หยุดแบบนี้

ชั้นยืนมอง SM6USA ที่เดินแยกตัวออกไปยืนด้านหน้าของเหล่าสมาชิกฮู้ดดำทั้งหลาย

แล้วหันกลับมา

เอ่ยเสียงดัง

"..... ขอให้ทุกคน รวมกลุ่ม กลุ่มละหกคน หากเหลือเศษ จะเข้าร่วมกับกลุ่มหกคน หรือไม่ก็ได้ เมื่อเสร็จแล้ว ให้เดินไปรับแผนที่ซึ่งจะสุ่มตำแหน่งการเดินทางไป จุดต่างๆ ขอให้ทุกคน .............................."

......................

......

พอชั้นได้ยินคำว่ากลุ่มละ 6 คน

แต่สามารถกลายเป็นเศษได้

ชั้น .... .....

ก็เดินจากออกมารับใบแผนที่ทันที โดยไม่รีรอ และไม่ฟังต่อ

จิตใจชั้น.... กำลังสับสนอยู่เหรอ....

ไม่เข้าใจ ... แต่ชั้นไม่อยากฟังคำพูดของ SM6USA เลย

แต่ก็เหมือน ... เคยผูกพันเธอคนนั้น .... ไม่เห็นเข้าใจเลย

SM6USA เหมือนชั้นตรงไหน .... แล้วทำไมชมพูถึงต้อง

ไปสนิทกับกลุ่มคนพวกนั้น

อะ จริงด้วย!

ป่าวสักหน่อย ... ชั้นไม่ได้สับสน

ชั้นแค่ ... เห็นชมพูกำลังสนุกกับเพื่อนใหม่

ถ้าชั้นไปขัด ... ก็เหมือนเป็นคนไม่ดีหน่ะสิ

ทำไมชั้นจะต้อง ..... ไปเป็นคนทำลายความสุขชมพูด้วย

ให้เธอไปกับเพื่อนใหม่บ้างก็ได้นี่ ...... ใช่ ... จะเครียดไปทำไมกันเรา...

.........................

ชั้นแยกตัวออกมา จากกลุ่ม แล้วเดินตรงเข้าไปภายในป่า ตามแผนที่นั่น.....

เลยจากจุดของพวกเขามาไกลแล้ว .....

อะ!!...

"ที่ ... นี่"

ที่นี่ .... เบื้องหน้าจากเกาะของเราไม่ใช่เหรอ ....

ชั้นจำ ... หาดทรายแถวๆนี้ได้

.........................................................

- วารี!! ชั้นบอกแล้วใช่ไหม ว่าให้ตามมา ใครบอกให้สนใจทางอื่น!!! -

- ...... ขอโทษค่ะแม่  ..... -

- ใช่ ... ถ้าอยากจะหายตัวไป ก็ไปเลย!! ไม่ต้องมาแถวนี้!!! -

- ขอโทษค่ะพ่อ ... -

อืม .... ชั่นจำได้

ชั้นเคยโดนพวกท่านดุตรงนี้

เพราะชั้นแค่หันไปยืนมอง ...... เรือ .....

...............................

.....

แต่ทำไม .....

ในระยะเวลาเพียงแค่ 6 ปี ......จากหมู่บ้าน .....

ทำไม ... มันถึงได้กลายเป็นป่าไปหมดหละ? ต้นไม้ไม่น่าจะเกิดและเติบโตได้ไวขนาดนี้

....

หรือเราคิดมากไป .....

อืม ... เราคงคิดมากไป ..... ทั้งหมด.....

แซกๆ ... แซ่ก...

ชั้นค่อยๆเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ .... ผ่านกลุ่มต้นไม้

และไม้เลื้อยที่เลื้อยขึ้นเกาะไปตามบ้าน จนแทบจะมองเห็นเป็นบ้านต้นไม้ไป

หญ้าขึ้นบนพื้นดินปนทราย...... เต็มไปหมด แต่ก็ไม่ได้สูงอะไรมาก

"... บ้านของ ...... ฟ้อน ......"

ชั้นเผลอเอ่ยออกมา ...... แล้วก็หยุดคิด ก่อนจะเดินตรงไปต่อ

ผ่านจุดนี้ ก็จะเป็นบ้านของชั้น ต่อ ......

แล้วลึกไปก็จะเป็นโรงเรียน ......

แมกไม้ต่างๆถึงจะขึ้นเยอะแยะ ... แต่กลับจำทางได้หมด

แม้มันจะพังเละเทะขนาดไหนก็ตาม

ชั้นตรงเข้าไปอีก .... ลึกเข้าไปเรื่อยๆ ....... ผ่านหมู่บ้านจุดแรกไป ...

ก็จะเป็นจุด  นิคมอุตสาหกรรม ..... ที่เกิดเหตุระเบิดขึ้น ....

อะ .... ที่นี่ ..... ก็... ต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมด ......

ต้นไม้ขึ้นเยอะแยะจนไม่อยากเชื่อเลย ...... ชั้นควรจะทำยังไงต่อดี

จะกลับเลยดีไหม ..... หรือจะต่อไป .....

วี้ ..... วี้ ..... วี้ ...... วี้

เสียง .... อะไร? วนเวียนรอบหัวเรา .....

วี้~~~~~~~~~~~~~

อึก .... ใจสั่น... .....

เหมือนหน้าอกจะระเบิดเลย ....

เป็นอะไรของเรากันนะ .....

ปวดหัวจัง ....

- วารี ..... ทางนี้ -

!!!!

เสียงอะไร ... ใครเรียกชั้น ....มาจากทางไหน....

ชั้นค่อยๆหันมองไปมา ..... เสียงที่ดังมา ...

ซ้าย ... ขวา ... หน้า หลัง ..... ด้านบน? .... บนต้นไม้ ..... ใต้โพลงดิน ...

ที่ไหนกัน ...

มันมาจากไหน

ชั้นค่อยๆ ยกโล่กึ่งมีดขึ้นมา

สายตาของชั้นกำลังจ้องมอง .... พวกมัน

- ทางนี้ ..... วารี -

ด้านหน้า ? ....

มาจาก ..... ด้านหน้า ?

เป็นไปได้ยังไงกัน ... ก็ชั้นไม่เห็นใครที่ด้านหน้าเลย

 ... แล้วจะเป็นด้านหน้าได้ยังไง!.... เป็นไปไม่ได้

หรือจะซ่อนตัวหลังต้นไม้ ..............

ไม่ใช่ มันเหมือนอยู่ใกล้แค่นี้เอง

ประสาทสัมผัสของชั้นไม่เคยพลาด .....

"ใคร!! ใครหน่ะ!!!"

ชั้นตะโกนถามออกไป แล้วรีบมองหา ... ต้นทางของเสียงต่อ

หรือมัน ... จะอยู่ ...... ใต้พื้นดิน

วี้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อึก ... หัวชั้น ....

- ทางนี้ ................ -

"ชั้นถามว่าใคร ...... แกเป็นใคร!!!!!!!!!"

ชั้นตะโกนถามเสียงดังต่อ เมื่อไม่สามารถหา ....

ใครได้

แซ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....แซ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แซ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

- วารี ..... เสียงเท้าจำนวนมากกำลังตามเธอมา มีคนอาจจะกำลังมา ..... วารี รีบตามมาทางนี้ ... ตรงมา ... -

ทำไมชั้นจะต้องไปด้วย ....

ชั้นยัง ... ไม่เห็นแกเลย ......

ชั้นควรจะกลับไป .... รวมกลุ่มกับชมพู

- เธอต้องมาวารี .. มาทางนี้... เธอไม่อยากจะเป็นกว้างขวางคอชมพูไม่ใช่เหรอ? -

.... มันอ่านความคิดเราได้? .....

เป็นไปได้ยังไง ... มันแอบ ..... อ่านความคิดเรามาตลอดเลยเหรอ!.....

- คนอื่นๆกำลังตามเข้ามาที่นี่ ..... เธอจะต้องรีบมาทางนี้ .... ก่อนที่พวกกลุ่มนั้น ... จะตามเธอทันวารี -

ไม่มีทาง ... ไม่มีทาง ชั้น ไม่ไปกับมัน ...

แซ่ก ... แซ่ก ... แซ่ก

เท้าของชั้น ?... ตัดสินใจออกวิ่งไปตามเสียงเรียกนั้น .....

บ้าไปแล้วเหรอ ... ทำไมชั้น .... ถึงได้วิ่งตามมันไป ตามมันไปเอง...

ไปไหน ... ชั้นกำลังจะไปไหน

ชั้น วารี ผู้ที่พยายาม และอดทน จนก้าวข้ามขีดจำกัด ... จนได้หมายเลข 947

ทำไม ..... ชั้นกำลังโดนอะไรชักจูงไป!!

แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก! แซ่ก!

ไม่นะ .... ชั้น .... รู้สึกว่ากำลังจะวิ่งตาม ไปที่ๆชั้นไม่ควรจะไป..... หยุดนะ ตัวชั้น ...

ชั้นวิ่งลึกลงไป .... ที่กลางนิคมอุตสาหกรรมนั่น ....

ไม่....ชั้นกำลังตามขาของชั้นไปแล้ว .......

เราคิดอะไร เรากำลังตามขาของเรา ... ไม่เข้าใจ ....

ชั้น .... เดินไปเอง .....

...................

นั่นมัน ...... อะไรกัน

....

อึก ... อะไรกัน ... ความรู้สึก ... ของสิ่งนี้ ...

ความรู้สึก ... ที่เหมือนว่าชั้นขาดหายไปนาน

.......

เอะ ....

อะ ...

"รู้สึกดีจัง .... อืม... รู้สึกดีที่สุดเลย"

............................

........

...................................................

.................................................................................................

....................................................................................................................................

...................................................

End Chapter 81-3 ถ้าชั้นไปขัด ... ก็เหมือนเป็นคนไม่ดีหน่ะสิ